Thread by @BabeufGr

Μια ιστορία με #ΜΓΔ:
Ο Χρήστος, ένα νέο παιδί, κάπου στην ελληνική επαρχία της δεκαετίας του '50. Ο πατέρας του ΕΑΜίτης, ο μπάρμπας του αντάρτης του ΔΣΕ, εκτελεσμένος το '48 απ' τα έκτακτα στρατοδοκεία της Φρειδερίκης. Είναι το μεγαλύτερο παιδί μιας οικογένειας "καρφωμένης".

Αλλα 5 αδέρφια κ 2 ορφανά ξαδέρφια προσπαθεί μαζί με τον γέρο του να τα ζήσει. Όλες οι πόρτες κλειστές, "κουμμούνια" ήταν, αλλά γερό παιδί, σήκωνε όλο το νταμάρι, μια μπουκιά βρισκόταν. Με τα πολλά, ένας χωριανός, καλός άνθρωπος π "δεν είχε ανακατευτεί" ζητάει την αδερφή σε γάμο

Οι χαρές γίναν γρήγορα και ταπεινά κι εξίσου γρήγορα φούσκωσε η κοιλιά της αδερφούλας. Πλησίαζαν οι μέρες της όταν πήγαινε στην βρύση να γεμίσει την στάμνα με νερό. Ο χωροφύλακας του χωριού πήγαινε εκείνη την ώρα να πιει νερό.

Απαίτησε από την γκαστρωμένη, ανιψοκόρη κομμουνιστών, να κάνει στην άκρη για να πιει πρώτος κι αυτό το σκασμένο, 17 χρονών κοριτσάκι, του είπε να περιμένει. Βαριά προσβολή για τον νυν χωροφύλακα, πρώην Μάη ταγματαλήτη. Το χτύπημα στην κοιλιά με την γκλίτσα ήταν φυσική αντίδραση.

Κλάματα, φωνές, το κακό το νέο έφτασε γρήγορα στα αυτιά του φίλου μας. Δεν ήθελε πολύ να πυρώσει το κεφάλι. Μέσα στην πλατεία του χωριού, τον τσάκισε με την ίδια γκλίτσα. Ξεπλήρωσε τις ταπεινώσεις χρόνων. Μόνιμη αναπηρία ο χωροφύλακας, πολυετή κάθειρξη ο μικρός.

Πέρασαν χρόνια δύσκολα, πέρασαν όμως, άλλες ιστορίες μετά. Το 74 μα πιο πολύ το 81, άντρας πια οικογενειάρχης, άρχισε να αναπνέει. Όταν πολύ μετά ο γιος του έμαθε την ιστορία τον ρώτησε: "- Άξιζε ρε συ όλο αυτό;
- Ναι ρε μαλάκα, άξιζε ΔΕΝ ΘΑ ΣΚΥΨΟΥΜΕ ΚΕΦΑΛΙ ΣΤΑ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ."

Έτσι μου τα μετέφεραν, έτσι σας τα λέω κι εγώ κι αυτή η ιστορία, μαζί με άλλες πολλές, μας διαμόρφωσαν σαν ανθρώπους κι ευτυχώς λέω.
Την καλημέρα μου σε όποιον δεν μετανιώνει #ΜΓΔ