Thread by @aunarisk

เดือนสิงหาคม วันแม่แห่งชาติ และคนกลุ่มหนึ่งก็มักขุดเรื่องเพชรซาอุฯ มาเพื่อโจมตีสถาบัน ใส่ร้ายให้เสื่อมเสีย และในเมื่อเป็นเช่นนี้ วันนี้ผมขอเล่าเรื่องความสัมพันธ์ ไทย - ซาอุดิอาระเบีย และเพชรซาอุฯ ที่ถูกขุดมาเสมอ ๆ นี่แหละครับ

เอาล่ะครับ จะเริ่มใน ๓ ๒ ๑...

เรื่องของเพชรซาอุฯ ต้องย้อนกลับไปเมื่อปี ๒๕๓๑ สมัยนั้นการเดินทางไปทำงานที่ต่างประเทศ คือ ความใฝ่ฝันของคนไทยหลาย ๆ คน เพราะเชื่อว่าการได้ไปทำงานต่างบ้านต่างเมืองก็เหมือนได้ไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ มีรายได้มากขึ้น สบายกว่าเดิม หรือที่เรียกกันว่าไป "ขุดทอง" นั่นเอง

ตอนนั้นความสัมพันธ์ระหว่างไทย-ซาอุฯ ก็ต้องถือว่าดีในระดับหนึ่งเลยนะครับ ไทยเราแทบจะเราเป็นมิตรต่อทุกชาติบนโลกอยู่แล้ว อย่างตอนสงครามโลกเขาสงครามกันตูม ๆ เราก็ยังเป็นมิตรได้กับทั้งสองฝ่าย เป็นความเทพด้านการทูตแบบ Siamese Talk ครับ ๕๕๕๕

เปิดตัวตัวละครหลักตัวแรกกัน นายเกรียงไกร เตชะโม่ง หนุ่มเมืองลำปาง จบการศึกษาในระดับชั้นม.๓ ฐานะทางบ้านยากจน แต่เขาก็รู้มาว่าถ้าได้ไปทำงานที่ต่างประเทศ ก็อาจทำให้เขาสามารถพ้นความยากจนได้ จึงรวบรวมเงินที่มี และกู้เงินมาจำนวนหนึ่งเพื่อเป็นค่านายหน้า เป้าหมาย คือ ประเทศซาอุดิอาระเบีย

ที่ประเทศซาอุฯ เกรียงไกรก็ได้ไปรับงานเป็นพนักงานทำความสะอาดแบบเหมาครับ แบบถึงรอบทีก็ไปทำที โดยสถานที่ที่เขาได้ไปที่หนึ่ง คือ พระราชวังของเจ้าชายไฟซาล บิน ฟาฮัด อัล ซะอูด แน่นอนครับประเทศร่ำรวย แถมยังเป็นวังอีก ด้วยปัจจัยต่าง ๆ รวมกันแล้ว ก็คือ โคตรของโคตรรวยนั่นแหละครับ

ในบ้านเราเองประเทศไทย ต่อให้จ้างพนักงานทำความสะอาดแบบอยู่ประจำ ให้ที่อยู่ที่กิน บางทียังขโมยของเจ้านายเลยครับ ก็สันดารโจรมันมีอยู่ในบางคน และจริตสันดานพวกนี้ไม่มีใครเขียนในใบสมัครหรือบอกตอนสัมภาษณ์งานแน่นอน (เว้นแต่ในหนังฝรั่งบางเรื่องน่ะนะ)

วันที่ ๖ สิงหาคม ๒๕๓๒ นายเกรียงไกรได้เข้าวังครั้งแรก ตาก็ลุกวาวครับ โอโห! พระราชวังช่างหรูหราใหญ่โต มีห้องเป็นร้อยห้อง เพชรนิลจินดา สารพัด ต่างจากบ้านเซาะกราวของเขาที่เงินแค่จะยาไส้ยังหายากยิ่ง เผลอ ๆ ห้องน้ำห้องเดียวก็ใหญ่กว่าบ้านเล็ก ๆ ของเขาด้วยซ้ำ

