ใครเห่อด้อมไม่มี๊!! #LuminaTRFanfic #ไมกี้ทาเค
มีสปอยตอนล่าสุด+ไมกี้รูทนี้คือรูทที่แป้งคิดขึ้นมาไม่มีในเรื่อง เป็นแบบตอนที่ทาเคมิจจิย้อนเวลากลับไปไฟนอลอาร์คและช่วยไมกี้ไม่ให้เดินไปทางรูทผมขาวและมีชีวิตสุขสันต์กับทุกคน
มีสปอยตอนล่าสุด+ไมกี้รูทนี้คือรูทที่แป้งคิดขึ้นมาไม่มีในเรื่อง เป็นแบบตอนที่ทาเคมิจจิย้อนเวลากลับไปไฟนอลอาร์คและช่วยไมกี้ไม่ให้เดินไปทางรูทผมขาวและมีชีวิตสุขสันต์กับทุกคน
ไมกี้ชอบดวงตาของทาเคมิจจิ
ดวงตาของทาเคมิจจิเป็นสีฟ้าหม่นๆ ถึงมันจะไม่ได้สดใสงดงามเหมือนฟ้ายามเช้า แต่มันก็เป็นดวงตาที่เขาชอบมากที่สุด
ดวงตาที่บริสุทธิ์ จริงใจ ไม่มีอะไรปิดบังอยู่ภายในดวงตานั้น ทุกครั้งที่ทาเคมิจจิมองมาที่เขา ไมกี้วามารถรับรู้ถึงความรักที่มีอย่างท่วมล้นภายในนั้น
ดวงตาของทาเคมิจจิเป็นสีฟ้าหม่นๆ ถึงมันจะไม่ได้สดใสงดงามเหมือนฟ้ายามเช้า แต่มันก็เป็นดวงตาที่เขาชอบมากที่สุด
ดวงตาที่บริสุทธิ์ จริงใจ ไม่มีอะไรปิดบังอยู่ภายในดวงตานั้น ทุกครั้งที่ทาเคมิจจิมองมาที่เขา ไมกี้วามารถรับรู้ถึงความรักที่มีอย่างท่วมล้นภายในนั้น
แต่ถึงแบบนั้น เขากลับรู้สึกเหมือนทาเคมิจจิไม่ได้มองมาที่เขาเลย
ทุกครั้งที่กอดกันทาเคมิจจะจะกระชับอ้อมกอดแน่นพร้อมพึมพำว่าตัวอุ่นจัง
บางทีเวลาเรียกชื่อมันจิโร่ ทาเคมิจจิก็มองเขาด้วยสายตาเศร้าสรอย
บางครั้งในกลางดึกทาเคมิจจิจะวะดุ้งตื่นขึ้นมาพร้อมลูบใบหน้าของเขาอย่างแผ่วเบาเหมือน
ทุกครั้งที่กอดกันทาเคมิจจะจะกระชับอ้อมกอดแน่นพร้อมพึมพำว่าตัวอุ่นจัง
บางทีเวลาเรียกชื่อมันจิโร่ ทาเคมิจจิก็มองเขาด้วยสายตาเศร้าสรอย
บางครั้งในกลางดึกทาเคมิจจิจะวะดุ้งตื่นขึ้นมาพร้อมลูบใบหน้าของเขาอย่างแผ่วเบาเหมือน
กำลังเช็คให้แน่ใจว่าเขาอยู่ตรงนี้จริงๆ
ไมกี้ไม่ชอบมันเอาเสียเลย
เขาอยากให้ทาเคมิจจิมองมาที่เขาแค่คนเดียว
จับจ้องมายังซาโนะ มันจิโร่คนนี้แค่คนเดียวเท่านั้น
ถึงแม้ว่านั้นจะเป็นตัวเขาในอีกอนาคต แต่นั้นก็ไม่ใช่เขาในตอนนี้เสียหน่อย ซาโนะในตอนนี้คือคนที่ยุบกลุ่มโตมัน คนที่เลือกตาม
ไมกี้ไม่ชอบมันเอาเสียเลย
เขาอยากให้ทาเคมิจจิมองมาที่เขาแค่คนเดียว
จับจ้องมายังซาโนะ มันจิโร่คนนี้แค่คนเดียวเท่านั้น
ถึงแม้ว่านั้นจะเป็นตัวเขาในอีกอนาคต แต่นั้นก็ไม่ใช่เขาในตอนนี้เสียหน่อย ซาโนะในตอนนี้คือคนที่ยุบกลุ่มโตมัน คนที่เลือกตาม
ทาเคมิจจิ คนที่มีชีวิตคู่อย่างสงบสุขกับคนที่รักมานานนับ12ปี ไม่ใช่คนผมดำที่ดันบ้าฆ่าเพื่อนและคนสำคัญทุกคน หรือจะเป็นไอ้บ้าผมขาวที่ยิงทาเคมิจจิตั้งสามครั้งและกระโดดฆ่าตัวตายเสียหน่อย!!
