Thread by @KSyrizohunter

Από την Στιγμή που το Δράμα στη Συρία πλησιάζει προς το τέλος του με την τελευταία μάχη μεταξύ της Αντιπολίτευσης και του Ασαντ να ειναι προ των πυλών στην επαρχία Ιντλιμπ και την τελική λύση να ειναι μακριά καλό θα ειναι να γινει μια επισκόπηση επι του θέματος.
Ανάλυση Συριακού:

Πριν από ένα περίπου μήνα έγινε η παράδοση της πόλης Νταράα από τους αντάρτες στις Κυβερνητικές Δυνάμεις.H πόλη ήτο συμβολική καθώς εκεί άρχισε η εξέγερση πριν από 7,5 περίπου χρόνια.Όταν ο Άσαντ κατέπνιγε την Άνοιξη 2011 με βία τις πρώτες κατ’ αρχήν ειρηνικές διαδηλώσεις

της συριακής αντιπολιτεύσεως ελάχιστοι εκτιμούσαν την διάρκεια και την καταστροφικότητα αυτής της εμφύλιας σύρραξης που θα διαρκούσε μέχρι σήμερα όπου ενεπλάκησαν τελικά και εξωτερικές δυνάμεις.Ήταν οι περήφημες εποχές της Αραβικής Άνοιξης τότε και ο τοπικός πληθυσμός ήταν

υπό το βάρος της ανεργίας,της διαφθοράς και της καταπίεσης έτοιμος για μια αλλαγή στα πρότυπα του μοντέλου της Τυνησίας και επιζητούσε την αλλαγή.Η βίαιη καταστολή οδήγησε σε έναν εμφύλιο πόλεμο και στην διάλυση μεγάλου μέρους του Συριακού στρατού ελέω λιποταξιών που συντάχθηκαν

με την δημοκρατική αρχικά αντιπολίτευση.Γρήγορα όμως από τις πολεμικές επιχειρήσεις την απόγνωση τις ήττες και την διαφθορά πολλών ανταρτών οι ντόπιοι στράφηκαν σε ισλαμιστικές ομάδες που μπορούσαν να τους προστατέψουν πιο αποτελεσματικά στο πεδίο της μάχης.Έξυπνος ο Άσαντ έβγαλε

ήδη με αμνηστία από το 2011 από την διαβόητη φυλακή Sednaya ισλαμιστές προς διάσπαση της αντιπολίτευσης.Zahran Alloush,Abu Shadi Aboud και Ahmed Abu Issa ήταν μερικοί από τους κρατούμενους και δημιούργησαν τις Jaysh al-Islam, Ahrar ash-Sham και την ταξιαρχια Suqour al-Sham ενώ

άλλοι συντάχθηκαν με άλλες ισλαμιστικές ομάδες ή υπηρέτησαν το διαβόητο Ισλαμικό κράτος αργότερα.Μεγάλη χαμένη είναι η ίδια η Συρία αφού ο πόλεμος τελειώνει με μία φρικτή αιματοχυσία που υπερβαίνει τις 500 χιλιάδες νεκρούς και τα 2 εκ. τραυματίες και με μία τεράστια ανθρωπιστική

κρίση με 10 εκ. κάτοικους να έχουν χάσει τα σπίτια τους και περί τα 5,8 - 6 εκ. να είναι πρόσφυγες σε άλλες χώρες.Για να αντιληφθούμε το μέγεθος της καταστροφής το 2011 όταν ξέσπασε ο πόλεμοςο πληθυσμός της Συρίας ήταν 23 εκ. ενώ σήμερα δεν υπερβαίνει τα 16 εκ.ψυχές!

Ο Άσαντ επέδειξε ψυχραιμία και αποφασιστικότητα.Στηριζόμενος στον σκληρό πυρήνα του στην Αλαουτική κοινότητα στους Χριστιανούς,Δρούζους και στους κοσμικούς Σουνίτες Νίκησε!..όμως κυρίως χάρη στους Συμμάχους του!Παρά την σημαντική υποστήριξη των Ιρανών κ της Hezbollah από το 2012

που τότε έδειχνε ετοιμόρροπος και μετά είχε φθάσει το καλοκαίρι του 2015 στα όρια του.Η ήττα στην Ιντλίμπ και η πτώση της Παλμύρας στο Ισλαμικό κράτος έδειχναν ότι το τέλος ήταν κοντά με τον Συριακό στρατό σε κάκιστη κατάσταση.Τι συνέβη τότε;Διπλή επέμβαση από εξωτερικές δυνάμεις

Τον Σεπτέμβριο 2015 επενέβη η Ρωσία καταρχήν και από το 20% της εδαφικής ζώνης που ήλεγχε τότε πέτυχε να ελέγχει σήμερα 3 χρόνια μετά σχεδόν το 65% της επικράτειας της Συρίας.Ο δεύτερος λόγος έμμεσος ήταν ο πόλεμος των ΗΠΑ και των συμμάχων τους ενάντια στο Ισλαμικό κράτος!

