Thread by @sam___uel

چرچیل، خونخوار یا منادی صلح #رشته‌توییت

قدرت رسانه ای و تبلیغاتی بریتانیا همیشه از این قدرت و توان برخوردار بوده است که از پلیدترین چهره های سیاسی تاریخی خود افرادی موجه و قابل احترام برای جهانیان بسازد. وینستون چرچیل یکی از این چهره های تاریخ بریتانیا و برنده جایزه نوبل است که

توسط رسانه های انگلیسی زبان به عنوان یکی از چهره های صلح دوست تاریخ معرفی می شود و سخنان او به عنوان سخنان ناب و ارزشمند مدام در فضاهای مجازی و رسانه های کشورهای مختلف از جمله کشور ما (که همیشه از جانب بریتانیا ضربات سهمگینی خورده است) مورد استفاده قرار می گیرد...

اما واقعیت آن است که عملکرد چرچیل در جنگ جهانی دوم دست کمی از هیتلر نداشت.
فاجعه درسدن در جنگ جهانی دوم حادثه غیر انسانی بود که در دو روز با مسئولیت مستقیم چرچیل صورت گرفته است.
در این حادثه انگلیسی ها و امریکایی ها بمب‌هایی که در مجموع به اندازه ۲۰ هزار تن تی اِن تی...

روی مرکز شهر درسدن در آلمان ریختند. در مورد میزان تلفات این بمباران آمارهای مختلفی از ۲۰ هزار نفر تا ۵۰۰ هزار نفر اعلام می‌شود.
بمباران‌ها حداقل ۱۲ هزار خانه را ویران کرد و هزاران نفر از کسانی که در پناه گاه‌ها بودند هم کشته شدند.

نکته مهم این بود که هزاران نفر از قربانیان نه بر اثر ترکش بمب‌ها، که بر اثر خفگی مردند. آن چنان روی درسدن بمب ریخته می‌شد که بمب‌ها اکسیژن شهر را مصرف کرده بودند و در همان چند دقیقه‌ای که طول کشید تا باد اکسیژن تازه بیاورد، همه خفه شدند.

بخشی از توصیف فاجعه درسدن در روزنامه دی ولت بدین شرح است:
«آنها در درسدن، تنها در عرض یک شب جهنمی، صدها هزار نفر را نابود کردند و گنجینه‌های فرهنگی بی‌شماری را تخریب نمودند. زن‌هایی که در بیمارستان‌ها در حال وضع حمل بودند از پنجره‌ها به بیرون می‌پریدند تا در آتش نسوزند.

اما در عرض چند دقیقه این زنان و کودکانشان که هنوز چشمانشان را به روی جهان باز نکرده بودند به تلی از خاکستر تبدیل شدند. هزارن نفر که بمب‌های آتش‌زا آنها را تبدیل به مشعل‌های متحرک کرده بود به درون حوض‌های آب می‌پریدند اما فسفر حتی درون آب نیز آنها را می‌سوزاند.

حتی حیوانات باغ‌وحش نیز با بیچارگی به همراه انسان‌ها به سوی آب می‌دویدند. اما تمام این انسان‌ها و حیوانات به نام آزادی نابود شدند.» (3 مارس 1995، دی‌ولت)