"ทาเคมิจจิ"
"ว่าไงหรอมันจิโร่?"
ฝ่ามือของอดีตหัวหน้าโตมันเอื้อมมาจับแก้มของแฟนหนุ่มให้มามอง
"ทาเคมิจจิ"
"ว่าไงหรอมันจิโร่?"
ฝ่ามือของอดีตหัวหน้าโตมันเอื้อมมาจับแก้มของแฟนหนุ่มให้มามอง
ที่ใบหน้าของเขา ดวงตาสรดำสนิทของมันจิโร่จดจ้องลงไปยังดวงตาของทาเคมิจจิ
"มองมาที่ฉันสิทาเคมิจจิ"
"? ผมก็มองอยู่"
"มองมาแค่ฉันในตอนนี้ ไม่ใช่ฉันในครั้งก่อนๆ"
ทาเคมิจจิสะอึก เขาเสตาไปถามอื่นแต่ก็โดนไมกี้ดึงกลับมาให้จ้องมองเขา ดวงตาของคนผมดำหรี่ลงเหมือนไม่กล้าสบตาเขา
"มองมาที่ฉันสิทาเคมิจจิ"
"? ผมก็มองอยู่"
"มองมาแค่ฉันในตอนนี้ ไม่ใช่ฉันในครั้งก่อนๆ"
ทาเคมิจจิสะอึก เขาเสตาไปถามอื่นแต่ก็โดนไมกี้ดึงกลับมาให้จ้องมองเขา ดวงตาของคนผมดำหรี่ลงเหมือนไม่กล้าสบตาเขา
"ทาเคมิจจิ"
ฝ่ามือของไมกี้ลูบไปตามพวงแก้มนิ่มของฮานากาคิ ใบหน้าของคนผมยาวขยับเข้าไปใกล้ หน้าผากของพวกเขาแนบชิดติดกัน
"ผมขอโทษ"
"ไม่ต้องขอโทษหรอก ฉันไม่ได้โกรธ"
"แต่ว่า..." อีกฝ่ายเริ่มน้ำตาคลอ ไมกี้จึงเขิยบไปใกล้ๆพร้อมโอบกอดอย่างแผ่วเบา
"ไม่เป็นไรหรอกนะ ชู่ว ไม่ร้องนะ"
ฝ่ามือของไมกี้ลูบไปตามพวงแก้มนิ่มของฮานากาคิ ใบหน้าของคนผมยาวขยับเข้าไปใกล้ หน้าผากของพวกเขาแนบชิดติดกัน
"ผมขอโทษ"
"ไม่ต้องขอโทษหรอก ฉันไม่ได้โกรธ"
"แต่ว่า..." อีกฝ่ายเริ่มน้ำตาคลอ ไมกี้จึงเขิยบไปใกล้ๆพร้อมโอบกอดอย่างแผ่วเบา
"ไม่เป็นไรหรอกนะ ชู่ว ไม่ร้องนะ"
"ฉันรู้ว่านายเศร้ามากแค่ไหนที่ช่วยฉันทั้งสองคนไว้ไม่ได้
"แต่ว่านะทาเคมิจจิ ซาโนะ มันขิโร่คนนี้น่ะมีความสุขมากๆเลยรู้ไหม"
ไมกี้ผละออกมาพร้อมยิ้มให้คนผมดำ เขาหลับตาลง
"ฉันมีความสุขมากกว่าที่ตัวเองเคยคาดคิดว่าจะมีความสุขเสียอีก ถึงแม้ว่าจะเสียชินอิจิโร่,เอมะ,บาจิ และโตมัน+
"แต่ว่านะทาเคมิจจิ ซาโนะ มันขิโร่คนนี้น่ะมีความสุขมากๆเลยรู้ไหม"
ไมกี้ผละออกมาพร้อมยิ้มให้คนผมดำ เขาหลับตาลง
"ฉันมีความสุขมากกว่าที่ตัวเองเคยคาดคิดว่าจะมีความสุขเสียอีก ถึงแม้ว่าจะเสียชินอิจิโร่,เอมะ,บาจิ และโตมัน+
แต่ว่าสุดท้ายนายก็มาช่วยฉันไว้ทันนี่"
ไมกี้กอบกุมมือของทาเคมิจจิไว้แน่น ชายหนุ่มสะอื้นในลำคอออกมา
"แต่ผมช่วยอีกสองคนไม่ทัน"
"แต่ตอนนี้นายทำทันแล้วนี่"
"ผมช่วยไมกี้คุงคนนั้นไม่ทัน เขาเลยต้องมาตายในอ้อมอกผม..."