ที่หนักกว่านั้นคือ พวกเครื่องประดับต่าง ๆ ของในตู้โชว์ ไม่ว่าจะเป็นสร้อยเพชร แหวนเพชร นาฬิกาหรู เอาว่าของแบบนี้มี
วางให้เกลื่อน แบบเกลื่อนจริง ๆ นะ บางอันวางไว้บนโต๊ะเปล่า ๆ ไม่มีอะไรการป้องกันเลย ตู้เซฟเสียบกุญแจคาไว้ก็มี
ก็แบบคนมันรวยน่ะนะ ชิว ๆ

ต่อมาเดือน ในธันวาคม ๒๕๓๓๒ เจ้าชายเจ้าของวังพาครอบครัวไปเที่ยวครับ กินลมชมวิวกันสบายใจ เขาหารู้ไม่ว่าเรื่องร้าย ๆ จะเกิดขึ้น...

เมื่อนายไม่อยู่ เวรยามก็ลดลง ซึ่งก็ไม่แปลกครับเรา ๆ ท่าน ๆ เวลานายไม่อยู่ก็มีแอบอู้กันบ้างแหละเนอะ

เกรียงไกรจึงคิดแผนว่าจะลอบขโมยอย่างไร ก็ง่าย ๆ ครับ
๑. ซ่อนตัวในวัง รอเพื่อนร่วมงานกลับ
๒. เอาสมบัติยัดใส่ถุงกระสอบปุ๋ย
๓. โยนออกไปนอกรั้ววัง
๔. เดินออกมาแบบเนียน ๆ
มันฟังดูง่ายมากเลยใช่ไหมครับ ใช่ครับมันง่ายจริง ๆ และเกรียงไกรก็ได้สมบัติมา ๔ กระสอบ

ที่ได้มาคือเครื่องเพชรรวม ๆ ๙๑ กิโลกรัม เและสมบัติอื่น ๆ มากมาย ตามจริงแล้วกฎหมายบ้านเขาแรงมาก ตามสไตล์กฏหมายอิงตามหลักศาสนาอิสลาม โทษของการขโมยคือต้องตัดมือครับ แล้วก็อาจโดนแขวนคอด้วย เลยทำให้คนกลัวกันจนไม่กล้าขโมย แต่ไม่ใช่กับเกรียงไกร

พอได้ของปุ๊ปก็ส่งของกลับไทยปั๊ป เอาแบบทางอากาศเลยนะไวสุดเท่าที่จะทำได้ แล้วตัวเองก็ทิ้งงานกลับไทยทันที แหม่ ๆ จะอยู่ให้โดนตัดมือเรอะ สมบัติขนาดนี้กินหรูอยู่สบายไปทั้งชาติ ไม่ต้องไปทำงานงก ๆ ๆ ๆ ให้เสียเวลาชีวิตหรอก

พอมาถึงไทย ของคาอยู่ที่เจ้าหน้าที่ศุลกากร ซึ่งเจ้าหน้าก็สอบถามว่าคืออะไรที่ส่งมาเนี่ยเยอะแยะเลย เกรียงไกรก็บอกว่า "โอ้ย... ของพวกนี้ก็ข้าวของของฉันนี่แหละ ไปอยู่นานก็ของเยอะ แล้วก็เครื่องมือทำงานนั่นแน่" ก็แถไปเรื่อย ๆ

พอเจ้าหน้าที่ทำท่าจะขอเปิดดูจะค้น เท่านั้นแหละ เกรียงไกรก็งัดไม้เด็ด"งั้นเอางี้ รับนี่ไว้นะ" เกรียงไกรหยิบเงินขึ้นมาจำนวนหนึ่ง เป็นอันว่าจบเคสแบบสวย ๆ

