मऊ मेणाहूनि आह्मी विष्णुदास । कठिण वज्रास भेदूं ऐसे ॥
आमचा #FarmBills ला विरोध का आहे?
खरं वास्तविक पंजाब आणि हरियाणातील शेतकरी जून महिन्यापासून या अध्यादेशाविरोधात आवाज उठवत आहेत. तरीही हा फक्त राजकीय विरोध आहे असं चित्र रंगवलं जात आहे. तो किती तकलादू आहे दिसतंच आहे.#म#धागा 👇
केंद्रीय फूड प्रोसेसिंग इंडस्ट्रीज मंत्री हरसिमरत कौर बादल आणि खुद्द RSS संबंधित विविध संघटनांनी या कायद्या विरोधात आवाज उठवला.. त्यामुळे यात राजकीय विरोधासाठी विरोध हा मुद्दाच येत नाही.
हे बिल सरकार आणि मिडलमन यांचा कृषी बाजारातील हस्तक्षेप कमी करेल आणि मुक्त मार्केट पद्धती 👇
अवलंबेल अस म्हणल जातं.. ते योग्य ही आहे. ती पुरोगामी मागणी ही होतीच. APMC मधील काही राजकारणाची चीड शेतकऱ्यांना होतीच त्यांना APMC रिफॉर्म हवे होतेच. पण सध्याच्या कायद्याच्या तरतुदीमुळे त्यामागच्या इंटेन्शन विषयी शंका घेण्यास पुरेसा वाव आहे.👇
यापूर्वी वेगवेगळ्या सरकारांनी केलेल्या अशाप्रकारच्या योग्य कृषी धोरण बदल कायद्यास शेतकऱ्यांनी पाठिंबा दिला आहे.. पण सध्याच्या कायद्याबाबत आणि त्याच्या प्रक्रियेबाबत काही शंका आहेत त्याबाबतीत सरकारने कोणाशीही चर्चा केली नाही. हरसिमरत कौर ही राजीनामा देताना हेच बोलल्या.👇
या कायद्याने प्रभावित होणारे प्रमुख घटक शेतकरी, मिडलमन, आणि राज्य सरकारे.. यापैकी कोणाशीही कन्सलटेशन झाल्याचं दिसत नाही. खरंतर हे आत्ताचे सरकार आणि एकूणच सरकारी शेती धोरण वर्तूवणूक बरी म्हणावी अशी राहिली नाही.त्यामुळे शेतकरी अधिकच चिंतेत असताना त्याच्याशी साधी चर्चा ही सरकारने👇
केली नाही.
कृषी आणि मार्केट हे दोन्ही विषय राज्य सरकारच्या अखत्यारीत असताना राज्यांशीही कन्सलटेशन झालेलं कुठं दिसलं नाही. फूड हा विषय दोघांच्या अखत्यारीत असल्याची पळवाट शोधत संघराज्य तत्वाशी केंद्राने फारकत घेतलीय. हुकूमशाही पद्धतीस शोभेल असे हे वर्तन न्हवे काय?👇
शेती हा विषय सरळ सरळ उद्योजकांच्या हातात देऊन APMC आणि मंडई व्यवस्था मोडीत काढण्याचा आणि कालपरत्वे MSP ही व्यवस्था बंद करण्याचा अजेंडा या सरकारचा असल्याची रास्त भीती विविध संघटनांनी वेळोवेळी बोलून दाखवलीय.
नोटबंदी, GST या दोन्ही वेळेस सरकारी वकुब जनतेत दिसलेला आहेच.. 👇
हे सरकार crony capitalism बद्दल सरळ सरळ सापडत नसेल तरी अदानी आणि अंबानीच्या 'फूड अँड ऍग्रीकल्चर रिटेल' क्षेत्रात येण्याच्या वेळेस बरोबर कायदा येत आहे..याने या सरकार विषयी असलेला शेतकऱ्यातील अविश्वास चुकीचा म्हणता येणार नाही.
