Ik heb vorig jaar op de IC gelegen. Ik kan niet goed onder woorden brengen hoe heftig, doodeng en surrealistisch dat is. Doe alsjeblieft voorzichtig, draag een masker. Niet alleen voor jezelf maar ook zeker voor anderen en voor de verpleegkundigen.
En dit was voor corona. Artsen en verpleegkundigen hadden tijd. Om te praten, te troosten en te verzorgen. Ik kon met ze communiceren en zij met mij. Mensen die nu op de ic liggen hebben weinig, terwijl je zoveel nodig hebt en de verpleegkundigen zoveel willen geven.
"Jamaar het zijn oude mensen." Hoe durf je dat te zeggen. Hoe durf je te veronderstellen dat als je een heel leven achter de rug hebt, het ok is om zo te sterven. Om zo godsgruwelijk eenzaam te zijn.
Maar nee. Ik woon blijkbaar in t enige land ter wereld waar mondkapjes niet werken en waar "het draagvlak" belangrijker is dan de volksgezondheid.
En jullie hoeven niet op de bank te blijven zitten omdat iemand anders toevallig een zwakke gezondheid heeft, maar doe in vredesnaam niet net alsof iedereen z'n best doet.