**Fanfiction Take Place After Story CH 551**
คิมดกจาที่ตื่นขึ้นมาในรอบหลายปีจดจำอะไรไม่ได้มากนัก
[เรื่องเล่า 'วสันตฤดูแห่งโลกปิศาจ' เฝ้ามองนายของมัน]
[เรื่องเล่า 'ราชาแห่งโลกที่ไร้ราชัน' เฝ้ามองนายของมัน]
[เรื่องเล่า 'ฤดูกาลแห่งแสงสว่างและความมืด' หมอบอยู่ข้างนายของมัน]
คิมดกจาที่ตื่นขึ้นมาในรอบหลายปีจดจำอะไรไม่ได้มากนัก
[เรื่องเล่า 'วสันตฤดูแห่งโลกปิศาจ' เฝ้ามองนายของมัน]
[เรื่องเล่า 'ราชาแห่งโลกที่ไร้ราชัน' เฝ้ามองนายของมัน]
[เรื่องเล่า 'ฤดูกาลแห่งแสงสว่างและความมืด' หมอบอยู่ข้างนายของมัน]
เรื่องเล่ามากมายยังคงรายล้อมอยู่รอบร่างกายเล็กๆ นั้น ทว่ากลับแทรกแซงเข้าไปไม่ได้ในทีเดียว
เรื่องเล่าบางส่วนแทรกซึมเข้าไปในร่างเล็กๆ กลายเป็นดวงแสงและสลายหายไป ดวงตาที่แวววาบระยิบระยับไปด้วยดวงดาวนั้นเฝ้ามองทุกคนด้วยแววตาว่างเปล่า ราวกับรู้จัก ราวกับไม่รู้จัก
เรื่องเล่าบางส่วนแทรกซึมเข้าไปในร่างเล็กๆ กลายเป็นดวงแสงและสลายหายไป ดวงตาที่แวววาบระยิบระยับไปด้วยดวงดาวนั้นเฝ้ามองทุกคนด้วยแววตาว่างเปล่า ราวกับรู้จัก ราวกับไม่รู้จัก
ถึงแม้ว่าจะคิดถึงดวงดาวดวงนี้มากเพียงใด ก็ไม่มีใครกล้าเข้าไปหาคิมดกจาที่มองพวกเขาด้วยแววตาว่างเปล่าคู่นั้น
ไม่ใช่คิมดกจา? ในความคิดของใครซักคน คำคำนั้นผุดขึ้นมา แต่กลับไม่มีใครกล้ากล่าวออกไป
สิ้นหวังและมีหวัง สิ้นหวังและมีหวัง สลับสับเปลี่ยนกันครั้งแล้วครั้งเล่า
ไม่ใช่คิมดกจา? ในความคิดของใครซักคน คำคำนั้นผุดขึ้นมา แต่กลับไม่มีใครกล้ากล่าวออกไป
สิ้นหวังและมีหวัง สิ้นหวังและมีหวัง สลับสับเปลี่ยนกันครั้งแล้วครั้งเล่า
หัวใจของพวกเขาทั้งชินชาและเข้มแข็งพอจะยอมรับ
ดังนั้นจึงรอคอยทั้งด้วยความหวังและความเตรียมใจ
ทุกอย่างนิ่งสงบอยู่อย่างนั้น จนกระทั่งยูซางอาก้าวขาเข้าไป
เด็กชายบนเตียงสะดุ้งเฮือกถอยหลัง ทำให้หญิงสาวหยุดฝีเท้าลง
เด็กชายคลายท่าทีระแวงลง ยูซางอาก้าวอีกก้าว
ดังนั้นจึงรอคอยทั้งด้วยความหวังและความเตรียมใจ
ทุกอย่างนิ่งสงบอยู่อย่างนั้น จนกระทั่งยูซางอาก้าวขาเข้าไป
เด็กชายบนเตียงสะดุ้งเฮือกถอยหลัง ทำให้หญิงสาวหยุดฝีเท้าลง
เด็กชายคลายท่าทีระแวงลง ยูซางอาก้าวอีกก้าว
ระแวงและคลายลง ก้าวออกและหยุดรอ จนกระทั่งยูซางอาไปถึงตัวเด็กชายในที่สุด
หญิงสาวกลืนน้ำลาย ย่อตัวลงให้สายตาอยู่ในระดับเดียวกัน และเอ่ยเรียกออกไปเบาๆ
"คุณดกจา....?"
เรื่องเล่าบางส่วนแทรกซึมลงในร่างเล็กๆนั้น
และประกายบางอย่างก็ปะทุขึ้นในแววตาว่างเปล่า
หญิงสาวกลืนน้ำลาย ย่อตัวลงให้สายตาอยู่ในระดับเดียวกัน และเอ่ยเรียกออกไปเบาๆ
"คุณดกจา....?"
