Een poging om de huidige toestand te begrijpen. We voeren een strijd met onze diepgewortelde denkkaders. Een draadje over, volgens mij, een van de meest hardnekkige misverstanden in de bestrijding van COVID-19: de idee van de communicerende vaten. (1/n)
Zo hoor je, met hoge regelmaat, dat er een constante afweging is tussen verschillende tegenstrijdige belangen: de fysieke versus de mentale gezondheid, de economie versus de volksgezondheid, de individuele vrijheid versus de collectieve veiligheid. (2/n)
Dat klinkt logisch, maar is, volgens mij, momenteel niet correct. Zolang R>1, is er helemaal geen afweging tussen deze belangen. De bestrijding van de pandemie gaat bij R>1 hand in hand met alle voorgenoemde objectieven. (3/n)
Immers, zolang R>1, volg je per definitie een pad, waarbij je – voor alle bovenstaande belangen – een hogere prijs zal betalen verderop in de tijd. Die R>1 moet je ooit omdraaien naar een waarde R<1. (4/n)
Hoe langer je wacht, hoe hoger de prijs die je betaalt – maatschappelijk, economisch en (psycho-)sociaal. (5/n)
Wiskundig kan je dit visualiseren aan de hand van een opschuivende “nadeel-curve”. De curve representeert de idee van de communicerende vaten. Een nadeel volgens één dimensie wordt afgewogen voor een nadeel langs een andere dimensie. (6/n)
Je kan de nadelen niet verkleinen voorbij de grens. Echter, zolang R>1 wandel je niet op die grens, je staat rechts van de grens. Erger nog, de grens schuift op. Er is geen "behoud van nadeel" tijdens een pandemie. (7/n)
Hier maak ik nog abstractie van het feit dat de voorgenoemde belangen vaak helemaal niet tegenstrijdig zijn. Maar zelfs wanneer je dat denkt, toont bovenstaande analyse dat R>1 geen enkel belang kan dienen. De opschuivende grens haalt je in. (8/n)
De bijna endemische gedachte van communicerende vaten onderhoudt de impliciete politieke keuze om de situatie met R>1 te laten begaan “zolang het kan” onder het mom dat je op die manier de economie, het mentale welzijn of andere communicerende dimensies zou redden. (9/n)
Quod non. Er is ondertussen ook veel wetenschappelijke evidentie die dit empirisch aantoont. Zo zijn er verschillende studies die de economische en medische impact van het virus op verschillende landen met elkaar vergelijken. (10/n)
Zijn er dan helemaal geen politieke afwegingen te maken in deze crisis? Zeker wel. De politiek heeft een belangrijke keuze te maken, niet over wanneer, maar in de manier waarop ze R<1 wil bereiken en aanhouden. (11/n)
Het is mogelijk dat er ook in dit debat “Merchants of Doubt” aan het werk zijn, maar ik ga er van uit dat de meeste beleidsmakers het algemene belang willen dienen. Het uitstel van de beslissingen is dan misschien een gevolg van een denkkader dat leeft in onze hoofden. (12/n)
In dat opzicht, bij deze een warme oproep aan opinie- en beleidsmakers om dat misverstand aan de bevolking uit te leggen. Ook dat kan het draagvlak voor de opvolging van de maatregelen vergroten. (13/n) n=13.
Er zijn enkele elementen aan de huidige COVID-19 situatie die me grote zorgen baren.
En dat heeft alles te maken met de hogere besmettelijkheid van de nieuwe varianten, in het bijzonder de UK-variant (B117). (1/n)
We hebben nauwelijks geleerd om te redeneren over een individueel exponentieel process en we worden nu geconfronteerd met de som van meerdere exponentiële curves. Het zal je niet verbazen dat dat wat ingewikkelder is. Spoiler: de som van de curves is een slechte indicator. (2/n)
Eerst: Een hogere besmettelijkheid is een veel groter probleem dan een hogere mortaliteit - ook als je enkel geïnteresseerd bent in het aantal mensen dat zal sterven. De ene parameter werkt op de exponent, de andere op de breuk van nieuwe gevallen. (3/n)
Ik lees en hoor verschillende verhalen die neerkomen op “Toch besmet ondanks het strikt volgen van de gouden regels”. Enkele bedenkingen hierbij om mogelijke misverstanden weg te werken.
1.) De “gouden regels” zijn opgesteld vanuit een epidemiologisch perspectief. Ze werken dus om de kans op besmetting te reduceren in het geheel van de bevolking. Individuele besmettingen blijven een stochastisch gegeven.
2.) De “gouden regels” kijken erg naar de overdracht van het virus via grote druppels, ondanks de grote wetenschappelijke evidentie voor aerogene transmissie. Afstand houden in een (slecht geventileerde) ruimte is écht niet voldoende.
De crisis bekeken vanuit de bril van de beleidsmakers - of hoe alle mogelijke scenario’s nu wijzen richting snel handelen op basis van de dringende aanbevelingen van de wetenschappelijke experten. (1/18)
We horen in de afgelopen dagen “Laat ons wachten tot we de effecten zien van de maatregelen die reeds zijn genomen.” In minder kritische omstandigheden een zeer verdedigbare politieke houding. (2/18)
Dit is overigens een van de redenen waarom de alarmdrempels van deze pandemie liggen waar ze liggen. Wanneer je actie onderneemt bij de officiële alarmniveaus, is er voldoende tijd om te evalueren of de maatregelen de gewenste effecten hebben. (3/18)
Een bescheiden toelichting waarom ik #CrushTheCurve onderschrijf. 👇
Er zijn vele niveaus om deze pandemie te begrijpen: medisch, psychosociaal, economisch, maar ook zuiver wiskundig. Ik merk in de afgelopen dagen enkele misverstanden in redeneringen over de wiskundige dynamica achter een epidemie. (1/n)
We leven nu nog een tijdje in een maatschappij waar periodes met een hoger reproductiegetal (R-waarde) worden afgewisseld met periodes met een lager reproductiegetal. (2/n)