Bu kadar basit bir hikâyeden hissiyatı güçlü bir film çıkarmak kolay iş değil. #Aftersun, çocukluktan kalma güzel tatil günlerinin arasına sıkışmış melankoliyi incelikle kotaran bir film. + 
Çocuklukta yaşanmış anlara, duygulara ulaşmaya çalıştığımızda hafızada tamamlanmayan boşluklar hissederiz. Çocukken anbean yaşayıp pek anlam veremediğimiz olaylar olgunlukta büyük bir boşluğa dönüşebilir. +
Bence filmin yakaladığı samimi duygu bu. Hafıza ile boşluk arasındaki o karanlık-aydınlık, o kayboluşlarımız… +
Öte taraftan bu hikâye 90’ların sonunda değil de günümüzde geçseydi bu kadar samimi olur muydu diye düşündüm… +
Olmazdı, çünkü 90’ların analog dokusu filmin hikâyesiyle o kadar uyumlu ki ayrı düşünemedim. Film en etkin gücünü 90’lardan alıyor. 90’ların atmosferi oldukça başarılı kurulmuş.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
