Thread by @praxis_review

"Κάτω η επιστράτευση": Σαν σήμερα, 22 Φεβρουαρίου 1943, στην κατεχόμενη από τους κατακτητές Αθήνα, με μπροστάρη την Ενιαία Μαθητική Νεολαία (που μια μέρα μετά συμμετείχε στην ίδρυση της ΕΠΟΝ), αρχίζει η απεργία των μαθητών με αίτημα να μην επιστρατευτούν οι γονείς και τ’ αδέλφια

τους από τις δυνάμεις κατοχής που επιδίωκαν, με κάθε μέσο (και την βοήθεια της προδοτικής δοσιλογικής "κυβέρνησης" Λογοθετόπουλου-Καλύβα κ.α), να εξασφαλίσουν εργατικά χέρια για τα εργοστάσια τους στη Γερμανία, ώστε να ενισχύσουν το μέτωπο ενάντια στην ΕΣΣΔ. Η αποχή των μαθητών

πέτυχε 100% και συνεχίστηκε και τις επόμενες ημέρες. Το κατοχικό υπουργείο Παιδείας βλέποντας ότι δεν μπορεί με κανένα μέτρο (απειλές, τρομοκρατία κλπ.) να κάμψει τους μαθητές αποφάσισε να κλείσει τα σχολεία "επ’ αόριστον". Οι μαθητές απαντούν με μαζική συμμετοχή στις διαδηλώσεις

του λαού και στις 25 Φλεβάρη το απόγευμα, μετά από συγκέντρωση 6-7 σχολείων στο λόφο του Παγκρατίου, τα παιδιά ξεκίνησαν τραγουδώντας τον εθνικό ύμνο με συνθήματα κατά της επιστράτευσης, κρατώντας σε συναγερμό τη γειτονιά. Τότε τους ρίχτηκαν οι "γκλοριόζοι" με προτεταμένα τα

περίστροφα και με φωνές - "via! via!". Μπροστά προχωρούσε ο μικρός μαθητής του 5ου Γυμνασίου Γιάννης Δρακόπουλος. Οι καραμπινιέροι ρίχτηκαν με λύσσα απάνω του μα το παιδί δε δείλιασε. Τότε τον πυροβόλησαν. Το αγόρι έπεσε στο δρόμο πληγωμένο βαριά. Τα άλλα παιδιά όρμησαν

ασυγκράτητα πάνω στους Iταλούς φασίστες που το 'βαλαν στα πόδια ντροπιασμένοι. Το ίδιο βράδυ στο Νοσοκομείο που τον είχαν μεταφέρει, ο μικρός αγωνιστής ξεψύχησε. Είναι ο πρώτος νεκρός μαθητής της Αντίστασης.Την επομένη έγιναν διαδηλώσεις μαθητών που καταδίκαζαν τη δολοφονία, το

φασισμό και τα σχέδια για επιστράτευση, ενώ οι επονίτισσες μαθήτριες πήγαν συντεταγμένες στο σπίτι του νεκρού συντρόφου τους, στην οδό Ερεσού την οποία και μετονόμασαν σε οδό Γιάννη Δρακοπούλου. Οι μαθητικές κινητοποιήσεις θα κορυφωθούν με την τεράστια διαδήλωση 5/3/1943, στην

οποία συμμετείχαν εκατοντάδες χιλιάδες λαού και νεολαίας, που έφερε τη νίκη. Στις διαδηλώσεις εκέινες οι κατακτητές-σε συνεργασία με τους δοσίλογους-δολοφόνησαν 18 άτομα τραυμάτισαν 135. Την επομένη,ο προδότης κατοχικός "Πρωθυπουργός" Λογοθετόπουλος αναγκάστηκε να ανακοινώσει την

ακύρωση της επιστράτευσης. Μέχρι το τέλος της κατοχής,οι κατακτητές δεν επιχείρησαν να επαναφέρουν σχέδια για επιστράτευση. Οι κατακτητές αντικατέστησαν τον Λογοθετόπουλο με τον Ράλλη που ίδρυσε τα "Ελληνικά Ες Ες", τα τάγματα ασφαλείας. Ο Λογοθετόπουλος στο τέλος του πολέμου

διέφυγε στη Γερμανία μαζί με άλλους προδότες και εκεί τελικά παραδόθηκε στον Αμερικανικό Στρατό. Το 1945 καταδικάστηκε ερήμην σε ισόβια κάθειρξη. Το 1946 παραδόθηκε και οδηγήθηκε στη φυλακή για να εκτίσει την ποινή του. Μόλις 5 χρόνια αργότερα, το 1951,του απονεμήθηκε χάρη (!)

και αφέθηκε ελεύθερος. Πέθανε στην Αθήνα το 1961. Ο συνεργάτης των ναζί, δοσίλογος "υφυπουργός Εργασίας" Νικόλαος Καλύβας, που είχε υπογράψει (μαζί με τον Λογοθετόπουλο) την απόφαση για επιστράτευση (δολοφονία) χιλιάδων Ελλήνων εργατών στα γερμανικά εργοστάσια και είχε οργανώσει

και την σύνταξη των καταλόγων, εκτελέστηκε 24 Ιανουαρίου 1944, απο τους ήρωες της Οργάνωσης Προστασίας Λαϊκού Αγώνα (ΟΠΛΑ). Οι New York Times θριαμβολόγησαν για την εκτέλεση του δοσίλογου Νικόλαου Καλύβα που, όπως έγραψαν, ήταν"ο πιο απεχθής άνθρωπος σε ολόκληρη τη χώρα".

Πηγές/Βιβλιογραφία: Μ.Ζέκεντορφ «Η Ελλάδα κάτω από τον αγκυλωτό σταυρό -Ντοκουμέντα από τα Γερμανικά Αρχεία», Π. Ρούσος «Η Μεγάλη Πενταετία», «Ιστορία της Αντίστασης 1940-45»,Τ. Βουρνάς: «Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδας 1940-1945», Σ. Γρηγοριάδης «Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδας»,

Σπ. Κωτσάκης, «Εισφορά στο χρονικό της Κατοχής και της Εθνικής Αντίστασης στην Αθήνα», Β. Μπαρτζιώτας «Η Εθνική αντίσταση στην Αδούλωτη Αθήνα», Π.Ανταίος: «Συμβολή στην ιστορία της ΕΠΟΝ»