#allDokjaweeklyTH #ออลดกจาวีคลี่
Week4: Attract [ดึงดูด] #จุงดก
.
คิมดกจาไม่ได้หน้าตาดีเป็นพิเศษ
พูดแบบเข้าใจง่ายก็คงเรียกได้ว่ามาตราฐานผู้ชายเกาหลีทั่วไป แม้ว่าคนรอบข้างจะกล่าวว่าเขาหน้าตาจืดชืด ไร้ความสง่าฤราศีอย่างไรก็ตาม
ทว่ายูจุงฮยอก กลับคิดว่ามันมีเสน่ห์อย่างประหลาด
Week4: Attract [ดึงดูด] #จุงดก
.
คิมดกจาไม่ได้หน้าตาดีเป็นพิเศษ
พูดแบบเข้าใจง่ายก็คงเรียกได้ว่ามาตราฐานผู้ชายเกาหลีทั่วไป แม้ว่าคนรอบข้างจะกล่าวว่าเขาหน้าตาจืดชืด ไร้ความสง่าฤราศีอย่างไรก็ตาม
ทว่ายูจุงฮยอก กลับคิดว่ามันมีเสน่ห์อย่างประหลาด
ผิวขาวซีดที่มีรอยแผลเป็นสีอ่อนประปรายตามร่างกาย แก้มกลม ๆ ที่ขึ้นเลือดฝาดยามที่ถูกแหย่จนเขินอาย แพขนตายาวที่ปกคลุมเหนือจักรวาลเล็ก ๆ ในนัยน์ตากลมโตประดับด้วยถุงใต้ตาน้อย ๆ สีคล้ำเหมือนคนอดหลับอดนอน
ยูจุงฮยอกค้นพบว่าทั้งหมดนี้ โดยรวมเมื่ออยู่บนใบหน้าของอีกฝ่าย มันน่าดึงดูดมาก
ยูจุงฮยอกค้นพบว่าทั้งหมดนี้ โดยรวมเมื่ออยู่บนใบหน้าของอีกฝ่าย มันน่าดึงดูดมาก
เหมือนกับดวงจันทร์ ที่ถึงแม้จะไม่ได้ขาวนวลเรียบเนียนสมบูรณ์แบบ ก็ยังคงเปล่งประกายในแบบของมัน
—
“นายนี่หล่อจริง ๆ”
คนรอบตัวของยูจุงฮยอกมักจะกล่าวเข่นนั้นเสมอ
แน่นอน เขาไม่ได้โง่พอที่จะเมินปฏิกิริยาของคนรอบข้างเมื่อใดเห็นใบหน้าของตัวเองหรอก
—
“นายนี่หล่อจริง ๆ”
คนรอบตัวของยูจุงฮยอกมักจะกล่าวเข่นนั้นเสมอ
แน่นอน เขาไม่ได้โง่พอที่จะเมินปฏิกิริยาของคนรอบข้างเมื่อใดเห็นใบหน้าของตัวเองหรอก
ซึ่งถึงแม้เขาจะไม่เข้าใจเกี่ยวกับเรื่องบรรทัดฐานทั่วใบของคำว่า ‘หน้าตาดี’ ในสังคมนัก แต่หากให้แยกเป็นความชอบรายบุคคลแล้ว สำหรับเขา อีกฝ่ายก็ไม่ได้น้อยหน้าไปกว่าใครเช่นกัน
[แกก็หล่อ] ยูจุงฮยอกคิดในใจ
เข้าจ้องหน้าอีกฝ่ายนิ่งตอบแทนคำชมเชยเมื่อครู่ เสมือนมันเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา
[แกก็หล่อ] ยูจุงฮยอกคิดในใจ
เข้าจ้องหน้าอีกฝ่ายนิ่งตอบแทนคำชมเชยเมื่อครู่ เสมือนมันเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา
“…”คิมดกจาไม่ได้พูดอะไรต่อหลังจากนั้น พวกเขาสบตากันอยู่ซักพักก่อนคนตัวเล็กกว่าจะหันไปอธิบายเกี่ยวกับซีนารีโอถัดไปราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
—
“คิมดกจา”
“ว่า”
“หล่อสำหรับแกมันเป็นยังไง”เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามเป็นโมโนโทน ชวนให้คนฟังที่กำลังนั่งจ้องโทรศัพท์ถึงกับต้องวางลง สีหน้างุนงง
—
“คิมดกจา”
“ว่า”
“หล่อสำหรับแกมันเป็นยังไง”เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามเป็นโมโนโทน ชวนให้คนฟังที่กำลังนั่งจ้องโทรศัพท์ถึงกับต้องวางลง สีหน้างุนงง
“ฮะ…???”
