#จุงดก
จุงฮยอกเป็นตำรวจสายสืบ ได้รับแจ้งข่าวในเรื่องของการค้ายามา จึงต้องยื่นมือเข้าไปตรวจสอบอย่างช่วยไม่ได้
ร่างกายสูงใหญ่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวปลดไทเดินเดินออกมาจากบาร์หลังจากกินโซจูไปได้สองขวด ในปากคาบบุหรี่บุหรี่เอาไว้ มือตบเข้าที่ข้างกระเป๋าก่อนที่จะรู้ว่าตัวเองลืมเอาไฟแช็ก
จุงฮยอกเป็นตำรวจสายสืบ ได้รับแจ้งข่าวในเรื่องของการค้ายามา จึงต้องยื่นมือเข้าไปตรวจสอบอย่างช่วยไม่ได้
ร่างกายสูงใหญ่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวปลดไทเดินเดินออกมาจากบาร์หลังจากกินโซจูไปได้สองขวด ในปากคาบบุหรี่บุหรี่เอาไว้ มือตบเข้าที่ข้างกระเป๋าก่อนที่จะรู้ว่าตัวเองลืมเอาไฟแช็ก
มือหนาลูบเสยผมด้วยความอารมณ์เสียจากทั้งงานที่ไม่คืบหน้าและเรื่องบุหรี่
ก่อนจะได้ยินเสียงโครมดังขึ้นจากตรอกข้างๆ และเสียงปืนดังขึ้น จุงฮยอกหลบอยู่หลังมุมตึกก่อนจะเห็นร่างของใครบางคนวิ่งแทรกเข้ามา
คนตัวเล็กในชุดนักเรียนม.ปลาย
คนตรงหน้าเงยหน้ามองมาที่จุงฮยอกอย่างตกใจ
ก่อนจะได้ยินเสียงโครมดังขึ้นจากตรอกข้างๆ และเสียงปืนดังขึ้น จุงฮยอกหลบอยู่หลังมุมตึกก่อนจะเห็นร่างของใครบางคนวิ่งแทรกเข้ามา
คนตัวเล็กในชุดนักเรียนม.ปลาย
คนตรงหน้าเงยหน้ามองมาที่จุงฮยอกอย่างตกใจ
ก่อนจะเอานิ้วปิดปาก จุงฮยอกจึงรีบดึงคนตรงหน้าเข้ามาทันทีที่ได้ยินเสียงตะโกนด้านนอกดังขึ้น
"ไอ้เด็กนั่นไปไหนแล้ว! รีบตามหามัน! มันเห็นทุกอย่างเลย ไอ้เวรเอ๊ย!"
เสียงตะโกนดังขึ้นใกล้เข้ามา แต่ร่างของทั้งคู่ไม่ได้อยู่ตรงนั้นอีกแล้ว
"ไอ้เด็กนั่นไปไหนแล้ว! รีบตามหามัน! มันเห็นทุกอย่างเลย ไอ้เวรเอ๊ย!"
เสียงตะโกนดังขึ้นใกล้เข้ามา แต่ร่างของทั้งคู่ไม่ได้อยู่ตรงนั้นอีกแล้ว
จุงฮยอกยกมือขึ้นนวดขมับหลังจากที่ขึ้นรถ ก่อนจะหันมองคนที่นั่งเงียบตัวสั่นอยู่ข้างๆเขา
คิมดกจา นั่นคือชื่อของเด็กที่เขาช่วยมาได้อย่างไม่ได้ตั้งใจ
"ตรงนั้นเกิดอะไรขึ้น"
ถ้าหากตรงนั้นไม่มีเจ้าเด็กนี่ เขาก็คงตามไป แต่พอมีเด็กนี่เข้ามาเอี่ยวด้วยเขาจะยอมทิ้งพยานเด็ดขาด
คิมดกจา นั่นคือชื่อของเด็กที่เขาช่วยมาได้อย่างไม่ได้ตั้งใจ
"ตรงนั้นเกิดอะไรขึ้น"
ถ้าหากตรงนั้นไม่มีเจ้าเด็กนี่ เขาก็คงตามไป แต่พอมีเด็กนี่เข้ามาเอี่ยวด้วยเขาจะยอมทิ้งพยานเด็ดขาด
คิมดกจายังคงเงียบ และมองมาทางจุงฮยอกด้วยสีหน้าไม่เชื่อใจนัก แผ่นหลังเล็กทำทีเหมือนจะอยากลงรถตลอดเวลา จุงฮยอกจึงจำต้องหยิบตราตำรวจออกมาให้ดูด้วยความรำคาญใจ
"ผม...."
"จะพูดก็รีบพูด"
"ผมไม่เห็นอะไรทั้งนั้น!"
จุงฮยอกถอนหายใจเฮือกใหญ่
"งั้นก็ลงไป"
"ลงไปผมก็ตายสิ่!"
"ผม...."
"จะพูดก็รีบพูด"
"ผมไม่เห็นอะไรทั้งนั้น!"
จุงฮยอกถอนหายใจเฮือกใหญ่
"งั้นก็ลงไป"
"ลงไปผมก็ตายสิ่!"
"แกจะเอายังไงกันแน่!"
"คุณเป็นตำรวจจริงรึป่าวเนี่ย" คิมดกจาหดตัวกลับทันทีที่โดนสายตาคมดุตวัดมอง จุงฮยอกลูบหน้าตัวเองด้วยความรำคาญก่อนจะถามหาบ้านอีกคน
"บ้านอยู่ไหนจะไปส่ง พรุ่งนี้ค่อยไปให้ปากคำ"
"ผมพึ่งเจอเหตุการณ์ร้ายมานะ จะปล่อยผมกลับง่ายๆงี้เลยหรอ"
"แต่แกบอกไม่เห็น"
"คุณเป็นตำรวจจริงรึป่าวเนี่ย" คิมดกจาหดตัวกลับทันทีที่โดนสายตาคมดุตวัดมอง จุงฮยอกลูบหน้าตัวเองด้วยความรำคาญก่อนจะถามหาบ้านอีกคน
"บ้านอยู่ไหนจะไปส่ง พรุ่งนี้ค่อยไปให้ปากคำ"
"ผมพึ่งเจอเหตุการณ์ร้ายมานะ จะปล่อยผมกลับง่ายๆงี้เลยหรอ"
"แต่แกบอกไม่เห็น"
"ผมไม่เห็นอะไรทั้งนั้น แต่พวกนั้นเป็นเจ้าถิ่น แจ้งตำรวจไม่ได้หรอกนะ"
ที่นั่งหัวโด่นี่ก็ตำรวจ
จุงฮยอกเริ่มคิดว่าเขากำลังถูกกวนประสาท มือหนากำแน่น อยากเปลี่ยนมากำคออีกคนแทนแต่ติดที่อาชีพตำรวจมันค้ำคอเขาอยู่ สุดท้ายเขาก็เลือกที่จะพาอีกคนกลับห้องเช่ารูหนูของเขาแทนอย่างช่วยไม่ได้
ที่นั่งหัวโด่นี่ก็ตำรวจ
จุงฮยอกเริ่มคิดว่าเขากำลังถูกกวนประสาท มือหนากำแน่น อยากเปลี่ยนมากำคออีกคนแทนแต่ติดที่อาชีพตำรวจมันค้ำคอเขาอยู่ สุดท้ายเขาก็เลือกที่จะพาอีกคนกลับห้องเช่ารูหนูของเขาแทนอย่างช่วยไม่ได้
"ห้องเล็กมาก เล็กกว่าห้องน้ำบ้านผมอีก"
"แกจะกลับก็กลับไปเลยไปคิมดกจา"
"ผมบอกแล้วว่าไม่มีใครอยู่บ้าน ผมกลัว" คิมดกจาช้อนตามองจุงฮยอกด้วยสายตาที่น่าสงสาร
"งั้นก็อยู่ไปเงียบๆ" จุงฮยอกหมดคำจะพูดก่อนจะโยนเสื้อสูทไปไว้ที่ราวแขวน ดกจามองไปรอบห้องที่มีเพียงเตียงเล็กๆหนึ่งหลัง
"แกจะกลับก็กลับไปเลยไปคิมดกจา"
"ผมบอกแล้วว่าไม่มีใครอยู่บ้าน ผมกลัว" คิมดกจาช้อนตามองจุงฮยอกด้วยสายตาที่น่าสงสาร
"งั้นก็อยู่ไปเงียบๆ" จุงฮยอกหมดคำจะพูดก่อนจะโยนเสื้อสูทไปไว้ที่ราวแขวน ดกจามองไปรอบห้องที่มีเพียงเตียงเล็กๆหนึ่งหลัง
กับโต๊ะที่กองไปด้วยเอกสารอย่างสนใจ แม้ห้องจะเล็กจนเดินไม่กี่ก้าวก็ทั่วแต่มันกลับสะอาดสะอ้านกว่าที่คิด
"อย่าซน"
"ก็ผมไม่รู้จะทำอะไร"
"งั้นก็ไปนอน"
"ผมยังไม่ง่วง....มันนอนไม่หลับ" จุงฮยอกมองสีหน้าของดกจาที่ก้มต่ำลงก่อนจะถอนหายใจออกมาหนักๆ
แม้จะทำเป็นปากดีแต่คงยังกลัวอยู่สินะ
"อย่าซน"
"ก็ผมไม่รู้จะทำอะไร"
"งั้นก็ไปนอน"
"ผมยังไม่ง่วง....มันนอนไม่หลับ" จุงฮยอกมองสีหน้าของดกจาที่ก้มต่ำลงก่อนจะถอนหายใจออกมาหนักๆ
แม้จะทำเป็นปากดีแต่คงยังกลัวอยู่สินะ
