Πέθανε στα 88 του χρόνια ο σπουδαίος Αργεντινός κομίστας Quino (κατά κόσμον Joaquín Salvador Lavado Tejón). Ήταν ο δημιουργός της γνωστής σε όλους μας Mafalda, και ένας καλλιτέχνης με εξαιρετικό ταλέντο στην κοινωνική (και πολιτική) σάτιρα. mini-thread. /1
Η Mafalda ήταν η πιο γνώριμη δημιουργία του Quino. Εμφανίστηκε το 1964 και ο κύκλος έκλεισε το 1973. Ένας χαρακτήρας που συνδυάζει ενήλικη αντίληψη μαζί με την παιδική αφέλεια και περιέργεια. /2
Ο Quino όμως ήταν τρομερός τόσο στην καθαρόαιμη γελοιογραφία, με σκίτσα όπως αυτό εδώ... /3
Αλλά ήταν και μαέστρος σε σκίτσα με ένα γλυκό και τρυφερό μήνυμα. /4
Είχε όμως και μια σπουδαία ικανότητα στο σκίτσο με κοινωνική/πολιτική διάσταση, την οποία μπορούσε να αποδώσει με τρόπο καλλιτεχνικά άρτιο αλλά συνάμα σαφή και ουσιαστικό ως προς το μήνυμα. /5
[το bubble γράφει "Τμήμα κανονικότητας. παρακαλώ τα χαρτιά σας"]
Ο μέγας Charles Schultz (των Peanuts) έγραψε για τον Quino, "Το είδος των ιδεών με τις οποίες καταπιάνεται είναι από τα πιο δύσκολα, κι εκπλήσσομαι από την ποικιλία και το βάθος. Επίσης, ξέρει να σχεδιάζει, και μάλιστα να σχεδιάζει με χιούμορ. Πιστεύω ότι είναι ένας γίγαντας". /6
Από τη Mafalda στις σελίδες των Νέων μέχρι τη σελίδα του στο 9 της Ελευθεροτυπίας, το ελληνικό κοινό αγάπησε τον Quino. /7
Για το τέλος κράτησα αυτό το σκίτσο. Δεν μπόρεσα να βρω πότε δημοσιεύτηκε. Όμως για μένα [κι αυτό είναι το μεγαλείο τέτοιων σκίτσων, ότι επιδέχονται πολλές αναγνώσεις] είναι η απολύτως εύστοχη περιγραφή της εποχής του διαδικτύου και της παρουσίας μας στα social media. /end
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
Κάποιος/κάποια στη γειτονιά έκανε γερό ξεκαθαρισμα και κάπως έτσι βρέθηκε ένα μεγάλο πακέτο δίπλα στα σκουπίδια. Ένα πακέτο γεμάτο κασέτες, που λυπήθηκε να τις ρίξει στον κάδο. Μια χρονοκάψουλα στα τέλη 80s και τις αρχές 90s. Ας ρίξουμε μια ματιά... (εννοείται αρχή με Beatles)
Με αφορμή το επεισόδιο podcast "Η σκληρή αλήθεια για τον Θανάση Βέγγο" αφήνω εδώ και καποια επιπλέον πράγματα. Σαν συνοδευτικό υλικό μελέτης. /1 open.spotify.com/episode/68gyXr…
Ντοκουμέντο από τις πρώτες θεατρικές εμπειρίες του Βέγγου στη Μακρόνησο. /2
Με τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού σε πλήρη εξέλιξη, αξίζει ένα αφιέρωμα στον απόλυτο έλληνα υπεραθλητή. Τον άνθρωπο που διέπρεψε σε αμέτρητα σπορ. Προσδεθείτε. Ξεκινά η Βεγγολυμπιάδα #veggolympics [thread] /1
Μεγάλο ταλέντο στο στίβο και φυσικά σπουδαίος σπρίντερ. #veggolympics /2
Atrani. Ένα χωριό 900 κατοίκων στην ακτή του Αμάλφι. Το χειμώνα 2022-23 γυρίζεται εκεί η μίνι σειρά Ripley. Το φθινόπωρο του 2023 γυρίζεται εκεί το Equalizer 3 με τον Denzel Washington. Ας δούμε πως αποτυπώνονται τα ίδια σημεία στις δυο δουλειές, μια ασπρόμαυρη & μία έγχρωμη. /1
Ripley [cinematographer: Robert Elswit]
The Equalizer 3 [cinematographer: Robert Richardson]
/2
Ripley [cinematographer: Robert Elswit]
The Equalizer 3 [cinematographer: Robert Richardson]
/3
Δηλώνω άφωνος αλλά και μαγεμένος με τη δουλειά που έχει κάνει ο (βραβευμένος με Oscar) Robert Elswit στη διεύθυνση φωτογραφίας του Ripley. Κατά το κοινώς λεγόμενο έχει κάνει "παπάδες". Αριστοτεχνική χρήση του ασπρόμαυρου σε συνδυασμό με την επιλογή των κάδρων και του φωτισμού. /1
Ο Robert Elswit δεν είναι τυχαίος. Βραβευμένος με Oscar για το There Will Be Blood, σταθερός συνεργάτης του P. T. Anderson και του George Clooney. Δική του η έξοχη ασπρόμαυρη φωτογραφία στο Good Night And Good Luck. Και στο Michael Clayton, στο Magnolia, στο Nightcrawler κ.α. /2
Συχνά γνώση κι εμπειρία δεκαετιών σε ένα αντικείμενο χάνονται όταν η τεχνολογία αλλάζει. Και στο σινεμά αυτή η κουβέντα γίνεται τακτικά (ψηφιακό vs φιλμ, έγχρωμο vs ασπρόμαυρο). Στο Ripley ο Elswit απέδειξε ότι η μαστοριά στη χρήση του ασπρόμαυρου δεν έχει εντελώς εξαφανιστεί. /3
Υστερόγραφο για το Παρίσι της Amelie. Νομίζατε ότι ξέρατε που είναι αυτή η σκηνή επειδή το βλέπουμε με μεγάλα γράμματα στον τοίχο; Μαντέψτε ξανά. Αυτός ΔΕΝ είναι ο (πραγματικός) σταθμός μετρό Abbesses στη Μονμάρτρη. Είναι η μαγεία του κινηματογράφου. Πάμε μια βόλτα στο Métro! /1
Μια φορά κι ένα καιρό υπήρχε στο Παρίσι η navette, μια μικρή γραμμή που ένωνε τους σταθμούς του μετρό Porte des Lilas και Pré-Saint-Gervais. H navette έκλεισε με την κήρυξη του 2ου ΠΠ το 1939 και δε λειτούργησε ξανά. Στα 50s χρησιμοποιήθηκε για δοκιμές νέων τύπων συρμών... /2
Κάποια στιγμή, κι ενώ ο υπόλοιπος σταθμός Porte des Lilas λειτουργούσε κανονικά εξυπηρετώντας τις γραμμές 11 και 3bis, ο RATP αποφάσισε να αξιοποιήσει τις εγκαταλελειμμένες αποβάθρες της navette και να δημιουργήσει τον πρώτο σταθμό μετρό - στούντιο! /3.