1 Ο ΛΑΟΣ ΣΩΖΕΙ ΤΟΝ ΛΑΟ
«Τον λένε P. είναι 10 χρονών παιδι από την Αφρική, πρόσφυγας και μαθητης στο σχολειο μας.
Μπροστά στα μάτια του κακοποιήθηκε μέχρι θανάτου ο πατέρας και ο αδελφός του.
Η μητέρα του κακοποιήθηκε αλλά επέζησε και μαζί με τα αλλά 2 του αδέλφια προσπαθησαν να
2 διαφύγουν. Στα νερά της Μεσογείου μπροστά στα μάτια του πνίγηκε ο αδελφός του.
Εδώ και 1 χρόνο είναι μαθητής μας και προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με τους εφιάλτες του και την κατάθλιψη του. Παρουσιάζει επιλεκτική αλαλία.
Τον στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις και με ολους
3 τους τρόπους.
Όμως η κυβέρνηση Μητσοτάκη για να μαζέψει όλα τα ακροδεξιά ψηφαλακια καταργεί το προγραμμα φιλοξενίας προσφύγων ESTIA και έτσι ο μαθητής μας που τόσο αγώνα δίνουμε καθημερινά για να τον στηρίξουμε πρέπει να επιστρέψει σε κάποιο καταυλισμό μακριά από την Αθήνα.
4 Χριστουγεννιάτικα.
Κάτι επρεπε να κάνουμε !!
Απέναντι στο ρατσισμό , στο φασισμό και στον εθνικισμό η απάντηση είναι η αλληλεγγύη !!
Και πιστέψτε με είναι ο,τι πιο δυνατό υπάρχει στον πλανήτη !!!
Μέσα σε λιγες μέρες τους βρήκαμε ένα φτηνό σπιτάκι κοντά μας για να
5 συνεχισει να έρχεται στο σχολειο μας, με κανονισμένα τα πρώτα ενοίκια και εξασφαλισμένη τροφή.
Γονεις και δάσκαλοι μαζέψαμε χρήματα και τα μετατρέψαμε σε δωροεπιταγές Super Market, γλυκά, δώρα και ρούχα .
Άλλο μέλος της σχολικής μας κοινότητας ανέλαβε τη μετακόμιση τους
6 και άλλοι τους χάρισαν τηλεόραση και αλλά απαραίτητα είδη. Βρήκαμε και δουλειά στη μητέρα ..
Πριν τις διακοπές για τα Χριστούγεννα κανονίσαμε και επισκεφτήκαμε μαζί και το νοσοκομείο Παίδων για να βάλουμε σε μια σειρά και τα ψυχολογικά προβληματα του παιδιού που φούντωσαν με
7 τις εξελίξεις.
Μοιράζομαι μαζί σας αυτή το βίωμα για προβληματισμό.
Στη θέση τους θα μπορούσε να είμαστε εμείς , ο καθένας μας .
Στην ίδια γειτονιά δε μεγάλωσε και ο αγαπημένος μας #Giannis#Antetokoumpo στα #Σεπόλια ;
( Ταινία κι αλήθειες )Σε ένα συνταρακτικό απόσπασμα από την ταινία «Ο Θανάσης στη χώρα της σφαλιάρας» (1976), o Θανάσης Bέγγος μεταφέρει με το κάρο του ένα νεκρό παιδί, κάποιο από τα θύματα του Πολυτεχνείου, ενώ ακούγεται το τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη «Σου είπαν ψέματα πολλά»
με τη φωνή του Αντώνη Καλογιάννη. Το πηγαίνει στην εκκλησία, στην Αγία Μαρίνα του Θησείου. Το παίρνει σηκωτό και το κρατάει στην αγκαλιά του, σαν να ήταν δικό του παιδί. Που ήταν. Κοιτάζει προς τον ουρανό και τότε, βάζει τα κλάματα.