จุงฮยอกทิ้งเอกสารที่กำลังทำอยู่ลงนั่งข้างอีกคน มือโอบไหล่อีกคนเอาไว้ รู้สึกได้ถึงแรงสั่นเล็กๆจากตัวอีกคน
เขาไม่ชอบคนน่ารำคาญก็จริง แต่พอเห็นอีกคน เขากลับตัดความรู้สึกนั้นทิ้งไปและนั่งปลอบอีกคนเงียบๆ ผมสีดำสนิทคลอเคลียอยู่แถวอกเขาก่อนจะเอนพิงแนบชิดขึ้น แต่ในจังหวะที่เขากำลังจะพูด
เขาไม่ชอบคนน่ารำคาญก็จริง แต่พอเห็นอีกคน เขากลับตัดความรู้สึกนั้นทิ้งไปและนั่งปลอบอีกคนเงียบๆ ผมสีดำสนิทคลอเคลียอยู่แถวอกเขาก่อนจะเอนพิงแนบชิดขึ้น แต่ในจังหวะที่เขากำลังจะพูด
เขาก็เห็นว่าคิมดกจาหลับไปสะแล้ว
"....." น่ารำคาญสะจริง จุงฮยอกอุ้มร่างของคิมดกจาขึ้นไปนอนบนเตียงก่อนจะลุกไปนั่งทำงานต่อเงียบๆที่โต๊ะ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังไม่วางใจเรื่องที่อีกคนเจออยู่ดี และเขาได้เขียนแจ้งเพื่อนตำรวจเอาไว้ก่อนจะกลับมาที่นี่แล้วแต่สิ่งที่ได้กลับมา
"....." น่ารำคาญสะจริง จุงฮยอกอุ้มร่างของคิมดกจาขึ้นไปนอนบนเตียงก่อนจะลุกไปนั่งทำงานต่อเงียบๆที่โต๊ะ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังไม่วางใจเรื่องที่อีกคนเจออยู่ดี และเขาได้เขียนแจ้งเพื่อนตำรวจเอาไว้ก่อนจะกลับมาที่นี่แล้วแต่สิ่งที่ได้กลับมา
[ ตรงนั้นไม่มีอะไรเลยนะ ไม่มีศพ ไม่มีอะไรเลย ]
จุงฮยอกเงียบมองข้อความเงียบๆก่อนจะสบถอยู่ในใจ
"อืมมม~" เขาที่หลับทีหลังแต่ตื่นก่อนหันไปมองตามเสียงของคนที่อยู่บนเตียง
"ตื่นเช้าจังเลยครับ"
"นายนั่นแหละที่ตื่นสาย นี่มันเที่ยงแล้ว"
"แต่นี่มันวันเสาร์ ผมจะตื่นตอนไหนก็ได้"
จุงฮยอกเงียบมองข้อความเงียบๆก่อนจะสบถอยู่ในใจ
"อืมมม~" เขาที่หลับทีหลังแต่ตื่นก่อนหันไปมองตามเสียงของคนที่อยู่บนเตียง
"ตื่นเช้าจังเลยครับ"
"นายนั่นแหละที่ตื่นสาย นี่มันเที่ยงแล้ว"
"แต่นี่มันวันเสาร์ ผมจะตื่นตอนไหนก็ได้"
"แต่ต้องไม่ใช่ห้องฉัน ลุกสะ อย่ามามากท่า พูดมาว่าแกเห็นอะไรบ้าง"
"เห็นอะไรครับ ก็ผมบอกว่าผมไ---"
"คิมดกจา อย่าให้ฉันโมโห ฉันไม่ใช่เพื่อนเล่นของแก"
".....ผม ผมเห็นพวกเขากำลังเจรจาบางอย่าง ตอนนั้นผมมาฉลองกับเพื่อนแล้วปวดฉี่เลยเดินมาหลังร้าน ก็เห็นพวกเขา"
"จำได้มั้ยว่าใคร"
"เห็นอะไรครับ ก็ผมบอกว่าผมไ---"
"คิมดกจา อย่าให้ฉันโมโห ฉันไม่ใช่เพื่อนเล่นของแก"
".....ผม ผมเห็นพวกเขากำลังเจรจาบางอย่าง ตอนนั้นผมมาฉลองกับเพื่อนแล้วปวดฉี่เลยเดินมาหลังร้าน ก็เห็นพวกเขา"
"จำได้มั้ยว่าใคร"
คิมดกจาส่ายหน้า
"ผมไม่รู้จัก แล้วมันก็มืดมากด้วย ตอนนั้นเหมือนพวกเขาเจรจาไม่ลงรอยกันเลยยิงกัน" คิมดกจากล่าวเสียงตะกุกตะกักพร้อมก้มหน้าเม้มปาก
"พอแล้วไม่ต้องเล่าต่อ ลุกไปแปลงฟันละมากินข้าวสะ" จุงฮยอกไม่จี้ถามต่อก่อนจะปล่อยอีกคนไปจัดการธุระ อีกคนก็ไม่อีดออดเลยสักนิด
"ผมไม่รู้จัก แล้วมันก็มืดมากด้วย ตอนนั้นเหมือนพวกเขาเจรจาไม่ลงรอยกันเลยยิงกัน" คิมดกจากล่าวเสียงตะกุกตะกักพร้อมก้มหน้าเม้มปาก
"พอแล้วไม่ต้องเล่าต่อ ลุกไปแปลงฟันละมากินข้าวสะ" จุงฮยอกไม่จี้ถามต่อก่อนจะปล่อยอีกคนไปจัดการธุระ อีกคนก็ไม่อีดออดเลยสักนิด
"อร่อยจัง!" หลังจากที่ได้กินคำแรกคิมดกจาก็เอ่ยชมไม่หยุดปาก จุงฮยอกที่อยู่คนเดียวมาหลายปีแม้ปากจะบอกให้คิมดกจานั่งกินไปเงียบๆ แต่ถ้าสังเกตดีๆจะเห็นว่าใบหูของเขาขึ้นสีแดงจางๆ
"แกจะเอายังไงต่อ"
"ผมขออยู่ด้วยสักระยะได้มั้ย"
"ไม่มีเรียนรึยังไง"
"ปิดเทอมแล้วครับ"
"แกจะเอายังไงต่อ"
"ผมขออยู่ด้วยสักระยะได้มั้ย"
"ไม่มีเรียนรึยังไง"
"ปิดเทอมแล้วครับ"
จุงฮยอกที่กำลังจะปฏิเสธ
"ผม 19 แล้ว" จุงฮยอกหุบปากฉับก่อนจะเดินหนีอีกคนไปห้องน้ำเพื่ออาบน้ำไปทำงาน
"งั้นก็เฝ้าห้อง"
"ไม่เอา ไม่อยากอยู่คนเดียว"
"งั้นกลับบ้านไปอยู่กับเพื่อนแกสะ"
"ไม่มีเพื่อน"
"คิมดกจา"
"ก็ได้ๆๆๆ ผมเฝ้าห้องให้ก็ได้"
"ผม 19 แล้ว" จุงฮยอกหุบปากฉับก่อนจะเดินหนีอีกคนไปห้องน้ำเพื่ออาบน้ำไปทำงาน
"งั้นก็เฝ้าห้อง"
"ไม่เอา ไม่อยากอยู่คนเดียว"
"งั้นกลับบ้านไปอยู่กับเพื่อนแกสะ"
"ไม่มีเพื่อน"
"คิมดกจา"
"ก็ได้ๆๆๆ ผมเฝ้าห้องให้ก็ได้"
จุงฮยอกหนีกลับไอาบน้ำทิ้งให้คิมดกจาเฝ้าอยู่ในห้องโดยที่ไม่กลัวว่าจะขโมยอะไร เพราะในห้องเขานอกจากรูปของน้องสาว ก็ไม่มีอะไรสำคัญอีกแล้ว
จุงฮยอกที่กำลังนั่งพักกินกาแฟเป็นอาหารมื้อเที่ยงก็โดนเพื่อนร่วมงานทัก
"เห้ยพวกมีคนมาหา"
"ใคร"
"เขาบอกเป็นเด็กนาย"
"ฉันไม่มีเด็ก"
จุงฮยอกที่กำลังนั่งพักกินกาแฟเป็นอาหารมื้อเที่ยงก็โดนเพื่อนร่วมงานทัก
"เห้ยพวกมีคนมาหา"
"ใคร"
"เขาบอกเป็นเด็กนาย"
"ฉันไม่มีเด็ก"
"ระวังโดนข้อหาพรากผู้เยาว์นะพวก"
"ฉันบอกฉันไม่มีเด็--"
"จุงฮยอกอา!~ ผมเอามื้อเที่ยงมาให้"
จุงฮยอกหน้าทะมึนมองมาที่ดกจา เสื้อฮูดสีดำพอดีตัวของเขาพอไปอยู่บนตัวอีกคนก็ดูใหญ่มากจนคลุมได้ถึงต้นขา
"คิม ดก จา"
"อย่าทำเสียงดุขนาดนั้นสิ่ ผมอยู่ห้องเงียบๆมันเบื่อนะ"
"ฉันบอกฉันไม่มีเด็--"
"จุงฮยอกอา!~ ผมเอามื้อเที่ยงมาให้"
จุงฮยอกหน้าทะมึนมองมาที่ดกจา เสื้อฮูดสีดำพอดีตัวของเขาพอไปอยู่บนตัวอีกคนก็ดูใหญ่มากจนคลุมได้ถึงต้นขา
"คิม ดก จา"
"อย่าทำเสียงดุขนาดนั้นสิ่ ผมอยู่ห้องเงียบๆมันเบื่อนะ"
"ฉันบอกแล้วว่าให้เฝ้าห้อง ถ้าไม่อยู่ห้องก็กลับบ้านไปสะ"
