cahil ve aptal kalıp mutlu olmak dururken, ne gerek var öğrenip acı çekmeye...
neo-tasavvuf; arabi, mevlana ve yunus emre gibi sufiler ile 13. ve 14. yy'larda altın çağına giriş yaşamıştır.
yani anlatmak istediğim şu, buradaki mevzu selefilik/vahhabilik değil, öyle olsa maturidi şeyhler de aynı hakikte parmak basmazlardı.
burada anlatmak istediğim tek şey, neo-tasavvufun müslümanlar üzerindeki negatif etkisiydi.
şimdi tasavvuf düşmanı ilan edileceğim, biliyorum. ne kadar inkar etsem de harici ve vahhabi diyecekler, biliyorum.
bir görüşü eleştiren herkesin, eleştirilen o görüşün karşısındaki tek bir cepheye mensup olmak zorunda olduğunu düşünecek kadar düz kafalı insanları neden ciddiye alayım ki?
yine de tekrardan belirtmekte fayda var:
derdimiz, tasavvuf adı altında müslümanlara aşılanan paganizmdir.