Η κάμερα που καταγράφει τις εκφράσεις του
Βέγγου από ψηλά πιάνει μία έκφραση που κόβει την αναπνοή. Μέσα από τα απέραντα βάθη της βουβής θλίψης, αναδύεται η σιωπηλή οργή. Το βλέμμα είναι ατσάλινο και ταυτόχρονα τσακισμένο από τον πόνο. Με έπιασε συγκίνηση και δέος. Σε αυτή τη σκηνή, ο Θανάσης Βέγγος έπαιζε τον εαυτό
Λίστα 1. Μαθήτρια που πέρασε στο Πανεπιστήμιο, ως απόφοιτη, πληρώνοντας μόνη της τα φροντιστήρια, δουλεύοντας σε δύο δουλειές. 2. Μαθητής χορογράφησε το έργο " Για την Τιμή και το Χρήμα" του Κωνσταντίνου Θεοτόκη. 3. Μαθήτρια , η καλύτερη που είχα ποτέ, έβαλε τα κλάματα στην
τάξη, γιατί, όπως μας είπε, διαβάζει τόσο πολύ για τις πανελλήνιες που χάνει τα πιο τρυφερά χρόνια της τετράχρονης αδελφής της. Πέρασε στην Ιατρική Αθηνών. 4. Μαθητής που δούλευε παράλληλα σε ξυλουργείο δε με άφησε να ακουμπήσω και κουβάλησε ο ίδιος τα δεκάδες ξύλα που του
είχα πάει για κόψιμο για να φτιάξω τη βιβλιοθήκη μου. " Όχι εσύ δάσκαλε" μου είπε. Δεν πήρε Φράγκο. 5. Μαθήτρια .. μόνη αυτή κατάλαβε το νόημα του έργου " Το Μοιρολόι της Φώκιας", μπαίνοντας στο μυαλό του Παπαδιαμάντη. 6. Μαθητής.. μικρούλης της Α γυμνασίου.. ήταν ο μόνος που
Για όσους δεν με γνωρίζουν, ονομάζομαι Νικολέτα Χρυσανθου και είμαι 24 ετών από την Πάφο. Αυτή τη στιγμή σας γράφω από το νοσοκομείο Klinikum Frankfurt (Oder) στη Γερμανία επειδή χρειάζομαι τη βοήθειά σας!
Ίσως τώρα τελευταίως να ακούτε για δείγμα δότη μυελού των οστών.
Δυστυχώς ή ευτυχώς μόλις ήρθε ξανά και η δική μου σειρά! Μόλις πριν από λίγες εβδομάδες η αρρώστια ξανακτύπησε τη δική μου πόρτα. Διαγνώστηκα ξανά με λεμφοβλαστικη λευχαιμία αλλά συνεχίζω να χαμογελώ και να βλέπω με αισιοδοξία τη ζωή. ☺️
Σας χρειάζομαι!
Ψάχνω κάποιον τυχερό από εσάς που να είναι συμβατός με εμένα για να γίνει ο δικός μου δότης. δότης μυελού των οστών , δότης ΖΩΗΣ.
Παρακαλώ όλο τον κόσμο ηλικίας 18-45 ετών οπότε μπορεί να επισκεφθεί το πλησιέστερο νοσοκομείο της επαρχίας του και να δώσει
H Σαντάκο Σασάκι (7 Ιανουαρίου 1943 – 25 Οκτωβρίου 1955) ήταν ένα παιδί απο την Ιαπωνία, σύμβολο των αθώων θυμάτων του πολέμου.
Στις 6 Αυγούστου 1945, όταν έπεσε η ατομική βόμβα στη Χιροσίμα, βρισκόταν στο σπίτι της που απείχε περίπου 2 χλμ από το σημείο της έκρηξης.
Ηταν 2 ετών
κι εκτοξεύτηκε απ΄ το παράθυρο,η μητέρα της έτρεξε να τη βρει νομίζοντάς τη νεκρή. Ήταν όμως ζωντανή και χωρίς καθόλου εμφανείς τραυματισμούς.
Αν και οι γονείς της έδειξαν να έχουν επηρεαστεί από τη ραδιενέργεια, η ίδια συνέχισε τη ζωή της φυσιολογικά, χωρίς να παρουσιάζει
κάποιο πρόβλημα μέχρι το Νοέμβριο του 1954 όταν εμφάνισε οίδημα στο λαιμό και πίσω από τα αυτιά της. Είχε μόλις κλείσει τα 12 όταν τον Ιανουάριο του 1955 διαγνώστηκε με οξεία λευχαιμία.
Τον Αύγουστο του 1955, μετά 2 ημέρες θεραπείας στο νοσοκομείο, μεταφέρθηκε σε δωμάτιο
1) Όλοι εσείς όμως που θα ήσασταν πρόθυμοι να στραφείτε εναντίον των μειονοτήτων και των μειοψηφιών δεν ήσασταν αναγκαστικά Χρυσαυγίτες. Όχι, κρυβόσασταν μέσα σε όλα τα κόμματα, γιατί κυκλοφορούσε ένα «δεν κάνει να σκέφτεστε έτσι»
2) και λουφάζατε.Τώρα όμως σας είπε η κυβέρνηση πως σωστά σκέφτεστε και βγήκατε από τα λαγούμια σας με ένα κοντάρι. Και χτυπάτε και χτυπάτε και εμπιστεύεστε τον πρωθυπουργό μας και τον κάνετε να καμαρώνει.
Αλλά το ποτάμι του φασισμού δεν γυρίζει εύκολα πίσω και οι ιδέες του
3) θα εισχωρήσουν βαθιά μέσα στην κοινωνία. Οι ωραίες ιδέες σας θα μπουν στα σχολεία και τα παιδιά δεν θα καταδυναστεύουν μόνο τα προσφυγόπουλα. Οι συμμαθητές θα κοροϊδεύουν και θα χτυπάνε το χοντρό παιδί σας, το κοντό παιδί σας, το ψηλό παιδί σας, το ΑΜΕΑ παιδί σας,