"ก็บอกว่าไม่อยากอยู่คนเดียว ทำไมนายพูดไม่รู้เรื่องอะ"
"แกนั่นแหละพูดไม่รู้เรื่องคิมดกจา"
จุงฮยอกหมดคำจะพูด เถียงกันไปเถียงกันมาสุดท้ายก็ต้องเงียบเสียงลงเพราะคนที่มองมาเริ่มเยอะขึ้น จุงฮยอกลากอีกคนมาที่โต๊ะทำงาน
"ก็บอกว่าไม่อยากอยู่คนเดียว ทำไมนายพูดไม่รู้เรื่องอะ"
"แกนั่นแหละพูดไม่รู้เรื่องคิมดกจา"
จุงฮยอกหมดคำจะพูด เถียงกันไปเถียงกันมาสุดท้ายก็ต้องเงียบเสียงลงเพราะคนที่มองมาเริ่มเยอะขึ้น จุงฮยอกลากอีกคนมาที่โต๊ะทำงาน
"นั่งนี่ไปเงียบๆ"
"ผมซื้อข้าวมาฝาก"
"ฉันไม่กินข้าวกลางวัน"
"มีใครเคยบอกนายมั้ยว่านิสัยไม่รับแขก"
"จะกลับไปเลยมั้ยคิมดกจา"
"ไม่พูดแล้ว" ปากเล็กๆของคิมดกจาเบะขึ้น ก่อนจะฟึดฟัดเปิดกล่องอาหารขึ้นมา จุงฮยอกนั่งเงียบก่อนจะได้กลิ่นอาหารลอยมาเตะจมูก
"ฉันไม่กิน"
"แต่ผมจะป้อน"
"ผมซื้อข้าวมาฝาก"
"ฉันไม่กินข้าวกลางวัน"
"มีใครเคยบอกนายมั้ยว่านิสัยไม่รับแขก"
"จะกลับไปเลยมั้ยคิมดกจา"
"ไม่พูดแล้ว" ปากเล็กๆของคิมดกจาเบะขึ้น ก่อนจะฟึดฟัดเปิดกล่องอาหารขึ้นมา จุงฮยอกนั่งเงียบก่อนจะได้กลิ่นอาหารลอยมาเตะจมูก
"ฉันไม่กิน"
"แต่ผมจะป้อน"
จุงฮยอกนอกจากจะไม่ตามน้ำไปกับคิมดกจาแล้วยังลุกเดินหนีคิมดกจาไปด้วยปล่อยให้คนตัวเล็กในชุดเสื้อฮูดนั่งกินข้าวทำหน้าบูดอยู่แบบนั้น
"คนอะไร ดุอย่างกับหมา" พูดแล้วก็ตักข้าวเข้าปากด้วยความโมโห
ถึงดกจาบ่น แต่ก็แอบมองใครอีกคนในชุดเครื่องแบบเงียบๆ ยิ่งเห็นจุงฮยอกยืนถือเอกสารยิ่งดูแปลกตา
"คนอะไร ดุอย่างกับหมา" พูดแล้วก็ตักข้าวเข้าปากด้วยความโมโห
ถึงดกจาบ่น แต่ก็แอบมองใครอีกคนในชุดเครื่องแบบเงียบๆ ยิ่งเห็นจุงฮยอกยืนถือเอกสารยิ่งดูแปลกตา
ก็น่าสนใจอยู่เหมือนกันแหะ
ขออยู่ไปก่อนแล้วกัน
ดกจาไม่ยอมไปไหน ก็อยู่กับจุงฮยอกตั้งแต่บ่ายจนถึงเวลาเลิกงาน
จุงฮยอกก้มมองคนที่นอนคดตัวหลับอยู่บนโซฟาด้วยความหน่ายใจ เพื่อนหลายคนที่ไว้ใจได้ ได้รับรู้บ้างแล้วว่าคิมดกจาเป็นพยานปากสำคัญ โชคยังดีที่คนพวกนั้นไม่ได้เห็นหน้าเขาและคิมดกจา
ขออยู่ไปก่อนแล้วกัน
ดกจาไม่ยอมไปไหน ก็อยู่กับจุงฮยอกตั้งแต่บ่ายจนถึงเวลาเลิกงาน
จุงฮยอกก้มมองคนที่นอนคดตัวหลับอยู่บนโซฟาด้วยความหน่ายใจ เพื่อนหลายคนที่ไว้ใจได้ ได้รับรู้บ้างแล้วว่าคิมดกจาเป็นพยานปากสำคัญ โชคยังดีที่คนพวกนั้นไม่ได้เห็นหน้าเขาและคิมดกจา
จุงฮยอกไม่ได้คิดจะปลุกอีกคน แต่เลือกที่จะอุ้มอีกคนแทนก่อนจะได้รู้ว่า
"คิมดกจา! นี่แก!!!"
จุงฮยอกรีบเอาเสื้อคลุมมาพันเอวดกจาที่สะลึมสะลือตื่นทันที
"ทำงานเสร็จแล้วหรออ~"
"แกออกมาทั้งแบบนี้ได้ยังไง!" จุงฮยอกหน้าม้าน หน้าดำหน้าแดงด้วยความโกรธ
"ก็กางเกงนายมันใหญ่ ผมใส่ไม่ได้"
"คิมดกจา! นี่แก!!!"
จุงฮยอกรีบเอาเสื้อคลุมมาพันเอวดกจาที่สะลึมสะลือตื่นทันที
"ทำงานเสร็จแล้วหรออ~"
"แกออกมาทั้งแบบนี้ได้ยังไง!" จุงฮยอกหน้าม้าน หน้าดำหน้าแดงด้วยความโกรธ
"ก็กางเกงนายมันใหญ่ ผมใส่ไม่ได้"
ใบหน้าของจุงฮยอกมืดครึ้ม รีบพาคิมดกจากลับขึ้นรถทันทีพลางต่อว่าอีกคนไปด้วย
"อย่ามาทำแบบนี้ที่นี่" รถยนต์ขับไปตามถนนก่อนจะจอดลงที่หน้าตลาดกลางคืนแห่งหนึ่ง จุงจับคอเสื้อดกจาลากเข้าไปข้างใน
"จุงฮยอกอาเดี๋ยวก่อน เสื้อมันถกขึ้นแล้วนะ!"
"อย่ามาทำแบบนี้ที่นี่" รถยนต์ขับไปตามถนนก่อนจะจอดลงที่หน้าตลาดกลางคืนแห่งหนึ่ง จุงจับคอเสื้อดกจาลากเข้าไปข้างใน
"จุงฮยอกอาเดี๋ยวก่อน เสื้อมันถกขึ้นแล้วนะ!"
จุงฮยอกหันตามเสียงเรียกก่อนจะเห็นปลายเสื้อที่ถกขึ้นจนเห็นต้นขาขาว ลมกลางคืนพัดผ่านไปวูบนึงก่อนดกจาจะจามออกมา
"ฮัดชิ่ว!"
มือหนารีบปล่อยก่อนจะรีบดึงปลายอีกคนลงต่ำ ย้ายมือจากคอเสื้ออีกคนมาเป็นจับที่ข้อมือแทน
คิมดกจาเดินตามแรงดึง(?)ของจุงฮยอกไปเรื่อยๆจนเจอเข้ากับร้านขายเสื้อผ้า
"ฮัดชิ่ว!"
มือหนารีบปล่อยก่อนจะรีบดึงปลายอีกคนลงต่ำ ย้ายมือจากคอเสื้ออีกคนมาเป็นจับที่ข้อมือแทน
คิมดกจาเดินตามแรงดึง(?)ของจุงฮยอกไปเรื่อยๆจนเจอเข้ากับร้านขายเสื้อผ้า
"ร้านเห่ยจังเลย" คิมดกจาพูดกับตัวเองเบาๆพลางเอามือเกี่ยวเสื้อดูไปด้วย จุงฮยอกเดินไปที่โซนเสื้อกับกางเกงก่อนจะเลือกให้ดกจามาสามสี่ตัว
"แต่อันนี้โอเค"
"ไปใส่"
"อื้ม" คิมดกจาพยักหน้ารับพร้อมกับเดินเข้าไปในห้องแต่งตัว จุงฮยอกมองตามสักพักก่อนจะยืนสาดส่องสายตาไปทั่ว
"แต่อันนี้โอเค"
"ไปใส่"
"อื้ม" คิมดกจาพยักหน้ารับพร้อมกับเดินเข้าไปในห้องแต่งตัว จุงฮยอกมองตามสักพักก่อนจะยืนสาดส่องสายตาไปทั่ว
ในจังหวะนั้นชายในชุดดำหลายคนก็เดินผ่านหน้าร้าน จุงฮยอกก้มหน้าต่ำลงเล็กน้อยแต่ก็ยังคงพยายามใช้หูฟังอยู่
"เจอมั้ย"
"ไม่"
จุงฮยอกหน้ามืดครึ้มไปหลายส่วน ได้ยินเสียงตะโกนไม่ดังนักของดกจา แต่ก่อนที่เจ้าตัวจะออก คนตัวสูงก็แทรกตัวเข้ามา ดกจาเหว๋อไปสักพักก่อนจะถาม
"เข้ามาทำไมเนี่ย"
"เจอมั้ย"
"ไม่"
จุงฮยอกหน้ามืดครึ้มไปหลายส่วน ได้ยินเสียงตะโกนไม่ดังนักของดกจา แต่ก่อนที่เจ้าตัวจะออก คนตัวสูงก็แทรกตัวเข้ามา ดกจาเหว๋อไปสักพักก่อนจะถาม
"เข้ามาทำไมเนี่ย"
"เงียบๆ" จุงฮยอกไม่ได้ตอบ ก้มมองสีหน้างงงวยของอีกคนนิ่งๆ หากเขาบอกไป คิมดกจาคงไม่ได้มายืนหมุนตัวดูเสื้อสบายใจแบบนี้หรอก
"พิศวาสผมหรอ~"