เรื่องเล่าบางส่วนแทรกซึมลงในร่างเล็กๆนั้น
และประกายบางอย่างก็ปะทุขึ้นในแววตาว่างเปล่า
ดวงดาราที่ลอยค้างในดวงตาคู่นั้น พลันระยิบระยับวูบไหว
"คุณซางอา.."
นัยน์ตาของยูซางอาชื้นขึ้นมา
"ค่ะ คุณดกจา"
จากนั้นบรรยากาศอึดอัดก็คลายลงบ้าง
แววตาของคิมดกจากวาดมองไปรอบๆ ในดวงตาคู่นั้นไม่ใช่ความว่างเปล่าอีกแล้ว มีความงุนงงสับสน แต่ก็มีความคุ้นเคย
"คุณซางอา.."
นัยน์ตาของยูซางอาชื้นขึ้นมา
"ค่ะ คุณดกจา"
จากนั้นบรรยากาศอึดอัดก็คลายลงบ้าง
แววตาของคิมดกจากวาดมองไปรอบๆ ในดวงตาคู่นั้นไม่ใช่ความว่างเปล่าอีกแล้ว มีความงุนงงสับสน แต่ก็มีความคุ้นเคย
จากนั้นแววตาคู่นั้นก็ตกลงที่คนคนนึง
ยูซางอาตามสายตาคู่นั้นไป แล้วถอนหายใจยิ้มๆ
ฮันซูยองมองตามสายตาคู่นั้นไป จากนั้นก็กลอกตามองเพดาน
ส่วนคนที่ถูกมอง กลับจ้องตอบไปด้วยสายตาตรงไปตรงมา
และเอ่ยเรียกชื่อด้วยน้ำเสียงที่มั่นคงไม่เคยเปลี่ยนแปลง
"คิมดกจา"
/ไว้ดึกๆมาต่อ
ยูซางอาตามสายตาคู่นั้นไป แล้วถอนหายใจยิ้มๆ
ฮันซูยองมองตามสายตาคู่นั้นไป จากนั้นก็กลอกตามองเพดาน
ส่วนคนที่ถูกมอง กลับจ้องตอบไปด้วยสายตาตรงไปตรงมา
และเอ่ยเรียกชื่อด้วยน้ำเสียงที่มั่นคงไม่เคยเปลี่ยนแปลง
"คิมดกจา"
/ไว้ดึกๆมาต่อ
+++++++
คิมดกจาที่ตื่นขึ้นมายังจดจำอะไรไม่ได้มากนัก เรื่องราวหลายอย่าง อดีตของตน ค่อนข้างเลือนราง แต่เขาจำพวกพ้องของตนได้ จำได้ว่าตนเป็นใคร จำได้ว่าครอบครัวเป็นใคร จำได้ว่าบิยูมีความสัมพันธ์ยังไงกับตัว
คิมดกจาที่ตื่นขึ้นมายังจดจำอะไรไม่ได้มากนัก เรื่องราวหลายอย่าง อดีตของตน ค่อนข้างเลือนราง แต่เขาจำพวกพ้องของตนได้ จำได้ว่าตนเป็นใคร จำได้ว่าครอบครัวเป็นใคร จำได้ว่าบิยูมีความสัมพันธ์ยังไงกับตัว
แต่ถึงจำได้ ก็ยังคงไม่ค่อยคุ้นเคย ดังนั้นช่วงระยะวันแรกๆ ถึงแม้จะไม่หวาดกลัวจนถอยห่าง และยอมพูดคุยด้วย แต่กลับไม่ได้เปิดใจมากนัก
แต่พูดถึงเรื่องเปิดใจแล้ว คิมดกจาเคยพูดคุยเปิดใจกับพวกเขาหรือเปล่า
บางทีอาจจะเคย บางทีอาจจะไม่ แต่ทุกคนตัดสินใจจะให้ทุกอย่างค่อยๆเป็นไป
แต่พูดถึงเรื่องเปิดใจแล้ว คิมดกจาเคยพูดคุยเปิดใจกับพวกเขาหรือเปล่า
บางทีอาจจะเคย บางทีอาจจะไม่ แต่ทุกคนตัดสินใจจะให้ทุกอย่างค่อยๆเป็นไป
แต่ที่ชัดเจนที่สุด..
"....."
"....."
คือ
คิมดกจาติดยูจุงฮยอก
มาก
ติดขนาดไหน ขนาดที่หากยูจุงฮยอกไม่อยู่ในสายตา คิมดกจาจะเริ่มร้อนรนขึ้นมา ติดขนาดที่ยูุจุงฮยอกออกจากห้อง ก้เดินตามหลังต้อยๆ ท่ามกลางสายตาประชาชีในนิคมอุตสาหกรรมยูจุงฮยอก-คิมดกจา
"....."
"....."
