1️⃣ یه کتابی هست به اسم «فیلسوفان بدکردار» که دو نویسنده انگلیسی نوشتن. این کتاب با بررسی زندگی شخصی، تناقض‌های رفتار و گفتار هشت فیلسوف بزرگ ژان ژاک روسو، شوپنهاور، نیچه، برتراند راسل، ویتگنشتاین، هایدگر، ژان پل سارتر و میشل فوکو رو آشکار می‌کنه.
2️⃣ بدترین اون‌ها از نظر اخلاقی، میشه به انتقال ایدز به ده‌ها نفر توسط فوکو و تشکیل زندگی های ۳نفره ژان پل سارتر و سیمون دوبوار با دختران کم‌سن و نوجوان اشاره کرد. من به انگاره جداکردن اثر از پدیدآورنده واقفم و این مسئله فلسفه و آثار این افراد رو زیر سوال نمی‌بره. نیچه میگه
3️⃣ «هر فلسفه بزرگ، اعتراف بنیانگذارِ آن و مجموعه‌ای از افشاگری‌های غیرداوطلبانه از خاطرات شخصی است» یعنی فلسفه هر فیلسوف واکنشی به زندگی شخصی اونه.
نتیجه‌ای که می‌خوام از اینا بگیرم اینه که انسان بسیار متناقضه و این امری طبیعیه. همونطور که تناقض گفتاری و رفتاری رو
نتیجه‌ای که می‌خوام از اینا بگیرم اینه که انسان بسیار متناقضه و این امری طبیعیه. همونطور که تناقض گفتاری و رفتاری رو
4️⃣در فلاسفه می‌بینیم.
درسته که اخلاقیات یک برساخت اجتماعی‌ان اما جدای از آروغ روشنفکری با طعم آنارشیسم، به نظرم فرهنگ اجتماع و ارزش‌هاش باید جلوی امیالی که به اشخاص دیگر یا جامعه آسیب می‌رسونه رو بگیره و از این رفتارها ممانعت کنه. راه دیگه‌ای نداریم.
درسته که اخلاقیات یک برساخت اجتماعی‌ان اما جدای از آروغ روشنفکری با طعم آنارشیسم، به نظرم فرهنگ اجتماع و ارزش‌هاش باید جلوی امیالی که به اشخاص دیگر یا جامعه آسیب می‌رسونه رو بگیره و از این رفتارها ممانعت کنه. راه دیگه‌ای نداریم.
