Even serieus: volgens mij is het probleem van het toenemende circuleren van het virus in studentensteden moeilijk tot niet te bestrijden, en wel om minstens drie redenen.
(1) studenten wonen in studentenhuizen dicht bij elkaar in omstandigheden waarin afstand houden echt een opgave is. Ik zie het, dagelijks, in Leiden als ik door het centrum loop. Die keukens - bijna niet te doen.
(2) binnen studentenhuizen heb je te maken met vijf, zes, soms wel tien aparte individuen die allemaal een hele rits aan sociale contacten hebben, deels overlappend, deels niet. De netwerken van studenten zijn volgens mij enorm vergeleken met die van de rest van de samenleving.
(3) daarnaast komen die studenten ook nog eens allemaal op de universiteit, waar ze weer andere mensen tegen komen. En in de collegezalen is het met de afstand ok, daaromheen is het veel moeilijker.
Dan heb je ook nog eventuele bijbanen, soms in de horeca. Dus zelfs als studenten alles goed doen zijn ze een groep waarbinnen het virus enorm makkelijk circuleert. Gewoon, omdat ze de levens hebben die studenten hebben.
Wat je daar aan kan doen? Niet zo veel. Nou ja, je kan de universiteit sluiten, dat neemt ontmoetingen weg, en vermindert contact met andere bevolkingsgroepen - zoals docenten, van wie sommigen oud zijn.
Ik zie soms ook studenten dingen fout doen - weinig afstand houden, etc. Maar als een student in sociale situaties relatief net zo vaak iets fout doet als ik dat doe, dan is er tien keer meer risico op overdracht.
Dus ik zie weinig in een moreel appel of een bewustwordingscampagne. De onderliggende problemen zijn volgens mij structureel, en los je volgens mij niet op door het najagen van gedragseffecten. Als je iets wil doen, moet je veel meer doen. Bijvoorbeeld: clubs sluiten.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
Eerste zin: "Afgelopen week heb ik namens de VVD een motie ingediend die een hoop stof heeft doen opwaaien. Niet over wat ik voorstelde, maar over wat links Nederland aannam – of wilde aannemen – dat ik voorstelde." En jij wil serieus in *debat*?
Hoe arrogant @bentebecker om de Nederlanders met een migratieachtergrond die zich direct persoonlijk aangesproken voelden door jouw motie, die er oprecht *pijn* van hadden, weg te zetten als mensen die niet kunnen of willen lezen. Serieus: wat maak je ons nou weer?
@bentebecker Ik heb een stuk geschreven, Bente, omdat ik tot het diepst in mijn wezen getergd was door de letterlijke tekst van jouw motie. Niet omdat ik niet kan of wil lezen. Dat kan ik echt wel, thank you very much. En mijn Indische familie, die blij was met mijn stuk, die kan ook lezen.
Ik heb hier niets gezegd over de abjecte en infame motie van @bentebecker, want die heeft er bij mij echt enorm hard ingehakt, en ik had persoonlijk eigenlijk gewoon even geen zin om daarover alhier 'in gesprek' te gaan. Maar, Bente, begrijp je wat zo'n motie *doet* met mensen?
Begrijp je wat het betekent om te lezen dat de demografische groep waartoe ik behoor - de Nederlanders met een migratieachtergrond - goed in de gaten gehouden moeten worden, in de context van wat er de afgelopen weken gebeurd is, en in de context van dit PVV-kabinet? Snap je dat?
Dit is wat het doet: het maakt dat ik mij vragen stel over mijn Nederlanderschap. Over de manier waarop ik mij verhoud tot deze samenleving, en deze samenleving zich verhoudt tot mij. Vragen die ik mij, hier geboren en getogen, helemaal niet wil stellen. Ik ben dat zat.
Er zijn twee steeds terugkerende retorische powermoves die iedereen moet kunnen herkennen als het om situaties met racisme gaat. De eerste is de verschuiving van situatie naar persoon: 'je zegt iets racistisch' wordt dan omgezet in 'noem je mij een racist'. ...
Dit vertraagt het gesprek als je wil uitleggen dat het twee verschillende dingen zijn en een *specifieke uiting* (waar het gesprek om begon) niet hetzelfde is als een *permanente eigenschap* (wat de ander ervan maakt).
Je zag deze week hoe Schoof precies dit deed: er was ophef omdat ministers dingen zeiden die knetterracistisch waren, waarop Schoof eigenlijk zei: 'dat kan niet want er zitten geen racisten in mijn kabinet'. Een vileine drogredenering.
De speelse lichtheid waarmee dit ingestoken wordt vind ik niet te harden. Het niet zomaar het jaar van Caroline, Pieter en Geert. Het was het jaar waarin zij racisme en nativistisch complotdenken naar vak K brachten. Als je dat van de cover houdt, snap je niet wat er gebeurd is.
Ik ben niet de enige die geraakt is door het feit dat dit kabinet daadwerkelijk bestaat, en er zijn mensen aan wie het nog veel sterker raakt. Er is niets lichtvoetigs aan dit kabinet en ik vind het aan waanzin grenzen dat deze twee ervaren commentatoren dat niet begrepen hebben.
Maar tegelijkertijd verklaart het ook precies waarom we in deze hel zijn beland: een hele zwik aan politieke commentatoren voor wie alles wat in Den Haag gebeurt een spel is waarin het draait om de dagkoersen - de winnaars en verliezers van het moment. Inhoud bestaat niet.
Dit klopt alleen als je sommige mensen met een migratieachtergrond tot ver voorbij de tweede generatie niet als volwaardig Nederlander wenst te zien. En dat kan weer alleen als je Nederlanderschap op enige manier racialiseert.
Het is treurig en typisch dat dit in de kern zeer dubieuze, op aangeboren en ingebakken etnisch onderscheid gebaseerd denken, waarin je als Nederlander van kleur voor eeuwig een beetje 'vreemd' blijft, in Nederland zo salonfähig is.
Het is, in zekere zin, óók eerlijk: Latten stelt de facto gewoon dat migratie leidt tot etnische verandering en dat daarmee het Nederlanderschap zoals we dat kennen en zoals hij dat wenst te behouden in het geding is.
Volgens mij klopt deze redenering niet. De aanname is hier dat je polarisatie voorkomt door zoveel mogelijk andere meningen te leren kennen en te begrijpen maar uiteindelijk raak je dan juist het spoor bijster.
En laten we ook eerlijk zijn: niet iedere mening is de moeite waard.
Ik heb het jaren geprobeerd hier, te luisteren, te begrijpen, proberen te volgen. Ik denk dat ik echt redelijk breed zie of in ieder geval gezien heb welke kanten de meningen op waaieren. Tot vervelens toe.
Het helpt geen sikkepit tegen polarisatie.
Want uiteindelijk leven we in een samenleving waar pluriformiteit de norm is, en waar sommige posities onverzoenlijk zijn. Dan kun je wel proberen te begrijpen, en nogmaals proberen te begrijpen, maar dan kom je geen millimeter nader tot elkaar.