Thread by @e_triantafillou

[1/6] Με αφορμή την υπόθεση #Πατση θέλω να μοιραστώ μία παλιά ιστορία.
Το 2008, μαζί με τον συνάδελφο Μπάμπη Πολυχρονιάδη προσπαθούσαμε επί εβδομάδες να δημοσιεύσουμε στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία ένα θέμα που είχε μπει στον «πάγο» από τον τότε αρχισυντάκτη μας και τον εκδότη.

[2/6] Το θέμα αρχικά ήταν η συνεργασία των υιών Σιούφα με εισπρακτικές εταιρείες σε μια εποχή που τέτοιου είδους συνεργασίες ήταν κόκκινο πανί για τον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών και ενώ ο πατέρας τους Δημήτρης Σιούφας είχε διατελέσει υπ. Ανάπτυξης και ήταν Πρόεδρος της Βουλής.

[3/6] Η αντίδραση του εκδότη ήταν: «Ε τι να κάνουν τα παιδιά, κάπως πρέπει να ζήσουν». Έτσι (για να πέσουν τα «παιδιά» στα μαλακά), μας ζητήθηκε κάτι που φάνταζε δύσκολο: Να βρούμε όλους τους δικηγόρους που είχαν συνεργασίες ή συμμετοχή σε εισπρακτικές.

[4/6] Για όσους είναι εκτός δημοσιογραφικού χώρου το να σου ζητάει ο αρχισυντάκτης ή ο εκδότης κάτι σχεδόν ακατόρθωτο και οριακά παράλογο όταν στην πραγματικότητα του πας ένα «αποκλειστικό», είναι ισοδύναμο πολλές φορές με το να σου κόβει το θέμα.

[5/6] Καταφέραμε να ξετρυπώσουμε όλους τους δικηγόρους που είχαν τέτοιου είδους δουλειές παρότι ο ΔΣΑ επί της ουσίας το απαγόρευε.
Πρώτο στη λίστα ήταν το όνομα #Πάτσης. Όπως μας είχε μεταφερθεί, το δημοσίευμα -παρότι «θάφτηκε» χωρίς «χτύπημα» στο πρωτοσέλιδο- τον είχε θορυβήσει.

Σήμερα, 14 χρόνια μετά ο ίδιος ο #Πάτσης δηλώνει: «η δραστηριότητα μου είναι γνωστή, δεν ήρθα ξαφνικά σε αυτόν τον κόσμο. Νομίζετε ότι ένα πολιτικό κόμμα δεν ξέρει ποιον έχει στα ψηφοδέλτια του; Μόνο το κόμμα μου το ήξερε; Όλη η Ελλάδα ήξερε την δράση μου».