Ik ben 25 jaar lang weggeweest uit NL. Sinds 2,5 jaar woon ik weer in Den Haag, de stad waar ik geboren en getogen ben. Ik vertrok met vrouw en kinderen voor mijn werk naar Azië in 1997. Wat zijn de grootste verschillen die mij opvielen na terugkeer? Een 🧵
Horeca is ontzettend toegenomen. In 1997 waren er wat café’s met terras, ‘n paar straten met aantal restaurants. Tegenwoordig zit op iedere hoek een koffietent, hip eettentje of café. Iedere lege winkelpand wordt horeca. Ook in buurten ver buiten het centrum. Kijk de Grote Markt:
Nog meer optische veranderingen: Hoogbouw is enorm toegenomen. Het hoogste gebouw in Den Haag in 1997, de Witte Anna, is nu ‘n kleine flat. Ook dit winkelcentrum, Babylon (bekend uit Oh oh Den Haag) is de afgelopen jaren onherkenbaar veranderd in een gigantisch bouwwerk.
Autovrije centrum en de onmogelijkheid om door de stad heen van de ene kant naar andere kant te rijden. Je wordt gedwongen de fiets / OV te nemen. Parkeren is ook onmogelijk, of alleen in schreeuwend dure ondergrondse parkings.
In 1997 kon je gewoon een koffie verkeerd bestellen. Nu kijken ze je vreemd aan en krijg je te horen: ‘Sorry, I don’t speak Dutch’. Koffie verkeerd is trouwens van de meeste menukaarten verdwenen en men bestelt tegenwoordig een Latte Macchiato.
In 1997 schudde je, ook met je meeste vrienden en familie, elkaar bij een ontmoeting de hand, tegenwoordig omhelst men elkaar. Nu is handen geven echt puur zakelijk. De drie kussen zijn door covid helemaal verdwenen.
In 1997 werkte al mijn collega’s en ik 5x8 uur per week op kantoor. Thuiswerken was geen optie. Tegenwoordig ben ik op woensdag en vrijdag bijna de enige op kantoor van een directie met 90 mensen. De andere dagen is het drukker. Iedereen - behalve ik - werkt plaatsonafhankelijk.
Vanwege de stille vrijdag op kantoor bestaat de vrijmibo niet meer, dat is nu de domibo. Wie vrijdags ‘n borrel voor collega’s organiseert eet de borrelhapjes alleen. Men wenst elkaar na afloop van de domibo ook ‘n goed weekend. Maar weinig mensen openen hun laptop nog op vrijdag
In 1997 pinde ik geld uit de muur om boodschappen en bij uitgaan te betalen. Alles ging toen nog met cash / guldens!Tegenwoordig heb ik echt nooit cash geld op zak. Laatste keer dat ik geld heb gepind was om een klusjesman zwart te betalen.
In 1996 had ik een pieper op zak. Mijn vrouw was hoogzwanger en zo was ik enigszins bereikbaar. In 1997 kreeg ik mijn 1e mobiele werktelefoon. Loodzwaar, mijn jas hing scheef. Enige wat je er mee kon doen was bellen. Sms kwam pas later. Nu doe ik echt alles met mijn mobieltje.
In 1997 bestond Vroom & Dreesmann nog, maar ook Bart Smit, Free Record Shop, de Kijkshop, Miss Etam, Videoland etc. Nu heb je bol,com en Temu en word je gek van het aannemen van pakjes voor de buren.
In 1997 had ik een Renault 19. Gekocht met spaargeld. Deed er alles mee. Bracht de kinderen er mee naar de crèche en mocht nog gewoon parkeren in de parkeergarage van BZ. Tegenwoordig gebruik ik een deelauto, maar alleen als het onmogelijk is om met de Swap leenfiets te gaan.
In 1997 rookten we overal. Op kantoor, in de kroeg, op verjaardagen. Nu ben je een paria als je rookt. Rokersruimtes op kantoor zijn verdwenen, de paar rokers op kantoor staan bij de voordeur. Ook waren sigaretten in 1997 nog maar €2,20
Een patat met mayonaise kostte eind vorige eeuw fl1,50. Nu bijna €6. De prijzen in de horeca zijn over de kop. Ook de bedrijfskantine is niet meer goedkoop. Toch groeit het aantal horecazaken en gaat men steeds meer uiteten. In 1997 was dat een bijzonderheid, nu is het normaal.
In 1997 waren foute grappen normaal op kantoor. Omgangsvormen waren los, vaak leerde je je partner op kantoor kennen. Ik ook trouwens. Nu let je op je woorden. Grappen kan je beter niet maken. Of in ieder geval geen vrouw- of minderhedenonvriendelijke grappen..
Den Haag is ‘n expatstad geworden. Eerst alleen in ‘t Statenkwartier en Duinoord, maar nu hoor je in veel meer buurten Frans, Engels of Spaans op straat. De grens tussen rijk & arm verschuift. In 1997 was de Laan v Meerdervoort de grens. Die schuift op richting de Loosduinse Weg.
Ik kom niet meer in mijn geboortewijk. Niet omdat ik niet wil, maar er is gewoon niets meer voor mij daar. In 1997 zaten onze kinderen op de crèche in de Schilderswijk. Maar al m’n familieleden zijn verhuisd naar Vinexwijken. De afgelopen 2 jaar ben ik er misschien 3x geweest.
@johnvandoorn73 En ik ben écht de enige van mijn directie die nooit thuis werkt. Ik zit graag op kantoor en thuis wil ik niet aan mijn werk denken.
Toen ik weg ging speelde FC Den Haag nog in ‘t Zuiderpark. Nu is ‘t Bingoal stadion gevestigd in ‘n industriewijk. Ik ga wel, maar mis met z’n allen van huis lopen naar ‘t stadion. De sfeer in ‘t Zuiderpark was fantastisch. Nieuwe stadion is verder wel mooi, maar 13 in ‘n dozijn.
In 1997 stond ik na voetbal met m’n team onder de douche. Biertje erbij, lachen met je maten. Ik ben weer gaan voetballen, maar moet vies naar huis, de kleedkamer is niet meer bedoeld om te douchen. Energiekosten, preutsheid, te weinig vrijwilligers om kleedkamer schoon te maken.
Uit de reacties maak ik op dat ik wat boomerig klaag. Dat was niet m’n bedoeling. Ik ben dolgelukkig in DH. Tuurlijk helpt het dat ik in ‘n nette buurt woon, ‘n goede baan heb, etc. Ik zie echt heel veel verbeteringen. Belangrijkste constante: het fantastische strand!!!
En belangrijk: het apart van elkaar wonen in dezelfde stad. Ik woon in rijkere deel nu, het leven is er fantastisch. Hippe winkels, leuke café’s, strand, goede sportclubs.. maar we leven in een bubble. Hoe het in Laak, Moerwijk etc is? Als je niet wil hoef je het niet te weten.
Conclusie: Den Haag is overall echt verbeterd. Zoveel te doen, netjes aangeharkt, ook de mindere wijken. Binckhorst, Laak, dat worden echt mooie wijken. Ik ben dolblij terug te zijn en trots op mijn stad!!
@RoderickThijss3 zou klagen over allochtonen?? Eigenlijk zou ik - want het zijn mijn persoonlijke veranderingen - moeten zeggen: in 1997 zag ik veel allochtonen om me heen, nu bijna geen één. Nou dat zou pas mensen als jou woedend hebben gemaakt.
Share this Scrolly Tale with your friends.
A Scrolly Tale is a new way to read Twitter threads with a more visually immersive experience.
Discover more beautiful Scrolly Tales like this.