खरंतर आत्ताही APMC बाहेरील बाजार व्यवस्था वेगवेगळ्या 👇
पद्धतीने सुरू आहेत..एकूण ऍग्रीकल्चर ट्रेडपैकी चौथा हिस्साच APMC मधून होतो.. असं असलं तरी APMC च शेतकऱ्यांसाठी कृषी दर, MSP आणि प्रोडक्शन चॉईस यासाठी अनन्यसाधारण महत्त्व आहे. आणि या कायद्यानुसार याच APMC बाहेरील बाजारासाठी कोणतंही नियंत्रण नसेल त्यामुळे सुरवातीला जरी MSP आणि 👇
अन्य गोष्टी पाळल्या तरी कालांतराने कायद्यात तरतूद नसल्याने तिस तिलांजली दिली जाईल ही गोष्ट पक्की आहे.
पंजाब आणि हरियाणातील शेतकरी हे त्यांच्या हक्कांबाबत आणि शेतीच्या आर्थिक प्रश्नांबाबत जागरूक असल्याचं नेहमीच आपण पाहतो.. त्यामागे ही APMC ,MSP, मिडलमन आणि व्यापारी ही इकोसिस्टम👇
कारणीभूत असल्याचं दिसतं..
APMC किंवा मंडई व्यवस्था मोडीत काढल्यानंतर काय होऊ शकतं यासाठी बिहार हे उत्तम उदाहरण आहे. 2006 साली तिथली सदर व्यवस्था बंद झाली त्यानंतर हळूहळू MSP हा विषय शेतकऱ्यांना जवळपास दुर्लभ झाला.. उदा. मक्का पिकासाठी 1850/क्विंटल हा MSP असताना 1000/क्विंटल 👇
दराने खरेदी झाली.
या असल्या सरकारी आणि मार्केट अनुभवामुळे शेतकरी रास्त भीतीयुक्त वातावरणात जगत आहे.
या अशा वातावरणात कृषी क्षेत्रावर दीर्घ परिणाम करणारं विधेयक हुकूमशाही पद्धतीने कृषिप्रधान देशात संमत होणार असेल समाजास भिकेचे डोहाळे लागल्याचं ते लक्षण आहे.. 👇
वेळोवेळी समाजास या कृषी संजीवनीने तारल्याच्या घटना इतिहास सांगतो.. आज ती संजीवनी स्वतःच संकटात आहे.त्यासाठी आपण काय पाऊल उचलले हे ही इतिहास लक्षात ठेवेल.
शेतकरी अडाणी असल्याचा समज बरेच जण इथं करून घेत आहेत.. त्या अडाणीपणातुन आम्ही या बिलास विरोध करत आहे हा समज त्यांनी लवकरात 👇
लवकर सोडावा अन्यथा जगद्गुरू श्री संत तुकाराम महाराज आमचेच होते.. आम्ही त्यांचे वारस आहोत..
मऊ मेणाहूनि आह्मी विष्णुदास । कठिण वज्रास भेदूं ऐसे ॥१॥
मेले जित असों निजोनियां जागे । जो जो जो जें मागे तें तें देऊं ॥ध्रु.॥👇
ठाणे-बोरिवली बोगद्याची १४४०० कोटींची निविदा.. तांत्रिकदृष्ट्या एकच निविदाकार पात्र ठरतो.. दुसरा त्याविरोधात लवादाकडे जातो..पण तिथून त्यास पिटाळले जाते..तो पात्र निविदाकार मेघा इंजि. आणि पिटाळलेला L&T..ही घटना मे-२०२३ ची.
महिनाभरापूर्वी मेघा ने १४० कोटींचे रोखे घेतलेले असतात.
१/न
ते रोखे कोणत्या पक्षाला गेले हे उद्या स्पष्ट होईलच..पण आज आत्ताही शेंबड्या पोरानेही योग्य उत्तर द्यावं..असाच हा प्रश्न आहे..याच मेघाला समृद्धी महामार्गाचे काही काम वर्धा जिल्ह्यात मिळालेलं..त्यात वन्यजीवांसाठी ये-जा करणारा उन्नत मार्ग कोसळला होता.. पण काहीच कारवाई झालीच नाही.
