Gejsze, w Japonii symbol piękna i elegancji zaczęto kojarzyć z prostytutkami po drugiej wojnie światowej, kiedy dziewczęta z niższych warstw społecznych zaczęły przedstawiać się żołnierzom sił okupacyjnych jako gejsze.
A jednak gejsza nie jest ani kurtyzaną, ani 1/11
A jednak gejsza nie jest ani kurtyzaną, ani 1/11
prostytutką (ta funkcja przypadała yujo), a artystką, kobietą wykształconą w tradycyjnych japońskich sztukach, takich jak taniec, muzyka (wagakki), poezja (haiku), śpiew, ceremonia parzenia herbaty (chādo), kaligrafii (shodō), sztuce układania kwiatów (ikebana), która bawi 2/11
gości na bankietach organizowanych w herbaciarniach ochaya w dzielnicach gejsz zwanych hanamachi (z najsłynniejszą z nich Gijon w mieście Kioto). Wyraz gejsza składa się z dwóch słów: „gei” - sztuka i „sha” - osoba, co w dosłownym tłumaczeniu oznacza osobę sztuki. Za 2-3 3/11
godzinne towarzystwo gejszy należy przygotować się na wydatek rzędu 2000-10.000 zł, ale do ochiya nie można wejść ot tak, prosto z ulicy. Bez znajomości można o spotkaniu z gejszą jedynie pomarzyć.
Maiko (hangyoku w Tokio) to praktykantka szkoląca się na gejszę. Praktyka 4/11
Maiko (hangyoku w Tokio) to praktykantka szkoląca się na gejszę. Praktyka 4/11
maiko zaczyna się około 15 roku życia i zwykle trwa sześć lat. Dziewczyna przenosi sie z domu rodzinnego do domu gejsz (okiya, 📷) i oddaje pod opiekę okā-san, "matki" (właścicielkami wszystkich okiya są kobiety), która bierze ją pod swoje skrzydła. Trening jest bardzo 5/11
rygorystyczny: praktykują tanieć, grę na instrumentach strunowych (shamisen), dętych i perkusyjnych, przygotowują się na spotkania z klientami. Mogą liczyć na co najwyżej dwa dni wolne w miesiącu. Geisze i maiko (📷) różnią się nie tylko wiekiem, ale także ubiorem, fryzurą 6/11
oraz makijażem.
Prostytutki i kurtyzany (yujo,📷) pracowały w dzielnicach czerwonych latarń zwanych w Japonii yūkaku (później akasen). Wśród nich byly również oiran i tayū. Słowo oiran odnosiło się do wysokich rangą kurtyzan lub prostytutek w Japonii okresu Edo (1603-1868).7/11
Prostytutki i kurtyzany (yujo,📷) pracowały w dzielnicach czerwonych latarń zwanych w Japonii yūkaku (później akasen). Wśród nich byly również oiran i tayū. Słowo oiran odnosiło się do wysokich rangą kurtyzan lub prostytutek w Japonii okresu Edo (1603-1868).7/11
Chodziły charakterystycznym krokiem w wysokim na 20-30 cm obuwiu, były eleganckie i podobnie jak gejsze dobrze wykształcone w tradycyjnych sztukach japońskich.
Tayū natomiast, to ekskluzywne yūjo, elita wśród kurtyzan. Pracowały wyłącznie w Kioto i obsługiwały klientów z 8/11
Tayū natomiast, to ekskluzywne yūjo, elita wśród kurtyzan. Pracowały wyłącznie w Kioto i obsługiwały klientów z 8/11
najwyższych sfer. Wraz z wprowadzeniem zakazu prostytucji w roku 1958, zniknęły z pejzażu miast zarówno yūjo i oiran. Niewielką grupę tayū można wciąż spotkać w Kioto do dziś, ale ich funkcja jest teraz zbliżona do tych pełnionej przez gejsze – przy śpiewie i tańcu bawią 9/11
gości na ekskluzywnych imprezach.
Osobną kategorię pań stanowiły dziewczęta pan-pan (📷), które zaraz po drugiej wojnie światowej służyły amerykańskim żołnierzom. Młode, zazwyczaj nastoletnie prostytutki, zwłaszcza dziewczęta ze wsi i mniejszych miast, 10/11
Osobną kategorię pań stanowiły dziewczęta pan-pan (📷), które zaraz po drugiej wojnie światowej służyły amerykańskim żołnierzom. Młode, zazwyczaj nastoletnie prostytutki, zwłaszcza dziewczęta ze wsi i mniejszych miast, 10/11
szukały w stolicy lepszego życia. Podążały za zachodnią modą odzieżową (moga) w nadziei na "poderwanie" żołnierza sił okupacyjnych. 11/11
Nieznacznie dłuższą wersję wątku można również przeczytać na blogu. dalekowschodnierefleksje.com
Nieznacznie dłuższą wersję wątku można również przeczytać na blogu. dalekowschodnierefleksje.com
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
