Thread by @GaF101MOIDO4vrm

มาคั้บเวิ่น #จุงดก au ฮอกวอตส์
ที่จุงฮยอกเป็นมือปราบมาร ep.2!!
ใครยังไม่อ่านตอนแรกก็จิ้มไปทวีตด้านล่างเลยฮะ
ส่วนใครรออ่านต่ออยู่ก็ตามมาเลย🌷💕

https://twitter.com/GaF101MOIDO4vrm/status/1522870275502936064

หลังผ่านชั่วเวลาความตื่นเต้นที่โถง ร่างสูงโปร่งนั่งอยู่ริมทะเลสาบใต้ต้นไม้ใหญ่ที่แผ่กิ่งก้านไปไกลจนมีคนคนนึงเคยบอกเขาไว้ว่า ในสักวันมันอาจจะปกคลุมได้ทั่วทั้งทะเลสาบ ตอนนั้นเข้าได้แต่นึกขำในใจ ไม่มีทางที่ต้นไม้นี่จะโตไปได้ไกลขนาดนั้น ในความคิดเขาคนที่เชื่อแบบนั้นคงมีแต่
'คิมดกจา'

"ไงพ่อคนดัง มานั่งรำลึกความหลังอะไรคนเดียวแถวนี้"เสียงแหลมของผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้น จุงฮยอกไม่จำเป็นต้องหันไปมองก็รู้ว่าใคร จะมีสักกี่คนที่กล้าคุยกับเขาแบบนี้ ...ยังไงซะนอกจากคิมดกจา ก็เห็นจะเหลือแค่ฮันซูยองคนเดียวที่ไม่กลัวเขาจะยิงคาถาพิฆาตใส่
"...เด็กนั่นเหมือนคิมดกจา"

ฮันซูยองยกมุมปากขึ้นเป็นยิ้มเย้ยยัน ดูเหมือนยูจุงฮยอกจะไม่ต้องการคุยเล่นและตรงเข้าประเด็นทันที ตอนแรกเธอไม่คิดว่าหมอนี้จะกลับมาทันพิธีเริ่มด้วยซ้ำ แต่นอกจากจะกลับมาทันแล้วยังมาก่อนเวลาตั้ง2วัน คงเพราะจดหมายนั้นที่เธอเองก็ได้รับ... จดหมายที่กล่าวถึงบุตรของสายเลือดต้องสาป 'คิมดกจา'

จดหมายที่ระบุไม่ได้ว่าถูกส่งมาจากไหน เนื้อความด้านในเป็นคำพยากรณ์ 'เหล่าผู้ถวิลหาสายเลือดต้องสาปโปรดเตรียมกำลัง ทายาทสีโคลนได้กำเนิดขึ้นมาอีกครั้งแล้ว' ทั้งฮันซูยองและยูจุงฮยอกรู้ความหมายของคำพยากรณ์นี้ดี เพราะงั้นถึงปากจะยิ้มอยู่แต่คิ้วของเธอก็ขมวดเข้าหากันทุกครั้งที่คิดถึงมัน

"...ใช่เหมือนมาก เหมือนราวกับว่าเป็นคนคนเดียวกัน"ฮันซูยองลากสายตาจากใบหน้าหล่อเหลาที่มีแววความอ่อนล้า ไปมองดาวบนฟ้ามากมายในคืนนี้ หวนให้คิดถึงดวงตาสุกสกาวของใครบ้างคนที่คุ้นเคยในความทรงจำ เดิมทีที่ตรงนี้เคยเป็นที่พักประจำของสามสหายบ้านงู ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าคนที่เลือกคือคิมดกจา

ถ้าว่ากันตามตรง นิสัยของเราสามคนดูจะเข้ากันไม่ได้เลย แต่คิมดกจาคือด้ายที่เชื่อมกลุ่มเราไว้ ไม่เคยคิดเลยว่าหากต้องเสียไป ถึงตอนนั้นจะเป็นยังไงกันนะ? เมื่อถึงวันนั้นจริงๆ สิ่งที่ฮันซูยองทำหลังรู้ข่าวจากปากของยูจุงฮยอกก็แค่หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง หัวเราะให้กับเรื่องตลกร้ายนี้