२/न
मेघाने आपल्या गत ४ वर्षीच्या एकूण निव्वळ नफ्याच्या तब्बल १५% इतकी रक्कम रोखे खरेदीसाठी वापरली आहे..बिनदिक्कत कंत्राट मिळणे, अक्षम्य त्रुटीवर क्षमा मिळणे..ही त्या १५% चीच कृपा म्हणायची..गेल्या पाच वर्षात ९६६कोटींचे रोखे मेघाने घेतलेत.
३/न
अखंड एक पिढी तुझा खेळ बघत लहानाची थोर झाली.. एखाद्या खेळाशी भावना जुळण्याची ती त्या पिढीची पहिलीच वेळ.. तुझा खेळ पाहतानाचे 'नेल-बाईटिंगचे' अनेक प्रसंग आजही जशाच तसे आठवतात.. तत्कालीन जाहिरातीमधील पेप्सीसारखा थंडावा सापडणारी.. तुझी प्रत्येक नजाकत रसिकांची मनं शांत करत गेली..❤️
अजून मिसरुटही न फुटलेला 'सच्या' ते पोक्त 'मास्टर ब्लास्टर सचिन' या प्रवासाचे यथासांग सहप्रवासी होण्याचे भाग्य आमच्या पिढीने अनुभवले..तो बावनकशी अनुभव पारिजातकाच्या सड्याप्रमाणे सदैव आमच्या आयुष्यात सुगंधी पिंगा घालत राहील..पण त्या समृद्ध अनुभवाच्या भरजरी पदराला एक मात्र डाग आहे..
तो डाग म्हणजे..मूकसंमतीचा.
क्रिकेट माणसांनीच बनवलेला खेळ आहे.. माणूस म्हणून जे अवगुण असतात ते त्या खेळातही येणारच.. एक क्रिकेट रसिक म्हणून क्रिकेटच्या त्या अवगुणी वृत्तीविरोधात सचिनने काही बोलावं..ही एकमात्र आशा तेंव्हा अपूर्ण राहिली..तुझी ती मुकसंमती तेंव्हाही वेदनादायक होती.
तिन्हीसांजेची लगबग रस्त्यावर दिसत होती.. रस्ता फार काही वर्दळीचा न्हवता.. हार-फुलांची दोनचार दुकानं आणि शांत चहापानासाठी कौलारू एकदोन हॉटेलं.. अधूनमधून कुंपणाच्या आतील घरं..तुरळक एखादं किराणा मालाचं दुकानं..आणि रस्त्याच्या टोकाला छोटेखानी कसलं तरी मंदिर.. बस् संपला रस्ता.. #Love
परिसर तुलनेत शांत होता.. कुठंतरी लांब चंदन अगरबत्ती धुराची काडी हवेत सोडत होती..ती काडी संपता संपता सायलेंट सुगंध त्याच्यापर्यंत पोहचवत होती..त्या सुगंधाने दिवसभराची ओढाताण हलकी होत होती..दिवेलागणीला असतो तो आभाळातला भडक तांबूसपणा आता विझत आला होता..त्यातच थंडीची धांदल सुरू होती.
नगराच्या मध्यवर्तीत असूनही हा तळ मनाला भुरळ पडणारा होता..वाहतूक अगदी शिस्तीत जात होती.. मंदिराकडे जाणारी माणसं दुर्मिळ असणाऱ्या शांत चेहऱ्याने लगेच ओळखू येत होती.
फुलांच्या दुकानात 'मेरे दिल में आज क्या है.. तू कहे तो मैं बता दूँ।' वाजणारं गाणं फुलांना अजूनच खुलवत होतं..