"แต่ตอนนี้ไมกี้คนนี้มีชีวิตและกำลังโอบกอดนายอยู่นะ"
"ผมน่ะ--"
ไมกี้กอบกุมมือของทาเคมิจจิไว้แน่น ชายหนุ่มสะอื้นในลำคอออกมา
"แต่ผมช่วยอีกสองคนไม่ทัน"
"แต่ตอนนี้นายทำทันแล้วนี่"
"ผมช่วยไมกี้คุงคนนั้นไม่ทัน เขาเลยต้องมาตายในอ้อมอกผม..."
"แต่ตอนนี้ไมกี้คนนี้มีชีวิตและกำลังโอบกอดนายอยู่นะ"
"ผมน่ะ--"
"ถึงแม้ว่านายจะบอกว่าช่วยใครไม่ทันเลยก็ตาม แต่ฉันจะคอยบอกนายเสมอว่านายช่วยใครไปแล้วบ้างทาเคมิจจิ"
ไมกี้ยกยิ้ม
"นายช่วยทั้งเคนจินตอนที่โดนแทงเข้าที่ท้อง"
"นายช่วยดึงสติฉันตอนที่กำลังจะฆ่าคาสึโทระ"
"นายช่วยไทจูและยูซึฮะรวมถึงมิทสึยะด้วย"
"ทาเคมิจจิ นายช่วยผู้คนมากมายเลยรู้ไหม"
ไมกี้ยกยิ้ม
"นายช่วยทั้งเคนจินตอนที่โดนแทงเข้าที่ท้อง"
"นายช่วยดึงสติฉันตอนที่กำลังจะฆ่าคาสึโทระ"
"นายช่วยไทจูและยูซึฮะรวมถึงมิทสึยะด้วย"
"ทาเคมิจจิ นายช่วยผู้คนมากมายเลยรู้ไหม"
ทาเคมิจจิสะอึกไป ไมกี้เงยหน้าขึ้นมา
"นายช่วยคนมามากมายหลายคนขนาดนี้แล้ว ให้ฉันเป็นคนช่วยนายหน่อยจะได้ไหม"
ดวงตาสีดำสนิทยามรัตติกาลสบเข้ากับดวงตาสีฟ้าสวยเหมือนท้องเช้ายามฟ้าสาง
"ผม.."
"ฉันรักนายนะทาเคมิจจิ รักนายมากๆเลย"
"ซาโนะ มันจิโร่คนนี้อยากให้นายมีความสุขมากๆยิ่งกว่าใคร"
"นายช่วยคนมามากมายหลายคนขนาดนี้แล้ว ให้ฉันเป็นคนช่วยนายหน่อยจะได้ไหม"
ดวงตาสีดำสนิทยามรัตติกาลสบเข้ากับดวงตาสีฟ้าสวยเหมือนท้องเช้ายามฟ้าสาง
"ผม.."
