Thread by @DDeppied

Via Spyros Hatiras
Και δεν αλλάζω ουτε κόμμα.

"Δεν βγήκε ποτέ από τις Βερσαλλίες του, από μικρο παιδί στα χρυσά δωμάτια της εξουσίας, δίπλα στον πιό"μπάρμπα στην Κορώνη" που θα μπορούσε να έχει Έλληνας.
Κληρονόμος της πολιτικής προίκας του θείου του, η οποία τον έκανε αυτονόητα

βουλευτή και υπουργό και πρωθυπουργό με όπλο μονάχα αυτό : το επώνυμό του.
Παρέλαβε την χώρα από τον Κώστα Σημίτη ισχυρή και στο κέντρο του κόσμου.Την παρέδωσε στον ΓΑΠ γονατισμενη, κατεστραμμένη και ανυπόληπτη, έχοντας φτιάξει τις κοινωνικές συνθήκες που γέννησαν την Χρυσή Αυγή,

εκτόξευσαν τον Αλέξη Τσιπρα, έκαναν πρωταγωνιστή της πολιτικής ζωής τον απόλυτα φαιδρό Πανο Καμμένο και τους ΣΥΡΙΖΑΝΝΕΛ.

Βρήκε περίεργους συμμάχους: από την πιο κίτρινη και λαικίστικη (ενίοτε και χυδαία)δημοσιογραφια, μέχρι τον ανοιχτό σεβασμό (ενίοτε και θαυμασμό) της αριστεράς

του Συριζα.
Κέντρα και παρακεντρα μετά την ήττα του, δημιούργησαν σενάρια παγκόσμια συνωμοσίας που ακουμπούν την ιλαρότητα: οι Αμερικανοί που δεν τον ήθελαν, η Ευρώπη που του τράβηξε το χαλί, η CIA που...προσπάθησε να τον σκοτώσει. Αλλά της ξέφυγε της CIA η γάτα! Την έσωσε ο

ευφυής Αντώναρος.

Δεν ψέλλισε ποτέ ένα "συγνώμη", δεν βγήκε στο προσκήνιο έστω για να υπερασπιστεί τα άθλια πεπραγμένα του που. Αυτά που μέσα σε μια 5ετια έφεραν το χάος σε όλες τις εκφάνσεις του.
Αντίθετα, μας "τιμωρει" ο αυτοκρατωρ και ο γαλαζοαίματος, με την ελιτίστικη

σιωπή του... υμάς τους ταπεινούς. Απαξιεί.
Την ίδια βέβαια στιγμή, έχει φιλοτεχνηθει ο προκλητικός μύθος του "εθνικού κεφαλαίου" και της "χρυσής εφεδρείας".
Θα πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μας: οι ολετήρες, απολογούνται και θαβονται στην αφάνεια. Εδώ, ηρωοποιούνται και γίνονται

τοτέμ.

Η μούγκα μούγκα και η αδράνεια αδράνεια, αλλά η κληρονομιά της πολιτικής ανωτερότητας - δήθεν- και του ανώτερου ήθους - δήθεν- που κουβαλά, μια χαρά του επιτρέπουν να σιτιζεται από τα κρατικά ταμεία. Ποτέ βέβαια, δεν έκανε διαφορετικά.
Το βουλευτιλίκι, βουλευτιλίκι.

Αντί

συγνώμης, βγαίνει μια στις τόσες να κουνήσει το δάχτυλο.
Να υπενθυμίσει ότι είναι ακόμη εδώ (σε πεισμα κάθε έννοιας ατομικής αξιοπρέπειας, που θα επέβαλε την απόσυρση) είτε με "βαρυσήμαντες δηλώσεις", είτε με χρησμούς της Πυθιας που τρέχουν οι ιθαγενείς να ερμηνεύσουν: "τι ήθελε

άραγε να πει, ο τρισμέγιστος;"
Βγαίνει να υπενθυμίσει, ότι η αυθεντική και παραδοσιακή δεξιά είναι εδώ. Και βρίσκεται έτοιμη ανά πάσα στιγμή να πάρει την εκδίκησή της από την περισσότερο φιλελεύθερη τάση, για δεύτερη φορα: η πρώτη ήταν όταν ο Αντώνης Σαμαράς επικράτησε της Ντόρας

Μπακογιαννη στις εσωκομματικες εκλογές της ΝΔ.
Τώρα ο αυθεντικός δεξιός "-ισμος", ο Καραμανλισμος, θέλει να πάρει το κόμμα πίσω από τον παραδοσιακό εχθρό που ήταν πάντοτε ξένο σώμα και από αλλού φερμένος.
Αυτή είναι η σύγκρουση.

Εξυπακούεται ότι δεν μιλώ καθόλου εξ ονόματός τους

Αλλά θεωρώ ότι για τους λίγους φιλελεύθερους στην Ελλάδα, ο μόνος λόγος να ταχθουν ίσως με τον κ. Μητσοτάκη, είναι ο Κώστας Καραμανλής.
Δεν είναι θέμα προσώπων κ οικογενειών. Είναι η αυθεντική δεξιά του Πατρίς-θρησκεια-Οικογενεια, η αυθεντική δεξιά του υποκριτικου πουριτανισμου

και του νόμος και τάξη, απέναντι σε κάτι που θέλει να είναι κάτι άλλο αλλά δεν μπορεί να γίνει.
Δεν μου πέφτει λόγος, ούτε και καίγομαι να επιλέξω.
Αλλά ΑΝ επρεπε να επιλέξω, θα επέλεγα το άλλο που δεν μπορεί να γίνει, μήπως (λέμε τώρα...) και κάποτε κάπως γίνει.
Απεναντι σε

εκείνο που δεν έχω τίποτα για να ελπίζω, θα πήγαινα με εκείνο που με αφήνει να ελπθζω σε κάτι. Όσο και αν έχει αποδειχτεί ως τώρα, κατώτερο όλων των προσδοκιών: το ξέραμε, το λέγαμε, το περιμεναμε.
Μάθαμε στην απογοήτευση. Σχολή ολόκληρη ανοίγουμε.

ΥΓ: Η "χρυσή εφεδρεια" πάντως

εμένα μου θυμίζει κάτι που ελεγε ο μεγάλος Τσώρτσιλ για τον αντίπαλό του, τον άχρωμο Κλέμεντ Άττλη:
"Ενα ταξί σταμάτησε μπροστά μου που μέσα δεν ήταν κανείς. Και από μέσα κατέβηκε ο κύριος Αττλη."
Ασε μας ρε Κωστάκη..."

#Καραμανλης