Ο Erithacus rubecula που λεte φίλες @Viopap και @MerteuilRouge δεν είναι απλώς ένα πουλί. Είναι ο βασιλιάς των πουλιών με βάση μια λαϊκή παράδοση (Αγρινιώτικη μαλιστα) και ως εκ τουτου,ας του κανουμε ένα #πτηνοτουίτ
Τα φτερωτά λοιπόν ήθελαν να αποκτήσουν βασιλιά.Ο θεός (οκ,ξερω) τους είπε λοιπόν οτι βασιλιας θα γινόταν όποιο πέταγε ψηλότερα.Όλα απογοητεύτηκαν αφού ήξεραν πως τελικά θα κέρδιζε ο αετός.Ολα εκτός απ' τον τσαντίλα κοκκινολαίμη.
Έτσι όταν ο αετός πέρασε όλα τα πουλιά στο ύψος φώναξε: "Ποιος μπορεί να πετάξει ψηλότερα από μένα;" Και ο κοκκινολαίμης ή καλόγιαννος, που είχε κρυφτεί στη ράχη του, φτερουγίζοντας λίγο ψηλότερα φώναξε: "Εγώ". Έτσι έγινε βασιλιάς των πουλιών.Όχι παίζουμε.
Το μικροσκοπικό πουλί που δεν ξεπερνά σε ύψος τα 14 εκατοστά έρχεται από τη βόρεια και κεντρική Ευρώπη.Περνά τον χειμώνα στην Ελλάδα και στις αρχές της άνοιξης ταξιδεύει σε βορειότερες περιοχές.
Το όνομά του στα λατινικά είναι Erithacus rubecula το οποίο προέρχεται από το όνομα ερύθακος που χρησιμοποιούσε ο Αριστοτέλης για να το χαρακτηρίσει.Ο Πλίνιος στο έργο του αναφέρει ότι ο ερύθακος ήταν πουλί του χειμώνα το οποίο τους θερινούς μήνες μεταμορφωνόταν σε κοκκινούρη.
Σήμερα όμως οι επιστήμονες θεωρούν ότι πρόκειται για άλλο πουλί που επισκέπτεται τη χώρα μας τους θερινούς μήνες. Απλώς η άφιξή του συμπίπτει με την αναχώρηση του κοκκινολαίμη για τον βορρά.
Το καλοκαίρι το περνάει με την/τον συντροφο του ομως τον χειμώνα γίνεται πολύ καχύποπτος και δεν μοιράζεται καν το φαγητό του με τους συντρόφους του. Προτιμάει να παλέψει μόνος για την επιβίωση.
Για να αποφύγει τους επίδοξους εισβολείς στην περιοχή του χρησιμοποιεί το μελωδικό του κελάηδημα. Για τον λόγο αυτό είναι μόνο του και το αποκαλούν "αηδόνι του χειμώνα".Παρά το μικρό του μέγεθος αν απειληθεί ο ζωτικός του χώρος και τα αποθέματα της τροφής του,γίνεται επιθετικό.
Ο κοκκινολαίμης κατέχει περίοπτη θέση στην ευρωπαϊκή λαογραφία, κυρίως στην Βρετανία και την Γαλλία. Θεωρείτο ιερό πουλί του Θωρ, θεού του κεραυνού στην Σκανδιναβική μυθολογία και τη δεκαετία του ’60 ανακηρύχθηκε εθνικό πτηνό της Βρετανίας.
Στην Ευρώπη ο κοκκινολαίμης έχει συνδυαστεί με τον ερχομό των Χριστουγέννων. Και αυτό συμβαίνει γιατί κατά τον 18ο αιώνα οι ταχυδρόμοι που έφερναν τις Χριστουγεννιάτικες κάρτες στους Βρετανούς, φορούσαν κόκκινο γιλέκο και τους φώναζαν "κοκκινολαίμηδες"!
Σε τα μας είναι γνωστός και ως Καλογιάννος, Ρούβελας, Τσιπουργιάννης ή Κουμπογιάννος. Στην ηπειρωτική Ελλάδα όπου και συναντάται συχνά, κατέχει τον τίτλο ενός καχύποπτου πουλιού, στην Βρετανία όμως είναι γνωστός ως "ο θρασύτατος φίλος του κηπουρού".
Χαρακτηριστικό γνώρισμα των κοκκινολαίμηδων, που είναι κατά βάση μοναχικά πουλιά, εκτός της περιόδου αναπαραγωγής, είναι το πορτοκαλοκόκκινο χρώμα στο πρόσωπο, την τραχηλιά και το στήθος, το οποίο και χρησιμοποιεί φουσκώνοντάς το για να τρομάξει τους εχθρούς του
Με τα μακριά λεπτά πόδια του,ο κοκκινολαίμης κινείται με απίστευτη ευκολία κάνοντας μικρά πηδήματα στο έδαφος.Κινείται χαρακτηριστικά σέρνοντας τα φτερά στο έδαφος σηκώνοντας την κοντή ουρά του.Κοντοστέκεται, κάνει μια μικρή υπόκλιση, μένει ακίνητος, ξαναπηδάει και φτερουγίζει.
