Thread by @ahamitbilici

7 dakikalık Uber’de, inşaat ustası Daniel(63) ile ekonomiden siyasete çok mevzuyu konuştuk. Sağlığı için gerektiği halde sigarayı bırakamayışı üzerine dertleştik bile. Muhabbet öyle ısındı ki, ayrılırken bu dertten kurtulmasına yardımcı olması için birlikte Allaha dua ettik.

Hollywood etkisiyle ABD’de hayat toz pembe sanılır. Oysa çoğu, faturaları ödeyebilmek için çırpınan insanlar. Dün tanıştığım Teksaslı genç, iş bulana kadar aylarca arabasında yaşamış. Sık duyduğum şikayetlerden biri şu:“Burada hayat yok varsa yoksa çalışmak, çalışmak, çalışmak.”

Başka yerlerde insanların uğraştığı zorlukları ve başıma gelenleri anlatınca şok yaşayıp çok üzülüyorlar.Sonra kendilerine dönüp ufak sorunları büyüttükleri,başta özgürlük olmak üzere ellerindeki nimetleri takdir etmedikleri için hayıflanıyorlar. Bir tür karşılıklı terapi oluyor.

İster üst düzey yönetici olsun ister bir üniversite hocası ister McDolands’ta çalışan bir emekçi. Her insanın hikayesi bir roman gibi geliyor bana. Özgün, değerli ve öğrenilecek derslerle dolu.Samimiyetle kulak verince de çoğu candan konuşmaya, samimi muhabbete, paylaşmaya aç.

Önemli bir kurumda çalışan bir ekonomist yolcum oldu geçen. Ailevi sıkıntılardan ekonominin gidişatına pek çok meseleyi konuştuk. Yol bitip muhabbet bitmeyince kontağı kapatıp 10-15 dakika da konuştuk. İngilizce yazılarımızı paylaştık karşılıklı. Okuyup tekrar buluşacağız belki.

Çiçekçide çalışan gün görmüş bir teyzeyle yine derin konulara daldık dün. Arabadan inince bekler misin dedi. Sonra saksılı bir çiçekle döndü.Onu ve işyerinin 10$’lık gift kartını takdim etti. Mahcup oldum.Küçük bir kutu kuru üzümüm vardı,onu verdim ben de. Yakında kahve içeceğiz.

Bazen yolculara takılıyorum: Eskiden yazılarımla 1 milyon insana konuşurdum, şimdi sana özel konuşuyorum. Kıymetini bil” diye. Sonra gülüyoruz, bu hiç normal olmayan, belki filmlerde filmlerde rastlanabilecek bu sahneye. Acıdan da bal çıkarıp eğlenmeye çalışıyoruz işte böyle.

Kuru üzüm stoğumu acilen artırmam lazım. Gördüğüm şu: Zengin de olsa fakir de olsa siyah da olsa beyaz da olsa herkes hediyeyi, küçük bir jesti, kendisine değer verilmesini seviyor. Hepimiz öyle değil miyiz?

Güzel ülkemin çirkin medyasında ‘Uber Fetö’ diye manşetlere çıkan sürgün bir gazetecinin yol sırları şimdilik bu kadar. Bu arada siz de kıymetinizi bilin, Uber’de insanlar para vererek dinliyor bunları, ama burada size bedava:)

Bu arada Uber şoförlüğünden Virginia Meclisi’nde alkışlanmaya Amerika maceramın bir kısmını paylaştığım söyleşiyi de bugün yayınlamışlar. Muhabbeti benden çok güçlü meslektaşım ve hemşerim @KemalGulen2020 beni bayağı konuşturup sırlarımı ortaya dökmüş:)