یکی از راه هایی که پدرانمان برای حل مشکل کم آبی و مدیریت منابع موجود آب در این سرزمین خشک اندیشیدند ساخت سازه هایی به نام گوراب است . گوراب در واقع نوعی حوضچه ی تغذیه ی مصنوعی سفره های زیر زمینی آب است/1
گاهی گوراب در یک منطقه که گود تر از سایر زمین های روستا بود ساخته می شد گاهی اوقات هم شبیه سد آبخیزداری در دهانه ی آبراهه ای که از کوه سرازیر می‌شود ساخته میشوند(با این تفاوت که از خاک ساخته میشوند نه بتن) تا آب های جاری شده از کوه در اثر باران در آن جمع شود/2
گوراب با ذخیره ی حجم بالایی از آب، سرعت حرکت آب باران را گرفته و از وقوع سیلاب و خسارت جلوگیری می کند همچنین به آب فرصت می دهد که به خاک نفوذ کرده و سفره های زیر زمینی را تغذیه کند.این باعث تقویت چاه های کشاورزی ، افزایش پوشش گیاهی و عرصه ی طبیعی و رونق زیست حیات وحش می شود/3
همچنین گوراب خاک حاصل خیزی را جمع می کند ، از فرسایش خاک جلوگیری کرده و رطوبت خاک را افزایش می دهد. در قدیم برای ساختن خانه های خشتی از خاکی که از گوراب بر می داشتند استفاده می شد که خود باعث بزرگتر شدن گوراب می گردید/4
همچنین گوراب منبع آب شرب و محل شنا و تفریح بچه های روستا هم محسوب می شد. گفته می شود که سابقه ی ساخت گوراب به دوران صفویه می رسد. هزینه ی ساخت گوراب در بسیاری از نقط ایران از خسارت های هر ساله ی باران کمتر است و برکات آن برای این سرزمین بسیار زیاد/5
Share this Scrolly Tale with your friends.
A Scrolly Tale is a new way to read Twitter threads with a more visually immersive experience.
Discover more beautiful Scrolly Tales like this.