Δεν αρκεί να είσαι ένας από τους κορυφαίους φωτογραφους στον κόσμο, καμιά φορά χρειάζεται να έχεις κ τύχη. Και αυτή "χαμογέλασε" στον Josef Koudelka όταν γύρισε στην Πράγα μια μέρα πριν την εισβολή των σοβιετικων κ κάλυψε φωτογραφικα τα γεγονότα. Ήταν Αυγουστος του 68 και ώρα... 
Το 68 o Koudelka ήταν 30 χρόνων και γνωστός για δουλειές του σε θεατρικές παραστάσεις. Όταν κάλυψε τα γεγονότα δεν είχε ιδέα από φωτορεπορταζ. "Δεν είχα διαβάσει ποτέ το Life, δεν το έκανα για να εκδοθεί. Το έκανα για μένα"
Την αμεσότητα και τον ρεαλισμό στις φωτό τις εξηγεί καλύτερα ο Ian Berrry ο μοναδικός δυτικός φωτογράφος εκεί. "Ο μόνος άλλος εκτός από μένα ήταν ένας παλαβός τύπος με φωτ. μηχανές κρεμασμένες στο λαιμο του να σκαρφαλώνει στα τανκ να έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με τους στρατιώτες"
"Όμως είχε την υποστήριξη του κόσμου, το πλήθος τον προστάτευε έκανε κύκλο γύρω του όταν πήγαιναν να του πάρουν τα φιλμ. Ένιωθα ότι αυτός ο τύπος ήταν ο πιο γενναίος άνθρωπος του κόσμου ή ο πιο τρελός. Τελικά ησουν εσύ Josef"
"ήταν μια επικίνδυνη κατάσταση αλλά εγω δεν το ένιωθα τοτε" λέει ο Koudelka. "Για μένα ήρωες ήταν οι 7 σοβιετικοι πολίτες που έκαναν διαμαρτυρία στην κόκκινη πλατεία εναντίον της εισβολής, ξέροντας τις συνέπειες. Αυτό που συνέβη ήταν μεγαλύτερο από όλους μας"
Η τύχη έπαιξε δεύτερη φορά τον ρόλο της όταν, με έναν σχεδόν μαγικό τρόπο και σε πείσμα της απαγόρευσης και λογοκρισίας που επικράτησε μετά, μερικά από τα αρνητικά φιλμ φυγαδευθηκαν έξω από τη χώρα.
"Ήθελα να φωτογραφίσω τα σοβιετικά τανκ και στρατιώτες μόνους τους στην πλατεία Wenceslas χωρίς κόσμο για να δείξω ότι δεν το επικροτουσαμε όλο αυτό. Ανέβηκα στην ταράτσα ενός κτιρίου όμως με είδαν και με πέρασαν για σκοπευτή και προσπάθησαν να με συλλάβουν..."
"Έτρεξα και πηδηξα σε ένα γειτονικό κτίριο όπου εντελώς συμπτωματικά έμενε ένας φίλος μου. Του έδωσα όλα τα αρνητικά ρολά φιλμ εκείνης της ημέρας, περίπου 20, ώστε να μη τα βρουν επάνω μου..."
"Κατάφερα να ξεφύγω και την επόμενη μέρα γύρισα να τα πάρω πίσω. Έμαθα ότι τα είχε ήδη δώσει σε κάποιον από τον ραδιοφωνικό σταθμό Ελεύθερη Ευρώπη στη Βιέννη. Ήθελα να τον σκοτώσω. Έχοντας διαβατήριο πήγα εκεί και πήρα πίσω μόνο τα 15 γιατί είχαν ήδη στείλει 5 φιλμ στο Μόναχο"
Τον Αύγουστο του 1969, έναν χρόνο ακριβώς μετά την εισβολή, ο Koudelka βρισκόταν στο Λονδίνο φωτογραφιζοντας μια θεατρική ομάδα. Μια Κυριακή βγήκαν βόλτα και κάποιος έφερε ένα αντίτυπο των Sunday Times. Εκει είδε με έκπληξη τις φωτογραφίες του δημοσιευμένες!
Υπεύθυνο για αυτό ηταν το διάσημο φωτογραφικό πρακτορείο Magnum όπου πρόεδρος του εκείνη την εποχή ήταν ο διάσημος Elliott Erwitt. O Koudelka είχε δώσει κάποιες φωτογραφίες στην Anna Fàrovà η οποία ήταν γνωστή του Erwitt.
"Ήταν παράξενη η αίσθηση να βλέπω τις φωτογραφίες μου, όχι επειδή τις τράβηξα εγώ αλλά επειδή δεν μπορούσα να πω σε κανεναν ότι ήταν δικές μου..." To Magnum προστάτεψε τον Koudelka αναφέροντας τον ως "Άγνωστος Τσέχος φωτογράφος" με τα αρχικά "P. P." - Prague Photographer
One person has a gun and the other hasn’t. And the one who hasn’t is, in fact, the stronger" - Josef Koudelka
Ο Koudelka συνέχισε να αρνείται τα δικαιώματα για τις φωτογραφίες του και μόνο έναν χρόνο μετά τον θάνατο του πατέρα του παραδέχτηκε ότι ήταν δικές του.
Τέλος thread
@threadreaderapp unroll