คือ
คิมดกจาติดยูจุงฮยอก
มาก
ติดขนาดไหน ขนาดที่หากยูจุงฮยอกไม่อยู่ในสายตา คิมดกจาจะเริ่มร้อนรนขึ้นมา ติดขนาดที่ยูุจุงฮยอกออกจากห้อง ก้เดินตามหลังต้อยๆ ท่ามกลางสายตาประชาชีในนิคมอุตสาหกรรมยูจุงฮยอก-คิมดกจา
ยูซางอาโคลงหัวอ่อนใจ ฮันซูยองยกมือยอมแพ้ อีฮยอนซังน้ำตาซึม จองฮีวอนกอดอกพยักหน้ายิ้มพอใจ
อีกิลยองจิ้มเบอร์หาตำรวจ ส่วนชินยูซึงกดตัดสาย
ส่วนยูจุงฮยอก...
ยูจุงฮยอกปล่อยให้เด็กเดินตามต้อยๆ และพอเห็นว่าเดินตามไม่ทันก็อุ้มพาดบ่า
อีกิลยองจิ้มเบอร์หาตำรวจ ส่วนชินยูซึงกดตัดสาย
ส่วนยูจุงฮยอก...
ยูจุงฮยอกปล่อยให้เด็กเดินตามต้อยๆ และพอเห็นว่าเดินตามไม่ทันก็อุ้มพาดบ่า
อุ้มพาดบ่าพาเดินนานจนคิมดกจาประท้วงเวียนหัว ก็กลับมาอุ้มดีๆ แบบอุ้มเด็ก
"อิจฉา!!" อีกิลยองกับชินยูซึงหลุดพูดออกมา
ทำไมพอจำไม่ได้ถึงติดยูจุงฮยอกขนาดนี้นะ ต่อให้เป็นพระเอกนิยายคนที่ช่วยให้ตัวเองรอดก็เถอะ แต่คิมดกจาคนที่อายุยี่สิบแปดน่ะยี้แฟ...แค่ก! ยี้เพื่อนตัวเองจะตาย
"อิจฉา!!" อีกิลยองกับชินยูซึงหลุดพูดออกมา
ทำไมพอจำไม่ได้ถึงติดยูจุงฮยอกขนาดนี้นะ ต่อให้เป็นพระเอกนิยายคนที่ช่วยให้ตัวเองรอดก็เถอะ แต่คิมดกจาคนที่อายุยี่สิบแปดน่ะยี้แฟ...แค่ก! ยี้เพื่อนตัวเองจะตาย
"อาจจะเพราะเรื่องเล่าก้ได้นะ"
ไอลีนชี้รอบๆสองคนนั้น 'เรื่องเล่า' ที่ขับขานประสานกันปรากฎขึ้นรอบตัวสองคนนั้น
[เรื่องเล่า 'เพื่อนร่วมเป็นร่วมตาย' กำลังขับขานเรื่องราวของมัน]
เรื่องเล่าที่มีกันเพียงสองคน
"หมั่นไส้!!" ฮันซูยองกรีดร้องแล้วหาแว่นดำมาปิดตา
+++++++++++
ไอลีนชี้รอบๆสองคนนั้น 'เรื่องเล่า' ที่ขับขานประสานกันปรากฎขึ้นรอบตัวสองคนนั้น
[เรื่องเล่า 'เพื่อนร่วมเป็นร่วมตาย' กำลังขับขานเรื่องราวของมัน]
เรื่องเล่าที่มีกันเพียงสองคน
"หมั่นไส้!!" ฮันซูยองกรีดร้องแล้วหาแว่นดำมาปิดตา
+++++++++++
ระยะนี้ยูจุงฮยอกมีลูกติดเพิ่มขึ้นมาคนหนึ่ง
ที่จริงก็ไม่ใช่ลูกติด เป็นคิมดกจาต่างหาก
คิมดกจาที่ตื่นขึ้นมายังเป็นเด็กตัวเล็กๆ อยู่ เล็กจนฮันซูยองอุ้มได้ด้วยแขนมือเดียว ส่วนตอนนี้พอเรื่องเล่าค่อยๆ ซึมเข้าไปในตัว จากเด็กวัยประถมก็เทียบได้ซักวัยม.ต้นปีสามแล้ว
ส่วนยูจุงฮยอก?
ที่จริงก็ไม่ใช่ลูกติด เป็นคิมดกจาต่างหาก
คิมดกจาที่ตื่นขึ้นมายังเป็นเด็กตัวเล็กๆ อยู่ เล็กจนฮันซูยองอุ้มได้ด้วยแขนมือเดียว ส่วนตอนนี้พอเรื่องเล่าค่อยๆ ซึมเข้าไปในตัว จากเด็กวัยประถมก็เทียบได้ซักวัยม.ต้นปีสามแล้ว
ส่วนยูจุงฮยอก?
