با امروز یک هفته شد که، به‌دلیلِ عفونتِ شدید گوش، شنواییِ هر دو گوشم در حدِ کمتر از یک‌سوم باقی مانده. شرحِ کلافگی و دردسرهاش بماند؛ وجهِ بامزه‌اش این‌که هربار چیزی می‌جوم، انگار پتکِ برقی توی مغزم کار می‌کند. کافی است کمی خشک و سفت هم باشد خوراکی تا رسماً آسفالت بکنند توی مغزم.
خب، شنوایی چُسه‌چُسه در حالِ برگشت است، ولی عفونت و بیماری ول‌نکن‌تر از این حرف‌هاست. نمی‌گذارد کیفِ پاییزِ پراگ را ببرم. پزشکم امروز دستور داروهای جدید داد با استراحتِ کامل، و گفت به خانمت بگو از آن غذاهای آب‌دار ایرانی درست کند. گفتم سوپ؟ گفت نه. گفتم آش؟ گفت: یس، یس، آش!
خب، می‌ریم برای راندِ سومِ بیماری: برونشیت و سردردِ مدام و ضعفِ شدید به‌اضافه‌ی مشکلاتِ معده و نارسایی کبد بر اثر مصرفِ انبوهی دارو در بیست روزِ اخیر. پائیز ولی زیباست؛ تحمل بایدم!
راستی، بگم که دارو و استراحت و مراقبت بالأخره جواب داد و الان خیلی بهترم. مونده ته‌سرفه‌ها و شنواییِ گوشِ چپم، که اونم خوب می‌شه، گوشِ شیطون کر.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