“ฉันถามว่าหล่อสำหรับแกมันเป็นยังไง ไอ้โง่” ยูจุงฮยอกถามย้ำอีกครั้งเมื่อเห็นอีกฝ่ายทำตัวเหมือนเพิ่งได้ยินเกี่ยวกับ7สิ่งมหัศจรรย์อะไรซักอย่างเข้า
คิมดกจาใช้เวลาตั้งสติซักพักก่อนถามกลับ
“เดี๋ยวสิ ไม่ คือ—ทำไมอยู่ ๆ ถึงอยากรู้เรื่องนั้น”
“ฉันอยากรู้เฉย ๆ ไม่ได้รึไง”
“ฉันถามว่าหล่อสำหรับแกมันเป็นยังไง ไอ้โง่” ยูจุงฮยอกถามย้ำอีกครั้งเมื่อเห็นอีกฝ่ายทำตัวเหมือนเพิ่งได้ยินเกี่ยวกับ7สิ่งมหัศจรรย์อะไรซักอย่างเข้า
คิมดกจาใช้เวลาตั้งสติซักพักก่อนถามกลับ
“เดี๋ยวสิ ไม่ คือ—ทำไมอยู่ ๆ ถึงอยากรู้เรื่องนั้น”
“ฉันอยากรู้เฉย ๆ ไม่ได้รึไง”
“…มันก็ได้อยู่หรอก” คู่สนทนาเอ่ยเสียงอ่อยด้วยความจนใจ เม้มปากแน่น
“ก็—คิ้วหนาเข้มเหมือนหนึ่งตวัดปลายพู่กันจีน ทรงตาที่ให้ความรู้สึกมุ่งมันและดุดัน…”
คิมดกจากล่าวอย่างอ้อยอิ่ง เหมือนกับกำลังนึกถึงอะไรบางอย่าง
“สันกรามชัดได้รูป แก้มบางแข็งแรง จมูกโด่ง ริมฝีปากหนา…”
“ก็—คิ้วหนาเข้มเหมือนหนึ่งตวัดปลายพู่กันจีน ทรงตาที่ให้ความรู้สึกมุ่งมันและดุดัน…”
คิมดกจากล่าวอย่างอ้อยอิ่ง เหมือนกับกำลังนึกถึงอะไรบางอย่าง
“สันกรามชัดได้รูป แก้มบางแข็งแรง จมูกโด่ง ริมฝีปากหนา…”
ก่อนที่มณีประกายดาวนั่นจะเลื่อนขึ้นมองมาที่เขา
“พร้อมด้วยดวงตาสีดำที่เศร้าสร้อย เหมือนกับบรรจุความโชคร้ายทั่วทุกมุมโลกรวมอยู่เอาไว้…,นั่นแหละที่ผมคิดว่าหล่อ”
มันเป็นคำอธิบายที่แปลกประหลาดสำหรับคนฟังไม่มากก็น้อย แต่ยูจุงฮยอกก็ทำเพียงพยักหน้าเข้าใจเท่านั้น
“พร้อมด้วยดวงตาสีดำที่เศร้าสร้อย เหมือนกับบรรจุความโชคร้ายทั่วทุกมุมโลกรวมอยู่เอาไว้…,นั่นแหละที่ผมคิดว่าหล่อ”