จะคิมดกจาวัย(?)ไหน ก็อุ้มแขนเดัยวได้ ไม่รู้คิมดกจาติดใขหรือเปล่า ทุกเช้าเลยเดินไปกระตุกชายเสื้อโค้ทไม่พูดไม่จา ยูจุงฮยอกก็เหมือนนกรู้ จับอุ้มพาตะลอนไปด้วยทุกวันจนคนแซวเป็นพ่อลูกติด
คิมดกจาดูเขินๆ ยูจุงฮยอกทำหน้านิ่งบอกว่าไร้สาระ แต่ดาบเนี่ยลากครูดกับพื้นจนคนรำคาญ
ไอ้คนซึน!!
คิมดกจาดูเขินๆ ยูจุงฮยอกทำหน้านิ่งบอกว่าไร้สาระ แต่ดาบเนี่ยลากครูดกับพื้นจนคนรำคาญ
ไอ้คนซึน!!
++++++++
"ไปหางานทำซะ" ฮันซูยองชี้หน้ายูจุงฮยอก ประกาศประกาศิต "จะโปรเกมเมอร์ รปภ. นักสู้ ไปหางานซะ ฉันเลี้ยงคิมดกจาได้แต่ฉันไม่เลี้ยงนาย!!"
ยูจุงฮยอกหันมามองฮันซูยอง จากนั้นก็ทำอาหารต่อ
"ผมก็ควรต้องทำงานนะครับ" คิมดกจาที่ตอนนี้โตได้ซักวัยม.ปลายเอ่ย
"ไม่ นายอยู่บ้าน"
"ไปหางานทำซะ" ฮันซูยองชี้หน้ายูจุงฮยอก ประกาศประกาศิต "จะโปรเกมเมอร์ รปภ. นักสู้ ไปหางานซะ ฉันเลี้ยงคิมดกจาได้แต่ฉันไม่เลี้ยงนาย!!"
ยูจุงฮยอกหันมามองฮันซูยอง จากนั้นก็ทำอาหารต่อ
"ผมก็ควรต้องทำงานนะครับ" คิมดกจาที่ตอนนี้โตได้ซักวัยม.ปลายเอ่ย
"ไม่ นายอยู่บ้าน"
ฮันซูยองหันนิ้วไปชี้คิมดกจาแทน "ห้ามไปไหนคนเดียว ห้ามอยู่คนเดีย วห้ามออกจากเขตนิคมอุตสาหกรรม เป็นนกในกรงทองไปซะคิมดกจา!!"
ยูจุงฮยอกพยักหน้าสนับสนุน
"ไม่ต้องมาสนับสนุน! นายน่ะไปหางานทำซะ!!"
พี่ซูยอง พี่ซูยอง ฉันว่ามีอาชีพนึงที่อาจารย์เหมาะนะ!!" อีจีฮเยโดดเหยงๆ
"อะไร?"
ยูจุงฮยอกพยักหน้าสนับสนุน
"ไม่ต้องมาสนับสนุน! นายน่ะไปหางานทำซะ!!"
พี่ซูยอง พี่ซูยอง ฉันว่ามีอาชีพนึงที่อาจารย์เหมาะนะ!!" อีจีฮเยโดดเหยงๆ
"อะไร?"
"พ่อบ้าน"
ฮันซูยองหันไปดูพระเจาประคุณในชุดกันเปื้อนสีดำรอยเลือดสาด
"ไม่จ้าง!!"
"เอาน่าๆ ที่จริงเงินเดือนพวกเราทุกคนรวมกันจะเลี้ยงเพิ่มอีกคนสองคนก็ไม่ได้ลำบากอะไรนี่คะ" ยูซางอาที่ขอลามาอยู่บ้านช่วงนึงยกมือปราม
ฮันซูยองหันไปดูพระเจาประคุณในชุดกันเปื้อนสีดำรอยเลือดสาด
"ไม่จ้าง!!"
