#باشگاه_خبرنگاران_ایران، از کانال‌های مرتبط با #روزنامه_نگاری، امروز اسامی 10 نامزد نهایی‌ش را برای انتخاب #روزنامه_نگار_سال معرفی کرد. ژیلا بنی‌یعقوب، جواددلیری، یاشار سطانی، عباس عبدی، فاطمه علی‌اصغر، متین غفاریان، مسعود فروغی، محمد قوچانی،الناز محمدی، حامد هادیان. قطعا توجه/1
به این موضوع، مخصوصا حالا که روزنامه‌نگاری ایران زیر فشارهای ساختاری و مقطعی مختلفی است، کار ارزشمندی است. به نوشته خود کانال دیکه نانوشته غلط ندارد؛ راه نقد هم بازاست. نکاتی درباره این جایزه به ذهنم رسید که شاید به‌کاری بیاید/2
موضوع اول اینکه همین شکل انتخاب نامزدها (اولیه و نهایی)، خود متاثر از یکی از مشکلات ساختاری روزنامه‌نگاری ماست؛ #رفیق_بازی. شما در روزنامه‌نگاری ایران راحت‌تر کار پیدا می‌کنید،سریع‌تر ارتقا می‌گیرید،یامثلا هنوز #خبرنگار نشده، دبیر می‌شوید که رفقای بیشتری داشته باشید؛ یعنی هرقدر/3
درفضای مطبوعات آدم‌های بیشتری بشناسید، یا آدم‌های بیشتری شما را بشناسند ـفارغ از اینکه شما چقدر کار روزنامه‌نگاری بلدید یا کرده‌اید یا حتی اینکه چقدر می‌نویسید ـ احتمالا موفق‌تر خواهید بود. تاجایی که یادم هست این ماجرای رفیق‌بازی یا گعده‌های روزنامه‌نگاری، صدای خیلی‌ها را/4
در همان زمان انتخاب هیات تشکیل #انجمن_صنفی_روزنامه_نگاران_تهران هم درآورد. سازوکار انتخاب این جایزه هم همین است. «داوطلبان و کاندیداهای اولیه، از سوی دوستان و همکاران خود معرفی شدند...هیات داوران پس از معرفی نامزدها وارد شور شد و ۱۰ نامزد اصلی خود را معرفی کرد...10 نامزد اصلی/5
بر اساس مکانیزم نظرسنجی، به مدت ۱۵ روز به رای و نظر روزنامه‌نگاران گذاشته می‌شوند.» یعنی معیار انتخاب روزنامه‌نگار برتر، کاری که فرد انجام داده نیست،که بدیهی‌ترین نمودش انتشار مطلب در یک رسانه‌‌است؛معیار این است که چقدر من را در این فضا می‌شناسند و معرفی‌ام می‌کنند/6
اینکه چقدر من در "ذهنیت" دیگران روزنامه‌نگار هستم. و البته چقدر دوستانی دارم که به من رای بدهد یا دیگران را قانع کنند که به‌من رای بدهند. مخصوصا آنکه هرفردی می‌تواند در کانال رای بدهد. از بین این 10 نفر قطعا "آوازه" بعضی تا بیرون روزنامه‌نگاری هم رفته، بنابراین هرکسی که بخواهد/7
رای بدهد احتمالا باز هم به آن نام و شهرت رای خواهد داد، نه کاری که روزنامه‌نگار انجام داده. بخاطر همین است که به‌شکل جالبی (برای من) اسم چند روزنامه‌نگاری که اتفاقا در سال 98 فعال بودند، حتی در لیست اولیه هم نبود و چند اسم نامربوط دیگر در فهرست اولیه وجود داشت.اشتباه نکنید/8
منظورم این نیست که آدم‌های این فهرست (اولیه و نهایی)،روزنامه‌نگاران خوبی نیستند، اصلا.شما می‌توانید روزنامه‌نگار خوبی باشید و دراین فهرست هم باشید و می‌توانید روزنامه‌نگار خوبی باشیدودر این فهرست نباشید، چون (شایدهنوز) شهرت کافی یا رفقایی که شما را نامزد کنند، ندارید و البت/9