เจ้าหน้าที่ก็รับเงินจำนวนนั้นไว้เป็นบัตรผ่าน แถมดูแลอย่างดีเลยเชียว

กลับถึงลำปาง นายเกรียงไกรก็เริ่มใช้ชีวิตมหาเศรษฐีครับ เอาเพชรพลอยและสารพัดของมีค่าไปขายแลกเป็นเงินมา แล้วใช้เงินเป็นว่าเล่น แจกญาติสนิทมิตรสหาย เป็นป๋าเปย์ที่แท้ทรู สาวไหนอยากได้ก็ต้องได้ เมื่อเงินถึงอะไร ๆ ก็ถึง เอาว่าเป็นชีวิตขาขึ้นสุด ๆ ครับ

เสี่ยเกรียงไกร อดีตคนแร้นแค้น กลายเป็นคนดังในเวลาเพียงไม่นาน เพราะเพชรและสมบัติต่าง ๆ ที่เขาเอามาขายนั้นคือของดี ๆ ทั้งนั้น แถมเป็นของแท้ทั้งหมด ในวงการก็โจษจันกันแบบ "ไอ้หมอนี่มันไปเอามาจากไหนวะ" โดยมีเสี่ยสันติ ศรีธนะขัณฑ์ พ่อค้าเพชรจากกรุงเทพเป็นลูกค้ารายใหญ่

ภาพตัดกลับไปที่วังเจ้าชาย คือ กำลังเดือดครับ เพราะเฮียแกกำลังหานาฬิกาเรือนหนึ่งที่แกชอบ แล้วแกก็หาไม่เจอ ก็คิดว่าคงไปถอดลืมไปสักที่นั่นแหละ เลยสั่งบ่าวไพร่ช่วย ๆ กันหา แต่หาไปหามาก็พบว่า "อ้าว...ไอ้ฉิบหาย ไม่ใช่แค่นาฬิกา เครื่องเพชร ของมีค่าอื่น ๆ ก็หายไปเพียบเลยนี่หว่า"

และหนึ่งในนั้นคือเพชรซาอุ ฯ ที่เรากำลังพูดถึงนี่แหละครับ เพชรเม็ดนี้มีชื่อว่า "บลูไดมอนด์" เป็นเพชรเม็ดเป้งสีน้ำเงินเข้มตามชื่อครับ และมีความสำคัญอย่างยิ่ง เพราะเป็นเพชรประจำราชวงศ์ ซึ่งทำให้เพชรเม็ดนี้รวมถึงเครื่องประดับชุดนี้ทั้งชุด ไม่สามารถประเมินค่าได้เลย

ทางการซาอุฯ มั่นใจว่าต้องมีมือดีขโมยไปแน่นอน และผู้ต้องสงสัยแรกคือบริษัททำความสะอาดที่ถูกจ้างเหมามาทำความสะอาดวังครับ ซึ่งก็ถูกต้อง เพราะตรวจไปตรวจมา ก็พบว่ามีพนักงานคนหนึ่งชื่อ เกรียงไกร เตชะโม่ง ที่มีพฤติกรรมทะแม่ง ๆ กลับไทยไม่บอกกล่าว ยังไม่ครบสัญญาเลย

ทางการซาอุฯ จึงจัดทีมมาตามของที่ไทยครับ แต่เพราะเป็นต่างประเทศจะไปเย้ว ๆ ไล่ล่ามันก็ไม่ได้ จึงต้องติดต่อผ่านทางการของประเทศนั้น ๆ ซึ่งก็เป็นปกติของการรักษาความสัมพันธ์ระหว่างประเทศเวลามีเรื่องอะไรแบบนี้ ทีมนี้ถึงทำอะไรออกหน้าไม่ได้มาก

สุดท้ายไทยก็จัดทีมตามหาเพชรและสมบัติต่าง ๆ ที่ถูกขโมยไปตามที่ทางการซาอุฯร้องขอ และเรื่องนี้ก็ได้สร้างความอับอายให้กับไทยอย่างมากที่คนไทยเราไปขโมยของบ้านเขาแบบนั้น