"เอาน่าๆ ที่จริงเงินเดือนพวกเราทุกคนรวมกันจะเลี้ยงเพิ่มอีกคนสองคนก็ไม่ได้ลำบากอะไรนี่คะ" ยูซางอาที่ขอลามาอยู่บ้านช่วงนึงยกมือปราม
"อีกอย่างตอนนี้ภาพจำคุณจุงฮยอกยังเป็นผู้ก่อการร้ายอยู่นะคะคุณซูยอง ถึงไปสมัครงานคงไม่มีใครจ้างหรอกค่ะ" จองฮีวอนบอกพลางถอนหายใจ
"...แต่ฉันไม่ยอมให้ยูจุงฮยอกกินเงินเดือนง่ายๆ แน่" ฮันซูยองยังไม่ยอมแพ้
"...แต่ฉันไม่ยอมให้ยูจุงฮยอกกินเงินเดือนง่ายๆ แน่" ฮันซูยองยังไม่ยอมแพ้
"ไอ้นั่นสินะคะ...จิตสำนึกในฐานะแม่" บิยูในร่างเด็กสาวท่าทางสดใสยอกด้วยรอยยิ้มกว้าง
"ใครแม่หมอนั่น" ฮันซูยองทำหน้าปุเลี่ยน ต่อให้เป็นคนสร้างขึ้นมาก็ไม่ยอมรับ! ให้เป็นแม่ยูจุงฮยอก ฮันซูยองยึดอกรับเป็นแม่ของคิมดกจาดีกว่า
(สรุปว่าตอนนี้คิมดกจาเลยมีแม่สามคนกับพี่สาวเป็นโขยง)
"ใครแม่หมอนั่น" ฮันซูยองทำหน้าปุเลี่ยน ต่อให้เป็นคนสร้างขึ้นมาก็ไม่ยอมรับ! ให้เป็นแม่ยูจุงฮยอก ฮันซูยองยึดอกรับเป็นแม่ของคิมดกจาดีกว่า
(สรุปว่าตอนนี้คิมดกจาเลยมีแม่สามคนกับพี่สาวเป็นโขยง)
ทุกคนเห็นยูจุงฮยอกอุ้มดกจาเดินไปเดินมาจนชินได้สามเดือน จู่ๆ ก็กลายเป็นยูจุงฮยอกวิ่งไล่หาคิมดกจา
สาเหตุ?
"ดูเหมือนจู่ๆก็นึกเขินขึ้นมาล่ะมั้ง?" ฮันซูยองนั่งกัดลูกอมรสเลมอนกร้วมๆ
"เขิน? ตอนนี้น่ะนะคะ?" ยูวางอาไม่เชื่อหูเท่าไหร่
สาเหตุ?
"ดูเหมือนจู่ๆก็นึกเขินขึ้นมาล่ะมั้ง?" ฮันซูยองนั่งกัดลูกอมรสเลมอนกร้วมๆ
"เขิน? ตอนนี้น่ะนะคะ?" ยูวางอาไม่เชื่อหูเท่าไหร่
"อา..เท่าที่ฟังคิมดกจามาน่ะนะ ก่อนหน้านี้ถึงความทรงจำจะกลับมา แต่สภาวะทางอารมณ์ยังไม่เข้าที่ ตอนนี้เข้าที่แล้วเลยเขินขึ้นมา"
"หมายถึง...ก่อนหน้านี้มีความทรงจำอยู่ แต่ว่าไม่มีสภาวะทางอารมณ์ของผู้ใหญ่ ก็เลยทำอะไรตามที่ใจตัวเองอยาก?" ยูซางอาพยายามย่อยคำพูดของฮันซูยอง
"หมายถึง...ก่อนหน้านี้มีความทรงจำอยู่ แต่ว่าไม่มีสภาวะทางอารมณ์ของผู้ใหญ่ ก็เลยทำอะไรตามที่ใจตัวเองอยาก?" ยูซางอาพยายามย่อยคำพูดของฮันซูยอง
"ช่ายๆ ก็หมอนั่นฟื้นฟูเกือบสมบูรณ์แล้วนี่?" ฮันซูญองว่าพลางมองคิมดกจาที่เดินอยู่ไกลลิบๆ จากเด็กหนุ่มตัวเล็กแห้งแกรน ตอนนี้โตขึ้นเรื่อยๆ จนอยู่ในร่างของผู้ใหญ่โตเต็มวัยแล้ว เป็นคิมดกจาวัยยี่สิบแปดปีที่พวกเขาคุ้มเคยดี
พอร่างกายโตขึ้น ท่าทางสภาวะทางอารมณ์ก็กลับมาด้วย วันหนึ่งพอตื่นขึ้นมาแล้วนึกถึงสิ่งที่ตัวเองทำลงไป คิมดกจาก็เขินจนแทบอยากหนีไปหาที่เงียบๆอยู่คนเดียวสักปี
อ้อนยูจุงฮยอกให้อุ้ม? ทำท่าซึมใส่ตอนไม่อุ้ม? คิมดกจา นายทำอะไรลงไป??
อ้อนยูจุงฮยอกให้อุ้ม? ทำท่าซึมใส่ตอนไม่อุ้ม? คิมดกจา นายทำอะไรลงไป??
ดังนั้นคิมดกจาเลยหลบหน้ายูจุงฮยอกทั้งวัน
แรกๆ ยูจุงฮยอกยังไม่เอะใจ แต่จนเด็กที่เดินตามตัวเองตลอดสามเดือนหายไป พ่อเจ้าประคุณก็เริ่มจะหงุดหงิดขึ้นมาเล็กๆ
"คิมดกจาอยู่ไหน?" ยูยจุงฮยอกถามคนแถวนั้นหลังจากชายหนุ่มเดินหายไปจากสายตา
"น่าจะทางนั้น.."
แรกๆ ยูจุงฮยอกยังไม่เอะใจ แต่จนเด็กที่เดินตามตัวเองตลอดสามเดือนหายไป พ่อเจ้าประคุณก็เริ่มจะหงุดหงิดขึ้นมาเล็กๆ
"คิมดกจาอยู่ไหน?" ยูยจุงฮยอกถามคนแถวนั้นหลังจากชายหนุ่มเดินหายไปจากสายตา
"น่าจะทางนั้น.."
