Σαν σήμερα συνέβησαν τα εξής κοσμοϊστορικά γεγονότα:
α) οι Άβαροι και Σλάβοι το 626 μΧ λύουν την Πολιορκία της Βασιλεύουσας.
Οι Ρωμαίοι θα συνθέσουν τον Ακάθιστο Ύμνο για την ως εκ θαύματος νίκη κατά των βαρβάρων εν μέσω των εκστρατειών του Ηρακλείου Α κατά των Περσών.
(1/5)
Β) Ο Simon Bolivar συντριβεί τον Ισπανικό αποικιακό στρατό στην Μάχη της Boyacá το 1819.
Η μάχη αυτή σηματοδότησε την αρχή της ανεξαρτητοποίησης της Νοτίου Αμερικής από το Ισπανικό Στέμμα - ελάχιστα έτη μετά τους (καταστροφικούς για την Μαδρίτη) Ναπολεόντειους Πολέμους.
(2/5)
Το Σοβιετικό Υπουργείο Εξωτερικών υποβάλλει μια note verbale στο αντίστοιχο Τουρκικό το 1946 με την οποία αμφισβητεί την κυριότητα των Στενών των Δαρδανελλίων από την Άγκυρα.
Αυτό θα σημάνει την αρχή της Κρίσης των Στενών όπου ΗΠΑ και Βρετανία στήριξαν την Τουρκία.
(3/5)
Το 1999 οι Τσετσένοι ισλαμιστές αντάρτες εισβάλλουν στο Dagestan στον Ρωσικό Καύκασο.
Η εισβολή αυτή θα πυροδοτήσει τον Β' Τσετσενικό Πόλεμο όπου το νεοπαγές καθεστώς Πούτιν θα συντρίψει (με ωμή βία) τους Τσετσένους και θα ανακαταλάβει το Grozny.
(4/5)
Το 2008 αρχίζει ο βραχύβιος Πόλεμος της Γεωργίας επ' αφορμή μιας κρίσης στην αποσχιθείσα επαρχία της Νότιας Οσσετίας.
Η φιλοδυτική κυβέρνηση της Γεωργίας θα ηττηθεί όταν τα Ρωσικά στρατεύματα θα προελάσουν έως λίγα χιλιόμετρα μακριά από την Τυφλίδα.
Στο παρακάτω νήμα 🧵 θα αναλύσω εν συντομία πως και πότε οι δύο αρχαίοι πολιτισμοί, ο ένας του Δία και ο άλλος του Κομφούκιου, συναντήθηκαν στην Κεντρική Ασία προ χιλιάδων ετών.
Μια εν πολλοίς άγνωστη, πλην συναρπαστική, περιπέτρια του Ελληνισμού.
(1/9)
Μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου και τους Πολέμους των Διαδόχων, οι σατραπείες της Βακτριανής και Σογδιανής στις ανατολικές εσχατιές ανεξαρτητοποιήθηκαν ως το Ελληνο-Βακτριανό Βασίλειο (ή "η χώρα των χίλιων χρυσών πόλεων" σύμφωνα με τον Αρριανό).
(2/9)
Ο Δημήτριος Α' ο Ανίκητος (200 - 167 π.Χ.) επέκτεινε τα όρια του βασιλείου του μέχρι την Κοιλάδα του Ινδού και το Ανατολικό Τουρκεστάν.
Ο Στράβων παραδίδει πως η ισχύς των Ελλήνων απλώθηκε "μέχρι Σηρών ...", δηλαδή μέχρι τους γνωστούς για τη σηροτροφία τους Κινέζους.
Το κάτωθι νήμα δεν εξιστορεί απλά μια λαμπρή νίκη των Ελλήνων κατά της μεγαλύτερης στρατιάς της Υψηλής Πύλης κατά την Επανάσταση αλλά εξηγεί υπό την οπτική της αντάρτικης στρατηγικής (guerrilla strategy) γιατί ηττήθηκαν οι Οθωμανοί Τούρκοι.
(1/19)
Μετά την ήττα και θάνατο του Αλή Πασά Τεπελενλή, ο Αρχιστράτηγος (Serasker) των Οθωμανών Χουρσίτ Πασάς ανέθεσε στον Δράμαλη Πασά την αποστολή να εξαλείψει το "Haini Zorbalik" (την "Κακόπιστη Αποστασία") των "ραγιάδων" στον Μοριά με μια στρατιά των 25-30.000 ανδρών.
(2/19)
Ο Δράμαλης άρχισε την κάθοδο στον Μοριά με την καταστροφή της Θήβας την 1η Ιουλίου και την παράκαμψη της Ακρόπολης.
Εξαιτίας της δειλίας των επαναστατών της Ανατολικής Ρούμελης, ο Δράμαλης διήλθε των στενωπών (δερβενίων) της Αττικής και Μεγαρίδος ατουφέκιστος (!).
Το τοπωνύμιο "Όλυμπος" δεν συναντάται μόνο στην ηπειρωτική και νησιωτική Ελλάδα αλλά και στα πατρώα χώματα της Κύπρου και της Μικράς Ασίας.
Πλησίον της Προύσας, ο Όλυμπος της Βιθυνίας ξεχώρισε τον Μεσαίωνα και ξεχωρίζει ακόμη.
(1/13)
Ο Όλυμπος, το σημερινό Uludağ, εκτείνεται σε υψόμετρο 2.500 και αποτελούσε, λόγω των πυκνόφυτων χαραδρών και σπηλαίων, ένα καταφύγιο για τις περιθωριακές ομάδες της κοινωνίας.
Ο Στράβων, λόγου χάρη, αναφέρει τον Όλυμπο κατά τον 1ο αιώνα μ.Χ. ως ένα άντρο ληστών.
(2/13)
Μετά την έλευση του Χριστιανισμού, ο Όλυμπος της Βιθυνίας αποτέλεσε το καταφύγιο των πρώτων μοναχών.
Ο μάρτυρας Νεόφυτος Νίκαιος (3ος αιώνας μ.Χ.) ήταν ο πρώτος ερημίτης στον Όλυμπο [σύμφωνα με τον θρύλο εκτόπισε ένα λιοντάρι από ένα σπήλαιο και εγκαταβίωσε εκεί].