แต่นี่ยังไม่ใช่ที่สุดของเรื่องครับ

ฝั่งไทยเราเอง ก็รับเรื่องจากซาอุฯ ได้พล.ต.อ.ประทิน สันติประภพ อธิบดีกรมตำรวจไทยในขณะนั้น มอบหมายให้ผู้รับผิดชอบพื้นที่ในเขตภาคเหนือ พล.ต.ท.ชลอ เกิดเทศ ซึ่งเป็นตัวละครหลักอีกตัวหนึ่งของเรื่อง ให้ออกติดตามคดีและเครื่องเพชรคืนให้แก่รัฐบาลซาอุดิอาระเบียให้จงได้ !!!

เพียงไม่นานนักก็ ตำรวจไทยก็สามารถจับกุมนายเกรียงไกรได้ ในขณะที่อยู่ในโรงแรมกับหญิงค้าบริการแถว ๆ ตะเข็บชายแดนไทย-พม่า ในฝั่งประเทศไทย ดังอมตะวาจาที่ว่า "ภายใต้ดวงอาทิตย์นี้ ไม่มีสิ่งใดที่ตำรวจไทยทำไม่ได้" เก่งเนอะ... ตำรวจไทยเก่งระดับนี้... อ่านต่อกันเลยครับ

หลังจับตัวได้การสอบสวนอย่างเข้มข้นก็เริ่มขึ้น ไม้อ่อน ไม่แข็งมาครบ จนสามารถซัดทอดไปถึงคนที่รับซื้อของหลาย ๆ คนรวมถึงนายสันติอีกด้วย ตามเพชรและทรัพย์สมบัติต่าง ๆ กลับมาได้ครับ ถ้าไทยส่งคนร้ายไปให้ทางการซาอุฯ โทษ คือ แขวนคอครับ แต่ที่ไทยศาลตัดสินข้อหาลักทรัพย์ มีโทษจำคุก ๗ ปี

และโปรพิเศษ จำเลยรับสารภาพจึงลดโทษเหลือเพียง ๓ ปี ๖ เดือน ... ใช่ครับขโมยเพชรประจำราชวงศ์ของต่างชาติ แต่มีโทษแค่นี้จริง ๆ "แม่ง กระจอกสัส ๆ" (ขออภัยที่หยาบคาย) แต่กฎหมายที่มีบทลงโทษแบบนี้ใครจะกลัว แต่ก็อย่างว่าครับกฎหมายก็คือกฎหมาย แต่ละที่แต่ละเคสก็ต่างกัน

ทางการไทยก็ได้ส่งเพชรคืนไปที่ซาอุ ฯ ครับ ส่งของคืนแล้ว ทุกอย่างก็น่าจะดีใช่ไหมครับ แบบมันก็คดีลักทรัพย์ จับโจรได้ ลงโทษโจร ส่งของคืนเจ้าทุกข์ จบ! แต่มันไม่ใช่แบบนั้นเพราะ ทางซาอุ ฯ แจ้งกลับว่า..

"เฮ้ย ที่เอ็งคืนมาครึ่งหนึ่งของเก้นะ แถมบูลไดมอนด์น่ะ หายไปไหน ไอ้ไทยมึงจะเอาไงวะ"

ทางการไทยก็งึดสิครับ "อ้าว... เวรล่ะ ไม่จบง่ายนี่หว่า" แถมยังมีข่าวในสื่อสังคมไฮโซไทยว่าในไทยมีจัดงานปาร์ตี้นะ ธีมงานง่าย ๆ คือ "ปาร์ตี้เพชรซาอุฯ" ในงานก็คนใหญ่คนโต คุณหญิง คุณนาย ภรรยาข้าราชการที่มาร่วมงานหลายคนก็สวมเครื่องเพชรที่ *คล้าย ๆ* กับที่ถูกขโมยไปอีก