มันเป็นคำอธิบายที่แปลกประหลาดสำหรับคนฟังไม่มากก็น้อย แต่ยูจุงฮยอกก็ทำเพียงพยักหน้าเข้าใจเท่านั้น
อีกฝ่ายเมื่อเห็นท่าทีของเขาก็ถอนหายใจโล่ง ทำท่าจะลุกขึ้นจากเก้าอี้ไปทำอย่างอื่น
“ถ้างั้น ตากลมโต คิ้วบางเรียว จมูกเล็ก ๆ ปากบางกระจับ กับแก้มอูม ๆ นี่เรียกอะไร” ก่อนจะสะดุดหัวเกือบทิ่มเพราะคำถามถัดมาของพ่อพระเอกคนเก่งทันใด
“ถ้างั้น ตากลมโต คิ้วบางเรียว จมูกเล็ก ๆ ปากบางกระจับ กับแก้มอูม ๆ นี่เรียกอะไร” ก่อนจะสะดุดหัวเกือบทิ่มเพราะคำถามถัดมาของพ่อพระเอกคนเก่งทันใด
คิมดกจาใช้เวลาวิเคราะห์คำถามมึนๆงงๆไม่นานก็เปิดปาก “เอ่อ—น่ารัก มั้ง ,ผมไม่รู้ นายไปถามคนอื่นเถอะ”
และเป็นอีกครั้งที่ยูจุงฮยอกทำเพียงพยักหน้าพร้อมคิดในใจก็เท่านั้น [งั้นแกก็น่ารัก]
คิมดกจายืนนิ่งมองเขาราวกับกำลังรอดูว่าจะมีคำถามอะไรอีกมั้ย ก่อนจะจ้ำอ้าวเดินหายไปจากสายตาในที่สุด
และเป็นอีกครั้งที่ยูจุงฮยอกทำเพียงพยักหน้าพร้อมคิดในใจก็เท่านั้น [งั้นแกก็น่ารัก]
คิมดกจายืนนิ่งมองเขาราวกับกำลังรอดูว่าจะมีคำถามอะไรอีกมั้ย ก่อนจะจ้ำอ้าวเดินหายไปจากสายตาในที่สุด
ส่วนเรื่องที่อีกฝ่ายแนะว่าให้เขาไปถามคนอื่น ยูจุงฮยอกไม่มีแผนจะทำตามแม้แต่น้อย
เพราะแค่คำตอบของคิมดกจา มันก็เพียงพอแล้ว
—
ยูจุงฮยอกไม่เคยโกหกที่บอกว่าคิมดกจานั้นน่าดึงดูด
และบางทีไอ้ความน่าดึงดูดนั่นมันก็น่ารำคาญสำหรับเขาเช่นกัน
เพราะแค่คำตอบของคิมดกจา มันก็เพียงพอแล้ว
—
ยูจุงฮยอกไม่เคยโกหกที่บอกว่าคิมดกจานั้นน่าดึงดูด
และบางทีไอ้ความน่าดึงดูดนั่นมันก็น่ารำคาญสำหรับเขาเช่นกัน
…
