Het is werkelijk treurig om te zien hoeveel ongeïnformeerde en onwetenschappelijke onzin er weer voorbij komt als het over ernstig overgewicht gaat... 🧵
(1/14)
(1/14)
De indicatie ligt op dit moment qua gewicht bij BMI > 40 of BMI > 35 met comorbiditeit (hypertensie, diabetes, OSAS, etc.) Daarbij gaat het dus om mensen die aangetoond een slechtere levensverwachting hebben. (2/14)
Verder weten we dat zaken als diëten en sporten (ook als dit langdurig begeleid gedaan wordt) bij hen zelden leidt tot BLIJVEND substantieel gewichtsverlies. Natuurlijk zijn er mensen die dat wel lukt (er zullen er vast reageren), maar slechts 3-5% krijgt dit voor elkaar. (3/14)
Dat heeft voor die overige 97% helemaal niets met wilskracht en discipline te maken, maar met het overgewicht zelf. Bijna iedereen die komt voor een bypass is namelijk wel eens 30kg afgevallen, maar daarna ook weer aangekomen. (4/14)
Het er af houden van dit gewicht is nagenoeg onmogelijk omdat het metabool systeem door het overgewicht ontregeld is. Juist dat lijkt met een bypass ongedaan gemaakt te worden.
Het gaat bij deze mensen dus ook helemaal niet meer over alleen gezonder eten en meer bewegen. (5/14)
Het gaat bij deze mensen dus ook helemaal niet meer over alleen gezonder eten en meer bewegen. (5/14)
Dat is natuurlijk onderdeel van het hele operatieve traject, maar niet waar het gewichtsverlies vandaan moet komen. Dát helpt enkel bij de vele Nederlanders die maar een paar kilo kwijt moeten. Bij ernstig overgewicht is afvallen dus niet meer het omgekeerde van aankomen. (6/14)
Er moet dus op een andere manier worden ingegrepen om gezondheid en levensverwachting te verbeteren. Om nog maar te zwijgen over zaken als schaamte, sociale uitsluiting en stigmatisering. Zelfs áls mensen na de operatie weer aankomen, is de gezondheidswinst vaak al geboekt.(7/14)
Terug naar die BMI grenzen. Die grenzen berusten nog op (te) oude wetenschap en oude ideeen over overgewicht. Het zou wellicht veel beter zijn als we zouden kijken naar de mate van metabool syndroom. (8/14)
Zo hebben mensen met lagere BMI’s dan 35 en oncontroleerbare diabetes ook baat bij een chirurgische interventie en weten we al lang dat er bij mensen >65 jaar ook nog levenswinst te behalen is. Zelfs de ondergrens van 18 jaar mag wetenschappelijk gezien ter discussie staan (9/14)
Hopelijk (en waarschijnlijk) gaat hier in de komende jaren in de richtlijnen van de wetenschappelijke verenigingen meer ruimte voor komen. De volgende vraag is dan of de verzekeraar zich hier door laat overtuigen. (10/14)
Die laatste is overigens niet alleen maar de hele dag politieagentje aan het spelen en laat wel degelijk (in beperkte mate en frequentie) ruimte om beargumenteerd van de gestelde criteria af te wijken. (11/14)
Als het op ernstig overgewicht aankomt, hebben we dus nog een lange weg te gaan om te komen tot maatschappelijke erkenning, een (ver)goede individuele behandeling waarbij het BMI niet altijd leidend is en het terugdringen van het sociale stigma. (12/14)
Natuurlijk ben ook ik van mening dat we in een obesogene maatschappij leven en er juist wel geïnvesteerd moet worden in preventie en het toegankelijk maken van gezond eten en meer bewegen voor iedereen. Verwar dat echter niet met de behandeling van ernstig overgewicht! (13/14)
Niet voor iedereen is afvallen het omgekeerde van aankomen. (14/14)
