یکی از ابداعات شاهنشاه داریوش بزرگ، ایجاد راه شوسه بود. نمونه اولیه سنگ‌فرش و آسفالت امروزی. این راه‌ها برای عبور و مرور چاپارهای دولتی در کمترین زمان ممکن از پایتخت به شهرهای مهم ساخته شده بود و به راه شاهی معروف بود. 
برای مورخین نظامی جاده‌های شاهی راه‌هایی بودند که در آن‌ها ارتش می‌توانسته است به‌راحتی آذوقه و مواد حیاتی خود را پیدا کند اما برای ورود به این راه‌ها اجازه‌نامه رسمی ضرورت داشته است که
در لوحه‌های معروف به سری «Q» تخت جمشید، از آن‌ها به نام سند مهرشده نام‌برده شده و نمونه کامل آن نامه‌ای است که به‌وسیله #آرشام به مباشرش #نهتی_هور داده‌شده که در یک سند معروف به (DAE67) ضبط‌شده است.
اهمیت این نامه در آن است که به ما تصویر دقیقی از یک نامه دیوانی می‌دهد. هر رئیس کاروان می‌بایستی مجهز به سند ممهوری باشد که هم اجازه عبور و هم ورقه دریافت
جیره سفر بوده است و آن را در زبان ایلامی Halmi و در زبان پارسی وی یا تیک Viaytika می‌نامیدند. در این نامه تعداد مسافران، مقدار جیره و راهی که باید در پیش گیرند ذکرشده است.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
