Burası Şuşa, sene 1979, ayakta sağdan 4. genç hanım ise benim annem. Lisede edebiyat öğretmeni iken öğrencilerini götürdüğü Şuşa gezisinden bir kare. Şuşa, ayrıca anneannemin memleketi. Bu kare benim için birçok farklı açıdan önem arz ediyor. Anlatayım.
Ben daha bebekken annem hayatını kaybetmiş. Sonra Füzuli’ye defnedilmiş ve büyükler de aklım erinceye kadar beni annemin mezarına götürmemeye karar vermişler,aklım ermeye başladığında ise bir anda çıkan çatışmalar yüzünden memleketimizi terk etmek zorunda kalınca annemin mezarını
bir daha da hiç görme fırsatı bulamadım. Fotoğrafların çoğu da memlekette kaldığı için annemle ilgili anılarımı yenileyebileceğim tek kaynağım hayal gücüm oldu hep. Şimdi dün acaba Şuşa’yla ilgili bir gelişme var mı diye Twitter’i incelerken sayfayı aşağıya doğru kaydırırken bir
anda bir kareden yakın bir yüzün bana gülümsediğini farkettim. Yakından bakınca bu annemden başkası olamaz dedim ve resmi paylaşan @BalochKhan3 a resmin kaynağını sordum, onun ve @huseyn_javid in yardımı ile fotoğrafı paylaşan kişinin annemin öğrencilerinden birisinin kızı olan
@Fidan_Asadli olduğunu öğrendim. Gerçekten fotoğraftaki kişinin annem olduğunu o da babası ile teyit etti ki kendilerine bana yaşattıkları bu duygulardan dolayı sonsuz teşekkürlerimi sunarım. Şimdi kim ne derse desin ama bence bu tesadüf olamaz, sen Şuşa ile ilgili haber ararken
Annen sana sanki ‘güzel haberler yakındır kızım’ dercesine gülümsüyor. Ben bunu iyiye yordum, insan etten kemikten ibaret değil. İçimdeki huzursuzluk bir nebze de olsa yatışsın diye Allah’ım bir lütufta bulundu. Bekle bizi, güzel Şuşa, anılarımıza yenilerini eklemeye geliyoruz.