"หุบปากไปคิมดกจา"
"ชิ ดุชะมัดเลย" คิมดกจาว่าขึ้นพร้อมกับจัดๆเสื้อตอนมองดูในกระจก ผมหน้าม้าถูกจัดไปมา เสื้อที่จุงฮยอกเลือกให้ลวกๆ
"พิศวาสผมหรอ~"
"หุบปากไปคิมดกจา"
"ชิ ดุชะมัดเลย" คิมดกจาว่าขึ้นพร้อมกับจัดๆเสื้อตอนมองดูในกระจก ผมหน้าม้าถูกจัดไปมา เสื้อที่จุงฮยอกเลือกให้ลวกๆ
กลับขับผิวของคนตัวเล็กให้ดูขาวมากกว่าเดิม
"เสร็จแล้วก็กลับ ฉันยังมีงานให้ทำอีก"
แม้คนตัวขาวจะใส่กางเกงเปลี่ยนเสื้อเรียบร้อยแล้ว จุงฮยอกก็ยังคงจับข้อมือของคิมดกจาให้เดินตามกันมาไม่ห่าง คอยสาดส่องสายตาพาคนตัวเล็กหลบหลีกไปตามทางก่อนพาขึ้นรถกลับ
"เสร็จแล้วก็กลับ ฉันยังมีงานให้ทำอีก"
แม้คนตัวขาวจะใส่กางเกงเปลี่ยนเสื้อเรียบร้อยแล้ว จุงฮยอกก็ยังคงจับข้อมือของคิมดกจาให้เดินตามกันมาไม่ห่าง คอยสาดส่องสายตาพาคนตัวเล็กหลบหลีกไปตามทางก่อนพาขึ้นรถกลับ
"นายจ่ายตังไปหรือยังอะ"
"จ่ายไปแล้ว"
"อ่าว งั้นเดี๋ยวผมจ่ายคืนให้นะ"
"ไม่ต้อง" จุงฮยอกไม่ได้พูดอะไรต่อ พาคิมดกจากลับห้องไปเงียบๆ ก่อนจะเข้าห้องครัวไป เสียงตะหลิวกับกระทะตีกันโป้งเป้งอยู่ชั่วครู่ข้าวผัดกิมจิง่ายๆหนึ่งจานก็ถูกวางตรงหน้า ถึงจะเป็นจานง่ายๆแต่ก็ดูเบาไม่ได้
"จ่ายไปแล้ว"
"อ่าว งั้นเดี๋ยวผมจ่ายคืนให้นะ"
"ไม่ต้อง" จุงฮยอกไม่ได้พูดอะไรต่อ พาคิมดกจากลับห้องไปเงียบๆ ก่อนจะเข้าห้องครัวไป เสียงตะหลิวกับกระทะตีกันโป้งเป้งอยู่ชั่วครู่ข้าวผัดกิมจิง่ายๆหนึ่งจานก็ถูกวางตรงหน้า ถึงจะเป็นจานง่ายๆแต่ก็ดูเบาไม่ได้
"อร่อยย~"
"กินไปเงียบๆฉันจะทำงาน"
จุงฮยอกลูบจมูกตัวเองเล็กน้อยก่อนจะเดินกลับไปเคลียร์เอกสารที่โต๊ะ ตาคมก็จ้องหน้าจอคอมที่มีหลักฐานมากมายกับคำสันนิษฐานต่างๆ
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วโดยที่ไม่ได้สังเกตเลยว่าใครอีกคนมายืนอยู่ข้างหลัง
"นี่คนจากร้านอึนฮา เขตคังวอนนี่หน่า"
"กินไปเงียบๆฉันจะทำงาน"
จุงฮยอกลูบจมูกตัวเองเล็กน้อยก่อนจะเดินกลับไปเคลียร์เอกสารที่โต๊ะ ตาคมก็จ้องหน้าจอคอมที่มีหลักฐานมากมายกับคำสันนิษฐานต่างๆ
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วโดยที่ไม่ได้สังเกตเลยว่าใครอีกคนมายืนอยู่ข้างหลัง
"นี่คนจากร้านอึนฮา เขตคังวอนนี่หน่า"
จุงฮยอกหันหน้ามองคนที่เดินมาอยู่ข้างหลังเขาทันที
ตั้งแต่เมื่อไหร่
"อันนี้จุงฮยอกสืบเรื่องอะไรอยู่หรอ"
"ไม่ใช่เรื่องขอแกคิมดกจา ที่บ้านไม่เคยสอนรึยังไงว่าอย่ามาวุ่นวายงานคนอื่น"
"โถ่ ก็ผมว่างนิ เนี่ยๆ ผมช่วยนายได้ผมรู้จักคนเยอะเลยนะ"
"กลับไปที่ห้องสะ" จุงฮยอกพยายามเลิกสนใจ
ตั้งแต่เมื่อไหร่
"อันนี้จุงฮยอกสืบเรื่องอะไรอยู่หรอ"
"ไม่ใช่เรื่องขอแกคิมดกจา ที่บ้านไม่เคยสอนรึยังไงว่าอย่ามาวุ่นวายงานคนอื่น"
"โถ่ ก็ผมว่างนิ เนี่ยๆ ผมช่วยนายได้ผมรู้จักคนเยอะเลยนะ"
"กลับไปที่ห้องสะ" จุงฮยอกพยายามเลิกสนใจ
"แถวนั้นที่นายกำลังสืบมีแก๊งค์อันธพาลคอยหนุนหลังอยู่"
"แกหมายความว่าไง"
"หาวว!~ ง่วงแล้วผมไปนอนก่อนนะครับฝันดี~"
"คิมดกจา กลับมาตอบคำถามฉัน!"
จุงฮยอกไม่คิดปล่อย เดินไปจับตัวคิมดกจาเอาไว้แน่น ใบหน้าคมเครียดขึงมากขึ้น แต่ใบหน้าของคิมดกจาดูงัวเงียราวกับง่วงนอน
"แต่ผมง่วงแล้วนะ"
"แกหมายความว่าไง"
"หาวว!~ ง่วงแล้วผมไปนอนก่อนนะครับฝันดี~"
"คิมดกจา กลับมาตอบคำถามฉัน!"
จุงฮยอกไม่คิดปล่อย เดินไปจับตัวคิมดกจาเอาไว้แน่น ใบหน้าคมเครียดขึงมากขึ้น แต่ใบหน้าของคิมดกจาดูงัวเงียราวกับง่วงนอน
"แต่ผมง่วงแล้วนะ"
"คิมดกจา!"
"อะไรเล่าา ก็ให้ผมกลับเข้าห้องไม่ใช่รึไง หึย ตำรวจเก๊รึป่าวเนี่ย"
"แกรู้อะไรมา พูดออกมาให้หมด อย่าให้ฉันหมดความอดทน!"
ดกจาช้อนตามองจุงฮยอกสักพักนึงก่อนจะถอนหายใจออกมาแรงๆ
"เห้อออ ผมได้ยินมาว่าเขตนั้นอันธพาลคุมน่ะ"
"จากตระกูลอะไร"
"ตระกูลอี"
"อะไรเล่าา ก็ให้ผมกลับเข้าห้องไม่ใช่รึไง หึย ตำรวจเก๊รึป่าวเนี่ย"
"แกรู้อะไรมา พูดออกมาให้หมด อย่าให้ฉันหมดความอดทน!"
ดกจาช้อนตามองจุงฮยอกสักพักนึงก่อนจะถอนหายใจออกมาแรงๆ
"เห้อออ ผมได้ยินมาว่าเขตนั้นอันธพาลคุมน่ะ"
"จากตระกูลอะไร"
"ตระกูลอี"
"แค่นี้?"
"ก็...เห้ออ นายทำผมเสี่ยงนะรู้มั้ย ตระกูลนั้นผมได้ยินมาว่าขึ้นตรงต่อตระกูลๆนึง แต่ไม่มีใครรู้ ถ้าเขารู้ว่าผมบอกนาย ผมจะทำยังไงล่ะ"
"เรื่องนั้นแกไม่ต้องห่วงไปหรอก ฉันมีคนที่ไว้ใจได้"
"นายไว้ใจใครไม่ได้หรอกนะจุงฮยอกอา ไม่ว่าจะกับใครก็ตามที่นายรู้จัก"
"...."
"ฉันรู้"
"ก็...เห้ออ นายทำผมเสี่ยงนะรู้มั้ย ตระกูลนั้นผมได้ยินมาว่าขึ้นตรงต่อตระกูลๆนึง แต่ไม่มีใครรู้ ถ้าเขารู้ว่าผมบอกนาย ผมจะทำยังไงล่ะ"
"เรื่องนั้นแกไม่ต้องห่วงไปหรอก ฉันมีคนที่ไว้ใจได้"
"นายไว้ใจใครไม่ได้หรอกนะจุงฮยอกอา ไม่ว่าจะกับใครก็ตามที่นายรู้จัก"
"...."
"ฉันรู้"
จุงฮยอกรู้ในส่วนนั้นดี และรู้มาตลอด แม้แต่กลับพวกตำรวจเองเขาก็ยังไม่กล้าที่จะไว้ใจ จุงฮยอกพาคนที่ตัวเล็กกว่านั่งลงที่ปลายเตียง ก่อนจะถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง
"คิมดกจา นายกลัวที่จะพูดมันรึป่าว"
"....."
"ถ้ากลัวก็ไม่เป็นไร" เขาไม่คิดที่จะรีดความลับที่อีกคนรู้นั้นจากคิมดกจาอีก
"คิมดกจา นายกลัวที่จะพูดมันรึป่าว"
"....."
