#12Eylül ile ilgili tek komik anım kimliksiz kalmam olmuştu. Pasaportumun süresini uzatmak için 8-9 Eylül'de Tarsus'tan Mersin'e gittim hem nüfus kâğıdımı hem de pasaportumu almışlardı yani kimliksiz kalmıştım ama darbe olacağını düşünmediğimden çok da önemsememiştim.+
Darbe haberini aldığımız Namrun'da bir hafta kaldıktan sonra pasaport ve nüfus kâğıdımı almaya tekrar Mersin'e gittim. Memur bana pasaportların verilmeyeceğini söyledi. Almanya'da öğrenci olduğumu, öğrencilerin yurt dışına çıkma yasağının kaldırıldığını anlatmam da+
bir şey değiştirmemişti. O halde nüfus kâğıdımı verin çünkü sıkı yönetimde kimliksiz yakalanırsam sorgusuz sualsiz içeri atarlar, demem de memurun fikrini değiştirmedi. Tarsus'a giden otobüslerden birine bindim. En arka sıralardan birinin koridor tarafındaki koltuğa+
oturup kara kara yolda asker çevirmesiyle karşılaşırsam ne anlatabilirim diye düşünmeye başladım. Çünkü kontrolü yapanlar genelde emir eri askerlerin insiyatif almaları söz konusu değildi, kimliksiz dolaşanı sorgusuz sualsiz 'anarşist' olarak içeri tıkmaları emredilmişti.+
Tarsus'a 5 km kalmıştı neredeyse şansımın yaver gittiğini düşünecektim ki, otobüs sağa çekti ve sert bakışlı, elinde makineli tüfekli bir asker namlusu yolculara çevrilmiş olarak ön kapıdan bindi. Herkes korkudan yarım metre küçülmüş olarak koltuklarına yapışmış ve nefesini+
tutmuş bir şekilde ellerindeki kimlikleri askere gösteriyorlardı. Asker tek tek isim ve resimleri elinde tutan kişiyle kontrol edercesine dikkatlice inceliyordu. Artık ben kendimi yüzlerce kişinin tıkıştırıldığı bir hücrede olaylarla hiçbir ilgim olmadığını kaç gün+
sonra anlatabileceğimin hesabını yapıyordum. Asker arka sıralara doğru geliyordu, sol gömlek cebimde Alman üniversite öğrenci kimliğim vardı ama bunu göstermenin bir faydası olmazdı. Sonra birden aklıma delice bir fikir geldi...bugün bile nasıl öyle bir çılgınlık+
yapabilmiş olduğumu çözememişimdir. Hemen ayak ayak üstüne attım. Üstteki ayağım neredeyse koridoru geçilmez hale getiriyordu. Asker dikkatini kontrol ettiği yolculardan bana doğru çevirmiş beni inceliyordu. Meraklı gözlerle bana yaklaşan askerin gözlerinin içine+
bakarak ve ayağımı indirmeden ama askerin geçebilmesi için biraz kendime çekerek gömlek cebimdeki üniversite kimliğimin resimli yüzünü iki parmağımla dışarıya çekip sonra hemen cebime geri koydum. Asker anında esas duruşa geçip bana selam çaktı ve arka kapıdan+
aşağı indi. Bir mucize olmuştu sanki hayretler içindeydim ve tüm otobüs kafasını bana çevirmiş karışık ve meraklı gözlerle beni inceliyorlardı... bense koltuğun servis masasına başımı dayadım ve dakikalarca güldüm. O asker kardeşim yaşıyorsa bu vesileyle teşekkürlerimi iletiyorum
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