"ฉันรักนายนะทาเคมิจจิ รักนายมากๆเลย"
"ซาโนะ มันจิโร่คนนี้อยากให้นายมีความสุขมากๆยิ่งกว่าใคร"
หยาดน้ำตาสีใสไหลออกมาราวกับหมุนก็อกออก ชายหนุ่มผมสีบลอนด์อ่อนยิ้มกว้าง
"เพราะงั้นแล้ว 'ซาโนะ ทาเคมิจจิ' เองก็ช่วยมีความสุขมากๆเพื่อมันจิโร่ได้ไหมครับ"
ชาบหนุ่มผมดำพยักหน้าพน้อมกับซบใบหน้าลงไปลาดไหล่ ไมกี้เอื้อมมือมาลูบหัวอีกฝ่ายเบาๆ เขาพรมจูบลงไปยังหน้าผากนุ่มของทาเคมิจจิจนทั่ว
"เพราะงั้นแล้ว 'ซาโนะ ทาเคมิจจิ' เองก็ช่วยมีความสุขมากๆเพื่อมันจิโร่ได้ไหมครับ"
ชาบหนุ่มผมดำพยักหน้าพน้อมกับซบใบหน้าลงไปลาดไหล่ ไมกี้เอื้อมมือมาลูบหัวอีกฝ่ายเบาๆ เขาพรมจูบลงไปยังหน้าผากนุ่มของทาเคมิจจิจนทั่ว
"ชู่ๆ ไม่ต้องร้องนะครับคนดี ไม่เป็นไรนะ"
"แต่ ฮึก มันดีแล้วจริงๆหรอ"
"ดีสิ ทำไมถึงคิดว่าจะไม่ดีล่ะ"
"มีตั้งหลาย ฮึก คนที่ผม ช่วยไม่ทัน ฮือ"
"แต่นายก็ช่วยคนมามากมายแล้วนะ นายทั้งสละตัวเอง ทุ่มเทช่วยทุกคนทั้งๆที่มันนายสามารถเมินเฉยมันไปได้แท้ๆ"
"อดีตไม่สามารถย้อนกลับไปได้ แต่+
"แต่ ฮึก มันดีแล้วจริงๆหรอ"
"ดีสิ ทำไมถึงคิดว่าจะไม่ดีล่ะ"
"มีตั้งหลาย ฮึก คนที่ผม ช่วยไม่ทัน ฮือ"
"แต่นายก็ช่วยคนมามากมายแล้วนะ นายทั้งสละตัวเอง ทุ่มเทช่วยทุกคนทั้งๆที่มันนายสามารถเมินเฉยมันไปได้แท้ๆ"
"อดีตไม่สามารถย้อนกลับไปได้ แต่+
ว่าเราสามารถทำปัจจุบันให้ดีที่สุดได้นะ"
"ฉันรักทาเคมิจจิ อยากให้นายมีความสุขกับทุกๆวันมากยิ่งกว่าใคร ไม่อยากให้นายต้องเจ็บปวดจากเงาในอดีต"
"ถึงแม้ว่ามันจะเจ็บ มันจะยากลำบากแค่ไหนแต่พวกเราก็มาก้าวข้ามผ่านไปด้วยกันได้นี่นา"
ซาโนะ มันจิโร่ยิ้มกว้างออกมา รอยยิ้มนั้นคือทุกอย่างที่+
"ฉันรักทาเคมิจจิ อยากให้นายมีความสุขกับทุกๆวันมากยิ่งกว่าใคร ไม่อยากให้นายต้องเจ็บปวดจากเงาในอดีต"
"ถึงแม้ว่ามันจะเจ็บ มันจะยากลำบากแค่ไหนแต่พวกเราก็มาก้าวข้ามผ่านไปด้วยกันได้นี่นา"
ซาโนะ มันจิโร่ยิ้มกว้างออกมา รอยยิ้มนั้นคือทุกอย่างที่+
ทาเคมิจจิทุ่มเทลงไป เพื่อที่จะได้เห็นรอยยิ้มอย่างมีความสุขอีกครั้งของไมกี้ เขายิ้มออกมา
"ผมจะ ฮึก จะพยายามนะ"
"ดีแล้วครับ มาพยายามไปด้วยกันนะ"
ไมกี้ก้มใบหน้าลงไปจูบซับหยาดน้ำตาสีใสอย่างแผ่วเบา ฝ่ามือที่ประสานกันก้จับกันแน่นขึ้น แหสนสีที่นิ้วนางทั้งของสองคนเปฃ่งประกายงดงาม
"ผมจะ ฮึก จะพยายามนะ"