แล้วก็เดินตามไปทางทิศนั้น
ดังนั้นหลังจากทุกคนชินกับยูจุงฮอกและคิมดกจาที่ตัวติดหนึบกันสามเดือนก็มาเจอกับการวิ่งไล่จับของทั้งคู่ต่อ
ฮันซูยองเห็นแล้วหัวเราะเยาะจนท้องขัดท้องแข็ง ส่วนเด็กๆ สองคนดูจะยังอิจฉาเหมือนเดิม...
ดังนั้นหลังจากทุกคนชินกับยูจุงฮอกและคิมดกจาที่ตัวติดหนึบกันสามเดือนก็มาเจอกับการวิ่งไล่จับของทั้งคู่ต่อ
ฮันซูยองเห็นแล้วหัวเราะเยาะจนท้องขัดท้องแข็ง ส่วนเด็กๆ สองคนดูจะยังอิจฉาเหมือนเดิม...
ผ่านไปได้สองวีค สถานการณ์ก็กลับเป็นปกติ
ปกติใจที่นี้คือยูจุงฮยอกกลับมาตัวติดกันกับคิมดกจาอีกแล้ว
"อ้าว? อาจอชี่ไม่หนีอาจารย์แล้วเหรอ?" อีจีฮเยชี้สองประธานแห่งคิมดกจาคอมปานี
"พอยูจุงฮยอกไม่วิ่งไล่ตามก็แพนิคเองเลยเดินกลับไปหาน่ะสิ" ฮันซูยองกลอกตาตอบ
คนที่ล้อมวงคุยกันร้องอ้อ
ปกติใจที่นี้คือยูจุงฮยอกกลับมาตัวติดกันกับคิมดกจาอีกแล้ว
"อ้าว? อาจอชี่ไม่หนีอาจารย์แล้วเหรอ?" อีจีฮเยชี้สองประธานแห่งคิมดกจาคอมปานี
"พอยูจุงฮยอกไม่วิ่งไล่ตามก็แพนิคเองเลยเดินกลับไปหาน่ะสิ" ฮันซูยองกลอกตาตอบ
คนที่ล้อมวงคุยกันร้องอ้อ
ส่วนคิมดกจาที่หูดีได้ยินหน้าแดงจนซุกลงเข่า
"? คิมดกจา แกเป็นอะไร" ยูจุงฮยอกที่น่งข้างๆขมวดคิ้วมอง
"ไม่ได้เป็นอะไร"
"แล้วก้มหน้าลงไปทำไม?" ยูจุงฮยอกยังขยับเข้ามา
"ฉันไม่เป็นไรน่า!" คิมดกจายันหน้าออกแล้วเริ่มวิ่งหนีอีกแล้ว
ยูจุงฮยอกสีหน้าเต็มไปด้วยคำถามแล้วเดินตาม
"? คิมดกจา แกเป็นอะไร" ยูจุงฮยอกที่น่งข้างๆขมวดคิ้วมอง
"ไม่ได้เป็นอะไร"
"แล้วก้มหน้าลงไปทำไม?" ยูจุงฮยอกยังขยับเข้ามา
"ฉันไม่เป็นไรน่า!" คิมดกจายันหน้าออกแล้วเริ่มวิ่งหนีอีกแล้ว
ยูจุงฮยอกสีหน้าเต็มไปด้วยคำถามแล้วเดินตาม
ทั้งตี้มองตามด้วยสีหน้าอบอุ่นเอ็นดู
@threadreaderapp pls unroll
หลังจากเป็นนีทอยู่บ้านมานาน คืมดกจาก็คิดว่าตนควรหางานทำสักที
ไม่จำเป็นต้องเป็นงานพนักงานบริษัท อาจจะเป็นงานพาร์ทไทม์หรืองานใช้แรง เขาเพียงรู้สึกว่าตนอยู่ว่างๆมามากพอแล้ว
ปัญหาก็คือ..
"ไม่ได้" ผู้ปกครองหนึ่งห้ามด้วยใบหน้าขึงขัง
"ไม่ได้ค่ะ" ผู้ปกครองสองห้ามด้วยรอยยิ้มนุ่มนวล
ไม่จำเป็นต้องเป็นงานพนักงานบริษัท อาจจะเป็นงานพาร์ทไทม์หรืองานใช้แรง เขาเพียงรู้สึกว่าตนอยู่ว่างๆมามากพอแล้ว
ปัญหาก็คือ..
