Αν κοιτάξει στον κόσμο κανείς, θα δει ότι έχουμε περάσει σε έναν μονοθεματικό κόσμο.
Θεσμική σκοτοποίηση το επέφερε.
Τι θέλω να πω; Κρατήστε τα αυτά.
Από την μια οι θεσμοί του κόσμου, κοινοβούλια κλπ άρχισαν να έχουν λιγότερη σημασία. Απαξιώνονται και στον βαθμό που έχουν μια λειτουργία και σημασία, αυτή είναι παρασκηνιακή. Donors και νταβατζήδες.
Ουρσουλες βαν ντερ λαιντες κουληδες και μπαιντενς.
Ας το πούμε σε αυτή την φάση, δεν είναι ντροπή νομίζω.
Ίσως να είναι κάποιος ψυχολογικός αμυντικός μηχανισμός που έχω απέναντι στην καταστροφή, αλλά νομίζω ότι υπάρχει μια διάσταση δικαιοσύνης στο όλο πράγμα.
Όσοι είχαν έναν συνδυασμό από αντίληψη, μόρφωση, αρχές και πίστη σώθηκαν.
Πολλοί διαφορετικοί συνδυασμοί αυτών, παρατηρώ ότι είναι το κοινό στοιχείο όσων σώθηκαν.
Κάτι ή κάποια πράγματα έπρεπε να λειτουργήσουν ως ασφάλεια.
Και σε πολλούς από μας λειτούργησαν.
Βλέπουμε την κλασική περίπτωση με τα ξύλινα τείχη.
Το να πιστεύεις ότι θα σε σώσουν οι μπουρλαδες και οι κουληδες υποχρεωτικά με τις ακιδοενεσεις τους είναι ένας βαθμός βλακείας ανάλογος με το να περιμένεις τους Πέρσες πίσω από ένα βουνό με προσάναμμα.