แต่ต่อมาก็นิ่งเงียบ ราวกับว่าเวลาได้หยุดเดินไปแล้วหลังรับรู้ความจริง อารมณ์สุดท้ายที่เธอแสดงออกมาคือทุบตีจุงฮยอกเหมือนคนบ้าทั้งน้ำตานองหน้าที่ไหลไม่หยุดมาตั้งแต่แรก ทั้งด่าท่อ ทั้งสาปแช่ง ที่จุงฮยอกช่วยคิมดกจาไว้ไม่ได้ ทั้งเกลียดที่ได้แต่ยืนเฉยๆเพื่อรอฟังข่าวการตายของเพื่อนตัวเอง

สุดท้ายแล้วแม้จะร่ำร้องสักเท่าไรก็ไร้การตอบกลับจากยูจุงฮยอก เมื่อได้เงยหน้ามองถึงได้รู้ คนที่แตกสลายไม่ได้มีแต่เธอ แต่เป็นเราทั้งสองที่ต้องสูญเสียดวงดาวแสนสำคัญในชีวิตไป ถึงหลังจากนั้นต่างคนจะต่างแยกย้ายเพื่อทำราวกับลืมเลือนความโศกเศร้านี้ไปแล้ว

แต่สิ่งที่ทำอยุ่กลับเป็นการวิ่งไล่ปลายเส้นด้ายแห่งความหวังเพื่อคนๆเดียวที่จากไปไม่มีทางหวนกลับ ยูจุงฮยอกไม่เชื่อว่าคิมดกจาตายไปแล้ว ฮันซูยองเองก็เช่นกัน เมื่อกลับไปที่เกิดเหตุนอกจากร่องรอยการปะทะและคราบเลือดกองโต ก็ไม่พบอะไรเลย รวมไปถึงร่างไร้ลมหายใจของดกจาด้วย...

ต่อให้คนอื่นจะมองมาด้วยความเวทนา ที่ทั้งสองกำลังไล่ตามความเป็นไปได้อันริบหรี่ ราวกับตามหาดาวดวงเล็กในคืนเมฆมาก แต่ถึงเป็นแบบนั่นจุงฮยอกก็ยังออกตามล่าผู้เสพความตายอย่างบ้าคลั่งเพื่อหาความเป็นไปได้อันน้อยนิดนั้นจากปากพวกมัน คนแล้วคนเล่า กลุ่มแล้วกลุ่มเล่า ประเทศแล้วประเทศเล่า

ทำราวกับว่าหากหยุดพักแม้เพี้ยงเสี้ยววินาทีเดียว แสงสว่างดวงเล็กๆที่ไล่ตามหาอยู่จะหายไปตลอดกาล ตลอด6ปีที่ผ่านมาจุงฮยอกกวาดล้างผู้เสพความตายไปมากจนได้รับตำแหน่งมือปราบมารอันดับ1 แต่ข้อมูลที่ได้มากลับไม่เป็นไปได้ดั่งใจสักครั้ง ในขณะเดียวกันฮันซูยองก็เลือกเดินอีกทาง

ถ้าจุงฮยอกคือเบื้องหน้า เธอก็คือเบื้องหลัง ในตอนที่จุงฮยอกล่าผู้เสพความตายเพื่อหาข้อมูล เธอก็เลือกจะหาอำนาจเพื่อล่าข้อมูลที่เธอต้องการ เส้นสายมากมายที่เคยได้ผูกมิตรทั้งจากตัวเธอเองและจากคิมดกจา มันกำลังทำหน้าที่ดันเธอขึ้นไปให้สูงที่สุดเพื่อมองหาคนคนเดียว ข้อมูลมากมายจากปากต่อปาก

กลั่นกรองผ่านหูสู่พื้นที่ความจำในสมอง เส้นสายมากมายกำลังหาข้อมูลที่เธอต้องการมาให้ทั้งเพื่อแลกกับอำนาจอันน้อยนิดที่เธอจะมอบให้เป็นรางวัล และจากคนที่เคยได้รับมิตรไมตรีที่ดีจากดกจา ช่างน่ายินดีแม้ตัวจะไม่อยู่แล้ว กลับมีคนมากมายที่อยากยื่นมือมาช่วยเหลือ ดกจาเป็นที่รักของทุกคนเสมอ

