Het fijne aan zo'n reis op vakantie, heb ik gemerkt, is dat het heel goed werkt voor mij. Dit keer iets beter dan de vorige keer trouwens.
Ten eerste is dat simpliciteit. Ik heb weinig bij me en geen computer. Bed wordt voor je gedekt en handdoeken gewassen. Scheelt veel gedoe.
En twee is elke dag een goede reden om de deur uit te gaan. Omdat het moet (maar ik was elke dag ruim voor de uitchecktijd weg) maar ook omdat in een hotelkamer blijven zitten geen zin heeft. Het zorgt dus automatisch voor executieve functie.
Er moet dus niets, want alles komt thuis wel weer. Je hoeft alleen maar voor jezelf te zorgen. Eten en rondlopen mág het doel van de dag zijn.
Goedemorgen. Dag begonnen met in de verkeerde rij staan, toch terug bagage in gaan checken, chagrijnige medewerker (snap ik wel) en nu in de rij voor de security. Er is veel meer te doen dan in dacht #japsurderailtrip
Maar volgens mij heb ik net binnen een halfuur bagage ingecheckt én ben ik door de security heen dus alle applaus, dat wel #japsurderailtrip
Had ik al gezegd dat dit mijn vierde keer vliegen ooit is? Eerste keer met ruimbagage? Voel me echt een malloot hier. Vast niet hè? #japsurderailtrip
Goedemorgen. Na een zoektocht naar 13 zloty aan muntgeld (want waarom makkelijk doen), terwijl je als je iets koopt een briefje terugkrijgt van 10, was ik toch een beetje trots dat mijn tas in een kleine locker past. Met mooie sleutel die je kwijt kan raken... #japsurderailtrip
En de trein gehaald die ik zonder bagagedropoff wilde halen. Puur toevallig eigenlijk. Er rijden hier in Trójmiasto (vertaling "Driestad": Gdansk Sopot Gdynia) veel meer treinen dan ik van afgelopen week gewend ben #japsurderailtrip
Alleen kan ik door mijn bagage (en koffie) mijn bootticket niet meer betalen want dat moet ook cash. Dus moet ik nog tappen. Ik haat contanten 🙄
Terwijl overal (lees: Zabka) ook kleine dingen gepind worden. Niet zoals Duitsland, waar dat weer not done is. Ach #japsurderailtrip
Dit weekend merk ik weer (en dat is juist niet door de mensen waar ik bij was, voordat het weer een leven gaat leiden!) dat ik heel vaak mezelf erop betrap dat ik het gevoel heb dat ik 'die sukkel ben die er ook maar bij moet zijn'.
En dat is stom, want ik dacht dat ik daar wel zo'n beetje voorbij was. Maar nee.
Natuurlijk weet ik waar het vandaan komt. Van de basisschool tot de middelbare school was dit altijd zo. En ook daarna is dat vaak herhaald.
Mensen die ooit mijn beste vrienden waren vertelden dit ook op een gegeven moment. Dat sinds ik niet zo lekker ging, borrels beter waren zonder mij en dat ik niet goed genoeg was.
Het heeft een tijdje stilgelegen, maar ik heul veul mensen die de meivakantie op reis zijn (looking at you, @DavidEerdmans, @mauritswever, @roye7777777 👀) dus ik moet mijn videoverslag toch maar eens afmaken. Het is inmiddels 6 oktober. #jjvvhhonrail
De metro naar Petržalka komt niet op het station maar stopt 20 minuten lopen eerder, dus ik wacht op een bus op dit sfeervolle busstation die wel naar het station gaat #jjvvhhonrail
Al een tijdje heb ik geen dingen meer gedeeld hoe het gaat. Omdat ik weer werk, "succesvol ben" (🤮), besta en doe. En toch ga ik jullie vandaag weer lastig vallen met een verhaal, want ik moet wel blijven delen, voor mezelf en hopelijk omdat het herkenbaar is voor sommigen.
Ook dit keer heb ik de keuze uit een bonte verzameling aan aantekeningen, van moe tot dronken en van depressief tot inspired. Eens kijken wat ik daar uit kan plukken.
Maar feit is: ik ben onrustig.
Van vroeger weet ik al dat ik ademhalingsproblemen had. Ik ben al op de (basis?)school bij de huisarts geweest, omdat ik niet 'door kon ademen' en als ik diep wilde ademen alles dan blokkeerde. En ook tegenwoordig ben ik vaak kortademig.