Het is één van de favoriete metaforen van Thierry Baudet: de "doodscultus" van Paaseiland. Afgelopen week legde hij in zijn eigen FVD-journaal uit wat hij daarmee bedoelde. Een draadje
Baudet vertelt hoe het eiland is ontdekt door de Nederlander Jacob Roggeveen. Volgens Baudet trof Roggeveen alleen "een enkele inboorling" aan. Naast de mysterieuze beelden was het er "doods".
De bevolking zou alle energie hebben gestoken in de "totempalen" en daardoor alle welvaart hebben "weggegeven" en daardoor is "uitgestorven als beschaving".
Maar het was helemaal niet "doods" toen Roggeveen op Paaseiland aankwam. Roggeveens bemanning had weken op scheepsvoer moeten leven en kregen kippen en bananen van de bevolking. Roggeveen zag ook hoe er aardappels en suikerriet werden verbouwd. De bevolking was gezond.
In de jaren daarna was er een enorme bevolkingskrimp. Waarschijnlijk omdat de Europeanen ziektes meenamen waar de bevolking niet tegen bestand was, eerst door Roggeveen, later de Spanjaarden en Britten.
Ja, de beschaving van de Rapanui, de bewoners van Paaseiland is uiteindelijk uitgestorven. Daardoor kunnen we de tabletten met schriften in hun eigen taal - de Rapanui vonden zelf het schrift uit - niet meer lezen.
Maar dat komt niet doordat de Rapanui al hun energie in de beelden staken. De laatste overlevenden werden ontvoerd als slaven door walvisvaarders en later door slavendrijvers uit Peru.
De indrukwekkenste moai, de beelden waar Baudet het over had, is door de Britten van het eiland gehaald en staat nu in het British Museum. De Rapanui vertelden de Britten dat hij Hoa Hakananai werd genoemd - er gaan verschillende vertalingen rond, één daarvan is "gestolen vriend"
Luister vooral deze geweldige podcast over Paaseiland: fallofcivilizationspodcast.com/2019/07/26/%f0…
