هواپیمای چهارم چی شد؟
همه تون فیلم ریختن برج های #۱۱سپتامبر رو دیدید اما احتمالا نمیدونید اون روز ۴ تا هواپیما دزدیده شد نه سه تا. دو تا برای برج ها، یکی پنتاگون؛ و هواپیمای چهارم کو؟!
اینجا داستان عجیب و مهم هواپیمای چهارم رو مینویسم. لطفا دقیق بخونید و خواستید ریت کنید. #آمریکا
صبح روز 11 سپتامبر که سازمان هوایی faa و ارتش فهمیدند دو هواپیما ربوده شدن تازگی نداشت اما یه چیزی فرق داشت: هواپیما رباها خودشون خلبان بودند!
هیچ مذاکره ای وجود نداشت و هیچ خواسته ای!
ظاهرا کسی گفته بود:"ما تعدادی هواپیما داریم، فقط ساکت باشید، ما هم مشکلی نخواهیم داشت"
اوپراتور سازمان هوایی اصلا معنای این حرف را نفهمیده بود. و از همه بد تر اینکه مکان یاب ها خاموش شده بودند. در واقع فقط توی رادار تشخیص داده میشدند. بعد از کلی بوروکراسی پیچیده نهایتا ارتش مطلع شد اما فاجعه بزرگ تفاوت سیستم راداری سازمان هوایی و ارتش بود!
از اینجا به بعد ارتش و سازمان هوایی حقیقتا ترکیب پت و مت رو میسازند. (که خودش مشکوکه)
اونها دو تا جنگنده بلند کردند به طرف جایی که نمی دونستند! و وقتی هواپیما ها به برج ها خوردند ارتش و سازمان از طریق تلوزیون مطلع شدند!!!!
و جنگنده ها هنوز داشتند دنبال هواپیما میگشتند.
چند دقیقه بعد پرواز 77 همین نشونه های مشکوک رو نشون داد و حتی تغییر مسیر داد. اما بزرگواران تصور میکنن اشکال فنی پیدا شده، 36 دقیقه بعد دوباره در رادار پیدا شد. اینجا 2 تا اف16 اسکرمبل میکنن اما به خیال حمله روس ها به سمت دریا میرن!
چند دقیقه بعد هواپیما به دیواره پنتاگون میخوره
این برخورد بعدها مورد شک بسیاری رسانه ها قرار گرفت اما مردمی که پای تلوزیون 3 بار شوک شده بودند و شاهد مرگ هزاران نفر به صورت زنده بودند دیگه آدم قبلی نشدند.
دستور بیسابقه پاکسازی همه آسمان صادر شد و 4546 پرواز زمین نشستند جز یکی!
یعنی هواپیمای چهارم:
وقتی پرواز 93 بلند شد دو هواپیمای دیگه ربوده شده بودند، در واقع تاخیر 42 دقیقه ای فرودگاه باعث شد ساعت 9:28 که ربایش شروع شد، مسافرها طی تماسهای یواشکی با زمین از سرنوشت اون سه تا هواپیمای دیگه مطلع بشن.
اینجا بود که بعضی مسافرها دیدند فرقی به حالشون نداره! باید بمیرند.
صداهای ضبط شده از هواپیما درگیری شدید رو نشون میده، احتمالا خود هواپیماربا ها وقتی نتونستن این مشکل رو مدیریت کنند هواپیما رو به سمت زمین هدایت میکنند. یا شاید اتفاق دیگه ای، به هر حال پرواز 93 ساعت 10:03 صبح بیرون شهر شنکسویل به زمین میخوره و 40 سرنشینش در جا کشته میشن.
اگر سه هواپیمای قبلی حس انتقام امریکایی رو ساخت،این هواپیما درس جدید داشت.
اینجا نکته دقیقی وجود داره که احتمالا هر امریکایی پای تلوزیون از خودش پرسیده: "وقتی صدها نفر سوار هواپیماها هستند اجازه داریم به اونها موشک بزنیم؟ خصوصا که بیگناه هستند؟"
و احتمالا جواب خیلی ها اینه:"بله!"
هواپیمای چهارم تاییدی بر این نظریه بود.
جواز قربانی کردن تعدادی برای امنیت تعداد بیشتری. اگر حمله تروریستی به صورت بمب گذاری بود هیچ وقت چنین پرسشی اتفاق نمی افتاد.
بعد از ۱۱ سپتامبر امریکا افغانستان رو اشغال کرد، و چند سال بعد خاک عراق رو به توبره کشید.
