#ريتوييت
#بیش_فعالی
🟥 درباره‌ی بیش‌فعالی و انواع آن:
۱) نوع ADHD: متأسفانه مردم فقط همین نوع رو میشناسن چون بیمار بطور غیرطبیعی انرژی داره، پر حرفه و بیش از حد فعاله؛ حرف H در ADHD نشاندهنده‌ی Hyperactivity هستش. بیمار علاوه بر اینکه انرژی مضاعفی داره/
#بیش_فعالی
🟥 درباره‌ی بیش‌فعالی و انواع آن:
۱) نوع ADHD: متأسفانه مردم فقط همین نوع رو میشناسن چون بیمار بطور غیرطبیعی انرژی داره، پر حرفه و بیش از حد فعاله؛ حرف H در ADHD نشاندهنده‌ی Hyperactivity هستش. بیمار علاوه بر اینکه انرژی مضاعفی داره/
نشانه‌های دیگر بیش‌فعالی رو هم داره که در نوع دوم چندتاشو میگم.
۲) نوع دوم ADD: همون‌طور که می‌بینید خبری از Hyperactivity نیست.
یعنی بیمار انرژی بیش از حد غیرمعقولی نسبت به سن و جنسیت خودش فعالیت نداره و به همین دلیل بیمار گول میخوره که اصلاً بیش‌فعال هست یا نه،
۲) نوع دوم ADD: همون‌طور که می‌بینید خبری از Hyperactivity نیست.
یعنی بیمار انرژی بیش از حد غیرمعقولی نسبت به سن و جنسیت خودش فعالیت نداره و به همین دلیل بیمار گول میخوره که اصلاً بیش‌فعال هست یا نه،
در حالیکه بیش‌فعالی فقط به فعالیت جسمانی برنمیگرده بلکه این ذهن شماست که پُرکاره و باعث میشه جسم شما هم در مسیر بیش‌فعالی قرار بگیره. در همین حال چیزی که دیده میشه بیش‌فعالی عمومیه، چیزهایی که در نوع اول هم هست مثل عدم تمرکز، عدم مدیریت زمان، بیقراری، بدخلقی، مشکلات در روابط/
لکنت ذهنی، فراموشی‌های غیر قابل توجیه، خواب نامنظم، افت تحصیلی و کاری، میل جنسی نامنظم و گاهی اوقات وحشتناک زیاد و خیلی موردهای دیگه.
۳) نوع ترکیبی: همون‌طور که ازش برمیاد، ترکیبی از نوع اول و دومه. کاملاً گیج کننده و فریب دهنده. بعضی روزها شما به شدت اکتیو هستید/
۳) نوع ترکیبی: همون‌طور که ازش برمیاد، ترکیبی از نوع اول و دومه. کاملاً گیج کننده و فریب دهنده. بعضی روزها شما به شدت اکتیو هستید/
و روزهای دیگه نشانه‌های بیش‌فعالی رو دارید اما بدون Hyperactivity یعنی همون نوع دوم؛ در واقع یک روزهایی نوع اول هستید یک روزهایی نوع دوم. خود من به نوع سوم مبتلا هستم که به غایت دردناکه، دردناک! ۳۴ ساله زندگی میکنم، داروها و روش‌های مختلفی رو انتخاب کردم اما باید بگم/
اونچه که شما رو کمک میکنه اول پذیرش این مسئله‌ست که بیش‌فعالی یک بیماری Chronic محسوب میشه یعنی مزمن، پس درمان نهایی و قطعی در کار نیست. قرص‌ها و داروها فقط به من عوارض سنگینی رو وارد کردن، در نهایت شما چند ساعت با قرص و دارو سرحال هستید.
زمانی میرسه که بخودتون میگید نباید با ADHD بجنگم باید قبولش کنم. دیگه دارو و این چیزا رو گذاشتم کنار. یوگا، مدیتیشن، نوروفیدبک همه شوخی‌های مضحکی بودند باهام. و شروع کردم به خوندن، تحقیق کردن و ریشه‌یابی و شناختن خودِ خودم.
شما بعد از چند سال رفتارهای اشتباه بیش‌فعالی رو در لحظات زندگیتون شناسایی میکنید و از یک زمانی به بعد می‌بینید میتونید حتی اونا رو پیش‌بینی کنید! بله به همین راحتی اما چطوری؟ با آگاهی. کتابهای انگلیسی، فارسی، ویدئوها و دهها منبع دیگه. فقط بخونید و بفهمید این غول/
ساعاتی از روز هم میخوابه و حتی مثل بچه‌ها با شما بازی میکنه. میتونید باهاش دوست بشید. شما میشید کسی که میدونید قراره در اکثر موارد چه سوتی‌هایی بدید، چه چیزهایی رو یادتون بره، طرف مقابلتون رو چطور آزار بدید و مهمتر از همه زمان رو چطور از دست بدید.
پس جایی از ذهنتون قبل از وقوع همه‌ی اتفاق‌های تلخ بیش‌فعالی بکار میفته. این نیاز به تمرین و گذشت زمان داره و اندکی هم تحمل. اگر من تونستم شما هم میتونید ♥️
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
