۵ سال پیش در چنین روزی #برجام متولد شد. بازخوانی بعضی توییت های اون روز روحانی جالبه:
- برخلاف خوش خیالی روحانی برجام مثل گردابی بود که هم تعهد هسته ای رو معامله کردیم، هم شدیدتر تحریم شدیم! #رشتو
اگر کسی زیر این توییت میگفت که بعد از انجام همه تعهدات هسته ای مون خود اروپا ما رو میکشه به قطعنامه، به بدبینی متهم میشد اما "واقع بینی" بود.
خوش بینی بیجا ناامیدی میاره.
در حالی که برجام جوری طراحی شده بود که ایران توش گیر کنه و امریکا هروقت خواست با حداقل هزینه بزنه بیرون، روحانی درباره عادی سازی رابطه با امریکا میگفت!
چنین بازیگر پرتی به قمار آینده ایران نشسته بود.
و حالا بعد از ۵ سال از این توییت:
دلار بالای ۲۰ هزار تومان
سکه ۱۰ میلیون
مسکن در دل تهران متری ۲۰ میلیون
چنان رونق اقتصادی ایجاد شده که به یارانه نیازی نداریم!
تا کجا؟
یکسال پیش در چنین روزهایی بود که #فلسطین طغیان کرد . امروز که این کلمات را می نویسم ساعاتی از شهادت #یحیی_سنوار گذشته، محمد ضیف سرنوشت نامعلومی دارد، سید حسن نصر الله ترور شده، فواد شکر، ابراهیم عقیل و بزرگانی از حزب الله شهید، اسماعیل هنیه و فرزندانش ترور شده اند.
1
رییسی و امیر عبداللهیان جایشان را به پزشکیان و ظریف داده اند، جریان عادیسازی اسراییل از سعودی و ترکیه حتی تا تهران بی پرده شده، 42000 انسان جلوی چشم دنیا کشته شدند، چند میلیون نفر آواره شده اند، غزه با خاک یکسان شده و تصاویر زنده زنده سوختن آدمها هیچ قیامتی نمی سازد.
ما به اسراییل حمله مستقیم کردیم، آن هم نه یکبار بلکه دوبار، رسما پایگاه های تل آویو را هدف قرار دادیم، گنبد آهنین و فلاخن داود را افسانه کردیم، شمال اسراییل یکسال تخلیه شده است، ارتش اسراییل در مرز لبنان زمینگیر شده، زدن پهپاد آمریکایی کار روزمره یمن شده، انصار الله به راحتی به
#انتخابات 403 امتحان عجیبی بود و کمی قابل پیش بینی. سه روزی هست که به این متن فکر میکنم. #پزشکیان مجموع توصیف هایی است که اصلاحات از مخالفانش میکرد، مثل احمدی نژاد کاپشن پوش و پوپولیست و ساده نما و عوامانه است، خیلی بیشتر از رییسی سوتی میدهد و خیلی کمتر از رییسی رای اورده است،
چند برابر علم الهدی و ائمه جماعات از نهج البلاغه و آیه و روایات خرج میکند، و به علاوه رسما آلت دست دیگران است اینقدر که برایش شاخ میگذارند، پر از تناقض و خلافگویی است، به شدت گردن نگیر است، ادب و شخصیت مناسبی ندارد، نسبتا به آسانی از کوره در میرود، هیچ برنامه ای ندارد،
جز شعار چیزی نمی گوید، هیچ ایده و چشم اندازی ندارد، و اصلا و اساسا اندازه ریاست جمهوری نیست. چرا چنین کسی رای می آورد؟
ما باید به حق رای دیگران احترام بگذاریم اما نه که منتخب مقدس باشد. صریح بگویم، اصل انتخاب شخصی مثل پزشکیان بعنوان رییس جمهور ایران توهین به تمدن ایرانی است.
سعید #جلیلی جذابیت ظاهری ندارد، بیان مردم پسند ندارد، زبان بازی نمی کند، 11 سال طول کشید تا عصبانی شود، توهین بلد نیست، عصبانیتش هم غیر عقلانی نمی شود، ساختمان و پل نساخته، کارهایش را به دلایل امنیتی نمی گوید، مصالح کشور را خرج خودش نمی کند، توصیه پذیر به نظر نمیرسد، مبهم است،
1
نقطه سیاه ندارد، برنامه زیاد دارد، خسته کننده است، نخبگانی است، با سواد است، ... واقعا چرا نفر اول نظرسنجی هاست؟!