می‌توانید روزنامه‌نگار خوبی هم نباشید و به آن دلایلی که گفتم، درفهرست جای گرفته باشید. مشکل اساسی این است که با این شکل از انتخاب (اولیه و نهایی)،شما توانایی حرفه‌ای روزنامه‌نگار را نسنجیده‌اید، مقبولیت و شهرت او را سنجیده‌اید/10
مساله دوم که باز هم ناشی از مشکل بالاست این است که نام‌هایی در این فهرست هستند که اصولا چندین سال است کار روزنامه‌نگاری نمی‌کنند(شاید اتفاقا روزنامه‌نگارهای خوبی هم بوده‌اند)وحتی شاید اجازه کار مطبوعاتی هم نداشته باشند. این آدم‌ها چطور می‌توانند نامزد روزنامه‌نگار سال 98 شوند؟/11
نامزد شده‌اند،چون معیار انتخاب ذهنی است،معیار بیرونی ندارد.اسم سردبیری که اوج نوآوری‌هاومهارت‌هایش مربوط به دستکم یک دهه قبل است،یایک ستون‌نویس که فعالیتش در تحریریه مربوط به چندسال قبل است،با خبرنگارانی که بقول خودمان پشت‌میزنشین نبودندوبیرون رفتند،همه با هم دریک ظرف آمده‌اند/12
مساله سوم که به دو مورد بالا ربط دارد،ناهمخوانی نام جایزه و انتخاب‌هاست. ماجرای سیل شیراز و چند شهر دیگر، ورود زنان به ورزشگاه،اعتراضات آبان، ترور قاسم سلیمانی،ساقط کردن هواپیما و کرونا تا حالا احتمالا مهم‌ترین رویدادهای خبری سال 98 بودند و انتظار منطقی این است که روزنامه‌نگار/13
سال 98 حداقل در حد چارچوب‌های روزنامه‌نگاری ایران به بخشی از این مسائل پرداخته باشد. مثلا مثل چهره برتر سال مجله تایم که براساس کارهای مشخصی در یک سال،فرد یا افرادی برای همان سال انتخاب می‌شوند. بااین معیار قطعا نام بعضی از آدم‌های فهرست نهایی (حتی اگر آدم‌های معروفی هم باشند)/14
باید خط می‌خورد و اسم چند روزنامه‌نگار دیگر قطعا باید به این فهرست اضافه می‌شد. با چنین شیوه انتخابی (اولیه و نهایی) اسم جایزه می‌توانست هرچیز دیگری هم باشد، جایزه روزنامه‌نگار روز، ماه، یا حتی دهه، چرا روزنامه‌نگار سال اصلا؟/15
فکرمی‌کنم شیوه انتخاب روزنامه‌نگار سال توسط هیات انتخاب این کانال، یک دلیل ساده دارد؛ از جهات مختلف راحت است! یعنی از یک‌طرف اگر کسی هم بعدا شاکی شود، می‌توانید بگویید که رای‌گیری بود و من نقشی در انتخاب نامزدها و منتخبان نهایی نداشتم و از طرف دیگر نیازی به کار چندانی هم نیست/16
یعنی حتی لازم نیست برای انتخاب، مثلا مطالب منتشر شده در رسانه‌های ایران را در طول سال و بشکل روزانه دنبال کرده باشید یا حتی گزارش‌هایی را خوانده یا ویدویی را تماشا کرده باشید. پس کارکرد این جایزه چیست؟/17
دور هم جمع بشویم،دوستان‌مان یا دوستان‌شان یا کسانی که ازنظر"ما" روزنامه‌نگاران خوبی هستند را به‌عنوان روزنامه‌نگار برتر انتخاب کنیم یا از روزنامه‌نگارهایی تقدیر کنیم که با همه سانسورها و خودسانسوری‌ها در سال سخت 98، از چیزهایی نوشتند و گفتند که نوشتن از آنها کار راحتی نبود/18وآخر