و پشتوانه نظری اینها در امریکا فقط حس انتقام نبود، حس "پیشگیری و پیش دستی" بود.
آمریکا یک گام جلوتر رفت و اجازه "پیش دستی" قانونی شد!
صدها هزار افغانستانی و عراقی کشته شدند. کشورها تاراج و نابود شدن. ناامنی گسترده در خاورمیانه رخ داد و نطفه جنگ جهانی سوریه بسته شد.
اسلاموفوبیا در امریکا متولد شد و هزاران مسلمان در سراسر دنیا تحت فشار قرار گرفتند. اما در امریکا توجیه داشت.
"جواز حمله، بازرسی و ترور به دلیل حدس خطر"
تروریسم پنهان دولت آمریکا علنی شد تا جایی که شخص رییس جمهور آمریکا مسولیت ترور حاج قاسم سلیمانی رو زنده به عهده میگیره.
جالب اینجاست که اگر چند سرنشین هواپیما در ذهن مخاطب قربانی های مجاز شمرده میشوند، شاید تمام صحنه 11 سپتامبر هم یک قربانی مجاز باشد برای تولد آمادگی ذهنی "پیش دستی"!
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
تا کجا؟
یکسال پیش در چنین روزهایی بود که #فلسطین طغیان کرد . امروز که این کلمات را می نویسم ساعاتی از شهادت #یحیی_سنوار گذشته، محمد ضیف سرنوشت نامعلومی دارد، سید حسن نصر الله ترور شده، فواد شکر، ابراهیم عقیل و بزرگانی از حزب الله شهید، اسماعیل هنیه و فرزندانش ترور شده اند.
1
رییسی و امیر عبداللهیان جایشان را به پزشکیان و ظریف داده اند، جریان عادیسازی اسراییل از سعودی و ترکیه حتی تا تهران بی پرده شده، 42000 انسان جلوی چشم دنیا کشته شدند، چند میلیون نفر آواره شده اند، غزه با خاک یکسان شده و تصاویر زنده زنده سوختن آدمها هیچ قیامتی نمی سازد.
ما به اسراییل حمله مستقیم کردیم، آن هم نه یکبار بلکه دوبار، رسما پایگاه های تل آویو را هدف قرار دادیم، گنبد آهنین و فلاخن داود را افسانه کردیم، شمال اسراییل یکسال تخلیه شده است، ارتش اسراییل در مرز لبنان زمینگیر شده، زدن پهپاد آمریکایی کار روزمره یمن شده، انصار الله به راحتی به
#انتخابات 403 امتحان عجیبی بود و کمی قابل پیش بینی. سه روزی هست که به این متن فکر میکنم. #پزشکیان مجموع توصیف هایی است که اصلاحات از مخالفانش میکرد، مثل احمدی نژاد کاپشن پوش و پوپولیست و ساده نما و عوامانه است، خیلی بیشتر از رییسی سوتی میدهد و خیلی کمتر از رییسی رای اورده است،
چند برابر علم الهدی و ائمه جماعات از نهج البلاغه و آیه و روایات خرج میکند، و به علاوه رسما آلت دست دیگران است اینقدر که برایش شاخ میگذارند، پر از تناقض و خلافگویی است، به شدت گردن نگیر است، ادب و شخصیت مناسبی ندارد، نسبتا به آسانی از کوره در میرود، هیچ برنامه ای ندارد،
جز شعار چیزی نمی گوید، هیچ ایده و چشم اندازی ندارد، و اصلا و اساسا اندازه ریاست جمهوری نیست. چرا چنین کسی رای می آورد؟
ما باید به حق رای دیگران احترام بگذاریم اما نه که منتخب مقدس باشد. صریح بگویم، اصل انتخاب شخصی مثل پزشکیان بعنوان رییس جمهور ایران توهین به تمدن ایرانی است.
سعید #جلیلی جذابیت ظاهری ندارد، بیان مردم پسند ندارد، زبان بازی نمی کند، 11 سال طول کشید تا عصبانی شود، توهین بلد نیست، عصبانیتش هم غیر عقلانی نمی شود، ساختمان و پل نساخته، کارهایش را به دلایل امنیتی نمی گوید، مصالح کشور را خرج خودش نمی کند، توصیه پذیر به نظر نمیرسد، مبهم است،
1
نقطه سیاه ندارد، برنامه زیاد دارد، خسته کننده است، نخبگانی است، با سواد است، ... واقعا چرا نفر اول نظرسنجی هاست؟!
