Thread by @seyyah_rnk

1)Medrese-i Yusufiyede 4.Bayramımızdı.

Bir kaç ay önce iktidara ait afiş yırttığı ve bunu sosyal medyada paylaştığı için 25 yaşlarında iki genç getirilmişti koğuşumuza. İkizdi gençler. Omuzlarında jilet izleri ve kollarında garip şekiller içeren dövmeler vardı.

2)Kendi anlattıklarına göre bu gençler daha önce de uyuşturucudan bir kaç ay yatmışlardı. Anne babası küçük yaştayken ayrılmışlardı. Babaları da kendisini içkiye vermiş, çocukları hiç de umurunda değildi.

3)Aile nedir bilmiyorlardı. Aile terbiyesinden uzak kalmışlar, otellerde ve farklı yerlerde birlikte çalışıp hayatın zorlukları ile erkenden tanışmışlar ve hayatın ağır yükünü birlikte omuzlamak zorunda kalmışlardı.

4)Hapishanede babalarından bir destek de gelmeyince koğuşça oda oda gençlerin haftalık kantin ihtiyaçlarını karşıladık. Onlar da bunun altında kalmamak için ellerinden geldiğince yemek dağıtımı, bulaşık, temizlik gibi işlerde çaba sarfediyorlardı.

5)Aile ortamından mahrum kalmış olsalar da onurluydular,çalışkandılar. Belki eğitim de görmemişlerdi ama akıllıydılar. Hepimiz bu gençleri çok sevmiştik. Onlar da bizleri çok sevmişlerdi.

6)Bizimle birlikte 7 vakit namaza başladılar. Evet 7 vakit diyorum, teheccüd ve Duha namazlarını dahi aksatmadan kılıyorlardı.

7)Namazlarını kılarken uzaktan göz ucuyla seyrederdim onları. Hallerinde ortamda bulunmaktan kaynaklı bir riya gösteriş gibi tavırları da yoktu. Namazdan sonra ellerini açarlar gözlerini kapatıp içli içli dua ederlerdi.

Bir ara uyuşturucudan hapis yatmış olanı dedi ki ;

8)Ben daha önce de İstanbul'da 4 ay kadar hapis yatmıştım. Yatağıma uzanırken T- shirtümün içine göğüs hizama kitap koymadan uyuyamazdım. Çünkü emin olamıyordum ki gece birisi gelip bıçak gibi sivri bir şeyle bana zarar vermesin.

9)Ama şimdi bu ortama bakıyorum, tek bir dolapta bile kilit göremiyorum. Hiç kimseden öyle bir endişem yok burada. Buradaki insanlara nasıl terörist muamelesi yapıyorlar hiç anlam veremiyorum.

10)Bir gün bahçedeyim. Masamın üzerinde Risalem ve not aldığım defterim, notlarımı alıyorum. Küçücük bahçede belki 25 kişi var, kimi volta atıyor yanındaki arkadaşı ile kimi elinde tesbih dua ede ede dört dönüyor, kimi de elindeki çayı yudumluyor, bilenlerin bildikleri haller..

11)20-25 kişinin olduğu o küçücük mekanda sanki kimse yokmuş da sadece ben ve önümdeki kırmızı kitap varmışçasına kendimi kaptırmışlığımı nazik bir ses bozuveriyor :

12)Abi kusura bakma, birşey sormak istiyorum. Sen devamlı bu kitapları okuyorsun notlar çıkarıp duruyorsun, ne var bu kitaplarda seni çeken?

13)Ben o anki portreyi hiç unutamıyorum.. Kollarında dövme ve jilet izleri olan bir genci Cenab-ı Hak hiç tahmin edemeyeceğim vesilelerle sevk ediyor, masamın kenarına diz çöktürüp oturtuyor ve "Bana Allahım'ı anlat" dedirtiyor.

14)Ben bu rikkete gelmiş ruh haletimi karşımdaki gence hissettirmeme gayreti ile sesimi ve mimiklerimi toparlamaya çalışarak kısa ve öz bir şekilde Nurların ne olduğunu Üstadımın kim olduğunu tane tane dilimin döndüğünce anlatmaya çalışıyorum.

15)Sonra o ana kadarki rahmet esintili ilahi sevkin bir sürprizi daha tülu ediyor ve o nazik rica geliyor :

16)Abi her gün belli bir saat ayırsan bana, o not almış olduğun yerleri bana anlatsan, ben de onları not defterime yazsam, bana yardımcı olabilir misin..

Sonraki 2-3 aylık birlikteliğimizi Nurların dersleri ile geçirdik.

17)Başa dönüyorum. Medrese-i Yusufiyede 4. Bayramımızdı.

Bayram sabahı bahçemize özel bayram soframızı kurduk.. Neler yoktu ki soframızda, bir kuş sütü eksikti..

18)Kahvaltımızı bitirdikten ve sofraları kaldırdıktan sonra bayramlaşmak için sayım düzenini aldık. Önce bazı arkadaşlar böyle bir gurbet ortamında bayram ile ilgili duygu ve düşüncelerini anlatmak üzere söz aldılar.

19)Arkadaşlar konuştukça belli belirsiz şekilde ama gittikçe artan bir tonda hıçkırık sesleri kaplar oldu ortamı. Oldukça duygulu bir atmosfer oluşmuştu. Çoğu arkadaş konuştu veya konuşmak istese de bir iki cümleden sonra hıçkırıkları ile kalakaldı.

20)Sonra söz almak için bir el daha kalktı. Ben de bir şeyler söylemek istiyorum dedi ikizlerden büyük olanı :

Onun da gözleri dolu doluydu. Ben dedi, ilk defa böyle bir atmosferle karşı karşıyayım. Burada bu kadar güzel insanla ben niçin buradayım hala anlamış değilim.

21)Şimdi burada herkes ailesinden, çocularından ve onlara olan sevgisinden, hasretlerinden bahsetti. Ben ve kardeşim anne baba sevgisi nedir aile ortamı nasıldır görmedik, bilmedik ve tatmadık. Bundan dolayı burada konuşan ağabeylerimi tam olarak anlamış da olmayabilirim.

22)Ama bir şeyi burada ilk kez tadıyorum, ilk kez idrak ediyorum, onu söylemeden de edemeyeceğim. Onun için söz almak istedim.

23)Evet ben burada kardeşlik nedir merhamet nedir, şefkat nedir, fedakarlık nedir onu öğrendim. Belki benim ve kardeşimin şu zamana kadar düzgün bir aile ortamı olmadı ama ben işte şimdi burada 40 kişilik ailemi buldum.

24)Bu sözleri söyledikten sonra da zaten sözcükleri boğazında düğünlenivermişti.

25)Kaderin gençlerle müsaade ettiği 4-5 aylık birlikteliğimiz gardiyanın soğuk, paslı ve hantal demir kapıdan "tahliyee" diye yankılanan sesi ile noktalanıyordu. İkizlerimize artık özgürlük yolu gözükmüştü.

26)15 dakikaya kadar eşyalarını hazırlamaları istendi. Hemen apar topar eşyalarını çantalarına koydular. Son sözlerini söylemek için büyük olanı 2.kata çıkan merdivenin basamaklarına çıkıp bize döndü ve dedi ki :

27)Sizler belki garip karşılayacaksınız ama buradan ayrıldığıma ve tahliye olduğuma sevinemiyorum. Tam tersi sizler gibi güzel insanlardan ayrılacağıma üzülüyorum. Belki abarttığımı zannedebilirsiniz ama şu anki duygularımı dile getiriyorum.

28)Aslında burada iyiydik. Müsaade etseler bir müddet daha burada sizinle kalmayı tercih ederdim. Ama biliyorum ki buna müsaade etmezler. Zaten çıktığımızda da gidecek yerimiz dahi belli değil. Elimizde çantamız, başımızın çaresine bakacağız artık.

29)Burada öğrendiğim şeyleri inşallah devam ettireceğim. Namazlarımı bırakmayacağım. Eski hallerime de tevbe ederek buradan çıkıyorum. Hakkım varsa ben hakkımı helal ediyorum. Sizler de helal edin.

30)İnşallah sizler de en kısa zamanda tahliye olur ve çoluk çocuğunuza kavuşursunuz. Hepiniz Allah'a emanet olun.

Biraz sonra koğuşun kapısı tekrar açılır, alkışlar, ıslıklar ve sarılmalarla bu hayat hikayesinin güzel bir bölümü de burada noktalanır.

31)Biraz uzun oldu ama bugün bayram olduğu için medrese-i Yusufiyede bir anımı paylaşmak istedim. Biliyorum ki orada yine bir bayram sabahı olacak, yine bir bayram kahvaltı sofrası hazırlanacak ve yine hıçkırıklar boğazlarda düğümlenecek..

32)Orada bugün yaşanacak olan bayram sabahı atmosferini az da olsa yansıtabilmişsem ve oradaki garipler için içten bir duaya vesile olabilmişsem yazdıklarımın amacına ulaşmış olmasından mutluluk duyacağım.

33)Bu vesile ile herkesin bayramını kutluyor, sevgi saygı ve hürmetlerimi sunuyorum.