"ถ้ากลัวก็ไม่เป็นไร" เขาไม่คิดที่จะรีดความลับที่อีกคนรู้นั้นจากคิมดกจาอีก
ริมฝีปากบางของคิมดกจาเม้มแน่น ใบหน้าที่เคยดูขี้เล่นก้มงุดต่ำมือบีบกำแน่นตรงขากางเกง
"ถ้าผมพูด...นายจะปกป้องผมมั้ย"
"ฉันจะทำ"
"ผมจะไม่เป็นอะไรใช่มั้ย ผมจะโอเคมั้ย"
"คิมดกจา แกจะต้องปลอดภัย ฉันให้สัญญา"
ขาข้างซ้ายของจุงฮยอกคุกเข่าลงกับพื้น ใบหน้าคมเข้มเงยช้อนขึ้นมองหน้าคิมดกจา
"ถ้าผมพูด...นายจะปกป้องผมมั้ย"
"ฉันจะทำ"
"ผมจะไม่เป็นอะไรใช่มั้ย ผมจะโอเคมั้ย"
"คิมดกจา แกจะต้องปลอดภัย ฉันให้สัญญา"
ขาข้างซ้ายของจุงฮยอกคุกเข่าลงกับพื้น ใบหน้าคมเข้มเงยช้อนขึ้นมองหน้าคิมดกจา
คิ้วขมวดมุ่นยามมองใบหน้าขาวซีดของดกจา ใบหน้าที่เคยมีแต่รอยยิ้มตอนนี้มีแต่ความเครียดขึง แม้ไม่เคยสนิทชิดเชื้อกันแต่ลึกๆเขากลับไม่ชอบที่อีกคนทำหน้าแบบนี้
"นายสัญญาแล้วนะ"
"ใช่ ฉันสัญญา"
จุงฮยอกผ่อนลมหายใจเมื่อเห็นใบหน้าขาวของอีกคนมีสีหน้าที่ดีขึ้น
"แกไม่จำเป็นต้องรับมือคนเดียว"
"นายสัญญาแล้วนะ"
"ใช่ ฉันสัญญา"
จุงฮยอกผ่อนลมหายใจเมื่อเห็นใบหน้าขาวของอีกคนมีสีหน้าที่ดีขึ้น
"แกไม่จำเป็นต้องรับมือคนเดียว"
"ระบายมันออกมา"
มือหนายกขึ้นกุมใบหน้าของคนตรงหน้าเอาไว้เบาๆ เกลี่ยนิ้วที่ด้านหยาบและมีแต่รอยแผลบนเปลือกตาอีกคนเบาๆอย่างปลอบประโลม ได้เห็นอีกคนมีสีหน้าที่หวาดกลัวและสั่นเทา ไร้เสียงปลอบโยน มีเพียงมืออุ่นๆของเขาที่คอยกอบกุมประครองใบหน้านั้นไว้ยามอีกคนบอกข้อมูลต่างๆ
มือหนายกขึ้นกุมใบหน้าของคนตรงหน้าเอาไว้เบาๆ เกลี่ยนิ้วที่ด้านหยาบและมีแต่รอยแผลบนเปลือกตาอีกคนเบาๆอย่างปลอบประโลม ได้เห็นอีกคนมีสีหน้าที่หวาดกลัวและสั่นเทา ไร้เสียงปลอบโยน มีเพียงมืออุ่นๆของเขาที่คอยกอบกุมประครองใบหน้านั้นไว้ยามอีกคนบอกข้อมูลต่างๆ
"ดีขึ้นรึยัง"
"ฮึก ดีขึ้นแล้วครับ" คิมดกจาพยักหน้าเบาๆ ดวงตาเอ่อคลอไปด้วยน้ำตายามมองมาที่จุงฮยอกแต่มีท่าทีผ่อนคลายขึ้น คิมดกจาต้องเก็บกลั้นทุกอย่างเอาไว้กับตัวมานานนับปี ไม่ใช่แค่ครั้งๆเดียว พูดกับใครก็ไม่ได้ เพื่อน ครูหรือแม้แต่กับพี่น้องตัวเอง
จิตใจที่พยายามทำตัวให้เข้มแข็ง
"ฮึก ดีขึ้นแล้วครับ" คิมดกจาพยักหน้าเบาๆ ดวงตาเอ่อคลอไปด้วยน้ำตายามมองมาที่จุงฮยอกแต่มีท่าทีผ่อนคลายขึ้น คิมดกจาต้องเก็บกลั้นทุกอย่างเอาไว้กับตัวมานานนับปี ไม่ใช่แค่ครั้งๆเดียว พูดกับใครก็ไม่ได้ เพื่อน ครูหรือแม้แต่กับพี่น้องตัวเอง
จิตใจที่พยายามทำตัวให้เข้มแข็ง
มันดูเปราะบางกว่าที่จุงฮยอกคิดเอาไว้มาก
คิมดกจาแค่สร้างกำแพงเอาไว้อย่างแน่นหนา กักเก็บความลับทุกๆอย่างเอาไว้ไม่ให้ใครรู้ จะด้วยความบังเอิญหรือด้วยความอยากรู้อยากเห็นก็ตาม
ไม่ว่าจะทางไหน
"อย่าเชื่อใจใครนะ อย่าบอกใครนะ ฮึก"
"จะไม่มีใครรู้ว่าแกเป็นคนบอกฉัน"
"ฮึก นายพูดจริงๆนะ"
คิมดกจาแค่สร้างกำแพงเอาไว้อย่างแน่นหนา กักเก็บความลับทุกๆอย่างเอาไว้ไม่ให้ใครรู้ จะด้วยความบังเอิญหรือด้วยความอยากรู้อยากเห็นก็ตาม
ไม่ว่าจะทางไหน
"อย่าเชื่อใจใครนะ อย่าบอกใครนะ ฮึก"
"จะไม่มีใครรู้ว่าแกเป็นคนบอกฉัน"
"ฮึก นายพูดจริงๆนะ"
"ใช่ ฉันพูดจริง"
"อื้ม ฮึก..." คนตัวเล็กพยักหน้ารับเบาๆ ร่างกายสั่นเทาด้วยความน่าสงสาร ในตอนที่จุงฮยอกยันตัวลุกหลังจากนั่งชันเข่าอยู่แบบนั้นนานนับชั่วโมงก็รู้สึกได้ถึงแรงกอดรัดตรงช่วงเอว
"ขออยู่แบบนี้ก่อน ฮึก"
".....อืม" เขาทำเพียงตอบรับเบาๆยามมองอีกคนร้องไห้ตัวสั่น
"อื้ม ฮึก..." คนตัวเล็กพยักหน้ารับเบาๆ ร่างกายสั่นเทาด้วยความน่าสงสาร ในตอนที่จุงฮยอกยันตัวลุกหลังจากนั่งชันเข่าอยู่แบบนั้นนานนับชั่วโมงก็รู้สึกได้ถึงแรงกอดรัดตรงช่วงเอว
"ขออยู่แบบนี้ก่อน ฮึก"
".....อืม" เขาทำเพียงตอบรับเบาๆยามมองอีกคนร้องไห้ตัวสั่น
เกือบครึ่งชั่วโมงที่ดกจาร้องไห้ จุงฮยอกค่อยๆอุ้มดกจาขึ้นนอนบนเตียงดีๆ ใบหน้านวลขาวคลอไปด้วยน้ำตาอย่างน่าสงสาร ผ้าชุบน้ำมาดๆถูกยกขึ้นเช็ดตามใบหน้าและลำคอ แต่จุงฮยอกไม่ได้คิดอะไรมากกว่านั้น ทำเพียงห่มผ้าให้และปล่อยอีกคนนอน และได้ยินเสียงละเมอ
"อย่าเชื่อใจ....ใคร"
"อืม ฉันสัญญา"
"อย่าเชื่อใจ....ใคร"
"อืม ฉันสัญญา"
หลังจากวันนั้นก็ผ่านมาอาทิตย์นึงแล้วที่คิมดกจาอยู่กับเขา คำพูดวันนั้นยังคงติดอยู่ในหัวของเขา ข้อมูลต่างๆที่คิมดกจาบอกมาก็ค่อนข้างเป็นประโยชน์และอันตรายกับตัวเขาและดกจามาก แต่ยิ่งสืบลึกเท่าไหร่เขายิ่งถลำลึกเจอแต่ความดำมืดไร้ที่สิ้นสุด
"คุณยูจุงฮยอก ยังไม่กลับอีกหรอครับ"
"คุณยูจุงฮยอก ยังไม่กลับอีกหรอครับ"
เสียงของเพื่อนร่วมงานคนนึงทักขึ้นจนจุงฮยอกที่กำลังนั่งอ่านเอกสารอยู่ต้องเงยหน้ามอง
"อา...อีฮยอนซองงั้นหรอ เดี๋ยวฉันจะกลับแล้ว พอดีต้องใช้ข้อมูลนิดหน่อย"
"งั้นหรอครับ แล้วทิ้งคุณคิมดกจาไว้คนเดียวแบบนั้นจะดีหรอครับ"
"ไม่มีอะไรต้องห่วงหรอก เลิกงานแล้วก็กลับไปเถอะ"
"อา...อีฮยอนซองงั้นหรอ เดี๋ยวฉันจะกลับแล้ว พอดีต้องใช้ข้อมูลนิดหน่อย"
"งั้นหรอครับ แล้วทิ้งคุณคิมดกจาไว้คนเดียวแบบนั้นจะดีหรอครับ"
"ไม่มีอะไรต้องห่วงหรอก เลิกงานแล้วก็กลับไปเถอะ"
"งั้นผมไปก่อนนะครับ" จุงฮยอกพยักหน้ารับเบาๆแต่สายตายังคงมองเอกสารอยู่ไม่วางตา ตลอดอาทิตย์ที่ผ่านมาเขาทั้งสืบสาวเรื่องทุกอย่างๆสุดกำลัง ทั้งลงภาคสนาม ทั้งตรวจเอกสาร ยิ่งสืบลึกมากเท่าไหร่เขายิ่งมั่นใจ
รูปภาพสั่นไหวของใครบางคนท่ามกลางชายชุดดำ รอยสักรูปปีกอยู่เต็มกลางแผ่นหลังนั่น
รูปภาพสั่นไหวของใครบางคนท่ามกลางชายชุดดำ รอยสักรูปปีกอยู่เต็มกลางแผ่นหลังนั่น
ทั้งดูคุ้นเคยเลยไม่คุ้นเคย จุงฮยอกถอดแว่นออกพร้อมนวดกระบอกตาตัวเอง มือหนายกปิดแฟ้มเอกสาร จู่ๆก็นึกถึงเสียงเจื้อยแจ้วของใครอีกคนจนอดไม่ได้ที่จะยกโทรศัพท์ขึ้นโทรหา
"คิมดกจา"
[อะ จุงฮยอกอาหรอ นายจะกลับเมื่อไหร่]
"กำลังจะกลับ แกกินอะไรรึยัง"
[หึ ผมยังไม่ได้ ว่าจะกิ--อะ]
"คิมดกจา"
[อะ จุงฮยอกอาหรอ นายจะกลับเมื่อไหร่]
"กำลังจะกลับ แกกินอะไรรึยัง"
[หึ ผมยังไม่ได้ ว่าจะกิ--อะ]
เสียงตะกุกตะกักของฝั่งดกจาทำให้จุงฮยอกขมวดคิ้ว
"คิมดกจา"
[จุงฮยอก....]
เสียงของคิมดกจาเบาลงราวกับเสียงกระซิบ จุงฮยอกรีบวิ่งขึ้นรถทิ้งของเอาไว้ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น
"เงียบไว้ อยู่ไหน พิมพ์มา"
ทันทีที่ขึ้นรถ จุงฮยอกก็รีบสตาร์ทรถขับกลับห้อง เสียงโครมครามดังขึ้นพร้อมกับเสียงสะอื้น
"คิมดกจา"
[จุงฮยอก....]
เสียงของคิมดกจาเบาลงราวกับเสียงกระซิบ จุงฮยอกรีบวิ่งขึ้นรถทิ้งของเอาไว้ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น
"เงียบไว้ อยู่ไหน พิมพ์มา"
ทันทีที่ขึ้นรถ จุงฮยอกก็รีบสตาร์ทรถขับกลับห้อง เสียงโครมครามดังขึ้นพร้อมกับเสียงสะอื้น
โครม!!
[อ๊าาา!! ไม่!!!]
"คิมดกจา! บ้าเอ๊ย!!!"
