گویی داریم روزهای سیاه ٱرژانتین با خورخه ویدلا و شیلی با پینوشه را در مقیاسی وسیعتر با علی خامنه ای و رژیمِ بمراتب وحشی ترش تجربه میکنیم. دو هفته ست که تمرکزم بر گزارشهایی است که از تهران و شهرستانها منتشرمیشود از ناپدیدشدگان معترضی که ☟☟ #آیدا_رستمی #دنیا_فرهادی
اغلب نوجوانان و جوانان و حتی در موارد قابل توجهی کودکان هستند. هفته ی گذشته خبر ربوده شدن، شکنجه و قتل دکتر #آیدا_رستمی در تهران، ##دنیا_فرهادی در اهواز، دو برادر در ایلام و چند قربانی دبگر منتشر شد. از ابتدای جنبش جاری بطور مرتب چنین گزارشهای منتشر شده؛ ☟☟
#نیکا_شاکرمی و #آرمیتا_عباسی از جمله ی اولین قربانیان این رویه ی سیاه بوده اند. ظرف این سه ماه خبرها در مورد ده ها قربانی دیگر این روند جنایتکارانه و وحشیانه نیز منتشر شده. این البته شامل قربانیانیست که ٱنچه بر ٱنها رفته مشخصا از سوی خانواده ها و کادر پزشکی اعلام شده؛ گرنه ☟☟
بیم ٱن میرود تعداد قربانیان بسیار بیش از بدترین محاسبات باشد.
مع الاسف ٱنچه در کشورمان دارد روی میدهد نه تنها یک فاجعه است بلکه میتواند حتی از ٱن نیز به مراتب فراتر باشد و بلحاظ کمی و کیفی گوی سبقت را از دیگر جنایات مشابه در سایر کشورها برباید ☟☟
این درست ست که فقط و تنها فقط این قدرت مردم ست که میتواند اتوریته ی چنین فضای سیاهی را بشکند اما دستکم بلحاظ تجربی نمیتوان و نباید این واقعیت را نفی کرد که برای افشای این جنایات و توقف روند ٱن به یک کمک فراملی نیاز داریم