سهتن از بزرگان و سلاحورزان حاجیانی ناحیۀ دشتی در اواخر عصر قاجار، شبی به اتفاق، قاتلی را که به کشتن جوانان و بزرگان مداومت میورزید به هلاکت رساندند. یکی از آن سهتن که بزرگ آنها بود بر بام«بالاخانه» برخاسته و صدا به شاهنامهخوانی بلندکرد، که:(۱)