พวกเขากำลังประชุมเกี่ยวกับซีนารีโอที่กำลังจะมาถึงถัดไปอย่างเคร่งเครียด เปิดประเดิมด้วยคิมดกจามันสมองของเนบิวลา
แต่,ยูจุงฮยอก, รู้สึกถูกกวนใจเป็นอย่างมาก
ไอ้ริมฝีปากสีเชอร์รี่ที่กำลังขยับเปล่งเสียงเจื้อยแจ้วนั่น
มันเหมือนกำลัง ดึงดูด ให้เขาเข้าไป ดูดึง ยังไงอย่างงั้น
พวกเขากำลังประชุมเกี่ยวกับซีนารีโอที่กำลังจะมาถึงถัดไปอย่างเคร่งเครียด เปิดประเดิมด้วยคิมดกจามันสมองของเนบิวลา
แต่,ยูจุงฮยอก, รู้สึกถูกกวนใจเป็นอย่างมาก
ไอ้ริมฝีปากสีเชอร์รี่ที่กำลังขยับเปล่งเสียงเจื้อยแจ้วนั่น
มันเหมือนกำลัง ดึงดูด ให้เขาเข้าไป ดูดึง ยังไงอย่างงั้น
[อยากจะลองจูบให้มันเงียบซักที]
ไหนจะแก้มขาวเหมือนโมจิที่แค่เห็นไกล ๆ ก็รู้ว่ามันนุ่มนิ่ม
[น่าฟัดน่าบีบให้ขึ้นรอยแดง]
ลำคอรหงส์ยาวพร้อมด้วยลูกกระเดือกที่ขยับขึ้นลงตอนเจ้าตัวกลืนน้ำลาย
“ยู…จุง”
[มันน่าฝากรอยเอาไว้ให้เต็มไปด้วยฝีมือของเขาจริง ๆ]
ไหนจะแก้มขาวเหมือนโมจิที่แค่เห็นไกล ๆ ก็รู้ว่ามันนุ่มนิ่ม
[น่าฟัดน่าบีบให้ขึ้นรอยแดง]
ลำคอรหงส์ยาวพร้อมด้วยลูกกระเดือกที่ขยับขึ้นลงตอนเจ้าตัวกลืนน้ำลาย
“ยู…จุง”
[มันน่าฝากรอยเอาไว้ให้เต็มไปด้วยฝีมือของเขาจริง ๆ]
ผิวเนียนสม่ำเสมอทั่วกันไปทั้งตัว
“ยูจุงฮยอก”
[อยากซุก]
เสียงใสนวลเสนาะหูยามที่อีกฝ่ายเปิดปากพูด
[ถ้าทำให้มันเปลี่ยนมาครวญครางใต้ร่างของเข-]
“ยูจุงฮยอก!!”
เจ้าของชื่อกระพริบตาตื่นจากภวังค์เมื่อมีเสียงหนึ่งเรียกเขาด้วยความดังระดับหนึ่ง
มันก็คือเสียงของคิมดกจานั่นแหละ
“ยูจุงฮยอก”
[อยากซุก]
เสียงใสนวลเสนาะหูยามที่อีกฝ่ายเปิดปากพูด
[ถ้าทำให้มันเปลี่ยนมาครวญครางใต้ร่างของเข-]
“ยูจุงฮยอก!!”