แต่ถึงเธอจะได้ข้อมูลมากมาย แต่กลับไม่มีอันไหนปะติดปะต่อกันเลย ราวกับจับความหวังไว้ได้แล้ว แต่มันกับหายไปเมื่อแบมือออกดู คิดว่าไขว่คว้าจับดาวได้ สุดท้ายกลับเป็นเพียงหิ่งห้อยที่บินหายไปเมื่อคลายมือ ทั้งเธอและเขาผ่านช่วงเวลาที่ทั้งอยากท้อถอย ทั้งกล่าวโทษตัวเองที่ไร้ความสามารถ

ความรู้สึกมากมายถ่ายโถมเข้ามาไม่มีที่สิ้นสุด แต่ทุกครั้งที่ได้แหงนมองดาวบนท้องฟ้า ก็เหมือนได้สบมองดวงตาที่คิดถึงความคุกรุ่นในใจค่อยๆสงบลง ใช้ชีวิตไล่ตามปลายเส้นด้ายนั้นมาได้6ปี ในที่สุดก็จะเจอเส้นด้ายขาดๆบนทางเดินที่มือมิด

จดหมายนี้ถูกส่งมาให้คนที่เกี่ยวข้องกับดกจาทุกคนในฐานะ 'ผู้ถวิลหา' และอาจจะส่งไปที่อื่นอีก ไม่ได้มีแค่เราที่ต้องการตามหาดกจา นั้นคือสิ่งที่รับรู้ระหว่างที่วิ่งตามเศษด้ายไป มันเกี่ยวข้องกับสายเลือดต้องสาปแน่นอน สายเลือดต้นตระกูลของคิมดกจา

และเด็กปริศนาที่มีใบหน้าเหมือนคิมดกจาราวกันคนเดียวกันคือเครื่องยืนยัน 'ทายาทสีโคลนได้กำเนิดขึ้นอีกครั้งแล้ว'

ถึงจะไม่ได้พูดคุยกันนานแต่ทั้งคู่ก็รู้ว่ากำลังคิดในเรื่องเดียวกันอยู่ ยูจุงฮยอกถอนหายใจ เขารู้ว่าที่ฮันซูยองมาหาตัวเองที่นี้เพราะเรื่องอะไร
"...ฉันไม่อยากติดต่อหมอนั้น"

"นายเองก็รู้ว่าถ้าเป็นเรื่องศาสตร์มืดถ้าเทียบกันแล้วทั้งฉันและนายยังสู้เจ้านั้นไม่ได้"ซูยองเท้าเอวและพูดด้วยน้ำเสียงฉุนเฉียว ถ้าให้เลือกเธอก็ไม่อยากยุ่งกับไอ้เดิร์มสแตรงก์นั่นหรอก แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เหมือนกันว่าต้องการความสามารถของเจ้านั้น

"มันอาจเล่นตุกติกทีหลังก็ได้"ยูจุงฮยอกยังคงรั้น เขารู้ดีว่าถ้าได้หมอนั่นมาช่วยอะไรๆคงง่ายขึ้น แต่เขาไม่อยากให้มันมายุ่งเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ทั้งนั้นเพราะ...
"อย่ามาอ้าง นายก็รู้ดีว่าเจ้านั้นชอบคิมดกจา ถ้าเพื่อดกจามีหรอที่เจ้านั่นจะไม่ช่วย!"

แน่นอนว่าที่จุงฮยอกเกลียดเจ้านั่นเพราะตอนงานประเวทไตรภาคีนอกจากจะมาตามเกาะแกะดกจาแล้ว ยังชิงตัดหน้าเขาขอดกจาเป็นคู่เต้นรำด้วย(ที่สำคัญคือดกจาดันตกลง!?) พอหลังจบการประลองคิดว่าจะเลิกติดต่อกัน แต่กลายเป็นว่าส่งจดหมายคุยกันได้ทุกสัปดาห์ซะงั้น! ให้ตายยังไงเขาก็ไม่อยากให้เจอดกจาอีก!!