"ไม่ได้" ผู้ปกครองหนึ่งห้ามด้วยใบหน้าขึงขัง
"ไม่ได้ค่ะ" ผู้ปกครองสองห้ามด้วยรอยยิ้มนุ่มนวล
"ไม่ได้ย่ะ!" ผู้ปกครองสามห้ามเสียงแวดลั่น
คิมดกจาที่รู้สึกว่าถูกผู้ปกครอง (เทียม) ดุ ถึงกับอึ้งไปครึ่งวิ
"ฉันจำได้ว่าเราเคยคุยกันแล้วว่าพวกฉันเลี้ยงนายได้" ฮันซูยอง ศาสตราจารย์ประจำมหาวิทยาลัยควบตำแหน่งนักเขียนยอดเยี่นมกอดอก
"
คิมดกจาที่รู้สึกว่าถูกผู้ปกครอง (เทียม) ดุ ถึงกับอึ้งไปครึ่งวิ
"ฉันจำได้ว่าเราเคยคุยกันแล้วว่าพวกฉันเลี้ยงนายได้" ฮันซูยอง ศาสตราจารย์ประจำมหาวิทยาลัยควบตำแหน่งนักเขียนยอดเยี่นมกอดอก
"
"ยูจุงฮยอกก็มีงานแล้ว ฉันก็ไม่ควรอยู่บ้านเฉยๆไม่ใช่เหรอ!" คิมดกจาร้องค้าน ชี้อดีตผู้ก่อการร้าย(?)ที่ตอนนี้กลับเข้าวงการิีสปอร์ตอย่างเต็มภาคภูมิ
"นั่นเพราะฉันไม่สนใจจะเลี้ยงผู้ชายตัวโตๆสองคน"
"ผมก็เป็นผู้ชายตัวโตๆ"
"นายเป็นเด็กอายุยี่สิบแปดขวบ"
"นั่นเพราะฉันไม่สนใจจะเลี้ยงผู้ชายตัวโตๆสองคน"
"ผมก็เป็นผู้ชายตัวโตๆ"
"นายเป็นเด็กอายุยี่สิบแปดขวบ"
คิมดกจาฟังแล้วได้แต่ฟุบหน้ากับมือ ส่งสายตาขอความช่วยเหลือจากยูซางอา
"คุณซูยองคะ ฉันคิดว่าคุณดกจาอยู่บ้านนานๆคงเบื่อ หางานให้คุณดกจาทำเถอะค่ะ"
"มันไม่ใช่เรื่องเบื่อหรอกครับ..."
"เบื่องั้นเหรอ.. งั้นลุงไปเรียนโทที่มหาลัยฉันสิ!!" อีจีฮเยยกไม้ยกมือเสนอพร้อมยิ้มแป้น
"คุณซูยองคะ ฉันคิดว่าคุณดกจาอยู่บ้านนานๆคงเบื่อ หางานให้คุณดกจาทำเถอะค่ะ"
"มันไม่ใช่เรื่องเบื่อหรอกครับ..."
"เบื่องั้นเหรอ.. งั้นลุงไปเรียนโทที่มหาลัยฉันสิ!!" อีจีฮเยยกไม้ยกมือเสนอพร้อมยิ้มแป้น
"ขะ..ขี้โกง! ฮยอง! ฮยองมาเป็นครูที่โรงเรียนพวกเราสิ!"
"ฉันว่าตัวเองคงไม่มีวุฒิไปสอน..." คิมดกจาพึมพำตอบเด็กสองคนที่มากิดแขนตัวเอง
"โลกพังไปรอบนึงจะมีวุฒิอะไรให้ยื่นอีกล่ะ" ฮันซูยองฟาดกลับหน้าตาน
"ฉันว่าตัวเองคงไม่มีวุฒิไปสอน..." คิมดกจาพึมพำตอบเด็กสองคนที่มากิดแขนตัวเอง
"โลกพังไปรอบนึงจะมีวุฒิอะไรให้ยื่นอีกล่ะ" ฮันซูยองฟาดกลับหน้าตาน
"งั้น...พาคุณดกจาไปล่างายกันเถอะค่ะ!" จองฮีวอนเสนออย่างกระตือรือร้น
ผู้ปกครอง(?)ทั้งสาม มองหน้ากัน จากนั้นก็พยักหน้าเห็นด้วย และพากันหิ้วคิมดกจาขึ้นรถไปตระเวนหางานโดยไม่ถามความสมัครใจ
บริษัทแรก:
"ผมว่าน่าสนใ-"
"เงื่อนไขขูดรีดขูดเนื้อ!" ฮะนซูยองคำราม
ผู้ปกครอง(?)ทั้งสาม มองหน้ากัน จากนั้นก็พยักหน้าเห็นด้วย และพากันหิ้วคิมดกจาขึ้นรถไปตระเวนหางานโดยไม่ถามความสมัครใจ
บริษัทแรก:
"ผมว่าน่าสนใ-"
"เงื่อนไขขูดรีดขูดเนื้อ!" ฮะนซูยองคำราม
"ทำโอที?" ยูจุงฮยอกขมวดคิ้ว
"ในประวัติมีข่าวว่าไม่เป็นธรรมกับพนักงานนะคะ"
บริษัทแรก:ปัดตก
บริษัทที่สอง:
"ฉันไม่ชอบหน้าหัวหน้าหมอนี่" ยูจุงฮยอกออกความเห็นหลังคิมดกจาไปสัมภาษณ์มา
"ดูท่าทางเงินเดือนน่าจะน้อย ใช้งานหนัก จะให้เด็กน้อยมาทำงานแบบนี้ได้ไง" ฮันซูยองพยักหน้าเห็นด้วย
"ในประวัติมีข่าวว่าไม่เป็นธรรมกับพนักงานนะคะ"
บริษัทแรก:ปัดตก
บริษัทที่สอง:
"ฉันไม่ชอบหน้าหัวหน้าหมอนี่" ยูจุงฮยอกออกความเห็นหลังคิมดกจาไปสัมภาษณ์มา
"ดูท่าทางเงินเดือนน่าจะน้อย ใช้งานหนัก จะให้เด็กน้อยมาทำงานแบบนี้ได้ไง" ฮันซูยองพยักหน้าเห็นด้วย
"...ถามความเห็นผมหน่อยเถอะ!!"