Θα τον δούμε να φωλιάζει στα πιο απίθανα μέρη, σε κουφάλες δέντρων, χαραμάδες, σε κοιλώματα ή κόγχες τοίχων, σε πλαγιές του εδάφους κτλ. Είναι ικανός να μετατρέψει ακόμα και ένα παλιό κονσερβοκούτι σε φωλιά.
Οπως εγραψα και πριν ειναι μικρόσωμος αλλα όχι φοβισμένος.Χρησιμοποιεί το κελαηδημά του ως ένα μέσο για να ορίζει την επικράτειά του.Μάλιστα μετά την περίοδο αναπαραγωγής το ζευγάρι χωρίζει,και αν βρεθεί το ένα στην επικράτεια του άλλου, μετατρέπονται σε αντίπαλοι.
Το θηλυκό είναι από τα σπάνια του είδους που κελαηδεί προσπαθώντας να διεκδικήσει το χώρο που του ανήκει.Μπορεί να γίνει ιδιαίτερα επιθετικό προς τα άλλα πουλιά του είδους του, τραυματίζοντάς τα στην προσπάθειά του να επιβιώσει ειδικά όταν οι συνθήκες είναι δύσκολες.
Το αδυσώπητο κρύο, η αδυναμία εύρεσης τροφής λόγω καταστροφής των βιοτόπων και τα διάφορα αρπακτικά πουλιά είναι οι κυριότεροι φυσικοί παράγοντες για την μεγάλη θνησιμότητα που παρατηρείται στα πουλιά του είδους.
Ο κοκκινολαίμης έχει μελετηθεί εκτενώς για την ικανότητά του να ανιχνεύει μαγνητικά πεδία,μέσω της όρασης,κάτι που εκμεταλλεύεται κατά τις μεταναστεύσεις του.Ο φυσικός μηχανισμός αυτής της ικανότητας, δεν είναι πλήρως κατανοητός ούτε στους επιστήμονες ακόμα.
Να ήτανε η θάλασσα κρασί και τα βουνά μεζέδες, κι οι βάρκες κρασοπότηρα να πίνουν οι γλεντζέδες, να ήταν οι λίμνες Σαρντονέ κι οι ποταμοί μοσχάτο, τα νούφαρα να γέμιζα να επινα ασπρο πάτο, να 'χα σκαμένο απα στη γη ενα βαθύ πηγάδι,φασίστες κι ακροδεξιούς να έθαβα ενα βράδυ.
Λεβέντη μου κοπρέλληνα ασίκη κι αλανιάρη,οταν μου πρήζεις τρυφερά το μέγα μου παπάρι,ο πούτσος μου ο εμπρηστής που ανάβει παραφίνες,ολονυχτίς τον κώλο σου τον έχει με ασπιρίνες,κι αφού σημαία σήκωσες Ελλάνιο ρημάδι,τα δυο παιδιά σου έστειλες στο σπίτι του Λιγνάδη
Κι αφού καλά την μάθανε την κλασική παιδεία,τα έστειλες και στον παπά να κάνουν περιοδεία,πατρις,θρησκεία γάμησαν τώρα κι η οικογένεια,βαρας και τη γυναίκα σου γιατί έδειξε αγένεια,αρσενικό παλιας κοπής πηρες αυτο το ρόλο,πρωι πρωι στ' αφεντικό τραβα να στήσεις κώλο
Αναστήθηκε. Οπως προβλεπετο απ' το καταστατικό των αναστηθέντων θεών. Δεν ειναι δα και πρωτότυπος. Στη χερσόνησο Γιουκατάν ο Μπακάμπ, γιος της παρθένας Τσιριμπίρας,σταυρώθηκε στεφανωμένος με ακάνθινο στεφάνι έμεινε τρεις μέρες πεθαμένος, έπειτα σηκώθηκε και το’ριξε στις βόλτες.
Ο Κουετζαλκοάτλ των Αζτέκων προδόθηκε απ' τους εχθρούς του και σταυρώθηκε μένοντας κι αυτός νεκρός για τρεις ημέρες πριν βαρεθεί,σηκωθεί επανω και αντιθετα με τον ησηχούλη Εβραίο ξυλουργό ξεπατώσει τους οχτρους του μακελεύοντας τους.
Στη Βαβυλωνία ο Μαρντούκ πέθαινε κάθε χειμώνα και ανασταινόταν την άνοιξη.Τακτικά ανασταινόταν και ο Άδωνις των Φοινίκων.Κάθε που πέθαινε,του έφτιαχναν ένα είδος φέρετρου το έπλεναν το άλειφαν με διάφορα αρωματικά,τα τύλιγαν σε υφασμάτινα σάβανα και το έθαβαν.Κάτι μου θυμίζει.
Τώρα για ποιον ακριβώς λόγο θεωρείται στη μπανανία "τονωση της εικόνας" του χαλβά το γεγονός πως θα συναντηθεί με τον (σύντομα μακαρίτη) Μπάιντεν,το ξέρει μόνο ο Ελλαδίτης ραγιάς που παλαμοκροτάει ασυγκράτητος όποτε του πούνε.
