Post

Roy Given 🇵🇱

@Roy_Given

Oct 23, 2022 • 14 tweets • 14 min read • Read on X

Scrolly

https://twitter.com/Roy_Given/status/1583887039141138432

Steinwinter 250 L (1974)
Niemiecka odmiana Fiata 126 z dwusuwowym silnikiem o pojemności 250 cm³.
#ZnaneNieZnane #Steinwinter #Fiat126 #Fiat #Steinwinter250 #Fiat126p #Maluch

https://twitter.com/Roy_Given/status/1583887039141138432

W 1933 roku w Niemczech wprowadzono, tzw. Czwartą kategorię prawa jazdy. Uprawniała ona do prowadzenia pojazdów z silnikami o pojemności do 0,4 L (od 1937 r. do 0,25 L) i masie do 350 kg. W 1937 roku dolną granicę wieku na takie uprawnienia ustalono na 16 lat.

https://twitter.com/Roy_Given/status/1376106117932191744

Pod koniec lat 1960. Inżynier Manfred Guenter Steinwinter ze Stuttgartu zwrócił uwagę na znikające z rynku mikrosamochody, jak Isetta czy Goggomobil📷. Posiadaczom czwartej kategorii postanowił zaproponować „własny” pojazd

https://twitter.com/Roy_Given/status/1376106117932191744

W 1969 pojawił się Steinwinter 250 – Fiat 500 z dwusuwowym silnikiem 245 ccm i 11 kW z Goggomobila.

W 1974 roku Steinwinter zaczął modyfikować Fiata 126, jako Steinwinter 250 L. Z zewnątrz charakterystyczne dla tej odmiany były (znane również w „oryginale”) nakładki na przednie zderzaki, czy dodatkowe emblematy.

Dość oryginalna dla Steinwintera 250 L była też dźwignia czterobiegowej skrzyni, która pracowała co prawda w standardowym układzie H, jednak nie wzdłuż, a w poprzek samochodu.

W latach 1980. Steinwinter przerabiał też Fiaty Panda i Uno, jednak tym razem poprzez ograniczanie mocy ich seryjnych silników i maksymalnej prędkości do 25 km/h. Wypuścił też własny mikrosamochód - Steinwinter Junior 50.

Steinwinter zasłynął jednak również z zupełnie innych pojazdów. W 1983 na Targach we Frankfurcie firma przedstawiła model Supercargo 2040.

Ten ciągnik siodłowy o DMC 16 ton i wysokości zaledwie 1170 mm był ambitną próbą zwiększenia przestrzeni ładunkowej ciężarówek przy zachowaniu określonych przez prawo maksymalnych wymiarów zewnętrznych.

Steinwinter Supercargo 2040 napędzany był silnikiem V8 OM422 z Mercedesa o pojemności 14,7 L i mocy 375 KM, który zamocowano za kabiną, między osiami pojazdu.

Choć planowano również autokar, powstał prawdopodobnie tylko jeden Supercargo 2040. Po pokonaniu ok. 3000 testowych km projekt zarzucono. Jego głównymi wadami były: słaba widoczność z kabiny, obawy o bezpieczeństwo kierowcy i sprzyjający wpadaniu w poślizg krótki rozstaw osi.