"เคียวยะ"
"..."
"เคียวยะ--งอนเหรอ"
ก็รู้นี่ จะถามเซ้าซี้ทำไมเล่า แต่ก็ผมไม่ตอบคำถามนั้น ไม่อยากทำให้ตัวเองดูเด็กน้อยไปมากกว่านี้
"ไม่เอาน่า--นะ"
ไม่ว่าเปล่ายังเงยหน้าขึ้นมามองด้วยสายตาวิบวับกับรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม
อยากข่วนหน้าหมอนี่ชะมัด
ผมไม่ตอบ เพราะรู้ว่าเขาพูดถูก และรู้ดีว่าเขาก็คงมีวิธีพูดร้อยแปดพันเก้าที่จะทำให้ผมหายกังวล
"ก็กำลังจะช่างมันอยู่นี่ไง" คุณก็ดันพูดขึ้นมาอีกเนี่ย
ดีโน่หัวเราะเบาๆ "ขอโทษนะที่เผลอดีใจไปนิดหน่อย ทั้งๆที่เคียวยะกังวลแท้ๆ"
หมอนั่นเอื้อมมือจะมาบีบจมูก ผมเอี้ยวตัวหลบ ไม่อยากให้ดีโน่มาวอแวตอนอารมณ์ไม่ดีเลย
"นี่ เดี๋ยวฉันดุลูกน้องให้เอามั้ย"
ผมถอนหายใจ ยอมหันไปมองอีกฝ่ายที่นอนฟุบอยู่บนโต๊ะ
"คุณกำลังสปอยล์ผมอยู่นะ รู้ตัวมั้ย"
"ก็มีแฟนอยู่คนเดียว จะให้เอาใจใคร"
"แต่บางที เจ้าพวกนั้นก็ล้ำเส้นไปหน่อย" ดีโน่มีสีหน้าจริงจังขึ้นมา ผมไม่อยากให้เขาเอาเรื่องนี้ไปบ่นลูกน้องหรอก
มันน่าอายจะตาย
"ไม่เอาน่า เรื่องที่หมอนั่นพูดงี่เง่าจะตาย"
"ใช่มั้ยล่ะ"
"..." อ้อ ขอโทษนะที่งี่เง่า
"ใครๆก็งี่เง่ากันได้"
ดีโน่ส่ายหน้า เขาเท้าคางกับโต๊ะพร้อมกับรอยยิ้ม
"ฉันดีใจนะที่เคียวยะหึงน่ะ"
"หลงตัวเอง" ผมสวนกลับไปทันควัน รู้ว่าเผลอแสดงด้านเด็กน้อยออกไปอีกแล้ว
"เนี่ย เคียวยะไม่ได้งี่เง่าคนเดียวสักหน่อย" ไม่ว่าเปล่ายังขยับเข้ามากระซิบข้างๆหู
"อือ" ผมตอบ ก่อนเอามือห้ามไม่ให้อีกฝ่ายเข้ามาใกล้มากกว่านี้
"งี่เง่าบ้างก็ไม่เป็นไรหรอก น่ารักดี"
ผมเม้มปาก หมอทำเอาผมไปต่อไม่ถูกอีกแล้ว ให้ตายสิ
"แล้วตกลงว่าที่มีแฟนมาแล้ว 11 คนนี่จริงปะ?"
ผมเอื้อมมือไปดึงผมที่ท้ายทอยของอีกฝ่ายเบาๆ "หมั่นไส้จริงๆ"
พอถูกมองด้วยสายตาเป็นประกายแบบนั้นนานๆเข้า ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา
"อ่า ทำไมเคียวยะถึงได้น่ารักแบบนี้นะ"
อ่า ตอนนี้อาจจะยังงี่เง่า แต่สักวันก็อยากจะเป็นผู้ใหญ่ขึ้นสักนิดนึงก็ยังดี
แค่คิดว่าถูกใครสักคนรักได้มากขนาดนี้ ก็อยากจะทำตัวให้ดีขึ้นสักนิดนึง
"รับผิดชอบเลยนะ"
พอเห็นสายตาและรอยยิ้มแบบนั้นก็คิดว่าคงโดนอีกฝ่ายจับได้แล้วล่ะมั้ง