Κάτι που συνέβαινε πάντα βεβαια. "Ουαου ο Potus ειδε τον Αντρεα!". "Πω ρε φιλε ο Μητσοτάκης είδε τον Προεδρο των ΗΠΑ.-Ελα τι μου λες;-Ναι ρε σοβαρά!-Πςςςς τον άτιμο!". "Ρε τα ακουσες;-ελα τι;- Ο Αλεξης ειδε τον Προεδρο των ΗΠΑ!-ΟΧΙ ΡΕ ΦΙΛΕ ΤΙ ΕΚΑΝΕ Ο ΓΙΓΑΝΤΑΣ!"
"Ελα ρε τα εμαθες;-Τς , πες -Ο Κυριακος θα δει τον Μπάιντεν! -ΤΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕΣ ΤΩΡΑ ΡΕ ΦΙΛΕ ΣΟΒΑΡΑ; -Να στον σταυρο που σου κανω,αγιες μερες -ΠΩΩΩΩΩ ΤΟΥΣ ΓΑΜΗΣΕ Ο ΓΙΓΑΝΤΑΣ! - Ποιους γαμησε; -Να ρε τους αλλους. -Α,ναι δικιο εχεις,θα σκασουνε.Εχεις 2 ευρω να παρω τυροπιτα;
Πάσχα, Χριστούγεννα,εθνικες εορτές,πρόσφυγες. Δήθεν ευαισθησίες απ' τα Ελλαδίτικα τιποτακια και ευκαιριες για μιουτ και μπλοκ.Μονο που δε τελειώνουν ποτέ,απόδειξη για οσα λεω περι Γιδογαμαίων.
Η πλακα ειναι πως αν δεν εισαι μαζί μας είσαι με τους άλλους στο κλασικό Ελλαδίτικο δίπολο που πέρασε στο dna του ραγιά Ελλαδίτη 200 χρονια τώρα. Εντάξει δεν εχει πλακα πια καθώς ειναι τραγικο να βλεπεις να μη καταλαβαίνουν τι γραφουν και λενε,αλλα τι να πεις.
Αυτοί που έλεγαν "αν θελεις προσφυγες παρτους σπιτι σου" ειναι αυτοί που τώρα κλαινε για τους δυστυχισμένους της Ουκρανιας.Το χειρότερο; Οι ίδοι το πιστεύουν πως ειναι "στεναχωρημένοι". Τραγικές φιγούρες Ελλαδίτικου μεσαίωνα.
Προδιαγεγραμμένα παιγνίδια στην πλατη μιας μίζερης και παραιτημένης ανθρωπότητας για χατίρι 50-60 χιλιάδων χοντροφραγκάτων,ενώ το λοβοτομημένο πόπολο προσκυνά με ανατριχίλες αιματοβαμμένα πανιά,περιμένοντας μοιρολατρικά τη σειρά του.Ζόφος και σιχαμάρα.
Αγραμματοσύνη,αμορφωσιά,βλακεία και υποταγή στη μιζέρια και την έμμισθη δουλεία, θεοποίηση ευτελών προτύπων ζωής,εναγκαλισμός θεωριών "ανωτερώτητας" και βήμα προς τον γκρεμό με τα μάτια ορθάνοικτα γιατί "έτσι διατάχθησαν". Φρίκη για τη σαπίλα που αναδύουν τα μυαλά.
Έθνος,θεός,αίμα,φυλή,καταγωγή σάπιες και άηχες λέξεις αποκτούν ζωτική σημασία, πεθαίνεις στο όνομα της "ζωής" και ζεις στην προσμονή του θανάτου, αγκαλιάζεις ότι λες πως μισείς και στραγγαλίζεις αυτό που λες πως αγαπάς.Με μια λογική παράλογη που μυρίζει πολυκαιρισμένη σήψη.
Είναι αρκετά συχνή ερώτηση το "πως βλεπουν τα ζώα". Να πώ για τα πουλιά,γιατί έτσι γουστάρω; Οκ. #Πτηνοτουιτ
Ο παπαγάλος διαθέτει περιφερειακή όραση 300 μοιρών. Βλέπει όσα χρώματα βλέπει και ο άνθρωπος, αλλά τα βλέπει πιο έντονα, ενώ μπορεί να βλέπει και στο υπεριώδες τμήμα του φάσματος, κάτι που δεν μπορούμε να κάνουμε εμείς.Ιδού ένα παράδειγμα (ανθρωπος-παπαγαλος)
Γιατί ομως τα πουλιά έχουν ουσιαστικά καλύτερη αντίληψη του "εγχρωμου" από εμάς; Απλά γιατι τους χρειάζεται.Ο εγκέφαλος για να δει χρώμα πρέπει να συγκρίνει τις αντιδράσεις δύο ή περισσότερων κατηγοριών κωνίων που περιέχουν διαφορετικές οπτικές χρωστικές.