این سوالی است که باید در آینده بیشتر شکافت. خصوصا که قالیباف، گزینه رقیب داخلیش، جذابیت ظاهری دارد، کارنامه ساخت و ساز دارد، شعارهای وسط پسند دارد و کلی امتیاز دیگر.
چه برسد به پزشکیان، گزینه رقیب خارجیش. یعنی انتخاب جلیلی را نمی توان به حساب قحط الرجال گذاشت.
دیگران را نمی دانم اما جلیلی برای من یک ویژگی بسیار خاص دارد. برخلاف عموم طرفدارانش که "برنامه" را خصوصیتش می دانند منی که از 92 دقیق دنبالش کردم چیز زیادی از برنامه هایش نفهمیدم.
تبر ابراهیم و بتهای ما
حالا میتوانیم ادعا کنیم ما تشییع کم ندیده ایم. شهید پشت شهید، عزیز پشت عزیز. اما من غم متفاوتی در مراسم سید ابراهیم #رییسی میبینم: غمی از جنس شرمندگی و تشکر.
رییسی ترور نشد، در میدان جنگ نبود، از یک انتخابات پر رونق بیرون نیامد،
#رشتو
محبوبیت فراگیر نداشت، بیان فوق العاده نداشت، بازی روانی بلد نبود یا نمیکرد، دنبال دفاع از خودش نبود، تبلیغات درستی نداشت، ... پس چرا بسیاری از ما چنین حسی داریم؟! چه بدی به این مرد کردیم؟ نقد و انتظار و رای ندادن که بدی نیست. اصلا بسیاری از هوادارانش هم این غم را دارند.
عجیب اینکه بعضی عزاداران کارنامه اش را هم چندان موفق نمی دانند. پس ما چه چیزی به رییسی بدهکار بودیم؟
همه چیز از 96 شروع شد. انتخابات 96 شاید کثیف ترین انتخابات جمهوری اسلامی بعد از 88 باشد. انتخاباتی که عین 88 از سروش تا گوگوش برای یک نفر جمع شدند. .
چطور میشه "بدن خودمه" رو قبول داشت، ولی از مردی که لخت میشه ناراحت شد؟ "تحریک نشو" و "کافور بخور" رو قبول داشت، ولی موس موس مرد رهگذر رو تحمل نکرد؟
مگه "به تو چه"، "سرت رو از ماتحت مردم دربیار"، "به خودم مربوطه" دوطرفه نیست؟ #رشتو
پس معلوم میشه حتی کسانی که شعار آزادی مطلق میدن هم به نوعی “محدودیت” و “اجبار” باور دارند. یعنی بالاخره یک مرزی دارند که از اینجا بیشتر آزادی نیست، مزاحمته. تعرض کلامی و لخت شدن و اشاره جنسی یک مرد بدون هیچ تماسی، ولی آسیب زدن به آزادی روانی دیگریه.
پس یه جایی هست که نقطه میخواد.
اون مرز (اتفاقا با همین منطق) برای یک عده حجابه ولی برای یه عده که حجاب رو قبول ندارن هم بی مرز نیست. پس این شعارهای “بدن خودمه” “به تو چه” “تحریک نشو” و … اینها چیه؟!
نمیشه که شعار آزادی مطلق داد ولی گفت خواسته ما “لخت شدن” نیست!
به طرز بیمارگونه ای هر چیزی جز تصویر غم باید پاک شود، حتی لبخند موقع گرفتن جام، یا خوشحالی بعد از گل، اصلا استوری شاد ممنوع، انگار که این انقلاب روی غم و اندوه بنا شده و ممکن است با اولین لبخند شکست بخورد!
چون ابر تصویر این چند ماه یک دوگانه است: #انقلاب۱۴۰۱ #رشتو
"همه مردم مظلومِ مقتولِ عزادار
در مقابل
یک حکومت ظالمِ قاتلِ بی احساس"
میلیون ها هشتگ و فیلم و ادعا و عکس و خبرِ دروغ و راست برای این صحنه ریختند. هر صدای مخالف را با بی شرف بی شرف خفه کردند.کمپین شرمسازی ساختند. هرکسی تصویر را بشکند خائن است. نیروی سرکوب و کشتار در برابر مردم.
قبل از هر اتفاق مثبتی باید "این روزها همه ما ناراحتیم" گفته شود. مادر باید بابت شادمانی عذرخواهی کند. پدر باید گوشه خانه در حال اعتصاب باشد. چه معنا دارد درس خواندن و سر کلاس رفتن؟ این همه جنایت را نمی بینی؟