เสียงกรีดร้องกับเสียงข้าวของล้มดังขึ้น ยิ่งทำให้จุงฮยอกร้อนใจ ต่อให้เร่งความเร็วมากแค่ไหนก็ได้แค่เท่านี้ นึกด่าตัวเองอยู่ในใจว่าทำไมวันนี้เขาถึงเลือกที่จะกลับช้า
เสียงข้าวของแตกกระจายในห้องไม่ได้ทำให้จุงฮยอกนึกห่วงได้เท่าคิมดกจา
[อ๊าาา!! ไม่!!!]
"คิมดกจา! บ้าเอ๊ย!!!"
เสียงกรีดร้องกับเสียงข้าวของล้มดังขึ้น ยิ่งทำให้จุงฮยอกร้อนใจ ต่อให้เร่งความเร็วมากแค่ไหนก็ได้แค่เท่านี้ นึกด่าตัวเองอยู่ในใจว่าทำไมวันนี้เขาถึงเลือกที่จะกลับช้า
เสียงข้าวของแตกกระจายในห้องไม่ได้ทำให้จุงฮยอกนึกห่วงได้เท่าคิมดกจา
เสียงกรีดร้องโวยวายในสายดังขึ้นก่อนจะค่อยๆไกลออกไปและเงียบหายไป
"คิมดกจา! คิมดกจา! แม่งเอ๊ย!!"
จุงฮยอกทุบพวงมาลัยอย่างแรง พอขับรถมาถึง
คิมดกจาก็ไม่อยู่ตรงนั้นแล้ว
จุงฮยอกตะโกนร้องเรียกคิมดกจาไปทั่ว มองข้าวของให้พังกระจัดกระจายด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ลมหายใจหอบกระชั้น
"คิมดกจา! คิมดกจา! แม่งเอ๊ย!!"
จุงฮยอกทุบพวงมาลัยอย่างแรง พอขับรถมาถึง
คิมดกจาก็ไม่อยู่ตรงนั้นแล้ว
จุงฮยอกตะโกนร้องเรียกคิมดกจาไปทั่ว มองข้าวของให้พังกระจัดกระจายด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ลมหายใจหอบกระชั้น
ยิ่งได้เห็นร่องรอยการสู้กันอยู่บนพื้น เลือดกระจายอยู่เป็นย่อมๆแต่ไร้ร่างของคิมดกจา ในอกราวกับจะระเบิดออกมา ขายาวรีบวิ่งไปตามทางเลือด วิ่งซอกแซกตามตรอกซอกซอย
แต่ก็ไม่เจอ
หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอคิมดกจา
"อ๊ากกกก!! แม่ง! แม่งเอ๊ย! บัดซบ!!"
จุงฮยอกเตะถังขยะ มือกำแน่นต่อยกำแพงไม่หยุดมือ
แต่ก็ไม่เจอ
หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอคิมดกจา
"อ๊ากกกก!! แม่ง! แม่งเอ๊ย! บัดซบ!!"
จุงฮยอกเตะถังขยะ มือกำแน่นต่อยกำแพงไม่หยุดมือ
โทรแจ้งไปให้คนช่วยออกตามหาก็แล้ว แต่ก็ไรแววที่จะมีคนช่วยออกตามหา แม้จะวิ่งหาเองแต่หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ
อย่างที่คิมดกจาบอก ว่าอย่าไว้ใจใคร เขาคิดผิดจริงๆที่ยังเลือกสืบต่อ ทั้งๆที่ยังอยู่ที่นั่น
มือที่กำแน่นเริ่มอาบเลือด จุงฮยอกกัดฟันทนความเจ็บปวดเอาไว้ หัวก้มแนบพิงกำแพง
อย่างที่คิมดกจาบอก ว่าอย่าไว้ใจใคร เขาคิดผิดจริงๆที่ยังเลือกสืบต่อ ทั้งๆที่ยังอยู่ที่นั่น
มือที่กำแน่นเริ่มอาบเลือด จุงฮยอกกัดฟันทนความเจ็บปวดเอาไว้ หัวก้มแนบพิงกำแพง
ก้มมองข้อความสุดท้ายที่อีกคนพิมพ์มา
KDOKJA < สนุกเก--
ดวงตาจุงฮยอกเบิกกว้าง ขาเรียวก้าววิ่งกลับขึ้นรถ
ทำไมเขาถึงพึ่งมาคิดได้ ว่าคิมดกจารู้จักคนไปทั่ว และเพราะแบบนี้
ดกจาเลยรู้ว่าเป็นใครที่บุกมาลักพาตัว
จุงฮยอกเหยียบคันเร่งก่อนจะมาถึงร้านในเวลาไม่ถึง 5 นาที
KDOKJA < สนุกเก--
ดวงตาจุงฮยอกเบิกกว้าง ขาเรียวก้าววิ่งกลับขึ้นรถ
ทำไมเขาถึงพึ่งมาคิดได้ ว่าคิมดกจารู้จักคนไปทั่ว และเพราะแบบนี้
ดกจาเลยรู้ว่าเป็นใครที่บุกมาลักพาตัว
จุงฮยอกเหยียบคันเร่งก่อนจะมาถึงร้านในเวลาไม่ถึง 5 นาที
ไม่ต้องเรียกก็ดูเหมือนคนพวกนั้นจะตั้งท่ารอเขามาอยู่ก่อนแล้ว จุงฮยอกฝ่าเข้าไปแบบไม่รอเรียกกำลังเสริม เสียงโครมครามดังขึ้นอยู่ภายในร้านอยู่นานแต่ก็ไร้แววตำรวจ
สารจุงฮยอกเริ่มมีรอยฟกช้ำดำเขียว มุมปากและคิ้วเรียวแตกจนได้เลือด รอยข้างมีร่างของแก๊งค์อันธพาลเรียงรายนับสิบ
สารจุงฮยอกเริ่มมีรอยฟกช้ำดำเขียว มุมปากและคิ้วเรียวแตกจนได้เลือด รอยข้างมีร่างของแก๊งค์อันธพาลเรียงรายนับสิบ
"แม่งเอ๊ย! แกอยู่แก๊งค์ไหนวะ!"
"ไม่มีแก๊งค์อะไรทั้งนั้น! เด็กนั่นอยู่ไหน!"
"เด็กนั่น!? เหอะ! โดนฆ่าไปแล้วมั้ง!"
"แก! ไอ้พวกบัดซบ!"
จุงฮยอกแม้จะโดนต่อยตีอยู่หลายครั้งแต่ก็ยังไม่ล้ม หมัดกำแน่นชูอยู่เหนือหัวขณะที่กำคอเสื้อของอันธพาลคนสุดท้ายเอาไว้
"เด็กนั่นอยู่ไหน!!"
"ไม่มีแก๊งค์อะไรทั้งนั้น! เด็กนั่นอยู่ไหน!"
"เด็กนั่น!? เหอะ! โดนฆ่าไปแล้วมั้ง!"
"แก! ไอ้พวกบัดซบ!"
จุงฮยอกแม้จะโดนต่อยตีอยู่หลายครั้งแต่ก็ยังไม่ล้ม หมัดกำแน่นชูอยู่เหนือหัวขณะที่กำคอเสื้อของอันธพาลคนสุดท้ายเอาไว้
"เด็กนั่นอยู่ไหน!!"
"แค่กๆๆ! เรา...เราไม่รู้ ตระกูลอีคงแย่งไปแล้วแค่กๆ!"
"แม่ง!" จุงฮยอกเหวี่ยงหมัดสุดท้ายก่อนจะลากตัวออกจากสถานที่นั้น พยายามรีดความทรงจำในหัวต่างๆนานาเกี่ยวกับร้านของแต่ละแก๊งค์
แต่ร้านสนุกเกอร์นี่ไม่ใช่ของตระกูลอี
จุงฮยอกขมวดคิ้วมุ่น มือหนากระชากเปิดเสื้อดูรอยสัก
ไม่เหมือนกัน
"แม่ง!" จุงฮยอกเหวี่ยงหมัดสุดท้ายก่อนจะลากตัวออกจากสถานที่นั้น พยายามรีดความทรงจำในหัวต่างๆนานาเกี่ยวกับร้านของแต่ละแก๊งค์
แต่ร้านสนุกเกอร์นี่ไม่ใช่ของตระกูลอี
จุงฮยอกขมวดคิ้วมุ่น มือหนากระชากเปิดเสื้อดูรอยสัก
ไม่เหมือนกัน
แบบนี้มันไม่ถูกต้อง
จุงฮยอกยันตัวลุก ในตอนที่ได้ยินเสียงดังใกล้เข้ามา คงเป็นกำลังเสริม จุงฮยอกกระโดดฝ่าออกจากฝูงอันธพาลอย่างเร่งรีบ ในหัวสมองพยายามเชื่อมโยงในแต่ละเรื่อง แต่ไม่ว่าจะพยายามเท่าไหร่
ทุกๆอย่างก็เริ่มขาดออกจากกันราวกับว่าเขาเชื่อมโยงมันผิดตั้งแต่แรก
จุงฮยอกยันตัวลุก ในตอนที่ได้ยินเสียงดังใกล้เข้ามา คงเป็นกำลังเสริม จุงฮยอกกระโดดฝ่าออกจากฝูงอันธพาลอย่างเร่งรีบ ในหัวสมองพยายามเชื่อมโยงในแต่ละเรื่อง แต่ไม่ว่าจะพยายามเท่าไหร่
ทุกๆอย่างก็เริ่มขาดออกจากกันราวกับว่าเขาเชื่อมโยงมันผิดตั้งแต่แรก
หมายความยังไง ถ้าแบบนั้นก็หมายความว่าคิมดกจ--
ปัง!!
ตุบ!
"อึก!"
"แม่งเอ๊ย กว่าจะจับได้ จับตัวยากฉิบเป๋งเลย"
ร่างของจุงฮยอกทรุดกับพื้นในตอนที่บั้นเอวซ้ายถูกยิง ความเจ็บปวดเจ็บจี๊ดถึงขั้วสมอง
"แกวิ่งวุ่นไปมาทำไมในเขตเราฮะ หรือถูกใครส่งมา"
"เหอะ ฉันไม่จำเป็นต้องตอบ"
ผลั๊วะ!
ปัง!!
ตุบ!
"อึก!"
