Η Ειρήνη Αγαπηδάκη μετακινήθηκε από την Ειδική Γραμματεία Προστασίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων στην Γενική Γραμματεία Δημόσιας Υγείας.
Με την @IPapangeli είχαμε προσπαθήσει αρκετές φορές να κλείσουμε μια συνέντευξη μαζί της, στα πλαίσια ενός πρότζεκτ μηνών για τα ασυνόδευτα παιδιά.
Δυστυχώς δεν τα καταφέραμε - για την ακρίβεια δεν λάβαμε ποτέ καμία απάντηση στα αιτήματά μας.
Όπως συμβαίνει συνήθως με αυτά τα πράγματα, συνάδελφοι ιδιωτικών καναλιών, που όταν ήρθε η ώρα δεν της έκαναν ούτε μισή «δύσκολη» ερώτηση, δεν αντιμετώπισαν την ίδια δυσκολία.
Η Αγαπηδάκη διορίστηκε Ειδική Γραμματέας προτού ακόμη οριοθετηθούν οι αρμοδιότητες και οριστεί το προσωπικό της Γραμματείας.
Σε συνέντευξη στο @we_are_solomon ο τέως πρόεδρος του ΕΚΚΑ δήλωνε πως, όταν ανέλαβε καθήκοντα, «η κα. Αγαπηδάκη δεν διέθετε ούτε καρέκλα για να καθίσει».
Από την αρχή της θητείας της αποτελούσε κοινό μυστικό η διαμάχη που υπήρχε με την υφυπουργό Εργασίας, αρμόδια για θέματα πρόνοιας και κοινωνικής αλληλεγγύης, Δόμνα Μιχαηλίδου.
Μιχαηλίδου και Αγαπηδάκη ήταν τα δύο πλέον αρμόδια στελέχη για τους ασυνόδευτους ανηλίκους στη χώρα.
Στην ίδια συνέντευξη, ο τέως πρόεδρος του ΕΚΚΑ λέει:
«Δεν καθίσαμε ποτέ οι τρεις γύρω από ένα τραπέζι, για να συζητήσουμε και να αναζητήσουμε από κοινού λύσεις, συμφωνώντας σε συγκεκριμένες προτάσεις και χαράσσοντας μια ενιαία πολιτική».
«Οι αποφάσεις λαμβάνονταν από μια μικρή ομάδα μετακλητών συμβούλων, οι οποίες κοινοποιούνταν στο ΕΚΚΑ με τη μορφή εντολής. Συχνά χαρακτηρίζονταν από αντιφατικότητα, προδίδοντας έλλειψη προσανατολισμού και απουσία συγκεκριμένης στρατηγικής».
Σε άρθρο του στο Βήμα, ο καθηγητής Κοινωνικής Ψυχιατρικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Στέλιος Στυλανίδης, είχε επίσης αναφερθεί στην «ατμόσφαιρα έντασης και αλληλοϋπονόμευσης» των δύο κέντρων εξουσίας.
Υπάρχουν ορισμένα κρίσιμα ερωτήματα που θα θέλαμε να είχαμε τη δυνατότητα να θέσουμε στην Ειρήνη Αγαπηδάκη.
Π.χ., οι ολλανδικοί δήμοι είχαν εκφράσει την επιθυμία να δεχτούν 500 ασυνόδευτα παιδιά από την Ελλάδα. Γιατί η κα. Αγαπηδάκη συμφώνησε, αντί να συμβεί αυτό...
... να χρηματοδοτήσει τελικά η Ολλανδία τη διαμονή 48 (!) παιδιών στην Ελλάδα, με χρήματα που δίνονται σε ολλανδικές ΜΚΟ;
Γιατί συμφώνησε να αναλάβει ολλανδική ΜΚΟ την εκπαίδευση των επιτρόπων τη στιγμή που υπάρχουν εκπαιδευμένοι, αλλά αδιόριστοι, επίτροποι;
Τι έκανε η ίδια, ως αρμόδια για την προστασία των ασυνόδευτων ανηλίκων, για τις *καταγεγραμμένες* περιπτώσεις ασυνόδευτων που ζούσαν σε δομές της ηπειρωτικής Ελλάδας, από όπου απήχθησαν από κουκουλοφόρους, και εξαναγκάστηκαν να περάσουν στην Τουρκία;
Γιατί οι οργανώσεις που έχουν ξενώνες φιλοξενίας ασυνόδευτων παραμένουν απλήρωτες από το υπουργείο τους τελευταίους μήνες;
Πώς θα λειτουργήσουν οι εργαζόμενοι απλήρωτοι;
Πότε θα προχωρήσει επιτέλους η επιτροπεία;
Νά κάποια από τα ερωτήματα που θα θέλαμε να είχαμε θέσει.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
Έρευνες έδειχναν ότι ο κίνδυνος να νοσήσουν από κορονοϊό οι αιτούντες άσυλο στα camps ήταν έως και τρεις φορές υψηλότερος από ότι για τον γενικό πληθυσμό.
Αλλά, την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση διευκρίνιζε ότι ο εμβολιασμός τους «δεν αποτελεί προτεραιότητα».
Όταν επισκέφθηκαν την Χίο, στις αρχές Ιουνίου, ο υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου και ο πρόεδρος του ΕΟΔΥ εμφανίστηκαν «εντυπωσιασμένοι» με τους ρυθμούς του εμβολιασμού των προσφύγων.
Ένα μήνα μετά έχουν εμβολιαστεί λιγότερα από 1.000 άτομα.
Και δυστυχώς μόλις έπεσα και σε χειρότερο ίσως "ρεπορτάζ" γεμάτο ανακρίβειες.
Αποκαλύπτει τα "επιδόματα που παίρνουν οι πρόσφυγες", απλά όταν έρχεται η ώρα να τα παρουσιάσει αναφέρει πως "για το συγκεκριμένο δεν υπάρχουν στατιστικά".
Οι «κακές ΜΚΟ», οι περίπου δημοσιογράφοι, και η κατασκευή μιας «είδησης».
Καλύπτω ερευνητικά το προσφυγικό τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο δουλεύω αποκλειστικά σε αυτό, με τρόπο που για τους κοντινούς μου ανθρώπους συχνά φαντάζει εμμονικός.
Θα πω με ειλικρίνεια πως ξεκίνησα με έναν αρχικό στόχο: να βρω τις κακές ΜΚΟ που σπαταλούν τα χρήματα.
Εκείνη την εποχή, άλλωστε, άκουγες διαρκώς για «το πάρτυ» των ΜΚΟ που «τρώνε εκατομμύρια».
Έκτοτε έχω ξενυχτήσει μελετώντας εκατοντάδες βράδια, και έχω κάνει ένας Θεός ξέρει πόσες συνεντεύξεις, με ανήλικους ασυνόδευτους που δουλεύουν υπό εκμετάλλευση ως κορυφαίους αξιωματούχους διεθνών οργανισμών.