هشت ماه پس از زمانی که به دلیل یک گرفتاری شخصی مجبور شدم بسیاری از کارهای فوق برنامه و حتی کارهای عادی زندگی را تعطیل کنم، اکنون فرصتی پیدا کردم برای کار عمیق.
یک ماه و نیم پس از انقلاب مردم ایران، به نظرم زمان مناسبی است برای اختصاص تمام این زمان به بررسی #استراتژی_پیروزی
دو سال پیش و برای سامان دادن به بخشی از کارهایم، کتاب مانیفست چک لیست اثر آتول گوانده را خواندم و لذت بردم.
حالا متوجه جای خالی چک لیست انقلاب بین مبارزین شدم.
اول اشاره کنم که هر آنچه مردم ایران انجام میدهند کار درستی است.
به این معنی که هر کاری که مردم ایران در این مدت انجام دادهاند، همانهایی است که میتوانستند در مقابل جنایتکاران ج.ا انجام دهند.
به خودم اجازه نخواهم داد که حتی یکی از اقدامات مردم را مورد نقد قرار دهم و یا جوری بنویسم که گویا من بهتر میدانم که فلان قدمشان چگونه باید برداشته میشد.
نسل من اجازه ندارد به این شیربچههای امروز ایران ایراد بگیرد که کدام اعتراضشان را به چه روشی باید انجام دهند.
قصد تقابل با نسل خود را هم ندارم که اتفاقا شکست آن نسل در اصلاح کردن نظام ج.ا، سوخت محرکه نسل امروز برای عبور از ج.ا است.
قصد دارم انقلاب ایران را در حد دانش خودم تحلیل کنم اما به عنوان یک ایرانی تبعیدی برای تشویق به روشهایی که نتایج خونبار داشته باشند دچار تنگنای اخلاقی هستم. بنابراین راههای باقیمانده در برابر من چندان زیاد نخواهند بود.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
مدتی از بزرگترین جنبش اعتراضی مردم ایران علیه نظام ج.ا میگذرد.
جنبشی که برخی از ما زودتر و برخی دیرتر، عنوان انقلاب را برای آن پذیرفتند.
علیرغم تمام اقدامات شجاعانه و خیره کنندهای که در یکماه و نیم اخیر، چشمان دنیا را خیره کرده است، فقدان #استراتژی_پیروزی بوضوح رخ نشان میدهد/۱
بنا به تمام تنگناهای اخلاقی که پیشتر به آنها اشاره کردهام، راهی که برای بررسی #استراتژی_پیروزی برایم باقی میماند، بررسی علمی و آماری جنبشهاییست که به پیروزی رسیدهاند.
برای شروع از این منبع استفاده میکنم:
کتاب «چک لیست برای پایان بخشیدن به خودکامگی»
/۲ nonviolent-conflict.org/resource/check…
کتاب یاد شده اثر آقای پیتر اکرمن (از شاگردان جین شارپ)
همنسلان من و فعالان جنبش ۸۸ (به سختی میتوانم حتی نام جنبش به آن بدهم)، با جین شارپ و کتاب معروفش «سیاست مبارزه بدون خشونت» آشنا هستند.
ج.ا هم هیچگاه نفرتش را از جین شارپ پنهان نکرده است./۳
#رشتو
زخم گلوله:
زخمهای ناشی از گلوله (جنگی) ماهیت متفاوتی دارند و بستگی به محل زخم، کالیبر گلوله، فاصله تیرانداز دارند.
در مورد زخمها در نواحی حساسی مانند سر، صورت، گردن، قفسه سینه، شکم، لگن و ران اولین و آخرین توصیه رساندن هرچه سریعتر بیمار به اتاق عمل است. /1
همه آنهایی که نام بردم یک اورژانس پزشکی هستند.
تنها موردی که شاید قابل اشاره باشد تلاش برای جلوگیری از خونریزی (اگر خونریزی فعال مشاهده کردید) با فشار دادن محل زخم است.( به یاد بیاورید تلاش ناموفق دکتر آرش حجازی را بر بالین #ندا_آقاسلطان ) /2
بالا نگه داشتن پا (شبیه آنچه برای کسی که از حال رفته میکنید) درمورد زخمهای بالا تنه وضعیت را بغرنجتر خواهد کرد.
در مورد زخمهای گلوله در قفسه سینه، چنانچه کمکهای اولیه در اختیار دارید و زخم هم خونریزی فعال ندارد، یک تکه گاز آغشته به وازلین روی زخم قرار دهید. /3
دکتر مینومحرز در بهترین حالت یکی از مسوولان مادام العمر ج.ا است. دوستان و همکارانی سوابق علمی ایشان را مبنای اعتبارشان میدانند، اما شما اگر برنده جایزه نوبل پزشکی هم باشید، اگر این حد از تعارض منافع را که ایشان دارند داشته باشید، کل آینده شغلیتان را باید نابود شده بدانید.
ایشان خرید واکسن فایزر را به دلیل واهی نداشتن یخچال -70 مردود دانسته اند، درحالیکه شخصا سرپرست تحقیقات واکسن ایرانی هستند radiofarda.com/a/30982335.html
شفافارمد کیه؟ یک شرکت دارویی از زیرمجموعه های بنیاد برکت که خودش متعلق به ستاد اجرایی..... هست. این شرکت سال 75 تاسیس شد و پنج مدل انتی بیوتیک تولید میکرد تا اینکه براساس آگهی رسمی در شهریور 99 تولید واکسن و ..... نیز به موضوع فعالیت شرکت اضافه شد.
رمدسیویر را برای سارس ساخته بودند. با از بین رفتن شیوع سارس، توسعه خط تولیدش در کارخانه های داروسازی متوقف شد. با شیوع کرونا و برداشتهای اولیه از تاثیرش بر درمان کرونا، کمپانی گیلیاد، تمام موجودی رمدسیویرهایش را به کشورهای دنیا (ازجمله ایران) اهدا کرد. isna.ir/photo/99082617…
و تشکر ج.ا از آنها شد هک کردن ایمیل کارکنان گیلیاد، احتمالا برای بدست آوردن فرمول دارو
حالا دو ماه قبل سازمان بهداشت جهانی اعلام کرد که براساس شواهد بالینی، رمدسیویر،لپیناویر،ریتوناویر، هیدروکسی کلروکین و اینترفرون تاثیری در درمان کووید19 ندارند یا تاثیر ناچیزی دارند. who.int/news/item/15-1…