"ไทยส่งเพชรปลอมให้ เพชรบูลไดมอนด์ก็หาย แล้วยังมีปาร์ตี้แบบนี้ มึงไอ้ตำรวจไทย พวกมึงเล่นไม่ซื่อ มึงแม่งยักยอกเพชรไว้เองแน่ ๆ" คือสิ่งที่ทางการซาอุฯ คิดครับ ซึ่งก็ไม่แปลกใจ คนรวย ๆ ไฮโซประเทศไทย จะใส่ของปลอมกันกระนั้นหรือ ? (เอาจริงทุกวันนี้ก็มีใส่กันนะ ๕๕๕๕ อย่าคิดว่าไม่รู้)

เมื่อเพชรไม่ครบ พล.ต.ท.ชลอ เกิดเทศ ก็ได้ถูกสั่งให้กลับมารับหน้าที่ตามหาเพชรซาอุฯ ที่หายไปต่อ แต่ก็ไม่พบว่ามีความผิดใด ๆ ในเรื่องงานปาตี้ที่ว่า สรุปคือ "ข้อกล่าวหานี้พวกเอ็งมโนล้วน ๆ เพชรในงานไม่เกี่ยวอะไรกับเอ็งเลย" จบเคสงานปาร์ตี้

แต่ในขณะเดียวกันนั้นนายโมฮัมหมัด ซาอิค โคจา อุปทูตซาอุดิอาระเบียประจำประเทศไทย ได้ว่าจ้างชุดสืบสวนพิเศษเพื่อแกะรอยอย่างลับ ๆ ในการตามหาเครื่องเพชรที่หายไปด้วย อาจเพราะไม่ใว้ใจตำรวจไทย "ข้าบอกตำรวจเอ็งยักยอก ยังเอาตำรวจมาสืบอีก แล้วมันจะได้เรื่องอะไรกันวะ" ประมาณนั้น

จากนั้นก็มีคดี นักการทูตชาวซาอุดิอาระเบียก็ถูกฆ่าในย่านสีลม บางรัก วันที่ ๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๓๓ และถูกฆ่าเพิ่มอีก ๓ ศพ ในย่านยานนาวา อย่างปริศนา

ยิ่งไปกว่านั้นยังมีนักธุรกิจชาวซาอุ ฯ ที่ใกล้ชิดกับราชวงศ์ ก็เดินทางมาเพื่อสืบสวนหาเพชรด้วยตัวเอง แต่ก็หายสาบสูญไป เมื่อวันที่ ๑๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๓๓ อย่างปริศนาเช่นกัน โดยสันนิษฐานว่าถูกตำรวจไทยอุ้มฆ่าไป

ทางการซาอุดิอาระเบียไม่พอใจไทยอย่างมาก ที่ทั้งหาเพชรคืนไม่ได้ แถมทูต และคนของเขายังถูกสังหารอีก (ซึ่งกรณีทูตร้ายแรงมาก เพราะทูตเป็นเสมือนตัวแทนของกษัตริย์ หรือผู้นำของประเทศนั้น ๆ ) โดยโมฮัมหมัด ซาอิค โคจา เชื่อว่ามีตำรวจ ๑๘ นายเกี่ยวข้องและอยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมด

อย่างไรก็ตาม ตอนนั้นซาอุดิอาระเบียก็มีปัญหากับกลุ่มติดอาวุธและกลุ่มก่อการร้ายหลาย ๆ กลุ่มครับ สถานเอกอัครราชทูตสหรัฐประจำประเทศไทย ได้เผยแพร่ข้อมูลโดยวิกิลีกส์ระบุว่าที่ทูตโดนสังหารนั้น เกิดจากการบาดหมางระหว่างซาอุดีอาระเบียกับกลุ่มติดอาวุธเลบานอนฮิซบุลลอฮ์ (ไม่เกี่ยวกับไทยเลย)

และปัญหาหนึ่ง คือ นายเกรียงไกรได้ให้สัมภาษณ์ว่า "ตอนนี้ไม่รู้ว่าบูลไดมอนด์อยู่ไหนกันแน่ แต่ถ้าเรื่องไม่เกี่ยวข้อง
กับผู้มีอำนาจในประเทศไทยเรื่องก็จะไม่ใหญ่ขนาดนี้"