दिवसाच्या पहिल्या प्रहराची सुरवात..रात्री बाराला गडगडाटी पाऊस पडून गेला होता..घरी सगळे साखर म्हणावी अशा झोपेत..रातकिड्यांची किरकिर शांत वातावरणाची शांतता भयाण रातीत परावर्तित करत होती.. मधूनच एखादं कुत्रं रडायचं..पण ते कोणीतरी तोंड दाबून धरल्यागत लगेच शांत पण व्हायचं. #Annabelle
मला जाग आली तेंव्हा घरात सगळे आपापल्या रूममध्ये झोपले होते..फॅनची घरघर सोडता कसलाच आवाज न्हवता..अजून थोडा वेळ आहे, पडावं..या हिशोबाने मी कलंडलो..इतक्यात लहान मुलांच्या सायकलचं ते इंग्लिश संगीत वाजायला सुरवात झाली..पहिल्यांदा मला बाहेरून आवाज येतोय वाटलं..पण ते फक्त पाचच मिनिट.
कारण आवाजाची दिशा ही आपल्याच घरातून होती..आणि इतक्या उशीर आमच्या घरात एकसारखं ते संगीत वाजायची ही पहिलीच वेळ..आणि एवढं घाबरायचीही ही पहिलीच वेळ.. अगदी The Conjuring, Annabelle एका दणक्यात आठवावी इतकी.
काय करावं कळत न्हवतं..आणि खोलीचं दार उघडलं आणि काही दिसलंच तर करायचं काय?
उघड्या माळावर कुसळं उगवून वाळून जायची..ती खायला जनावरं सुद्धा नसायची..नजर जाईल तिथवर चिटपाखरूही न्हवतं..उघडे डोंगर-माळ ज्यांच्या मालकीचे..ते ही काही करू शकत नव्हते..अशात त्यावर नजर पडली एका बड्या पवनचक्की कंपनीची..आणि एका रातीत लोकांना पैशे ठेवायला नव्या ट्रंका घ्याव्या लागल्या.
जमिनीचे सौदे ठरतील तसं एका एका घराचे वासे फिरू लागले.. लाकडी तुळई जळणात गेल्या..त्या जागी RCC पिलर आले.. सायकलची चैन पडायची त्याच जागेवर धूळ आत येऊ नये म्हणून चारचाकी काचा वर करू लागल्या.. ३ डोकी घरात असूनही दारात ४-४ दुचाकी आणि २-२ चारचाक्या सर्रास दिसू लागल्या.
मळलेल्या कॉलर गेल्या..व्हाइट कॉलर आता ड्रायक्लीन होऊन येऊ लागल्या..पाण्याच्या घोटासाठी वाट बघणारे.. आता बार मालकाला खिशात ठेऊ लागले..सो कॉल्ड बरकतीने गाव सारा फुलून उठला..भावंडात हिश्श्यावरून धराधरीही झाली..हा सगळा गोंधळ चांगला दशकभर सुरू राहिला..खर्चापेक्षा जमा जास्त होती.
रशिया-युक्रेन कुस्ती फक्त ५६" किंवा इंधन महागाई एवढ्यापुरती मर्यादित नाही..युक्रेन पट्टीचा गहूनिर्यातदार देश आहे..सूर्यफूल,सोयाबीन इ. तेल ही तो पिकवतो.. सांगायचा मुद्दा आहे..युक्रेन युद्ध धांदलीत अडकल्याने.. आंतरराष्ट्रीय बाजारात त्या जिन्नसांचा तुटवडा आहे..❤️ #farm
आपल्याकडे आत्तापासूनच खाद्यतेल महागाई जाणवत आहे ती त्यामुळेच..खाद्यतेलाच्या बाबतीत आपण स्वयंपूर्ण नाही..त्यास पर्याय नाही..पण, गव्हाचे तसे नाही.. सद्यस्थितीत भारत गव्हाचे चार दाणे बाळगून आहे.. शिवाय यंदाचे रब्बी उत्पादन ही येईल..तेंव्हा केंद्राने निर्यातबंदी न करता हा योग साधावा.
शेतकऱ्यांना चार पै ज्यादाचे मिळतील त्याने.. पण, केंद्राची शेतकऱ्यांप्रति असलेली भावना यापूर्वी कांदा आणि साखर निर्यातबंदीत दिसलीच आहे..अन्नसुरक्षा या सदराखाली शेतकऱ्यांचा जीव घेऊनच स्वस्त धान्य दुकानांची शृंखला चालवण्याची परंपरा यंदा तरी खंडित व्हायला हवी.