این سوالی است که باید در آینده بیشتر شکافت. خصوصا که قالیباف، گزینه رقیب داخلیش، جذابیت ظاهری دارد، کارنامه ساخت و ساز دارد، شعارهای وسط پسند دارد و کلی امتیاز دیگر.
چه برسد به پزشکیان، گزینه رقیب خارجیش. یعنی انتخاب جلیلی را نمی توان به حساب قحط الرجال گذاشت.
دیگران را نمی دانم اما جلیلی برای من یک ویژگی بسیار خاص دارد. برخلاف عموم طرفدارانش که "برنامه" را خصوصیتش می دانند منی که از 92 دقیق دنبالش کردم چیز زیادی از برنامه هایش نفهمیدم.
تبر ابراهیم و بتهای ما
حالا میتوانیم ادعا کنیم ما تشییع کم ندیده ایم. شهید پشت شهید، عزیز پشت عزیز. اما من غم متفاوتی در مراسم سید ابراهیم #رییسی میبینم: غمی از جنس شرمندگی و تشکر.
رییسی ترور نشد، در میدان جنگ نبود، از یک انتخابات پر رونق بیرون نیامد،
#رشتو
محبوبیت فراگیر نداشت، بیان فوق العاده نداشت، بازی روانی بلد نبود یا نمیکرد، دنبال دفاع از خودش نبود، تبلیغات درستی نداشت، ... پس چرا بسیاری از ما چنین حسی داریم؟! چه بدی به این مرد کردیم؟ نقد و انتظار و رای ندادن که بدی نیست. اصلا بسیاری از هوادارانش هم این غم را دارند.
عجیب اینکه بعضی عزاداران کارنامه اش را هم چندان موفق نمی دانند. پس ما چه چیزی به رییسی بدهکار بودیم؟
همه چیز از 96 شروع شد. انتخابات 96 شاید کثیف ترین انتخابات جمهوری اسلامی بعد از 88 باشد. انتخاباتی که عین 88 از سروش تا گوگوش برای یک نفر جمع شدند. .
چطور میشه "بدن خودمه" رو قبول داشت، ولی از مردی که لخت میشه ناراحت شد؟ "تحریک نشو" و "کافور بخور" رو قبول داشت، ولی موس موس مرد رهگذر رو تحمل نکرد؟
مگه "به تو چه"، "سرت رو از ماتحت مردم دربیار"، "به خودم مربوطه" دوطرفه نیست؟ #رشتو
پس معلوم میشه حتی کسانی که شعار آزادی مطلق میدن هم به نوعی “محدودیت” و “اجبار” باور دارند. یعنی بالاخره یک مرزی دارند که از اینجا بیشتر آزادی نیست، مزاحمته. تعرض کلامی و لخت شدن و اشاره جنسی یک مرد بدون هیچ تماسی، ولی آسیب زدن به آزادی روانی دیگریه.
پس یه جایی هست که نقطه میخواد.
اون مرز (اتفاقا با همین منطق) برای یک عده حجابه ولی برای یه عده که حجاب رو قبول ندارن هم بی مرز نیست. پس این شعارهای “بدن خودمه” “به تو چه” “تحریک نشو” و … اینها چیه؟!
نمیشه که شعار آزادی مطلق داد ولی گفت خواسته ما “لخت شدن” نیست!
به طرز بیمارگونه ای هر چیزی جز تصویر غم باید پاک شود، حتی لبخند موقع گرفتن جام، یا خوشحالی بعد از گل، اصلا استوری شاد ممنوع، انگار که این انقلاب روی غم و اندوه بنا شده و ممکن است با اولین لبخند شکست بخورد!
چون ابر تصویر این چند ماه یک دوگانه است: #انقلاب۱۴۰۱ #رشتو
"همه مردم مظلومِ مقتولِ عزادار
در مقابل
یک حکومت ظالمِ قاتلِ بی احساس"
میلیون ها هشتگ و فیلم و ادعا و عکس و خبرِ دروغ و راست برای این صحنه ریختند. هر صدای مخالف را با بی شرف بی شرف خفه کردند.کمپین شرمسازی ساختند. هرکسی تصویر را بشکند خائن است. نیروی سرکوب و کشتار در برابر مردم.
قبل از هر اتفاق مثبتی باید "این روزها همه ما ناراحتیم" گفته شود. مادر باید بابت شادمانی عذرخواهی کند. پدر باید گوشه خانه در حال اعتصاب باشد. چه معنا دارد درس خواندن و سر کلاس رفتن؟ این همه جنایت را نمی بینی؟