"แม่งเอ๊ย กว่าจะจับได้ จับตัวยากฉิบเป๋งเลย"
ร่างของจุงฮยอกทรุดกับพื้นในตอนที่บั้นเอวซ้ายถูกยิง ความเจ็บปวดเจ็บจี๊ดถึงขั้วสมอง
"แกวิ่งวุ่นไปมาทำไมในเขตเราฮะ หรือถูกใครส่งมา"
"เหอะ ฉันไม่จำเป็นต้องตอบ"
ผลั๊วะ!
จุงฮยอกกัดฟันกรอดทนความเจ็บปวดเมื่อแผลถูกยิงถูกเตะซ้ำ ร่างกายชาดิ๊กจนแทบลุกไม่ไหว
"แกตามสืบพวกเราทำไม เห็นบอกตามเด็ก? ตระกูลอีก็ไม่ ไอ้เด็กนั่นไม่ใช่เด็กตระกูลอี และอีกอย่าง ถึงกับยอมตายเพื่อเด็กคนเดียว?"
จุงฮยอกหอบหายใจ คิ้วขมวดแน่น ร่างกายบอบช้ำจนทนพิษบาดแผลไม่ไหว
"แกตามสืบพวกเราทำไม เห็นบอกตามเด็ก? ตระกูลอีก็ไม่ ไอ้เด็กนั่นไม่ใช่เด็กตระกูลอี และอีกอย่าง ถึงกับยอมตายเพื่อเด็กคนเดียว?"
จุงฮยอกหอบหายใจ คิ้วขมวดแน่น ร่างกายบอบช้ำจนทนพิษบาดแผลไม่ไหว
จุงฮยอกท่มน้ำลายปนเลือดใส่หน้าอีกคนก่อนใช้แรงเฮือกสุดท้ายต่อยเข้าที่สันกรามเต็มแรงก่อนตัวเขาเองจะล้มลง
หนาว
เป็นครั้งแรกที่รู้สึกแบบนั้น หูอื้ออึ้ง ดวงตาปรือปรอยใกล้ปิดเต็มที
'จุงฮยอกอา'
'คิมดกจา ขอโทษ...ขอโทษที่ปกป้องแกไม่ได้'
ฉันขอโทษ
"ฉันขอโทษ คิมดกจา"
หนาว
เป็นครั้งแรกที่รู้สึกแบบนั้น หูอื้ออึ้ง ดวงตาปรือปรอยใกล้ปิดเต็มที
'จุงฮยอกอา'
'คิมดกจา ขอโทษ...ขอโทษที่ปกป้องแกไม่ได้'
ฉันขอโทษ
"ฉันขอโทษ คิมดกจา"
คนตัวขาวยืนก้มมองร่างกายสูงใหญ่ของจุงฮยอกที่อาบไปด้วยเลือดและมีแต่รอยบาดแผลฟกช้ำเต็มร่างกาย ไม่ได้สนเสียงตะโกนโวยวายขอร้องความเมตตาจากรอบข้างเลยสักนิด
"นี่ครับคุณคิม"
"ขอบคุณครับคุณฮยอนซอง" เสียงหวานเอ่ยเรียบนิ่งก่อนจะรับปืนมาไว้ในมือ เท้าก้าวเข้าหาชายตัวใหญ่ที่กำลังสั่น
"นี่ครับคุณคิม"
"ขอบคุณครับคุณฮยอนซอง" เสียงหวานเอ่ยเรียบนิ่งก่อนจะรับปืนมาไว้ในมือ เท้าก้าวเข้าหาชายตัวใหญ่ที่กำลังสั่น
"ค...คะคุณคิม ผม...ผมไม่รู้ ผมไม่รู้ว่าเขาเป็นคนของคุณ!"
"ออ งั้นก็ไม่รู้สินะ ว่าที่บุกไปถึงบ้านเขาก็คือผม"
ร่างไร้วิญญาณของแก๊งค์เดียวกันกับที่บุกมาถึงห้องของจุงฮยอกถูกโยนเอาไว้ตรงหน้า
"คะ...คือผม ผมไม่ไ---"
ปัง!!
"จัดการให้หมดทุกอย่าง พื้นที่ปกครองผมจะต้องไม่มีเรื่องค้ายา"
"ออ งั้นก็ไม่รู้สินะ ว่าที่บุกไปถึงบ้านเขาก็คือผม"
ร่างไร้วิญญาณของแก๊งค์เดียวกันกับที่บุกมาถึงห้องของจุงฮยอกถูกโยนเอาไว้ตรงหน้า
"คะ...คือผม ผมไม่ไ---"
ปัง!!
"จัดการให้หมดทุกอย่าง พื้นที่ปกครองผมจะต้องไม่มีเรื่องค้ายา"
"ครับผม"
"แล้วก็....." คนตัวขาวเอ่ยเสียงเรียบก่อนจะค่อยๆเหลือบตามองร่างของจุงฮยอกที่นอนจมกองเลือดอยู่
"จัดการด้วย"
"ได้ครับคุณคิม"
ร่างของจุงฮยอกค่อยๆถูกดึงขึ้นมาโดยฮยอนซองที่ส่ายหน้าไปมาเบาๆ
ขอโทษนะครับคุณจุงฮยอก อย่าถือโทษโกรธกันเลยนะครับ
ก็คุณน่ะ
เล่นด้วยผิดคนแล้ว
"แล้วก็....." คนตัวขาวเอ่ยเสียงเรียบก่อนจะค่อยๆเหลือบตามองร่างของจุงฮยอกที่นอนจมกองเลือดอยู่
"จัดการด้วย"
"ได้ครับคุณคิม"
ร่างของจุงฮยอกค่อยๆถูกดึงขึ้นมาโดยฮยอนซองที่ส่ายหน้าไปมาเบาๆ
ขอโทษนะครับคุณจุงฮยอก อย่าถือโทษโกรธกันเลยนะครับ
ก็คุณน่ะ
เล่นด้วยผิดคนแล้ว
16 : 45
"เดี๋ยวผมว่าจะไปหากิลยองกับยูซึงสักหน่อย ถ้ามีอะไรก็เรียกผม"
จุงฮยอกปรือตาขึ้นเล็กน้อย คิ้วหนาขมวดมุ่นยามที่ได้ยินเสียงเสียงกันเบาๆอยู่ไม่ไกล
ใบหน้าคมเอี้ยวมองคนที่กำลังยืนแต่งตัวอยู่แต่เขากลับมองไม่ออกว่าเป็นใครจากอาการตาพร่า
ก่อนที่ดวงตาค่อยๆโฟกัสแผ่นหลังอย่างช้าๆ
"เดี๋ยวผมว่าจะไปหากิลยองกับยูซึงสักหน่อย ถ้ามีอะไรก็เรียกผม"
จุงฮยอกปรือตาขึ้นเล็กน้อย คิ้วหนาขมวดมุ่นยามที่ได้ยินเสียงเสียงกันเบาๆอยู่ไม่ไกล
ใบหน้าคมเอี้ยวมองคนที่กำลังยืนแต่งตัวอยู่แต่เขากลับมองไม่ออกว่าเป็นใครจากอาการตาพร่า
ก่อนที่ดวงตาค่อยๆโฟกัสแผ่นหลังอย่างช้าๆ
ปีกสีดำ
จุงฮยอกไม่สามารถพูดคำใดออกไปได้ราวกับมันติดอยู่ปลายลิ้น และในตอนที่เสื้อเชิ้ตสีขาวถูกสวมจนปิดแผ่นหลัง ใบหน้าที่คุ้นเคยก็หันมามองทางเขาพอดี
"อ้าว จุงฮยอกอา ตื่นแล้วหรอ~ ยังเจ็บอยู่รึป่าว~"
คิมดกจา
"นี่มันอะไร"
"งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ"
"ได้ครับคุณฮยอนซอง อะแล้วก็"
จุงฮยอกไม่สามารถพูดคำใดออกไปได้ราวกับมันติดอยู่ปลายลิ้น และในตอนที่เสื้อเชิ้ตสีขาวถูกสวมจนปิดแผ่นหลัง ใบหน้าที่คุ้นเคยก็หันมามองทางเขาพอดี
"อ้าว จุงฮยอกอา ตื่นแล้วหรอ~ ยังเจ็บอยู่รึป่าว~"
คิมดกจา
"นี่มันอะไร"
"งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ"
"ได้ครับคุณฮยอนซอง อะแล้วก็"
"ฝากบอกเด็กด้วยว่าเดี๋ยวจะไปหา"
"คิมดกจา! ตอบฉัน!!"
ดวงหน้าขาวหันกลับมาหาจุงฮยอก ละความสนใจจากชายร่างสูงใหญ่ที่พยักหน้าให้ก่อนจะเดินไปออก
"ทำไมต้องดุด้วยเดี๋ยวก็แผลฉีกหรอก"
คนตัวเล็กกว่ายกยิ้มหยอกล้อพร้อมกับนั่งลงที่ขอบเตียงปล่อยให้จุงฮยอกมองมาที่เขาอย่างโกรธๆ
"คิมดกจา! ตอบฉัน!!"
ดวงหน้าขาวหันกลับมาหาจุงฮยอก ละความสนใจจากชายร่างสูงใหญ่ที่พยักหน้าให้ก่อนจะเดินไปออก
"ทำไมต้องดุด้วยเดี๋ยวก็แผลฉีกหรอก"
คนตัวเล็กกว่ายกยิ้มหยอกล้อพร้อมกับนั่งลงที่ขอบเตียงปล่อยให้จุงฮยอกมองมาที่เขาอย่างโกรธๆ
มือขาวยกขึ้นทาบอกของจุงฮยอกเบาๆ ไล่มือไปตามผ้าพันแผลสีขาวกดย้ำเบามือก่อนจะโน้มตัวมาหา จุงฮยอกเบ้หน้าก่อนจะจับข้อของดกจาไว้
"รุนแรงจัง ผม 19 เองนะ เดี๋ยวก็ฟ้องข้อหาทำร้ายร่างกายสะเลยนี่~"
"นี่มันเรื่องบ้าอะไรคิมดกจา!"
"จุงฮยอกอาหิวรึป่าว เดี๋ยวผมให้พ่อครัวทำอาหาร"
"คิมดกจา!"
"รุนแรงจัง ผม 19 เองนะ เดี๋ยวก็ฟ้องข้อหาทำร้ายร่างกายสะเลยนี่~"
"นี่มันเรื่องบ้าอะไรคิมดกจา!"