ซึ่งนั่นก็ทำให้นักมโนชาวไทยบางกลุ่มเอาไปโยงเพราะเห็นว่าองค์ราชินีมีสร้อยสีนำเงิน เลยพยายามบอกว่านั่นคือ เพชรบลูไดมอนด์ที่ถูกขโมยไป ซึ่งหลอกควายได้ฝูงใหญ่ เพราะที่อยู่ที่พระศอขององค์ราชินีคือ "สร้อยพระศอไพลินสีน้ำเงิน" ไม่ใช่บลูไดมอนด์แต่อย่างใด

"สร้อยพระศอไพลินสีน้ำเงิน" ปรากฏต่อสายตาชาวโลก มาตั้งแต่เมื่อ พ.ศ.๒๕๑๐ แต่กลับถูกใส่ความว่าคือเพชรที่ขโมยมาในคดีเพชรซาอุ ฯ ซึ่งเกิดขึ้นในปี พ.ศ.๒๕๓๒ และที่ฮากว่านั้น คือ มีคนกลุ่มก็เชื่อกันไปว่านี่คือเพชรประจำราชวงศ์ซาอุ ฯ จริง ๆ ตามที่เขาหลอกลวง เอามารีรันปั่นหลอกควายกันได้ทุกปี

เขาทำเพื่ออะไร ? ก็เพื่อสร้างความเสื่อมเสียในราชวงศ์จักรีและประเทศไทย ว่าสร้อยเส้นนั้นไพลินนั้น ต้องเป็นชิ้นเดียวกันกับเพชรที่ถูกขโมยไป ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้เลยที่เพชรบลูไดมอนด์ที่เกิดเรื่องตอนปี ๒๕๓๒ จะย้อนเวลาไปปรากฏที่องค์ราชินีไทยตั้งแต่ปี ๒๕๑๐ ได้

กลับมาที่เรื่องบลูไดมอนด์ที่ไม่เกี่ยวกับไพลินสีน้ำเงินดีกว่าครับ

ทุก ๆ เวลาทีเสียไป ก็ยิ่งสร้างความไม่พอใจและความตึงเครียดระหว่างประเทศไทยและประเทศซาอุดิอาระเบียครับ ทางการซาอุฯก็หวังจะได้ของคืน รวมถึงความรับผิดชอบที่คนของเขาถูกสังหารอย่างมีเงื่อนงำ

พล.ต.ท.ชลอ เกิดเทศ ตามสืบและเค้นเกรียงไกรต่อจนได้ความว่า เขาได้ขายบลูไดมอนด์ให้สันติ ศรีธนะขัณฑ์ เสี่ยเจ้าของร้านเพชรในกรุงเทพที่กล่าวถึงตั้งแต่ต้นเรื่อง แต่นายสันติก็ยืนยันกระต่ายขาเดียวว่าเขาคืนหมดแล้วนะ ซึ่งจริงเท็จอย่างไรก็ไม่ทราบได้

ปี ๒๕๓๗ ชุดปฏิบัติการของตำรวจก็เข้าไปอุ้มภรรยาและลูกของนายสันติ เพื่อบีบบังคับให้สันติคืนเพชร จนสุดท้ายก็ฆ่าปิดปากทั้ง ๒ คน โดยจัดฉากให้ดูเหมือนอุบัติเหตุจราจร "ภายใต้ดวงอาทิตย์นี้ ไม่มีสิ่งใดที่ตำรวจไทยทำไม่ได้"
จริง ๆ ครับ