Οι ΗΠΑ και η Δύση έθεσαν ως προτεραιότητα την καταπολέμηση και την εξάλειψη ISIS και ο Άσαντ με τους Συμμάχους του… έγιναν «μαχητές» κατά της ισλαμιστικής τρομοκρατίας εξαλείφοντας την πίεση που δεχόταν οριστικά εξ ανατολών συγκεντρώνοντας απερίσπαστος τις δυνάμεις του Δυτικά!

Τεράστιο δώρο ήταν ότι η Συριακή αντιπολίτευση δεν αποτέλεσε ΠΟΤΕ μία ενιαία «συνεκτική οντότητα» με όργανα και δομές αποτελούμενη από ετερογενείς οργανώσεις και πολλές έριδες οι οποίες πυροδοτούνταν από τους διαφορετικούς σπόνσορες που είχαν εκτός(Αραβικά Κράτη,ΗΠΑ κ Τουρκία)

Οι δυνάμεις του Άσαντ μαζί με τους Συμμάχους του Ιρανούς και Ρώσους κατέχουν πλέον το 65% της επικράτειας.Εκτός από την λεγόμενη «χρήσιμη Συρία» που πάντοτε διατήρησε,(δυτικό τμήμα της χώρας,παράλια και Δαμασκός) και υφίσταται όλο το φάσμα των βασικών κρατικών λειτουργιών ελέγχει

πλέον ενοποιημένες εδαφικές ζώνες και όλες τις μεγάλες πόλεις της Συρίας από Νότο προς Βορρά(Νταράα στην Χαμά και Χομς προς το Χαλέπι).Ενώ δύο ευρείες «εξοχές» προς την κεντρική (Παλμύρα) και ανατολική Συρία στα σύνορα με το Ιράκ είνα ο διάδρομος επικοινωνίας που ελέγχεται

από τους Ιρανούς και συνδέει το Ιράν με Λίβανο μέσω Ιράκ και Συρίας σχηματίζοντας το λεγόμενο Σιιτικό τόξο που αποτελεί τον κύριο λόγο ανησυχίας του Ισραήλ,των ΗΠΑ καθώς και της Ρωσίας που έχει αντικρουόμενα συμφέροντα με το Ιράν αν και είναι σύμμαχος του στο πεδίο της μάχης.

Νοτιανατολικά βρίσκεται η περιφέρεια Al-Tanf που συνορεύει τόσο με την Ιορδανία όσο και με το Ιράκ.Κατέχεται από Σουνιτικές ανταρτικές ομάδες πιστές στις ΗΠΑ ενώ στην περιοχή υπάρχει Αμερικανική Βάση και 2000 άνδρες των Ειδικών Δυνάμεων των ΗΠΑ.Στα βόρεια της χώρας υπάρχει

ο ελεγχόμενος από την Αντιπολίτευση θύλακας που περιβάλει την πόλη Ιντλίμπ κ φθάνει στον Βορρά νότια του Αφρίν.Η περιοχή του Αφρίν μέχρι την Τζαραμπλούς στα τουρκοσυριακά σύνορα ελέγχεται από την Τουρκία με φιλικά προσκείμενους σ’ αυτήν παραστρατιωτικούς μετά τις επιχειρήσεις της

Η μεγαλύτερη ζώνη εκτός ελέγχου Άσαντ είναι στα βορειανατολικά-ανατολικά της χώρας και κατέχεται από τις υποστηριζόμενες από τις ΗΠΑ ''Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις ''(SDF) των οποίων το κύριο μέρος απαρτίζεται από τους Κούρδους του YPG.Περιλαμβάνει την Ράκκα στο Νότο ενώ στον

Βορρά είναι Κομπανί,η Μανμπίζ η Χασακά και το Νταιρίκ στον Βορρά.Οι ΗΠΑ κυρίως έχει γεμίσει την περιοχή με βάσεις.
Τέλος στα ανατολικά νοτίως της πόλης Ντε ερ Ιζορ υπάρχει μία περιοχή στην έρημο στην οποία έχουν καταφύγει τα απομεινάρια του άλλοτε Iσλαμικού Κράτους ως ανίσχυρα.

Η αλήθεια είναι ότι στην σημερινή Συρία κύριος πρωταγωνιστής είναι η... Μόσχα και αυτό και με την ανοχή της Ουάσιγκτον λόγω απουσίας αμερικανικής συνεκτικής στρατηγικής.Οι Αμερικανοί μπορεί να μην γνωρίζουν «τι ακριβώς θέλουν» αλλά έχουν καταλήξει στο τι «ακριβώς δεν θέλουν»!!