เจ้าของชื่อกระพริบตาตื่นจากภวังค์เมื่อมีเสียงหนึ่งเรียกเขาด้วยความดังระดับหนึ่ง
มันก็คือเสียงของคิมดกจานั่นแหละ
“??” เขามองไปรอบตัว สมาชิกคนอื่นก็หยุดการกระทำของตัวเองและกำลังมองกลับมาเช่นกัน
“คุณจุงฮยอกเหม่อไปนาน พวกเราก็เลยเป็นห่วงน่ะค่ะ” เป็นยูซังอาที่อ่านสีหน้างุนงงของเขาได้ก่อน จึงอาสาอธิบายให้เขาเข้าใจถึงสถานการณ์ตรงหน้า
“นายเอาแต่จ้องผม เรียกก็ไม่ตอบ นี่วางแผนฆ่ากันอยู่เหรอ”
“คุณจุงฮยอกเหม่อไปนาน พวกเราก็เลยเป็นห่วงน่ะค่ะ” เป็นยูซังอาที่อ่านสีหน้างุนงงของเขาได้ก่อน จึงอาสาอธิบายให้เขาเข้าใจถึงสถานการณ์ตรงหน้า
“นายเอาแต่จ้องผม เรียกก็ไม่ตอบ นี่วางแผนฆ่ากันอยู่เหรอ”
เหมือนจะระลึกได้ถึงการกระทำของตัวเอง “…ไม่มีอะไร”ยูจุงฮยอกหลบตา
คิมดกจาหรี่ตา นิ่งไปซักพักก่อนเป็นอันประกาศ “ถ้างั้นก็เลิกประชุมเลยครับ ผมหวังว่าทุกคนจะพักผ่อนให้เต็มที่ ,ส่วนนาย ตามผมมา” ผู้ก่อตั้งเนบิวลาพูดสรุปเสร็จศัพท์แก่สมาชิกทุกคน ปิดท้ายด้วยการกระดิกนิ้วเรียกเขาเหมือนหมา
คิมดกจาหรี่ตา นิ่งไปซักพักก่อนเป็นอันประกาศ “ถ้างั้นก็เลิกประชุมเลยครับ ผมหวังว่าทุกคนจะพักผ่อนให้เต็มที่ ,ส่วนนาย ตามผมมา” ผู้ก่อตั้งเนบิวลาพูดสรุปเสร็จศัพท์แก่สมาชิกทุกคน ปิดท้ายด้วยการกระดิกนิ้วเรียกเขาเหมือนหมา
…
ยูจุงฮยอกเดินตามมาแต่โดยดีแม้จะฟึดฟัดเล็กน้อย แต่เพราะในครั้งนี้เขาเป็นคนผิดจริงเลยต้องจำใจทำตามอย่างช่วยไม่ได้
กลุ่มดาวตรงหน้าพาสังขารให้เขาเดินตามไปถึงระยะที่คิดว่าน่าจะพ้นจากเสียงรอบข้างแล้วจึงหยุดลงที่ใต้ตึกแห่งหนึ่ง
“เอาล่ะ—ช่วงนี้นายเป็นอะไรฮึ จุงฮยอกอา”
ยูจุงฮยอกเดินตามมาแต่โดยดีแม้จะฟึดฟัดเล็กน้อย แต่เพราะในครั้งนี้เขาเป็นคนผิดจริงเลยต้องจำใจทำตามอย่างช่วยไม่ได้
กลุ่มดาวตรงหน้าพาสังขารให้เขาเดินตามไปถึงระยะที่คิดว่าน่าจะพ้นจากเสียงรอบข้างแล้วจึงหยุดลงที่ใต้ตึกแห่งหนึ่ง
“เอาล่ะ—ช่วงนี้นายเป็นอะไรฮึ จุงฮยอกอา”
คิมดกจาเปิดประเด็นทันทีที่พวกเขาหยุดเดิน อีกฝ่ายหันหน้ามาหาเขา ยกมือขึ้นกอดอก
“เป็นอะไร”
“ก็ไอ้เรื่องจ้องผมไม่หยุดหย่อนตลอดอาทิตย์ที่ผ่านมา แถมคำถามแปลกๆเมื่อสามวันก่อนนั่นไง”
“ฉันก็แค่อยากรู้เฉย ๆ”
“ไอ้ ‘อยากรู้เฉย ๆ’ นี่แหละ แปลก”
“เป็นอะไร”
“ก็ไอ้เรื่องจ้องผมไม่หยุดหย่อนตลอดอาทิตย์ที่ผ่านมา แถมคำถามแปลกๆเมื่อสามวันก่อนนั่นไง”
“ฉันก็แค่อยากรู้เฉย ๆ”
“ไอ้ ‘อยากรู้เฉย ๆ’ นี่แหละ แปลก”
“…”