ทีมสอบสวนใหม่พบว่าเป็นการอุ้มฆ่า พล.ต.ท.ชลอ และพวกจึงถูกจับกุมและถูกตัดสินประหารชีวิต แต่ที่นี่ประเทศไทยครับ ก็ลดโทษกันไป พล.ต.ท.ชลอ เหลือจำคุก ๒๐ ปี ส่วนลูกน้องก็เพิ่งได้รับพระราชทานอภัยโทษเมื่อปี ๒๕๕๘ ตำรวจอีก ๕ นายที่ต้องหาว่าเกี่ยวข้องกับการฆ่านักธุรกิจก็ถูกปล่อยตัว ปี ๒๕๖๒

แน่นอนครับตั้งแต่เกิดเรื่องความสัมพันธ์ไทย-ซาอุดิอาระเบีย ดิ่งลงเรื่อย ๆ ซาอุดิอาระเบียยกเลิกการทำวีซ่าทำงานให้กับคนไทย และประกาศเตือนคนในประเทศไม่ให้เดินทางมายังกรุงเทพ ทำให้จำนวนคนงานไทยในซาอุดิอาระเบียลดลงอย่างมาก แต่ก็เข้าใจได้เพราะทำเรื่องไว้ขนาดนั้น

ต้นปี ๒๕๖๕ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา นายกรัฐมนตรี พร้อมคณะฯ ได้เดินทางเยือนกรุงริยาด ราชอาณาจักรซาอุดี
อาระเบีย ตามคำเชิญของ มุฮัมมัด บิน ซัลมาน บิน อับดุลอะซีซ อาล ซะอูด มกุฎราชกุมาร รองนายกรัฐมนตรีและรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหมซาอุดิอาระเบีย (ซึ่งบางคนพยายามปั่นว่าเป็นแค่ผู้ว่า)

ก็นับเป็นการเยือนในระดับผู้นำรัฐบาลระหว่างสองประเทศเป็นครั้งแรกในรอบกว่า ๓๐ ปี หลังเกิดคดี "เพชรซาอุฯ" ที่ทำให้ลดระดับความสัมพันธ์ของสองประเทศเข้าขั้นวิกฤต และการเยือนครั้งนั้นทำให้ความสัมพันธ์ของสองประเทศกลับมาดีได้ดังเดิม

แม้ว่า.....
- คดีที่ค้างก็หมดอายุความไป
- บลูไดมอนด์ที่หายก็ยังหาไม่เจอ (แต่ย้ำนะไม่ใช่ไพลินสีน้ำเงินแน่นอน)
- ทรัพย์สมบัติบางส่วนก็ยังหาไม่พบ
แต่ทั้งสองประเทศก็ต้องเดินหน้าไปในทิศทางที่ดีให้ได้ครับ ทางซาอุ ฯ เองก็อาจเล็งเห็นถึงจุดนี้ มากกว่าต่อความบาดหมางกันไป

แต่จะด้วยเหตุผลใดก็ตาม ก็ต้องถือว่าความสัมพันธ์อันดีนั้นได้กลับมาแล้ว ผมเป็นแค่คนไทยคนหนึ่ง ก็อยากให้ความสัมพันธ์นี้เจริญงอกงาม มีความร่วมมือกันในด้านต่าง ๆ เพื่อความเจริญของประเทศทั้งสองครับ

และต้องขอโทษกับเพื่อนชาวซาอุดิอาระเบียกับความเลวทรามระยำของคนไทยบางคน บางกลุ่ม บางพวก

ขอบคุณนะที่เรากลับมาดีกัน... ขอสันติจงมีแด่เราทั้งสองครับผมขอจบเรื่องเล่าที่ตรงนี้ครับ (แต่ความสัมพันธ์ของสองประเทศจะเดินหน้าต่อไปอีกนานเท่านาน)

ขอบคุณทุกคนที่ตามอ่านถึงตรงนี้นะครับ ยาวมาก ...

แก้คำผิด

สีนำเงิน > สีน้ำเงิน

เขียนลง notepad ก่อนเอามาลง การขึ้นบรรทัดเลยแปลก ๆ ขออภัยผู้อ่านทุกท่านนะครับ รบกวนขอให้อ่านประหนึ่งย่อหน้าเดียวกันเลยนะครับ