"จุงฮยอกอาหิวรึป่าว เดี๋ยวผมให้พ่อครัวทำอาหาร"
"คิมดกจา!"
คิมดกจาไม่ตอบคำถามของจุงฮยอกเลยสักคำถาม และยังเลือกที่จะปั่นประสาทของคนที่นอนอ่อนแรงอยู่บนเตียงต่อไปแม้ข้อมือขาวกำลังถูกกำแน่นจนแทบหักก็ตาม
"ดุจังเลยนะนายเนี่ย แต่ก็~ ดีใจจังที่ออกตามหาผม~ ชอบผมขึ้นมาแล้วสิ่~" คิมดกจาว่าอย่างหยอกล้อก่อนจะร้องเหวอเมื่อแขนถูกกระชากเข้าหาอีกคน
"ดุจังเลยนะนายเนี่ย แต่ก็~ ดีใจจังที่ออกตามหาผม~ ชอบผมขึ้นมาแล้วสิ่~" คิมดกจาว่าอย่างหยอกล้อก่อนจะร้องเหวอเมื่อแขนถูกกระชากเข้าหาอีกคน
ร่างขาวล้มตัวนอนหงายถูกคร่อมทับโดยคนที่ตัวใหญ่กว่า ร่างกายที่มีเพียงเสื้อเชิ้ตหลุดลุ่ยจากแรงกระชากเผยให้เห็นแผ่นอกขาว
และรอยสักช่วงแผ่นอก สีข้างและต้นแขน
จุงฮยอกบดกรามแน่นจนดังกึก ในใจมันทั้งอึดอัดและร้อนรุ่มจนแทบระเบิด มือขาวก็ยกขึ้นลูบใบหน้าช้ำแตกของเขา
"เดี๋ยวก็ฟันแตกหรอก~"
และรอยสักช่วงแผ่นอก สีข้างและต้นแขน
จุงฮยอกบดกรามแน่นจนดังกึก ในใจมันทั้งอึดอัดและร้อนรุ่มจนแทบระเบิด มือขาวก็ยกขึ้นลูบใบหน้าช้ำแตกของเขา
"เดี๋ยวก็ฟันแตกหรอก~"
ทำไมเขาถึงไม่เคยสังเกตเลยสักครั้ง
ว่าคิมดกจาไม่เคยถอดเสื้อต่อหน้าเขาเลยสักครั้ง
"หุบปากสะคิมดกจา.....หุบปาก"
"โอ๋ๆ~ โกรธผมหรอ~ ไม่เอาสิ่อย่าทำหน้าดุแบบนั้นสิ่~ อ๊ะ...." ดกจาร้องเสียงหลงเล็กน้อยก่อนจะหัวเราะคิกคักยามที่นิ้วโป้งถูกกัด แม้จะเจ็บแต่ก็ไม่ได้มากมายอะไร
ว่าคิมดกจาไม่เคยถอดเสื้อต่อหน้าเขาเลยสักครั้ง
"หุบปากสะคิมดกจา.....หุบปาก"
"โอ๋ๆ~ โกรธผมหรอ~ ไม่เอาสิ่อย่าทำหน้าดุแบบนั้นสิ่~ อ๊ะ...." ดกจาร้องเสียงหลงเล็กน้อยก่อนจะหัวเราะคิกคักยามที่นิ้วโป้งถูกกัด แม้จะเจ็บแต่ก็ไม่ได้มากมายอะไร
ไม่ได้เจ็บเท่าตอนโดนอีกคนกัดตรง....
คิมดกจายกยิ้มง้องอนคนตัวสูงตรงหน้า นิ้วเรียวขาวงอเกี่ยวกางเกงในแนบเนื้อออกช้าๆเผยร่องรอยขบกัดแดงช้ำช่วงซอกขาก่อนจะหยุดมือเมื่อดึงมาถึงครึ่งทางแล้ว
"อะ นายบาดเจ็บอยู่นี่หน่า ไม่ทำดีกว่-"
"คิมดกจา"
แต่ดกจาก็ถูกน้ำเสียงทุ้มต่ำของจุงฮยอกหยุดไว้
คิมดกจายกยิ้มง้องอนคนตัวสูงตรงหน้า นิ้วเรียวขาวงอเกี่ยวกางเกงในแนบเนื้อออกช้าๆเผยร่องรอยขบกัดแดงช้ำช่วงซอกขาก่อนจะหยุดมือเมื่อดึงมาถึงครึ่งทางแล้ว
"อะ นายบาดเจ็บอยู่นี่หน่า ไม่ทำดีกว่-"
"คิมดกจา"
แต่ดกจาก็ถูกน้ำเสียงทุ้มต่ำของจุงฮยอกหยุดไว้
"ขอโทษครับ....."
"คราวหน้าไม่เอาแบบนี้แล้วนะคะคุณคิม" ยิ่งดกจาได้ยินน้ำเสียงของคุณหมอตรงหน้า ดกจายิ่งคอตกด้วยความรู้สึกผิด
เขาไม่ได้ตั้งใจสะหน่อย จุงฮยอกขอเองนี่หน่า....
"เห้ออออ ชั่งมันเถอะ ถึงยังไงเขาก็ปลอดภัยแล้ว แต่ฉันไม่อนุญาตให้ทำแบบนั้นอีกนะคะ"
"เข้าใจแล้วครับ"
"คราวหน้าไม่เอาแบบนี้แล้วนะคะคุณคิม" ยิ่งดกจาได้ยินน้ำเสียงของคุณหมอตรงหน้า ดกจายิ่งคอตกด้วยความรู้สึกผิด
เขาไม่ได้ตั้งใจสะหน่อย จุงฮยอกขอเองนี่หน่า....
"เห้ออออ ชั่งมันเถอะ ถึงยังไงเขาก็ปลอดภัยแล้ว แต่ฉันไม่อนุญาตให้ทำแบบนั้นอีกนะคะ"
"เข้าใจแล้วครับ"
ดกจาถอนหายใจเฮือก มองคนที่พึ่งเดินออกจากห้องไปด้วยความรู้สึกผิดในใจเล็กน้อย
แค่เล็กน้อยเท่านั้นแหละ
ดวงตาเหลือบไปมองคนข้างกายที่นอนหมดสภาพหลับตาพริ้ม เขาทั้งคู่ถูกจับย้ายออกมาอีกห้องนึง ด้วยความที่สภาพห้องเก่าดูเหมือนฉากฆาตกรรมมากเกินไป
แกร็ก
อา...แย่หน่อยที่เขาหากุญแจไม่เจอ
แค่เล็กน้อยเท่านั้นแหละ
ดวงตาเหลือบไปมองคนข้างกายที่นอนหมดสภาพหลับตาพริ้ม เขาทั้งคู่ถูกจับย้ายออกมาอีกห้องนึง ด้วยความที่สภาพห้องเก่าดูเหมือนฉากฆาตกรรมมากเกินไป
แกร็ก
อา...แย่หน่อยที่เขาหากุญแจไม่เจอ
ดกจายกมือขึ้นนวดหัวคิ้วที่ขมวดแน่นของคนบนเตียง หลุบตามองต่ำด้วยอารมณ์ที่คาดเดาไม่ได้
เขาควรจะฆ่าจุงฮยอกตั้งแต่แรก ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เจอกัน
จุงฮยอกรู้มากเกินไป
มือขาวยังคงลูบไล้ตามกรอบหน้าที่ซีดขาวของจุงฮยอกก่อนจะเลื่อนลงที่ต้นคอช้าๆ
และลงมือบีบลำคอหนา
จากเบา
ค่อยๆแรงขึ้น
เขาควรจะฆ่าจุงฮยอกตั้งแต่แรก ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เจอกัน
จุงฮยอกรู้มากเกินไป
มือขาวยังคงลูบไล้ตามกรอบหน้าที่ซีดขาวของจุงฮยอกก่อนจะเลื่อนลงที่ต้นคอช้าๆ
และลงมือบีบลำคอหนา
จากเบา
ค่อยๆแรงขึ้น
"นายไม่ควรรู้เรื่องของผมเลยจุงฮยอก"
ดวงตาค่อยๆไร้แวว จดจ้องไปที่ใบหน้าคมเข้ม มือที่บีบแน่นค่อยๆเพิ่มน้ำหนักมากขึ้นก่อนจะชะงักไปเมื่อกลุ่มผมของจุงฮยอกพิงฟุบกับต้นแขนของเขา
มือขาวคลายออกอย่างรวดเร็ว และยกขึ้นลูบแก้มอีกคนเบาๆ
"จะให้ผมฆ่านายลงได้ยังไงกันนะ ในเมื่อนายน่ารักขนาดนี้"
ดวงตาค่อยๆไร้แวว จดจ้องไปที่ใบหน้าคมเข้ม มือที่บีบแน่นค่อยๆเพิ่มน้ำหนักมากขึ้นก่อนจะชะงักไปเมื่อกลุ่มผมของจุงฮยอกพิงฟุบกับต้นแขนของเขา
มือขาวคลายออกอย่างรวดเร็ว และยกขึ้นลูบแก้มอีกคนเบาๆ
"จะให้ผมฆ่านายลงได้ยังไงกันนะ ในเมื่อนายน่ารักขนาดนี้"
รอยยิ้มสดใสค่อยๆถูกแต่งแต้มบนใบหน้า ก่อนจะก้มลงไปคลอเคลียที่ข้างแก้มของคนเจ็บเบาๆ
"จุงฮยอกอา~นายเข้ามาทำให้ผมสนใจ"
กระซิบด้วยน้ำเสียงที่หวานลื่นหูกับคนที่นอนไม่ได้สติ กดจูบเบาๆที่ข้างแก้มด้วยความหลงไหล
"แล้วจะให้ผมปล่อยนายตายได้ยังไงกันล่ะ~"
ไม่มีทางซะหรอก
จุงฮยอกของผม
[จบ]
"จุงฮยอกอา~นายเข้ามาทำให้ผมสนใจ"
กระซิบด้วยน้ำเสียงที่หวานลื่นหูกับคนที่นอนไม่ได้สติ กดจูบเบาๆที่ข้างแก้มด้วยความหลงไหล
"แล้วจะให้ผมปล่อยนายตายได้ยังไงกันล่ะ~"
ไม่มีทางซะหรอก
จุงฮยอกของผม
[จบ]
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