"ดีแล้วครับ มาพยายามไปด้วยกันนะ"
ไมกี้ก้มใบหน้าลงไปจูบซับหยาดน้ำตาสีใสอย่างแผ่วเบา ฝ่ามือที่ประสานกันก้จับกันแน่นขึ้น แหสนสีที่นิ้วนางทั้งของสองคนเปฃ่งประกายงดงาม
ริมฝีปากของมันจิโร่กดทับลงไปยังริมฝีปากของทาเคมิจจิ รสจูบอันแสนหอมหวานดำเนินไปอย่างเชื่องช้าและเนิบนาบ
ทาเคมิจจิเคยคิดว่าตัวเองไม่สมควรได้รับความสุข
ตอนแรกเขาย้อนเวลากลับมาก็เพราะอยากจะช่วยฮินะที่เป็นอดีตคนรัก มันเป็นความเห็ยแก่ตัวบ้าๆของคนคนหนึ่ง ยิ่งเมื่อเขาก้าวเข้าไปในอดีต
ทาเคมิจจิเคยคิดว่าตัวเองไม่สมควรได้รับความสุข
ตอนแรกเขาย้อนเวลากลับมาก็เพราะอยากจะช่วยฮินะที่เป็นอดีตคนรัก มันเป็นความเห็ยแก่ตัวบ้าๆของคนคนหนึ่ง ยิ่งเมื่อเขาก้าวเข้าไปในอดีต
มากเท่าไรอนาคตก็ยิ่งแปรผันมากขึ้นเท่านั้น มีหลายครั้งที่คนรอบตัวของเขาตายเพราะการย้อนกลับไปมนอดีต เพราะความอ่อนแอของเขา เพราะความเห็นแก่ตัวของฮานากานิ ทาเคมิจิ
แต่ว่าตอนที่มันจิโร่บอกให้เขามีความสุขนั้นทำให้ทาเคมิจจิต้องร้องไห้ออกมาก
แม้ว่าภายในอกจะยังเจ็บปวด ยังคงสงสัยว่า
แต่ว่าตอนที่มันจิโร่บอกให้เขามีความสุขนั้นทำให้ทาเคมิจจิต้องร้องไห้ออกมาก
แม้ว่าภายในอกจะยังเจ็บปวด ยังคงสงสัยว่า
ตัวเองสมควรได้รับความสุขมากขนาดนี้จริงๆงั้นหรอ แต่ว่าเมื่อได้ยินคำพูดปลอบโยนของมันจิโร่แล้วมันทำให้ความเคลือบแคลงใจค่อยๆหายไป
แม้ว่าจะยังคิดว่าตัวเองไม่เหมาะสมอยู่ แต่มันก็จะไม่เป็นไร พวกเขาจะค่อยๆก้าวข้ามเงาภายในอดีตและมุ่งหน้าไปยังอนาคตอย่างเชื่องช้าด้วยกัน
ทั้งเขาและมันจิโร่
แม้ว่าจะยังคิดว่าตัวเองไม่เหมาะสมอยู่ แต่มันก็จะไม่เป็นไร พวกเขาจะค่อยๆก้าวข้ามเงาภายในอดีตและมุ่งหน้าไปยังอนาคตอย่างเชื่องช้าด้วยกัน
ทั้งเขาและมันจิโร่
-----
ซาโนะ ทาเคมิจจินี่ก้เข้าเหมือนกันน่ะ!! แต่เพราะแค่แบบสมมุตทาเคช่วยไมกี้ได้แล้วมันต้องมีโมเม้นเหนไมกี้คนนี้แล้วนึกถึงไมกี้คนก่อนที่ช่วยไม่ทันแน่ๆ ไมกี้คนปัจจุบันก้อดไม่ได้ที่จะหึงนิดหน่อบ😂😂 รอบนี้ใสๆค่ะ!
ซาโนะ ทาเคมิจจินี่ก้เข้าเหมือนกันน่ะ!! แต่เพราะแค่แบบสมมุตทาเคช่วยไมกี้ได้แล้วมันต้องมีโมเม้นเหนไมกี้คนนี้แล้วนึกถึงไมกี้คนก่อนที่ช่วยไม่ทันแน่ๆ ไมกี้คนปัจจุบันก้อดไม่ได้ที่จะหึงนิดหน่อบ😂😂 รอบนี้ใสๆค่ะ!
@threadreaderapp Unroll plz
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
