سال ۱.۹۵ «پاپ اربان دوم»در شورای کلرمونت خواهان اتحاد نجبای سرزمین‌های مسیحی برای فتح اورشلیم شد.
سال ۲۰۲۰هستیم،این تنش(سلطه بر اورشلیم)هنوز ادامه دارد.
مسئله اورشلیم تاریخی‌تر و پیچیده‌تر از این حرف‌هاست که در«میزگرد کارشناسان» رسانه‌ها حل وفصل شود.
#اخبار_نبینید_تاریخ_بخوانید
سال ۲۰۲۰هستیم،این تنش(سلطه بر اورشلیم)هنوز ادامه دارد.
مسئله اورشلیم تاریخی‌تر و پیچیده‌تر از این حرف‌هاست که در«میزگرد کارشناسان» رسانه‌ها حل وفصل شود.
#اخبار_نبینید_تاریخ_بخوانید
تنش بر سر اورشلیم اگرچه که در ۱۰ قرن گذشته رنگ و بویی مذهبی داشته، اما اگر به مسئله جنگ‌های باستانی ایران و یونان و ایران و روم نظر داشته‌باشیم، خواهیم دید اسم رمز یک تنش تمدنی هم هست.
تنش «شرق و غرب»، تنشی نیست که بتوان آنرا به یک عامل فروکاست.
تنش «شرق و غرب»، تنشی نیست که بتوان آنرا به یک عامل فروکاست.
کل تاریخ‌نگاری و سنت عقل‌گرایی و حتی «ضدروشنگری»(هامان و هردر)قرن ۱۸و ۱۹حول این تنش و با اسم رمز «پیشرفت»چرخیده‌است.
یادمان نرود شهوت کسانی چون ولتر و کندرسه برای صورتبندی مفهوم«پیشرفت»ذیل یک دوگانه اروپایی-بربر که البته با طرح مفهوم«فرهنگ‌ها» توسط هردر،شکل نزاع را تغییر داد.
یادمان نرود شهوت کسانی چون ولتر و کندرسه برای صورتبندی مفهوم«پیشرفت»ذیل یک دوگانه اروپایی-بربر که البته با طرح مفهوم«فرهنگ‌ها» توسط هردر،شکل نزاع را تغییر داد.
بورکهارت بعدها با غایت‌زدایی از مفهوم تاریخ کوشید راهکار رجوع به مسئله «فرهنگ» را مطرح کند(بی‌دلیل نبود که رنسانس برای او مهمترین دوران تاریخ است). لوکاچ هم تنش کولتور/سیویلیزاسیون را ذیل همین بحث طرح کرد و خلاصه تمام نوکانتی‌ها متوجه تقلیل مسئله پیشرفت به یوروسنتریزم شدند.
اشاره هردر به «فرهنگ» نخستین تلاش برای خارج کردن معادله تاریخ از دوگانه «غربِ متمدن» و «غیر غربِ بربر» بود.
این تنش هنوز حل نشده، بلکه از قضا در تنش‌های ژئوپولتیک که هم ریشه‌های تمدنی دارند، هم ریشه‌های ایدئولوژیک، مدفون شده است.
این تنش هنوز حل نشده، بلکه از قضا در تنش‌های ژئوپولتیک که هم ریشه‌های تمدنی دارند، هم ریشه‌های ایدئولوژیک، مدفون شده است.
تنش شرق و غرب در قرن ۲۰ به واسطه رخداد اکتبر، ذیل دوگانه سرمایه‌داری/سوسیالیسم صورتبندی شد. با فروپاشی اردوگاه شرق و برآمدن «اسلام سیاسی» که برای فهم آن باید از صفویه شروع کرد(نه انقلاب ۵۷)، این تنش مجدد به دوران جنگ‌های صلیبی اما با ادوات و مناسبات مدرن بازگشت.
بی‌دلیل نبود که جرج بوش پسر پس از ۱۱ سپتامبر از مفهوم «جنگ صلیبی» استفاده کرد.
او از خاستگاهی شدیدا مذهبی، میکوشید تنشی را احیا کند که پاپ اربان دوم بانی آن بود. تنشی که پیش از آن ، ذیل نبردهای ایران و یونان و ایران و روم رنگ و بویی تمدنی داشت.
او از خاستگاهی شدیدا مذهبی، میکوشید تنشی را احیا کند که پاپ اربان دوم بانی آن بود. تنشی که پیش از آن ، ذیل نبردهای ایران و یونان و ایران و روم رنگ و بویی تمدنی داشت.
چالش فلسفی-تاریخی‌ای که هم پیش روی ما و هم پیش روی غرب قرار دارد، از قضا متفاوت با چیزی‌ست که در رسانه‌های جریان‌اصلی میبینیم.
اینکه آیا واقعا تنش شرق و غرب، بری از هر نوع تعلق ایدئولوژیک و دینی‌ست؟
تاریخ چیز دیگری به ما می‌گوید.
اینکه آیا واقعا تنش شرق و غرب، بری از هر نوع تعلق ایدئولوژیک و دینی‌ست؟
تاریخ چیز دیگری به ما می‌گوید.
این نکات را صرفا برای نشان دادن اهمیت درک تاریخی تحولاتی نوشتم که در سرخط اخبار میبینیم.
اینکه وجوه و شئون وابعاد تنش بس فراتر از چیزی‌ست که بتوان در میزگرد چهارتا نخاله در فلان شبکه آنرا فهمید یا با زدن فلان هشتگ فکر کرد میتوان آنرا پایان داد.
اینکه وجوه و شئون وابعاد تنش بس فراتر از چیزی‌ست که بتوان در میزگرد چهارتا نخاله در فلان شبکه آنرا فهمید یا با زدن فلان هشتگ فکر کرد میتوان آنرا پایان داد.
تنش ایدئولوژیک بر سر تعیین سرحدات تمدنی/اعتقادی شرق و غرب که ما امروز به آن «مسئله اسرائیل و فلسطین» میگوییم، به یک معنا هم تایید و هم رد این گفته کارل اشمیت است که مدرنیته چیزی نیست جز صورت سکولار شده مفاهیم دینی.
روی این دوگانه «تمدنی/دینی» تمرکز کنید. تعیین مرزهای آنها به این راحتی ها نیست.
بحثی که درباره دوگانه «قدرت خاورمیانه»/«قدرت غرب آسیا» طرح کردم را یادآوری میکنم.
بحثی که درباره دوگانه «قدرت خاورمیانه»/«قدرت غرب آسیا» طرح کردم را یادآوری میکنم.
یک سرنخ درباره تنیدگی دو ساحت «دین» و «تمدن» اینست که بدانیم در رقابت تمدنی عثمانی/صفوی، مسئله تشیع به عنوان یک مفهوم دینی، نقشی تمدنی داشت و صفویان با تاکید بر آن مرز ایران را با عثمانی به عنوان یک امپراطوری اسلامی تعیین کردند.
بله، اخبار نبینید، تاریخ بخوانید.
بله، اخبار نبینید، تاریخ بخوانید.
رشته توئیتی که درباره کلیدواژه «قدرت غرب آسیا» نوشم:
