۱)
#مرگ_بر_مرگ
وطن را نمی‌توان ترک کرد. برای کسی که به وطن باور دارد، هر جا باشد وطن در دلش با او می‌رود. فرقی نمی‌کند بمانی یا بروی، وطن درون توست، اگر درد کند، درد می‌کشی، هر جای دنیا که باشی. اما #محمد_مرادی ما را در بهتی سرگیجه‌آور تنها گذاشت. سخت است از محمد نوشتن.
#مرگ_بر_مرگ
وطن را نمی‌توان ترک کرد. برای کسی که به وطن باور دارد، هر جا باشد وطن در دلش با او می‌رود. فرقی نمی‌کند بمانی یا بروی، وطن درون توست، اگر درد کند، درد می‌کشی، هر جای دنیا که باشی. اما #محمد_مرادی ما را در بهتی سرگیجه‌آور تنها گذاشت. سخت است از محمد نوشتن.
۲)
کمتر پیش می‌آید چهرۀ کسی چنین با قلب او همسان باشد.عطوفتی ناب در چهرۀ محمدموج می‌زند،که شگفتااین همان قلب اوست که در نگاهش می‌تپد.وقتی به چهره‌اش می‌نگرید،انگار دوستی قدیمی را می‌بینید؛ دوستی صمیمی و فداکار…درست می‌بینیم حسی که او به هموطنانش داشته همان حسی است که رفیقی به
کمتر پیش می‌آید چهرۀ کسی چنین با قلب او همسان باشد.عطوفتی ناب در چهرۀ محمدموج می‌زند،که شگفتااین همان قلب اوست که در نگاهش می‌تپد.وقتی به چهره‌اش می‌نگرید،انگار دوستی قدیمی را می‌بینید؛ دوستی صمیمی و فداکار…درست می‌بینیم حسی که او به هموطنانش داشته همان حسی است که رفیقی به
۳)
رفیق دارد.محمدقلم خوبی داشت(لعنت به فعل ماضی!).خواندن متن‌هایش مانند نوشیدن چای در زیر برف است.واژه‌هایش مانند دانه‌های برف بر داغیِ لیوان آب می‌شود.هر چه در صفحه‌اش نوشته عمیق است ــو البته همه در ستایش زندگی است محمدستایشگر زندگی بود؛ شیفتۀ زیبایی، هنر، معماری، شیفتۀ معنا و
رفیق دارد.محمدقلم خوبی داشت(لعنت به فعل ماضی!).خواندن متن‌هایش مانند نوشیدن چای در زیر برف است.واژه‌هایش مانند دانه‌های برف بر داغیِ لیوان آب می‌شود.هر چه در صفحه‌اش نوشته عمیق است ــو البته همه در ستایش زندگی است محمدستایشگر زندگی بود؛ شیفتۀ زیبایی، هنر، معماری، شیفتۀ معنا و
۴)
و واژه‌ها. اما بیش از همه شیفتۀ انسان بود و از درد دیگران درد می‌کشید. محمد از تبار کسانی بود که حاضرند جای دیگران درد کشد... از دیروز دائم در خیالم از او می‌پرسم، تو که اهل معنا بودی، با خود نگفتی با ما چه می‌کنی؟ از مرگ که نترسیدی، حداقل از درماندگی ما می‌ترسیدی!
و واژه‌ها. اما بیش از همه شیفتۀ انسان بود و از درد دیگران درد می‌کشید. محمد از تبار کسانی بود که حاضرند جای دیگران درد کشد... از دیروز دائم در خیالم از او می‌پرسم، تو که اهل معنا بودی، با خود نگفتی با ما چه می‌کنی؟ از مرگ که نترسیدی، حداقل از درماندگی ما می‌ترسیدی!
۵)
هرگز به خودم اجازه نمی‌دهم دربارۀ محمد قضاوت کنم. اما سخنی با هموطنانم دارم؛ به ویژه با برادران و خواهران جوانم که نشان داده‌اند با ترس بیگانه‌اند و پروانه‌وار شعله را در آغوش می‌گیرند. قسمتان می‌دهم! شما را قسم به برادری، شما را قسم به خواهری، شما را قسم به ایران، به زندگی،
هرگز به خودم اجازه نمی‌دهم دربارۀ محمد قضاوت کنم. اما سخنی با هموطنانم دارم؛ به ویژه با برادران و خواهران جوانم که نشان داده‌اند با ترس بیگانه‌اند و پروانه‌وار شعله را در آغوش می‌گیرند. قسمتان می‌دهم! شما را قسم به برادری، شما را قسم به خواهری، شما را قسم به ایران، به زندگی،
۶)
به آزادی. شما را قسم به این‌همه نگاه که در حافظه‌مان جاودان شد، دیگر با ما چنین نکنید! ما شکننده‌ایم، بغضی دمادم در صدا داریم، تاریخ بر دوشمان ویران شده، زیر آواریم... دیگر با ما چنین نکنید. بگذارید محمد یگانه بماند، به اسلحۀ مرگ دست نبرید. این اسلحه منصفانه نیست، تر و خشک را
به آزادی. شما را قسم به این‌همه نگاه که در حافظه‌مان جاودان شد، دیگر با ما چنین نکنید! ما شکننده‌ایم، بغضی دمادم در صدا داریم، تاریخ بر دوشمان ویران شده، زیر آواریم... دیگر با ما چنین نکنید. بگذارید محمد یگانه بماند، به اسلحۀ مرگ دست نبرید. این اسلحه منصفانه نیست، تر و خشک را
۷)
با هم می‌سوزاند. شما را به آزادی قسم ما را با چنان عظمتی روبرو نکنید که شرمسار زنده‌بودنمان شویم.
از دیروز چنان گریسته‌ام که هستی‌ام درد می‌کند. هر یک از ما تکه‌ای از وجود همدیگریم، هر زخمی بر تن خود بزنیم، دردش را همه می‌کشیم. ما یک پیکر پراکنده‌ایم، هر تازیانه‌ای بر هر یک
با هم می‌سوزاند. شما را به آزادی قسم ما را با چنان عظمتی روبرو نکنید که شرمسار زنده‌بودنمان شویم.
از دیروز چنان گریسته‌ام که هستی‌ام درد می‌کند. هر یک از ما تکه‌ای از وجود همدیگریم، هر زخمی بر تن خود بزنیم، دردش را همه می‌کشیم. ما یک پیکر پراکنده‌ایم، هر تازیانه‌ای بر هر یک
۸)
از ما فرود آید، جایش بر تن همۀ ما می‌ماند. ما «خویشِ» همیم؛ «خویشتنِ» همدیگریم. برای تنی که دیگران هم در آن سهیمند تنهایی تصمیم نگیرید...
محمد جان نامت با وجودم عجین شد... یادت گرامی.
«بازنشر یادداشت از صفحه اینستاگرام آقای مهدی تدینی»
#مهسا_امینی
#انقلاب_انسانی_ایران
از ما فرود آید، جایش بر تن همۀ ما می‌ماند. ما «خویشِ» همیم؛ «خویشتنِ» همدیگریم. برای تنی که دیگران هم در آن سهیمند تنهایی تصمیم نگیرید...
محمد جان نامت با وجودم عجین شد... یادت گرامی.
«بازنشر یادداشت از صفحه اینستاگرام آقای مهدی تدینی»
#مهسا_امینی
#انقلاب_انسانی_ایران
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