บริษัทที่ 3 4 5 6 .,.... : ปัดตก
"..ผมไม่ทำงานแล้วก็ได้ครับ กลับบ้านเถอะ" คิมดกจาที่ยอมแพ้กับการรับผิดชอบชีวิตตัวเองเอ่ย
"เอางั้นเหรอ? ได้ งั้นกลับบ้าน!" ฮันซูยองเอ่ยเสียงร่าเริง
ยูจุงฮยอกแค่นหัวเราะ "เสียเวลาไปทั้งวัน"
บริษัทที่ 3 4 5 6 .,.... : ปัดตก
"..ผมไม่ทำงานแล้วก็ได้ครับ กลับบ้านเถอะ" คิมดกจาที่ยอมแพ้กับการรับผิดชอบชีวิตตัวเองเอ่ย
"เอางั้นเหรอ? ได้ งั้นกลับบ้าน!" ฮันซูยองเอ่ยเสียงร่าเริง
ยูจุงฮยอกแค่นหัวเราะ "เสียเวลาไปทั้งวัน"
"อีกอย่างถ้าจะหางานนาย...." ฮันซูยองเปรย
"ถ้านายอยากได้งานนัก.." ยูจุงฮยอกเผรยขึ้นในเวฃาเดียวกัน
"ก็มาเป็นผู้ช่วยฉันสิ/ผู้จัดการส่วนตัวฉันสิ"
"....."
"....."
"...."
ฮันซูยองและยูจุงฮยอกมองหน้ากัน
"ถ้านายอยากได้งานนัก.." ยูจุงฮยอกเผรยขึ้นในเวฃาเดียวกัน
"ก็มาเป็นผู้ช่วยฉันสิ/ผู้จัดการส่วนตัวฉันสิ"
"....."
"....."
"...."
ฮันซูยองและยูจุงฮยอกมองหน้ากัน
"เดี๋ยวผู้จัดการส่วนตัวอะไร โปรเกมเมอร์ต๊อกต๋อยอย่างนายจะเอาผู้จัดการส่วนตัวไปทำป๊ะอะไร!"
"ฮันซูยอง เธอมีผู้ช่วยอยู่แล้วสองคนจะให้คิมดกจาไปช่วยอะไร"
"มีเรื่องให้ข่วยเยอะแล้วกัน! เป็นการเป็นงานมากกว่านายนั่นแหละ คิมดกจาต้องมาทำงานกับฉัน!"
"มาเป็นผู้จัดการฉัน"
"ผู้ช่วย!"
"ฮันซูยอง เธอมีผู้ช่วยอยู่แล้วสองคนจะให้คิมดกจาไปช่วยอะไร"
"มีเรื่องให้ข่วยเยอะแล้วกัน! เป็นการเป็นงานมากกว่านายนั่นแหละ คิมดกจาต้องมาทำงานกับฉัน!"
"มาเป็นผู้จัดการฉัน"
"ผู้ช่วย!"
"ผู้จัดการ"
"คิมดกจา! เลือกมาเดี๋ยวนี้!"
"......" คิมดกจามองทั้งคู่ด้วยสายตาเหม่อลอย "...ฉันเป็นนีทต่อไปอีกสักพักแล้วกัน"
ศึกแรกระหว่างนักเขัยนและพระเอก : เสมอ
"คิมดกจา! เลือกมาเดี๋ยวนี้!"
"......" คิมดกจามองทั้งคู่ด้วยสายตาเหม่อลอย "...ฉันเป็นนีทต่อไปอีกสักพักแล้วกัน"
ศึกแรกระหว่างนักเขัยนและพระเอก : เสมอ
@threadreaderapp pls unroll
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