Η αναβίωση του Ισλαμικού Κράτους,η αύξηση επιρροής της Αγκυρας,η τελική νίκη του Άσαντ χωρίς την εγγύηση του υβριδικού κράτους των Κούρδων και η αύξηση της Ιρανικής επιρροής είναι οι κόκκινες γραμμές των ΗΠΑ οι οποίες έχουν εγκαταλείψει την Αντιπολίτευση εδώ και χρόνια και ειδικά

επί Τράμπ.Η Ρωσία δεν επιθυμεί για δικούς της λόγους την συνέχιση της στρατιωτικής παρουσίας του Ιράν αλλά ούτε και την αύξηση της επιρροής της στην Δαμασκό!Η Τεχεράνη επιδιώκει με τους Quds του Soleimani και τους λοιπούς Σιίτες παραστρατιωτικούς να κυριαρχήσει στην Συρία και να

κυκλώσει το Ισραήλ κάτι που οι Ρώσοι κατόπιν πιέσεως της Ιερουσαλήμ προσπαθούν να αποτρέψουν.Η Ρωσία με την συγκατάθεση του Ισραήλ επέτρεψε την κάθοδο του Συριακού Στρατού μέχρι και τα υψώματα του Golan παίρνοντας την Νταράα(με τον όρο να μείνουν μακριά οι Ιρανοί).

Η Τουρκία από την άλλη μεριά έχει ήδη κερδίσε τους 2 στόχους της που ήταν η μη δημιουργία παράλληλου κουρδικού κράτους στα νότια σύνορα της και η ελάφρυνση της προσφυγικής κρίσης(ήδη 3 εκατ.ζούνε στην Τουρκία και μερικοί στέλνονται στα εδάφη που κατέχει ως ελάφρυνση.Ο Συριακός

στρατός ήδη συγκεντρώνεται στην Ιντλίμπ για την τελική μάχη εναντίον της Αντιπολίτευσης η οποία είναι διασπασμένη σε ισλαμιστές και μετριοπαθείς που ελέγχονται από την Άγκυρα και συγκρούονται συχνά μεταξύ τους.Εντέχνως όλοι οι ηττημένοι αντάρτες που δεν συνθηκολόγησαν με τον

Άσαντ των περιοχών της Δαμασκού,Χόμς και Νταράα καθώς και πολίτες των περιοχών αυτών έχουν εξοριστεί εκεί επίτηδες για την δημιουργία πείνας και πίεσης στην Αντιπολιτεύση η οποία δεν μπορεί να διαχειριστεί 2 με 3 εκατομ. ψυχές άνευ βοήθειας αλλά παραταύτα αρνείται την παράδοση.

Τι θα συμβεί;To βέβαιον είναι ότι μια επίθεση του Συριακού στρατού είναι αναπόφευκτη και η τελική ήττα της αντιπολίτευσης θέμα χρόνου.Το πώς θα συζητηθεί στην Τεχεράνη στην 3μερη μεταξύ Ροχανί,Ερντογάν και Πούτιν στις 7 Σεπτεμβρίου.Το βέβαιον είναι ότι μια νέα ανθρωπιστική κρίση

επίκεται και ουδείς ξέρει πως θα αποφευχθεί με τον ΟΗΕ να προτείνει άνοιγμα οδών προς τα ...κυβερνητικά εδάφη στα πρότυπα της Ανατολικής Γκούτα με τον κίνδυνο αντιποίνων από τους Ιρανούς και τους Κυβερνητικούς να είναι εμφανής.Μόνο η Ρωσία μπορεί να εγγυηθεί για αυτό το σχέδιο.

Μετά το Ιντλίμπ είμαστε κοντά στην τελική λύση;Αυτό θα είναι αποτέλεσμα συζητήσεων των Μεγάλων Δυνάμεων μαζί με Τουρκία και Ιράν.Το σχέδιο της πολιτικής διευθέτησης μπορεί να βασιστεί σε μία υβριδική ομοσπονδία ως μία ρεαλιστική λύση που μπορεί να δημιουργήσει συνθήκες

σταθερότητας για το μέλλον καθώς η Κουρδική οντότητα είναι η λιγότερη εχθρική προς τον Άσαντ και υπάρχει το πρότυπο του Ιράκ.
Οι κίνδυνοι εκτροχιασμού δεν είναι αμελητέοι και μπορεί να προέλθουν από μαξιμαλιστικές θέσεις περιφερειακών όπως η Τουρκία και το Ιράν.
Τέλος Ανάλυσης