Thread by @lqndrs

1/13 Werken binnen #jeugdbescherming is een roeping, zo blijkt vaak.

Uit het onderzoek dat de "Expertgroep Ouderverstoting" liet uitvoeren bleek dat tweederde van de medewerkers van #jeugdbescherming zelf eerder een #jeugdtrauma opliep.

Eigen ervaringen

tweedekamer.nl/downloads/docu…

2/13 zijn dus een sterke stimulans om binnen een bepaalde sector werk te zoeken.

In de interventies die worden gepleegd binnen het hulpverleningskader is er een overduidelijk verschil in perspectief van hulpverleners en ervaringsdeskundige ouders en kinderen.

3/13 Hulpverleners leggen het accent op het veranderen van ouders zelf via psychologische interventie.

Ervaringsdeskundigen leggen het accent eerder op strengheid van buitenaf (gedetailleerd ouderschapsplan, regels en wetten, handhaving en/of andere druk van buitenaf opgelegd).

4/13 De verklaring voor dit verschil in perspectieven ligt (mogelijk) in de ervaring ten aanzien van samenwerking tussen de ouders: voor hulpverlening is die samenwerking juist hét instrument, terwijl de ervaringsdeskundigen op het gebied van PA ervaren hebben

5/13 dat juist die samenwerking niet wil lukken, waardoor de hoop op verandering vervliegt. (p85, eindrapport expertteam).

Waar "samenwerking" verandert in (verhulde) "tegenwerking" en daarmee oplopende spanningen wordt van betrokken medewerkers

6/13 gevraagd dat ze een neutrale positie innemen.

Maar juist als emoties oplopen worden oude ervaringen sturend in de beoordeling van situaties. Dat betekent voor tweederde van de medewerkers dat oud trauma wordt aangesproken.

Het succes van een interventie wordt dan

7/13 afhankelijk van het type trauma van de medewerker zelf en de manier die het verwerkt heeft.

Daarin duiken vervolgens overal de biologische verschillen tussen de geslachten op.

Die verschillen zijn zo groot dat testen zoals de AISI index

bmcpsychiatry.biomedcentral.com/articles/10.11…

8/13 door de auteurs zijn gewijzigd en voorzien van een waarschuwingssticker. Dan moet de sector die nieuwe test natuurlijk wel gaan gebruiken en dat gebeurt vaker niet dan wel.

Binnen de jeugdbescherming sector blijkt dat oude, archaïsche standpunten een lang leven hebben.

9/13 Er wordt een nadruk gelegd op productie maken. Dossiers afhandelen.

Wie twee maal per jaar inzage vraagt in het eigen dossier loopt al snel tegen een onverbiddelijk "U krijgt niets meer" aan. Dat kost teveel tijd. Wetten doen er voor de organisaties niet toe.

10/13 Nieuwe wetenschappelijke inzichten worden in de sector moeizaam omarmd. Het oude handelen (met het snel scheiden van kinderen en ouders) leidde in 1955 al tot de uitspraak "ouders radicaal scheiden van kinderen kan niet" van de toenmalige directeur van Kinderbescherming.

11/13 Alle signalen en waarschuwingen ten spijt: de veranderingen binnen de sector zijn moeizaam. Van 80% van de interventies is het effect neutraal of zelfs negatief. Met andere woorden, ze schaden het kind eerder wel dan niet.

Toch dendert deze "beschermingstrein" door.

12/13 Gevoed door biologische verschillen tussen man en vrouw op het gebied van risico-inschatting;

door een grote invloed van oude archaïsche denkbeelden over zorg en opvoeding die door sector specifieke beïnvloeders worden gepropageerd;

door het als >

13/13 handelingsverlegenheid wegzetten van het weigeren om de adviezen van bv het Expertteam Ouderverstoting op te volgen;

en door een sterke bias in te nemen ten opzichte van vaders en de door hen uitgestraalde masculiene energie.

Gaat @MaartenOoijen er iets aan doen? Help!