แม้จะแค่คนหน้าเหมือน แต่เขามั่นใจว่าตอนให้คิมดกจากลายเป็นปลาหมึกเจ้านั่นก็ยังชอบ(เพราะเขาเองก็มั่นใจว่าตัวเองก็จะไม่เกลียดคิมดกจาที่เป็นปลาหมึก)
"อย่ามาทำให้เสียเรื่อง ติดต่อหาหมอนั้นเดี๋ยวนี้"ถ้าไม่ใช่เพราะนอกจากดกจาแล้วคนที่รู้ที่อยุ่ส่วนตัวของหมอนั่นก็มีแค่จุงฮยอกเธอทำเองแน่

"หมอนั้นอาจไม่ยอมรับจดหมายจากฉัน---"ยูจุงฮยอกยังคงดื้อดึง
"อย่ามาตลก ทำไมเจ้านั้นจะไม่รับจดหมายจากแฝดของตัวเอง!?"ฮันซูยองหมดความอดทนกระชากคอเสื้อของจุงฮยอกขึ้นมาแล้วเน้นหนัก"นายอย่าเอาเรื่องไม่เป็นเรื่องมาทำลายความเป็นไปได้ที่จะพาดกจากลับมาสิว่ะ!!!"เสียงหอบดังขึ้นหลังได้ระบายอารม

ยูจุงฮยอกนิ่งเงียบไป แน่นอนสิ่งสำคัญที่สุดคือเขาต้องการได้ดกจากลับมา ต่อให้แลกด้วยอะไรก็ยอม สมองเริ่มคิดตามที่ฮันซูยองพูด มันก็จริงที่ตอนนี้เขากำลังทำเสียเรื่อง... เราไม่ควรปล่อยความเป็นได้นี้ไป
"เข้าใจแล้ว ฉันจะติดต่อหมอนั้นไป"สุดท้ายเขาก็สะบัดมือของฮันซูยองออกแล้วเดินจากไปนิ่งๆ

ในความเงียบงันของคืนเดือนมืด ยูจุงฮยอกยังคงก้าวเดินต่อไปโดยอาศัยแสงสว่างเล็กๆจากดวงดาวบนฟ้า เขาหยุดยืนนิ่งแล้วมองขึ้นไปสบตากับดวงดาวนับล้านอีกครั้ง เอ่ยเสียงเบาๆเหมือนพูดกับสายลมแล้วเดินต่อไป
"สุดท้ายฉันก็ต้องมายืมมือของคนที่ไม่คิดจะญาติดีด้วยแบบแก...พล็อตเตอร์"

กี้ดดดดด เหมือนจะต้องขยี้ตา คะใครนะคะขออีกที "พ ล็ อ ต เ ต อ ร์"
55555 ไม่เจียมตัวนะนังพุ้ย เอาคนระดับคุนท่านมาเลยหร๋อออ ชั่ยแล้วคะเพิ่มความท้าท้ายในฟิค555555(จิงๆแค่ชอบเห็นจุงจิกเปียกันเองแย่งดกจา)

ค่ะตอนนี้ก็จบไปอีกตอนแล้วนะคะ เย้~🎉
ไม่รู้สั้นไปรึป่าว แต่ก่อนที่จะเข้าปมน้องซีดเราอยากเล่าในมุมของฮันซูยองที่เสียดกจาไปด้วยค่ะ(เพราะเราคงได้เห็นมุมจุงอีกเยอะในครั้งหน้า555) เพราะไม่ได้มีแค่ชายจุงที่เห็นเขาเป็นคนสำคัญของตัวเองค่ะ ที่จริงก็ยังมีคนอื่นๆอีกแต่epนี้ยกให้ซูยองคั้บ!!

เรารส.ว่าฟิคนี้คงยาวมากแน่ๆถ้าเอาแบบละเอียดๆ(ฮ่า) เราอยากถามว่าสนใจให้เราลงในรี้ดอะไรท์มั้ยคับ แน่นอนว่าเราจะยังลงในทวิตอยู่ แต่ในรี้ดอะไรท์จะเป็นเว่อรีไรท์คำแล้วคั้บ ให้รูปประโยคสวยขึ้นและอาจแก้เนื้อหาให้ดูลื่นขึ้น ถ้าสนใจยังไงคอมเม้นบอกได้เลยนะคับบบ😘💕🌷