อีกคนยังคงคงจ้องหน้าเขานิ่งเงียบเพื่อเปิดโอกาสให้เขาพูด นิ้วยาวกระดิกขึ้นลงบนเสื้อโค้ทขาวเป็นจังหวะนับเวลา
แต่จนแล้วจนรอด ยูจุงฮยอกก็ยังคงปิดปากเงียบดั่งเคย
“นายจะไม่พูดจริง ๆ สินะ” คิมดกจาผ่อนลมหายใจออกมาเฮือกหนึ่ง เขาก้มหน้าลงเสมือนจนใจ
ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาเหยียดยิ้ม
อีกคนยังคงคงจ้องหน้าเขานิ่งเงียบเพื่อเปิดโอกาสให้เขาพูด นิ้วยาวกระดิกขึ้นลงบนเสื้อโค้ทขาวเป็นจังหวะนับเวลา
แต่จนแล้วจนรอด ยูจุงฮยอกก็ยังคงปิดปากเงียบดั่งเคย
“นายจะไม่พูดจริง ๆ สินะ” คิมดกจาผ่อนลมหายใจออกมาเฮือกหนึ่ง เขาก้มหน้าลงเสมือนจนใจ
ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาเหยียดยิ้ม
—
คิมดกจาคิดเสมอว่าบางที…ยูจุงฮยอกก็ช่างไร้เดียงสาราวกับเด็กน้อย
ยึดมั่นในความคิดของตัวเอง และเชื่อใจคนมากจนเกินไป
แตกต่างจากเขา ที่เจ้าเล่ห์เพทุบายและหาประโยชน์จากความไร้เดียงสานั้น เหมือนกับผู้ใหญ่เลว ๆ คนนึง
คิมดกจาคิดเสมอว่าบางที…ยูจุงฮยอกก็ช่างไร้เดียงสาราวกับเด็กน้อย
ยึดมั่นในความคิดของตัวเอง และเชื่อใจคนมากจนเกินไป
แตกต่างจากเขา ที่เจ้าเล่ห์เพทุบายและหาประโยชน์จากความไร้เดียงสานั้น เหมือนกับผู้ใหญ่เลว ๆ คนนึง
“โอ้…จุงฮยอกอา” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นทลายความเงียบ ร่นระยะหางระหว่างทั้งสองด้วยการก้าวเท้าเข้าหาอีกฝ่ายที่ยังคงยืนนิ่งเป็นรูปปั้นหินอ่อนแกะสลัก
ใกล้จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นร้อนที่รดข้างต้นคอเชียวล่ะ
“ต้องให้ผมบอกไหม…ว่าอาทิตย์ที่ผ่านมานายคิดอะไรเกี่ยวกับผมบ้าง หืม?”คิมดกจากระซิบ
ใกล้จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นร้อนที่รดข้างต้นคอเชียวล่ะ
“ต้องให้ผมบอกไหม…ว่าอาทิตย์ที่ผ่านมานายคิดอะไรเกี่ยวกับผมบ้าง หืม?”คิมดกจากระซิบ
คนตัวสูงกว่าดวงตาเบิกกว้าง เขากัดฟันนิ่ง ยังคงทำทีผยองเพื่อหลีกหนีความจริงบางอย่างที่เหมือนตนจะลืมไป
“อะไร”
มีเสียงหัวเราะดังขึ้นตอบคำถามนั้น อีกฝ่ายยังคงมีรอยยิ้มน่ามันไส้ประดับอยู่บนหน้าไม่จางหาย
“ก็อย่างเช่น—เมื่อกี้นายอยากจูบผมกลางโต๊ะประชุมที่มีคนอยู่เยอะแยะไง พ่อคนเก่ง”
“อะไร”
มีเสียงหัวเราะดังขึ้นตอบคำถามนั้น อีกฝ่ายยังคงมีรอยยิ้มน่ามันไส้ประดับอยู่บนหน้าไม่จางหาย
“ก็อย่างเช่น—เมื่อกี้นายอยากจูบผมกลางโต๊ะประชุมที่มีคนอยู่เยอะแยะไง พ่อคนเก่ง”
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
